Koza alpejska: opis i charakterystyka rasy, cechy hodowlane

Alpine - wyjątkowa rasa przystosowana do życia i znajdowania pożywienia w trudnych warunkach klimatycznych. Opieka nad spokojną i bezpretensjonalną kozą alpejską nie jest trudna, utrzymanie nie wymaga specjalnych umiejętności. Rasa należy do nabiału, zwierzęta cenione są za dużą wydajność mleczną, wysokiej jakości mleko bez specyficznego zapachu, długi okres laktacji, łatwy proces dojenia.

Historia rasy kozy alpejskiej

Historia rasy rozpoczęła się we Francji, w regionie Savoy, położonym u podnóża Alp. Jednak w tym regionie łączą się granice trzech krajów europejskich: Francji, Szwajcarii, Włoch.Dlatego powszechnie przyjmuje się, że kozy alpejskie to nie tylko francuskie, ale także szwajcarskie. Aktywna hodowla rasy we Francji rozpoczęła się na początku XX wieku. Do tego czasu skała, przystosowana do życia w górach, jedzenia pastwisk, picia wody źródlanej, była hodowana wyłącznie przez rolników w regionie Sabaudii i sąsiednich regionach Szwajcarii.

Wzorzec rasy, który opisuje wygląd i produktywność, został opracowany przez francuskich hodowców w 1930 roku. Ale dekadę wcześniej 22 osobniki zostały przetransportowane do Stanów Zjednoczonych, gdzie hodowcy otrzymali opartą na nich amerykańską odmianę mieszaną.

Dzisiaj kozy alpejskie są popularne w Europie Zachodniej i USA. W tych krajach osobniki hodowlane stanowią 90% populacji.

Opis i cechy zwierzęcia

Wzorzec rasy dla wyboru dobrego osobnika jest pokazany w tabeli.

rogipłaskie, z ubytkiem wewnątrz i mocną tkanką kostną szyja uszy klatka piersiowa brzuch kończyny wełna wysokość w kłębie

Wygląd	Parametry standardowe
głowa	wydłużona, niezbyt spłaszczona
średnia długość
płaskie, wyprostowany
zaokrąglona, lekko wypukła
okrągły
średni długość , mocna, żylasta, proporcjonalna do tułowia
krótka, z gęstym podszerstkiem, nieodpowiednia do użytku w kuśnierzu
mężczyzna - 85-90 cm, suczka - 70- 80 cm

Kolory kóz alpejskich różnią się:

• kunawar - przednia połowa ciała jest czarna, tylna biała;
• biała szyja - szyja i ramiona są białe, reszta ciała czarna lub szara;
• red-necked - szyja i ramiona są brązowo-czerwone, reszta ciała jest czarna lub ciemnobrązowa;
• pide - ciało pokryte plamami lub plamkami;
• sandgow - białe plamy na czarnym ciele;
• kozice - ciało czerwone, czerwono-brązowe lub brązowo-czerwone, głowa i szyja pokryte czarnymi plamkami, kończyny czarne, wzdłuż kręgosłupa biegnie czarny pasek;
• sroka - głowa jest biała, a ciało ozdobione cętkami;
• bicolors i tricolors - osobniki dwukolorowe i trójkolorowe.

Kozy alpejskie są spokojne, przyjazne, niezależne, nie wymagają stałej obserwacji i szczególnej troski ze strony właściciela.Bez problemu dogadują się z innymi rasami kóz, a także z innymi nieagresywnymi zwierzętami domowymi. Zwierzęta alpejskie są aktywne, silne, żywe, odporne. Pokonanie kilku kilometrów w poszukiwaniu jedzenia nie stanowi dla nich problemu. Na wypasie zwierzęta zachowują się żwawo, żartobliwie, dzięki czemu nie mają skłonności do otyłości.

Alpine - jedna z najbardziej produktywnych kóz. Średnia roczna wydajność jednej samicy to 1,5 tony mleka. Ale indywidualni rekordziści są w stanie wyprodukować 2 tony. Średnia dzienna wydajność to 4,5 litra.

W mleku zwiększa się zawartość białka - 3,1% i tłuszczu mlecznego - 3,5%. Smak produktu jest słodki, nie ma specyficznego koziego zapachu. Szwajcarskie mleko kozie służy do produkcji żywności dla niemowląt, sera, twarogu.

Wady i zalety

Alpine to jedna z najpopularniejszych ras wśród europejskich i amerykańskich rolników.

Plusy i minusywytrzymałość, bezpretensjonalność kóz, szybka adaptacja do warunków klimatycznych;zdolność do znoszenia ujemnych temperatur zimowych;brak kapryśności w opiece i utrzymaniu;wysoka wydajność mleka;spokojny, zrównoważony, elastyczny, niezależny charakter;niezależność od człowieka podczas letniego pastwiska;przyjemny smak produktów mlecznych bez specyficznego zapachu;płodność;możliwość kojarzenia z przedstawicielami innych ras w celu poprawy ich cech genetycznych.nadmierne wymagania dotyczące jakości i świeżości wody;trudne poszukiwanie rasowych osobników do zakupu, ponieważ rasa nie jest jeszcze powszechna w naszym kraju;wysoki koszt kóz czystej krwi ze względu na ich rzadkość;niska wydajność w produkcji mięsa.

Zasady utrzymania i opieki nad rasą

Wygoda trzymania zwierząt alpejskich - przy braku potrzeby budowy kapitału. Jedna koza potrzebuje przestrzeni 3-4 m^{2 Nie ma potrzeby ocieplania budynku, w razie potrzeby można użyć wełny mineralnej. Ale przeciągi są niedopuszczalne, w ścianach nie powinno być ani jednej szczeliny. Kozy bez problemu znoszą niskie temperatury, ale są wrażliwe na przeciągi i wilgoć, dostają zapalenia płuc, któremu towarzyszy intensywny kaszel. Budynek musi być wyposażony w dobry system wentylacji, w tym celu w ścianach wykonano kilka otworów wentylacyjnych.}

Szopa jest sprzątana raz w tygodniu. Pościel powinna być zawsze sucha i czysta. Samce trzymane są oddzielnie od samic i młodych. Podłoga z desek musi być podniesiona na wysokość około 20 cm nad ziemią, wyłożona słomą. Nie da się trzymać kóz na gołej ziemi, ucierpią na tym ich kopyta, wrażliwe na brud i wilgoć.Ponieważ rasa alpejska jest skalista, jej przedstawiciele wolą spać na wzgórzu. Dlatego w oborze budowane są półki z desek do spania na wysokości 50 cm od podłogi.

Czym karmić kozy alpejskie

Wypas jest koniecznością. Ponadto kozy preferują pokarm suchy i bogaty w błonnik. Chętnie wykorzystują, oprócz trawy, gałęzie krzewów, młode pędy drzew, suszone liście, cienką korę. W związku z tym rolnik będzie musiał albo znaleźć pastwisko, na którym taka żywność jest dostępna, albo dodatkowo leczyć kozy gałązkami i korą.

W zimie siano staje się głównym źródłem błonnika, ale latem trafia do podajnika. Jedna koza zjada rocznie 55-60 szczelnie wypełnionych 50kg worków siana.

Siano w diecie należy łączyć z paszą zbożową, mieszankami zbożowymi. Zimą dietę uzupełniamy koncentratami, ich dzienna ilość to 250-300 g na osobę. Kawałki soli do lizania są umieszczane w pobliżu poidła.

Woda alpejska musi być krystalicznie czysta. Przedstawiciele rasy są wyjątkowo wrażliwi na picie, nie będą pić stojącej wody, nawet jeśli stała tylko przez jeden dzień i nie została skażona. Dlatego rolnicy muszą albo zmieniać wodę 2-3 razy dziennie, albo instalować automatyczne poidła.

Cechy hodowli

Kobiety osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Ale do krycia wybiera się kozę ważącą co najmniej 35 kg. Optymalny wiek do pierwszego krycia to minimum 9 miesięcy, maksymalnie 1,5 roku. W rui jest koza, która trwa około tygodnia. Jeżeli samiec nie jest przeznaczony do prac hodowlanych, jest kastrowany przed ukończeniem 3 miesiąca życia.

Kozy alpejskie można rozmnażać na kilka sposobów:

1. Sztuczna inseminacja jest popularną metodą w dużych gospodarstwach hodowlanych. Zabieg jest długi, drogi, ale wygodny.
2. Ręczne krycie. Wybrany samiec i samica są wpędzane do osobnego ogrodzenia, gdzie łączą się w pary. Metoda jest optymalna do uzyskania potomstwa czystej krwi o niezbędnych cechach.
3. Darmowe krycie. Zwierzęta są we wspólnym ogrodzeniu, kojarząc się bez kontroli człowieka.

Samice noszą potomstwo przez 5 miesięcy. Poród zwykle przebiega łatwo, nie jest wymagana interwencja człowieka. Wystarczy umyć wymię ciepłą wodą przed porodem. Koza alpejska przynosi 1-4 młode. Nowonarodzone dzieci natychmiast zaczynają karmić się mlekiem matki, co wzmacnia ich odporność. Potomstwo można pozostawić z matką na długi czas, ale zmniejszy to produkcję mleka.

Możliwe choroby

Kozy alpejskie mają silną odporność, nie mają chorób dziedzicznych. Ale przedstawiciele rasy mogą złapać infekcję, zachorować z powodu niewłaściwej opieki.

Niebezpieczne choroby dla kóz:

1. Bruceloza to zakaźna patologia niebezpieczna dla ludzi. Dlatego skażone mleko i mięso należy zutylizować. Źródłem infekcji może być pasza zbożowa niskiej jakości.
2. Pleuropneumonia to choroba zakaźna, która prowadzi do zapalenia płuc. Występuje u kóz trzymanych w wilgotnych warunkach w niskich temperaturach.
3. Agalactia - bezmleczność pochodzenia zakaźnego. Infekcja atakuje wymię i stawy. Ciąża często kończy się poronieniem.
4. Patologie kopyt spowodowane słabą opieką. Chore zwierzę jest kulawe, czasami nawet nie może wstać.

Kozy alpejskie w Rosji

Rosyjscy rolnicy kochają kozy alpejskie za ich bezpretensjonalność i wysoką wydajność mleka, ale najczęściej kupują je za granicą. W naszym kraju zwierzę można kupić tylko w prywatnych żłobkach, ponieważ rasa nie jest jeszcze powszechna.

Do zakupu należy podchodzić ostrożnie, aby nie natrafić na pozbawionego skrupułów hodowcy. Powinieneś poszukać renomowanego żłobka, przeczytać recenzje. Przybywając na farmę sprzedawcy, należy spróbować mleka, zobaczyć warunki, w jakich trzymany jest inwentarz.

Warto zwrócić uwagę na następujące szkółki kóz alpejskich:

1. Zagrody Kozińskich. Region Samara, powiat Stawropol, wieś Aleksandrowka.
2. LPH "Leśna kraina". Niżny Nowogród.
3. LPH "Złoty Związek". Obwód Tula, rejon Bogoroditsky, wieś Krasny Posad.
4. LPH "Senavlan". Petersburg, stacja metra Admir alteyskaya.

Będziesz musiał zapłacić znaczną kwotę za alpejskiego zwierzaka. Koza do hodowli kosztuje 40-50 tysięcy rubli. Dla kotki czystej krwi w żłobkach proszą o 25-30 tys. Dziecko można kupić za 5-8 tys.

Zalecane