Koza Toggenburg: opis i charakterystyka rasy, zasady trzymania

Rasa kóz Toggenburg została wyhodowana kilka wieków temu. Zwierzęta te są hodowane głównie w Europie Zachodniej i europejskiej części Rosji. Są to kozy mleczne, które dają około 5 litrów odtłuszczonego mleka dziennie. Zwierzęta latem jedzą trawę, a zimą siano. Dobrze znoszą ostre zimy. To prawda, zaleca się trzymanie ich w pomieszczeniach w zimnych porach roku.

Pochodzenie kozy Toggenburg

Zwierzęta tej rasy należą do alpejskich kóz mlecznych. Hodowane są głównie do produkcji mleka. To prawda, że dorosłe zwierzę ważące 50 kilogramów daje około 25 kg mięsa.Mają też piękną skórę z popielatobrązowymi włosami. Kozy Toggenburg dają 3-5 litrów mleka dziennie o zawartości tłuszczu 4-5%.

Ta rasa pochodzi ze Szwajcarii. Minęło kilka stuleci, zanim pojawiły się kozy Toggenburg. Hodowla nowej rasy została przeprowadzona przez zwykłych rolników. Wybrali osobniki o najwyższej produktywności, dające najwięcej mleka. W XVIII wieku w Toggenburgu pojawiła się ulepszona rasa mleczna o charakterystycznym kolorze. Stąd nazwa tych kóz. W XIX wieku, a właściwie w 1892 roku rasa Toggenburg została oficjalnie zarejestrowana. Te kozy zostały wyhodowane na sprzedaż.

Na początku XX wieku zwierzęta tej rasy pojawiły się we wszystkich krajach Europy Zachodniej, a nawet w USA i Rosji. Miejscowi rolnicy krzyżowali je z kozami domowymi. Wkrótce pojawiły się nowe rasy na podstawie Toggenburg (angielski Toggenburg, czeski brązowy, niemiecki Las Turyński i inne). W samej Szwajcarii szczyt popularności tych kóz przypada na połowę XX wieku.

Obecnie w ojczyźnie rasy Toggenburg hodowcy hodują inne zwierzęta na mleko. Kozy saanen są bardziej wydajne. W Rosji rasa Toggenburg została wyhodowana jeszcze przed rewolucją. Potem zapomnieli o tych kozach i zwrócili na nie uwagę dopiero po rozpadzie ZSRR. To prawda, że ich inwentarz żywy we współczesnej Rosji jest wciąż niewielki.

Opis i cechy zwierzęcia

Rasa Toggenburg ma ciekawe ubarwienie. Wełna tych kóz jest krótka, ale gruba, koloru popielatego. Są kozy o czekoladowym i brązowo-czarnym kolorze. Pod ogonem mają białą plamę. Głowa jest ciemna. To prawda, że po bokach kufy znajdują się dwa białe paski. Uszy - na brzegach lekkie, małe, stojące. Nogi - szeroko rozstawione, proste, ku dołowi też białe. Koza ma małą ciemną brodę, krótki ogon. Rasa Toggenburg nie ma rogów.

Ciało tych zwierząt jest beczkowate, kanciaste, stopniowo rozszerzające się ku tyłowi.Wysokość w kłębie 65-75 cm, waga 45-65 kg. Wymię duże, z dwoma strzykami. Wydajność rocznie - 700-1000 litrów mleka. Koza przystosowana jest do zimnych klimatów. Dojone przez cały rok, nawet zimą. Smak mleka i wydajność mleczna zależą od diety i warunków przetrzymywania. Zwierzęta żywią się głównie trawą i sianem.

Główne zalety i wady

Cnoty rasy:

• dobra odporność;
• niewymagające karmienia;
• doskonałe przystosowanie do zimnych klimatów;
• całoroczna laktacja;
• wysoka wydajność mleka;
• pyszne mleko, które można przerobić na ser.

Wady rasy Toggenburg:

• nie nadaje się do hodowli mięsa;
• wolny przyrost masy ciała, ale spożywanie dużej ilości paszy;
• aby przedłużyć laktację, samice muszą co roku kopulować.

Warunki utrzymania rasy i opieki nad nią

Kozy Toggenburg w domu w Szwajcarii pasły się na wyżynach, a ze względu na brak pastwisk mogły stać w straganie przez cały rok. Zwierzęta te powinny być trzymane w oborze. Latem mogą wypasać się na łące przez cały dzień. Zimą zwierzęta powinny być trzymane w cieple.

W stodole panuje temperatura 10-20 stopni przez cały rok. Pamiętaj, aby zainstalować wentylację, okna i drzwi. W niższych temperaturach zwierzęta nie będą dobrze doić. W upale przedstawiciele rasy Toggenburg często się przegrzewają, dlatego spada wydajność mleka. W stodole powinien znajdować się żłób na siano, karmniki na drobno posiekane warzywa i zboża, poidło (wiaderko) na wodę.

W lecie kozy można wypędzić na łąkę rano, gdy rosa opadnie, ale lepiej dla zwierząt przeczekać upał obiadowy w chłodnym pomieszczeniu. Szopa powinna być sucha i świeża. Pościel (słoma) zmieniana jest codziennie. Jeśli przedstawiciele rasy Toggenburg będą trzymani w błocie i wilgoci, zachorują. Jeśli ściółka nie zostanie zmieniona, zwierzę zacznie mieć problemy z wymieniem.

Czym karmić kozę

Karm zwierzęta 2-3 razy dziennie. Latem, od rana do popołudnia, a po kolacji, do zachodu słońca mogą się paść na łące. Dobrze jest, aby kozy jadły zieloną trawę i przebywały na zewnątrz. Najkorzystniejsze są zboża i rośliny strączkowe. Zwierzęta należy karmić koniczyną, lucerną, tymotką, kostrzewą, pokrzywą. Zjadają do 8 kg zielonej trawy dziennie. Kiedy kozy pasą się na pastwisku, należy uważać, aby nie zjadały roślin trujących lub mydlanych (z saponinami).

Dodatkowo zwierzęta mogą być karmione warzywami (dynia, marchew, buraki), burakami, gałęziami krzewów owocowych i drzew.

W zimie kozy są karmione suszonym na słońcu sianem. Dla jednej osoby konieczne jest przygotowanie co najmniej 500 kilogramów. Zwierzętom podaje się około 4 kg siana dziennie. Zimą kozy karmione są roślinami okopowymi, mieszankami zbóż (owies, kukurydza, jęczmień, pszenica). W okresie chłodów zwierzętom podaje się do lizania gałązki świerkowe, premiksy, farmaceutyczne witaminy i minerały, mączkę kostną, kredę, kamień solny.

Pomiędzy karmieniami kozy otrzymują do picia czystą wodę (5 litrów wody na kozę 2 razy dziennie). Płyn można lekko osłodzić lub posolić. Nie można poić zwierząt od razu po przebywaniu na pastwisku. Duża ilość świeżej trawy, zwłaszcza roślin strączkowych, plus woda pitna mogą prowadzić do wzdęć. Wskazane jest, aby kozy się nie przejadały. Jeśli zwierzęta pasą się chciwie, musisz sprawić, by dużo się poruszały.

Zasady reprodukcji

Dojrzewanie w rasie Toggenburg następuje w wieku 6 miesięcy. To prawda, że zaleca się pokrycie kobiet tylko w wieku 12-18 miesięcy. Do krycia wybiera się kozę pełnej krwi, wtedy potomstwo będzie pierwszej klasy. Okrywają kozę w dni polowań. W czasie ciąży u samic zaczynają rosnąć wymiona. Siara pojawia się 60-70 dni po kryciu. Ciąża trwa 5 miesięcy. Na świat przychodzi 1-4 młode. Przez pierwsze 3 tygodnie kozy powinny wypić całe mleko. Kiedy młode są trochę starsze, mleko można trochę wydać do osobistej konsumpcji.

W okresie laktacji sama macica powinna dobrze się odżywiać. Możesz dodawać farmaceutyczne witaminy do wody pitnej lub robić zastrzyki („E-selen”). Dzieci karmione są mlekiem matki przez okres do 3 miesięcy, następnie są stopniowo przenoszone do pokarmów roślinnych.

Należy okrywać samicę raz w roku, nie częściej, najlepiej jesienią, aby dzieci urodziły się na wiosnę. Następnie młode urodzone latem po karmieniu mlekiem można przenieść na zieloną trawę, czyli do wypasu na łące. W ciepłym sezonie maluchy przybiorą na wadze około 30 kg i można je wysłać na rzeź na mięso lub sprzedać przed zimowaniem.

Częste choroby

Kozy cierpią na wzdęcia, jeśli są wypasane na łące w deszczu lub rano z rosą. W zimną i wilgotną pogodę zwierzęta mogą się przeziębić. Przy niewłaściwym karmieniu rozwijają problemy żołądkowo-jelitowe. Nadmiar ziarna prowadzi do ketozy, brak witamin i minerałów wpływa na potomstwo (niezdolne do życia, słabe).

Jeśli zwierzę jest trzymane w wilgotnym i zimnym pomieszczeniu, może zachorować na reumatyzm. Kozy cierpią na zapalenie kopyt, jeśli są ranione przez nieostrożność.

Młode kozy często zapadają na mastitis podczas produkcji mleka. Z tej choroby zwierzętom podaje się wodę z koprem. Masaż oszczędza mastitis, nacieranie wymienia olejem kamforowym, niesolonym tłuszczem, nalewką z żywokostu na wódce, maścią z ichtiolem. W celu ochrony przed groźnymi chorobami dzieci od 3 miesiąca życia są szczepione przeciwko wąglikowi, pryszczycy, brucelozie, wściekliźnie, tężcowi i pasożytom. Zapobieganie pchłom i robakom odbywa się kwartalnie. Na zdrowie rasy Toggenburg mają wpływ warunki przetrzymywania i jakość paszy.

Perspektywy hodowli kóz Toggenburg w Rosji

Kozy Toggenburg są dobrze znane rosyjskim rolnikom. Zwierzęta te są kochane za spokojny charakter i wysoką wydajność mleka. W dzień samica po 3-4 wykotach może oddać do 6 litrów mleka. Maksymalna produktywność występuje w wieku 5-6 lat. Trzymają takie kozy przez około 10 lat, potem zastępują je młode.

Zwierzęta rasy Toggenburg dobrze przystosowują się do klimatu strefy środkowej, tolerują ostre zimy.Są hodowane głównie w regionach Wołogdy, Kostromy i Leningradu. Na Syberii i na Dalekim Wschodzie rasa Toggenburg jest rzadka. W tych regionach Rosji nie ma zwierząt hodowlanych do hodowli i nie jest łatwo je zdobyć.

Zalecane