Księgosusz: przyczyny i objawy, etapy i metody leczenia, profilaktyka

Dżuma jest szczególnie niebezpieczną chorobą zakaźną pochodzenia odzwierzęcego. W towarzystwie ciężkiego zatrucia, gorączki, zaburzeń układu limfatycznego, martwicy tkanek. Po zarażeniu zarazą śmiertelność bydła wynosi 100%. Choroba charakteryzuje się również niebezpiecznie wysoką zaraźliwością i szybkim rozprzestrzenianiem się na cały inwentarz. Pomimo tego, że dżuma jest uważana za chorobę zwalczoną, każdy rolnik powinien znać szczegółowe informacje na jej temat.

Co to jest księgosusz?

W międzynarodowym klasyfikatorze dżuma jest zaliczana do grupy A (niesie skrajne niebezpieczeństwo). Oficjalna nazwa patologii to Pestis bovina. Ma wirusowy charakter pochodzenia, niszczy błony śluzowe narządów, skórę. Zainfekowane obszary ulegają stanom zapalnym i szybko umierają.

Bydło pozostaje bardzo podatne na wirusa dżumy. Oprócz bydła, inne zwierzęta kopytne również mogą zachorować:

1. Kozy.
2. Owca.
3. Świnie.
4. Dzikie zwierzęta kopytne (bawół, jeleń).

Powoduje chorobę wirusem spośród paramyksawirusów. Patogen dżumy ma swoje własne RNA. Po uwolnieniu do krwiobiegu szybko się w nim rozprzestrzenia.

Maksymalną akumulację ciał obserwuje się w węzłach chłonnych, płucach, nerkach. Z biegiem czasu patogen atakuje inne narządy i tkanki.

Pierwsze informacje o księgosuszu pochodzą z początku naszej ery. Zaraźliwy charakter odkryto w 1711 r. i potwierdzono w 1895 r. Wirus sprawczy powstał później - w 1902 roku. Teraz księgosusz jest zarejestrowany tylko w 3 regionach świata: Tropikalna Afryka, Bliski Wschód, Azja. W krajach byłego ZSRR księgosusz nie jest diagnozowany od 1928 roku.

Przyczyny wystąpienia

Choroba jest szczególnie zaraźliwa dla młodego bydła w wieku poniżej jednego roku. Głównym źródłem przenoszenia dżumy jest osoba zarażona. Uwalnia do powietrza patogeny zawarte w płynach ustrojowych, kale, śluzie. 3 główne sposoby przenoszenia zarazy:

1. Przez powietrze. Wirus dostaje się do dróg oddechowych bydła z tlenem. Ułatwia to grupowe i ścisłe trzymanie, słaba odporność zwierząt gospodarskich.
2. Przez kał (droga pokarmowa). Wydzieliny zawierają cząsteczki wirusa. Mogą dostać się do jedzenia, wody. Jest to typowe dla gospodarstw, w których nie są przestrzegane standardy sanitarne, nie przeprowadza się dezynfekcji.
3. Martwe gatunki (mechaniczne). Ptaki i owady żywią się zarażonymi zwłokami, które w kontakcie z bydłem przenoszą na nie wirusa.

Czynnik księgosuszu jest również przenoszony przez ekwipunek, ubrania służby. Nie odnotowano przypadków transmisji z komarów, kleszczy, gzów. Patogen pozostaje żywy na skórze, rogach i mięsie martwych osobników do miesiąca. Dlatego zakażone zwłoki muszą zostać spalone.

Objawy choroby

Czas inkubacji księgosuszu wynosi od 3 do 7 dni. Istnieje kilka odmian manifestacji infekcji: typowa, utajona lub nieudana (nie osiąga pełnego rozwoju, zatrzymuje się na wczesnym etapie). Objawy mogą się różnić w zależności od gatunku, rasy i statusu odpornościowego bydła.

Dżuma jest najbardziej widoczna u młodych zwierząt. Rozwój i progresja choroby przebiega w 3 etapach.

Pierwszy etap

Rozpoczyna się u bydła natychmiast po zakończeniu okresu inkubacji. Drugie imię to dżuma gorączkowa. Czas trwania - nie więcej niż 2-3 dni. CRS charakteryzuje się następującymi objawami klinicznymi:

1. Szybki oddech, szybki puls.
2. Gwałtowny skok temperatury do 40.
3. Pełna odmowa jedzenia w tym samym czasie, co nadmierne spożycie wody.
4. Zaczerwienienie i zapalenie błony śluzowej oka.
5. Uzyskiwanie wysokiej czułości na światło dzienne.

Drugi etap

Rozpoczyna się po 2-3 dniach od pierwotnego wycieku. Wskaźnikiem drugiego stadium dżumy u bydła jest pojawienie się ognisk martwiczych na błonach śluzowych. Dotyczy to przede wszystkim spojówki, jamy ustnej i jamy nosowej. Osoby cielejące się na tym etapie umierają. Objawy dżumy w drugim etapie:

1. Niespokojne zachowanie - ludzie kichają, odwracają głowy, tupią w miejscu.
2. Gwałtowna progresja surowiczego zapalenia spojówek, w końcu przechodząca w ropną.
3. Obfite wydzielanie ropnego wysięku z przewodów nosowych. Na nozdrzach pojawiają się strupki wysuszonej ropy.
4. Poważny obrzęk błony śluzowej nosa, oczu.
5. Wzmożone wydzielanie śliny. Ślina jest pienista i zawiera krew.

Trzeci etap

Na tym etapie rozwoju dżumy dochodzi do poważnych uszkodzeń błony śluzowej przewodu pokarmowego. Bydło ma uporczywą biegunkę lub mimowolne wydalanie kału. W masach jest krew, śluz, cząstki martwych jelit. Błona śluzowa wystaje w okolicy odbytu. Wypróżnianiu towarzyszy ból, aby go złagodzić, zwierzę wygina grzbiet.

Takie zaburzenie prowadzi do szybkiego wyczerpania i odwodnienia bydła. Następuje gwałtowna utrata wagi, pojawiają się problemy z oddychaniem: bolesny kaszel, rozedma. Jednocześnie temperatura pozostaje normalna lub spada poniżej normy. Śmiertelny wynik następuje po 8-9 dniach od pierwszych objawów dżumy.

Diagnoza zarazy

Objawy kliniczne dżumy u bydła są podobne do objawów innych patologii zakaźnych. Diagnozy nie można postawić na podstawie samych objawów i stanu. Aby uzyskać dokładny wynik, przeprowadzana jest diagnostyka laboratoryjna. U żywych osobników jest to badanie krwi. Zabieg może odbywać się na 3 sposoby - wykrycie swoistych przeciwciał, zmiany w strukturze komórek, enzymatyczny test immunologiczny. W przypadku martwych zwierząt przeprowadza się sekcję zwłok. W warunkach laboratoryjnych badane są cząstki śledziony i wątroby, węzły chłonne. Tkanki pobierane są od martwych osobników nie później niż 5-6 godzin po śmierci. Na obecność zarazy wskazują zmiany w narządach wewnętrznych bydła:

1. Zgrubienie jelita cienkiego.
2. Wrzody, krwotoki w jelitach.
3. Powiększone i zaognione węzły chłonne.
4. Osad serowy na wszystkich błonach śluzowych.

Metody leczenia patologii

Wszelkie leczenie nosówki u bydła jest zabronione przez prawo. Wszystkie zakażone zwierzęta są zabijane bezkrwawo. Następnie przeprowadzić całkowite spalenie tusz. Pomieszczenia, narzędzia podlegają dokładnej podwójnej dezynfekcji.

Gdy dżuma zostanie wykryta u bydła, farma zostaje zamknięta z powodu kwarantanny, a osada zostaje przeniesiona do systemu kwarantanny. Obejmuje zakaz eksportu/importu zwierząt, produktów mlecznych i mięsnych, skór, pasz. Ruch ludzi poza wieś/miasto jest ograniczony. Inne działania są w toku:

1. Całkowite wyeliminowanie wypasu.
2. Pomieszczenia chowu bydła poddawane są codziennemu sprzątaniu. Następnie przeprowadza się obróbkę sodą kaustyczną.
3. Wszystkie bydło w wiosce jest zaszczepione.

Jeżeli ograniczenia kwarantanny nie przyniosą rezultatu, administracja osady decyduje o uboju całego inwentarza żywego.Miejsca przetrzymywania są następnie czyszczone i dezynfekowane. Przy dodatniej dynamice kwarantanna zostaje przedłużona o kolejne 21 dni. Następnie do stodoły wprowadza się kilka głów młodych zwierząt, które obserwuje się przez 3 miesiące. Jeśli nie zostaną znalezione żadne ślady dżumy, dopuszcza się wypuszczanie i rozmnażanie nowych osobników.

Metody zapobiegania

Szczególnym środkiem zapobiegającym zarazie jest okresowe szczepienie bydła. Stosuje się preparaty z dezaktywowanej lub żywej kultury patogenu. Jest podawany we wstrzyknięciu podskórnym. Nabyta odporność trwa 3 lata.

Inne środki zapobiegawcze obejmują typowe działania antyepizootyczne. Jest to regularne czyszczenie w miejscach przetrzymywania oraz okresowa dezynfekcja chemiczna. odczynniki. Stragany i szopy powinny być dobrze wentylowane.

Pod zakazem zamknij treść: jedna krowa potrzebuje co najmniej 7-8 metrów kwadratowych. m. Dieta bydła powinna być zbilansowana i bogata w witaminy.

Księgosusz jest uważany za całkowicie wytępioną chorobę w Europie, Ameryce i Australii. Ale biorąc pod uwagę rzeczywiste szkody i niebezpieczeństwo tej patologii, nie można jej pominąć. Każdy rolnik musi znać typowy obraz kliniczny dżumy, aby na czas rozpoznać chorobę. Nie należy również osłabiać środków zapobiegawczych, ponieważ jest to niezawodna ochrona przed takimi zakaźnymi patologiami.

Zalecane