El Oldenburg: opis, sadzenie i pielęgnacja, zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Świerk kłujący oldenburski to dość powszechna i poszukiwana kultura, popularna wśród ogrodników i projektantów krajobrazu. Drzewo jest uważane za mało wymagające w pielęgnacji i ma doskonałe walory dekoracyjne. Jednak pomimo całej swojej bezpretensjonalności roślina nadal musi przestrzegać pewnych zasad. Staranna pielęgnacja rośliny pomoże zachować jej właściwości dekoracyjne.

Opis odmiany

Świerk kłujący oldenburski ma doskonałe właściwości dekoracyjne. Kultura ta charakteryzuje się regularną, szerokostożkową koroną, która jest dość gęsta.Gałęzie tworzą gęste poziomy, które zaczynają się prawie od powierzchni ziemi. Drzewo osiąga 15 metrów wysokości. Jednocześnie szerokość korony w pobliżu podstawy wynosi 5-8 metrów.

Uprawa charakteryzuje się grubymi i mocnymi igłami, które mają 4 krawędzie i są równomiernie rozmieszczone wokół pędu. Jest wyraźnie wzniesiony i ma niebieskawo-srebrny lub niebieskawy odcień. Każda igła żyje na drzewie przez 6-9 lat. Jednocześnie młode igły pokryte są warstwą wosku o dużej gęstości.

Roślina ma dość luźne pąki, które charakteryzują się cylindrycznym kształtem i długością 3-8 centymetrów. System korzeniowy jest powierzchowny. Jednocześnie zapewnia wysoki stopień odporności na wiatr i suszę.

Świerk oldenburski charakteryzuje się wysokim tempem wzrostu w porównaniu z innymi drzewami iglastymi. Roczny przyrost od pierwszych lat życia wynosi około 30 centymetrów rocznie.Przy odpowiedniej pielęgnacji i odpowiednim nawożeniu liczba ta może wzrosnąć nawet do 50 centymetrów. W wieku 10 lat świerk rośnie do 3 metrów.

Drzewo jest używane jako tasiemiec lub w składzie drzew iglastych. Za pomocą przycinania możesz tworzyć z niego kształty lub tworzyć żywopłot. Roślina jest często wykorzystywana przez ogrodników, dekorując nią alejki, parki, biurowce.

Instrukcje sadzenia

Aby kłujący świerk rósł i rozwijał się normalnie, sadzenie musi być przeprowadzone prawidłowo. Tylko w tym przypadku drzewo będzie zdrowe i silne. Ważne jest, aby do sadzenia wybrać słoneczne, dobrze oświetlone miejsce.

W takim przypadku zaleca się sadzenie świerka na osuszonej glebie piaszczysto-gliniastej lub piaszczysto-żwirowej. Powinien być dość wilgotny i luźny. Pożądane jest nadanie pierwszeństwa substratowi o lekko kwaśnej reakcji. Ważne jest, aby unikać stojącej wody.Kultura nie wymaga ochrony przed słońcem i wiatrem. Dlatego otwarty południowy stok będzie dla niej doskonałym miejscem do lądowania.

Przygotowanie odpowiedniego podłoża do wypełnienia dołka ma ogromne znaczenie. Aby to zrobić, wymieszaj ziemię liściastą z darnią. Do mieszanki należy również dodać torf i piasek. Na dnie wnęki należy ułożyć warstwę drenażową o grubości 15-20 cm. Jego grubość powinna wynosić 15-20 centymetrów.

Aby posadzić świerk, musisz wykonać następujące czynności:

Przygotuj przerwę. Powinna być 1,5 razy większa od parametrów systemu root.
Wlej drenaż na dno.
Umieść 2-3 kołki w pobliżu otworu, aby podtrzymać sadzonkę.
Górne 20 centymetrów gleby jest wymieszane z glebą liściastą i bagienną, piaskiem i torfem. Odbywa się to w proporcji 2:2:1:1.
Uformuj wzgórze w centralnej części dołka. Zrób w nim wgłębienie zgodnie z rozmiarem korzenia palowego sadzonki.
Umieść sadzonkę w dołku i rozłóż korzenie. Ważne jest, aby szyjka korzeniowa znajdowała się tuż nad powierzchnią ziemi.
Dodaj ziemię i podlej roślinę. Zaleca się użycie 20 litrów wody na 1 sadzonkę.

Cechy opieki

Jeśli Oldenburg jest uważany za mało wymagającą roślinę, która nie wymaga szczególnej opieki.

Kiedy i jak podlewać

Przy suchej pogodzie świerk należy podlewać. W przypadku młodych roślin używaj 1 wiadra wody co tydzień. Drzewo toleruje suszę, ale niedobór wody prowadzi do opóźnień rozwojowych i zwiększonego ryzyka występowania przędziorków. Jednocześnie nadmierna wilgoć jest również przeciwwskazana, ponieważ w tym przypadku wzrasta ryzyko infekcji grzybiczej.

Rozluźnienie

Po podlaniu lub opadach należy wykonać lekkie rozluźnienie. Jest to wymagane, aby zrobić maksymalnie 5 centymetrów. Po spulchnieniu glebę należy przykryć warstwą ściółki. Można to zrobić za pomocą torfu, opadłych igieł lub kompostu.

Ściółkowanie pomaga osiągnąć te wyniki:

utrzymuj wilgoć w glebie;
zapewnia ziemi składniki odżywcze;
zapewnij ochronę przed chwastami.

Przycinanie drzew

Tę procedurę można pominąć, ponieważ świerk oldenburski charakteryzuje się piękną symetryczną koroną. Jednocześnie drzewo dobrze reaguje na przycinanie. To pozwala mu w razie potrzeby nadać pożądany kształt.

Podczas przycinania nie zostawiaj pniaków. Faktem jest, że później pojawią się z nich nowe pędy. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przycinaniu, zabieg najlepiej wykonać pod koniec maja lub na początku czerwca. W tym czasie przepływ soków spada.

Przycinanie sanitarne świerka jest uważane za procedurę obowiązkową. Można to zrobić o każdej porze roku. Po takim zabiegu konieczne jest staranne oczyszczenie uszkodzonych powierzchni. Zaleca się to zrobić z popiołem drzewnym lub użyć odmiany ogrodowej.

Możliwe szkodniki i choroby

El Oldenburg ma dość silny układ odpornościowy. Kultura jest bardzo odporna na choroby i szkodniki. Jednak w warunkach dużej wilgotności istnieje ryzyko rozwoju patologii grzybiczych.

Podczas brązowienia igieł należy użyć ogólnoustrojowych fungicydów - Quadris, Horus, Falcon. Zaleca się wykorzystanie tych funduszy co najmniej trzy razy. Należy to robić w odstępach 2 tygodni.

Gdy pędy wierzchołkowe obumierają, zaleca się stosowanie fungicydów, takich jak Antrakol lub Amistar Trio. Dopuszczalne jest również użycie „Sokoła”. Ponadto, gdy pojawią się takie oznaki, konieczne jest wprowadzenie stymulatorów wzrostu do kręgu przy pniu. Aby to zrobić, możesz użyć Zircon lub Epin.

Czasami świerk oldenburski cierpi na różne szkodniki. Najczęstsze pasożyty to:

Mała fałszywa tarcza świerkowa - pochłania sok drzewny. Ponadto grzyb sadzy często namnaża się w wydzielinie pasożytów, co powoduje duże szkody dla świerka. Leczenie zaatakowanych drzew powinno odbywać się za pomocą preparatów owadobójczych. W takim przypadku musisz wpłacić środki trzy razy w odstępie 2 tygodni.
Przędziorek świerkowy - atakuje osłabione drzewa, którym brakuje wody. Kiedy kultura jest uszkodzona, w jej koronie tworzy się cienka sieć. Akarycydy pomagają radzić sobie z niebezpiecznymi pasożytami.
Typographer kornik - stanowi wielkie zagrożenie dla świerka, ale jest niezwykle rzadki. Pasożyt ten robi w drewnie wiele dziur i przejść. To powoduje uszkodzenie tkanek i naczyń krwionośnych. Pierwszą oznaką uszkodzenia jest powstawanie pyłu drzewnego. Na początkowych etapach musisz zrobić środki owadobójcze. Co więcej, za pomocą takich środków nie tylko przetwarzają pień, ale także wstrzykują je pod korą. Jeśli kolonia jest bardzo duża, roślinę uważa się za martwą.Należy go usunąć i wykonać zabiegi profilaktyczne pozostałych drzew.
Świerkowy hermes - uważany jest za dość groźnego szkodnika. Aby pozbyć się pasożytów, warto przetworzyć kulturę w czerwcu i lipcu. W tym celu warto stosować leki takie jak Cezar czy Actellik.

Użyj odmiany

Zgodnie z opisem świerk oldenburski jest często używany w projektowaniu krajobrazu. Ozdabia ogródki działkowe, parki, skwery. Często roślina jest używana jako tasiemiec. Posadzone samodzielnie, kultura jest używana jako choinka w zimie.

Jednocześnie ta odmiana dobrze komponuje się z innymi drzewami iglastymi. Można go łączyć z sosnami, tujami i jałowcami. Berberys pomoże podkreślić atrakcyjność rośliny. Ponadto świerk oldenburski świetnie prezentuje się z brzozami i klonami.

Przy odpowiednim doborze sąsiadów do zakładu, będzie można uzyskać skalniaki. Jest to ogród, który łączy różne kultury i kamień leżący na ziemi. Ta kompozycja wygląda bardzo imponująco.

Świerk oldenburski to dość powszechna kultura, która ma doskonałe właściwości dekoracyjne. Z tego powodu jest często używany do ozdabiania działek ogrodowych. Aby roślina mogła normalnie się rozwijać i zachować swoją atrakcyjność, konieczne jest prawidłowe przeprowadzenie prac sadzenia i stworzenie optymalnych warunków dla uprawy.