Siatka podziału dla pszczół: jaki jest rozmiar komórek, jak to zrobić samemu

Aby poprawić jakość nektaru i zachować populację owadów w pasiece, pszczelarze stosują specjalne urządzenia, które oddzielają królową ula od głównego roju i komórki z wartościowym produktem. W ulu zainstalowano siatkę oddzielającą, która oddziela królową od głównego magazynu miodu, ale nadal umożliwia dostęp pszczołom robotnic. Dlaczego taki projekt jest potrzebny i czy istnieje możliwość samodzielnego wykonania siatki dzielącej, przyjrzymy się szczegółom dalej.

Ważność siatki separacyjnej dla pszczół

Głównym celem projektu jest podzielenie ula na kilka przedziałów i ograniczenie ruchu królowej.

• Bez takiej przegrody królowa pszczół swobodnie porusza się po przestrzeni swojego domu i składa jaja w dogodnym dla niej miejscu.
• W rezultacie część muru dostaje się do komórek z miodem, co znacznie obniża jego wartość handlową i szkodzi reprodukcji rodziny.
• Ze względu na dzielącą strukturę, dostęp do plastrów miodu z nektarem jest również ograniczony do dronów.

Pomysł oddzielenia macicy od plastrów miodu za pomocą nektaru wyszedł od europejskich naukowców kilka wieków temu. W tym celu wykonano kraty z przerwą między komórkami 4,5 mm. Ten rozmiar pozwala zwykłym pszczołom robotnic na swobodne penetrowanie dowolnej części ula. Ale większa samica i trutnie nie mogą wcisnąć się w małe szczeliny, więc pozostają w przeznaczonej dla nich części domu.

Kratę układa się na specjalnych ramkach znajdujących się w wewnętrznej części ula nad głównym magazynem nektaru.Owady robotnice mogą z łatwością układać nektar w dowolnej części pomieszczenia. Dla królowej dostęp do sklepu jest zamknięty, więc składa jaja w komórkach pozostających na jej terytorium, co zmniejsza ryzyko śmierci potomstwa. W głównym magazynie miód jest również chroniony przed dostaniem się do niego obcych substancji.

Pomysł przegrody pomaga również pszczelarzom podczas przygotowania uli do zimowania. Na podstawie ilości miodu zgromadzonego w ramce pszczelarz zawsze będzie w stanie obliczyć dokładną ilość nektaru potrzebnego owadom do wykarmienia królowej i potomstwa zimą.

Podczas roju kolonia wraz z królową wylatuje z ula i może zginąć. Aby uniknąć kłopotów, w okresie rojowym wręb jest zamykany siatką dzielącą, a owady pozostają w domu.

Projekt służy również do oddzielenia starej macicy od nowej samicy zdolnej do reprodukcji potomstwa. W jednym pokoju królowe nie będą mogły się dogadać i będą walczyć, dopóki jedna z nich nie zostanie eksterminowana.Jeśli podzielisz ul kratą, młoda królowa będzie mogła przystosować się do mieszkania i, po naturalnej śmierci starej królowej, zająć jej miejsce.

Ważne! Przy wyborze lub tworzeniu siatki podziału brane są pod uwagę wymiary pszczół robotnic i matek, które zależą od różnorodności owadów.

Należy również pamiętać, że pszczoła wypełniona nektarem pęcznieje i zwiększa się jej objętość.

Odmiany

Pierwsze projekty kratki rozdzielającej do ula pojawiły się w Szwajcarii i zostały wcielone w życie przez ukraińskiego pszczelarza Prokopowicza na początku XIX wieku. Ale siatki oddzielające uli zyskały sławę dzięki brazylijskiemu pszczelarzowi Hahnemannowi, który jako pierwszy oddzielił macicę od głównego magazynu miodu.Do dziś siatka Hahnemanna jest używana przez pszczelarzy na całym świecie.

W produkcji konstrukcji używaj:

• żelazo ocynkowane, charakteryzujące się długą żywotnością i niezawodnością (niewygodne w użyciu ze względu na duży ciężar);
• kraty warstwowe (lekkie i wygodne w użyciu, łatwe do mocowania do ramek z siatki);
• siatki wykonane z drutu (mogą się odkształcać podczas użytkowania, ale są całkowicie bezpieczne dla owadów).

Ważne! Konstrukcje drewniane mogą powodować uszkodzenia owadów podczas przechodzenia przez otwory, dlatego nie są wykorzystywane w pszczelarstwie.

Wady i zalety

Główną zaletą siatek rozdzielających jest poprawa jakości miodu i bezpieczeństwa przyszłego potomstwa.

Wśród wad stosowania konstrukcji zwracają uwagę na możliwość zranienia przez owady, jeśli parametry kraty nie są przestrzegane i trudność w instalacji jej wewnątrz ula.

Narzędzia i materiały

Aby stworzyć własny projekt, będziesz potrzebować:

• drut ocynkowany o średnicy od 4 do 4,5 mm;
• deski drewniane lub gotowa rama;
• młotek, przecinaki do drutu, gwoździe, linijka lub taśma miernicza.

Ważne! Drewniane deski muszą być dokładnie oczyszczone przed użyciem.

Wykonane ręcznie

Aby wykonać odpowiedni projekt, musisz najpierw zmierzyć parametry części ula, w której będzie umieszczona ramka działowa.

• Rama wykonana jest z przygotowanych desek.
• Na drewnianej podstawie konstrukcji za pomocą linijki odmierz równe odległości od 4 do 4,5 mm i zaznacz je ołówkiem.
• Następnie, ściśle według oznaczeń, pociągnij drut i przymocuj go gwoździami lub specjalnymi nitami.

Odległość między komórkami w siatce jest wybierana na podstawie wielkości królowej, trutni i pszczół robotnic. Gotowa konstrukcja jest instalowana w ulu tak, aby szczeliny w niej znajdowały się poziomo.

Zalecane