Rasa owiec Karakul: opis i cechy, zasady hodowli

Karakul jest uważany za jedną z najpopularniejszych ras owiec na świecie. Zwierzęta te są hodowane zarówno na wełnę, jak i mleko i mięso. Co więcej, coraz częściej owce rasy Karakul są hodowane właśnie w celu uzyskania futra wyciętego z jagniąt. Wełna młodych jest miękka i ma atrakcyjny wygląd, dlatego jest często wykorzystywana do produkcji odzieży.

Historia

Owce Karakul pojawiły się kilka tysięcy lat temu. Historia tej rasy jest nieznana. Uważa się, że pierwsi przedstawiciele tego gatunku pojawili się na terytorium należącym dziś do Uzbekistanu.Uważa się, że rasa została wyhodowana w Azji Środkowej. Rasa Karakul różni się od innych odmian tym, że szybko przystosowuje się do nowych warunków życia, dobrze toleruje zmiany klimatyczne i wykazuje wysoką wytrzymałość.

Selekcja przeprowadzona na terenie krajów azjatyckich przyniosła pewne zmiany w rasie owiec karakulskich. Zwierzęta te mają gruby ogon powstały w wyniku zmieszania z liniami ogoniastymi.

Wygląd i właściwości

Owce Karakul są średniej wielkości. Wysokość w kłębie dorosłego zwierzęcia sięga 78 centymetrów. Owce ważą 70-75 kilogramów, samice - ponad 50 kilogramów. Zewnętrznie przedstawiciele tej rasy wyróżniają się następującymi cechami:

mocne ciało w kształcie gruszki;
proste plecy, ale barany z czasem rozwijają garb;
głęboki mostek z wypukłością przypominającą torebkę (może nie występować u wszystkich);
wydłużone kończyny z mocnymi kopytami;
długa szyja;
garbaty nos;
Tłusty ogon w kształcie litery S.

Długość sierści, która z wiekiem staje się twarda, u dorosłych sięga 20 centymetrów. Ubarwienie 60% zwierząt jest czarne. Ale w 25% przypadków sierść staje się szara, aw 5% - biała lub różowa. Na uwagę zasługuje również fakt, że pigmentacja koloru utrzymuje się nawet do 1,5 roku. W przyszłości wełna stanie się biała.

Cechą charakterystyczną rasy Karakul jest to, że rogi rozwijają się wyłącznie u tryków.

Rodzaje Doodle

Istnieje wiele rodzajów astrachań. Za najczęstsze uważane są:

Valek lub uzbecki astrachań. Futro takich zwierząt jest cienkie, ze specyficznym wzorem, który tworzą kręcone włosy. Wełna uzbeckiego astrachania nie ma żadnej wartości. Dlatego też futro rolek jest wykorzystywane do masowej produkcji odzieży.
Astragan lub afgański karakul. Owce te mają gęstą i grubą wełnę o intensywnym i normalnym połysku. Ze względu na zwiększoną odporność na zużycie futro astraganu jest cenione na rynku.
Swakara lub afrykański karakul. Futro takich zwierząt jest ciasno skręcone w małe grudki i charakteryzuje się dużą wytrzymałością, lekkością i plastycznością. W związku z tym afrykańska wełna karakul jest używana do produkcji różnych ubrań.

Zapotrzebowani są również przedstawiciele ras o surowym kolorze. Ten kolor występuje tylko u 10% owiec Karakul.

Główne zalety i wady

Wśród zalet rasy Karakul są następujące:

możliwość szybkiej adaptacji;
bezpretensjonalność, zarówno pod względem treści, jak i diety;
silny szkielet;
zdolność do wytrzymywania temperatur do +40 stopni;
wysoki procent przeżywalności wśród młodych zwierząt z gwałtownym pogorszeniem warunków życia;
wełna jagnięca jest ceniona w przemyśle futrzarskim;
szeroka gama kolorów skóry;
nadaje się do hodowli do produkcji mięsa i mleka.

Rasa Karakul nie toleruje wysokiej wilgotności. W takich warunkach ogólne wskaźniki maleją: zmniejsza się objętość wełny i mleka. Nie zaleca się również przekarmiania zwierząt, ponieważ prowadzi to do siekania zwierząt gospodarskich. Wysoka wilgotność powoduje podobne konsekwencje.

Wymagania dotyczące konserwacji i pielęgnacji

Zaleca się trzymanie owiec Karakul w izolowanych i suchych kojcach z dobrą wentylacją.Minimalna temperatura tolerowana przez zwierzęta to + 6-8 stopni. Pomieszczenie, w którym trzymane są bazgroły, musi być okresowo dezynfekowane. Zwierzęta te wymagają regularnej ściółki (głównie słomy).

Doodles potrzebują codziennego chodzenia. Jednocześnie można wyjechać na pastwiska dopiero po wyschnięciu rosy.

Jak i czym karmić rasę

W ciągu roku codzienna dieta owiec Karakul powinna obejmować:

rośliny strączkowe;
trawa;
siano;
słoma;
owies, żyto, kukurydza lub pszenica;
świeże warzywa lub warzywa korzeniowe;
sól.

Zaleca się, aby dieta zimowa składała się ze zbóż (stanowi co najmniej 25% uzupełniającej żywności) i makuchów (13%). Również w tym okresie zaleca się podawanie soli (1%) i fosforanu dwuwapniowego (1%). Zabrania się karmienia dorosłych zwierząt kwaśnymi zbożami, buraków i traw bagiennych, młodych zwierząt - chlebem.

Ponadto owce muszą mieć swobodny dostęp do czystej wody (barany zużywają do 1 litra dziennie).

Cechy hodowli owiec Karakul

Dojrzewanie u owiec Karakul dochodzi do 6-8 miesięcy, ale pierwsze krycie zaleca się nie wcześniej niż 1,5 roku. Samice w ciągu życia i stale chodzące po pastwisku są w stanie wyhodować do 130-150 jagniąt. Sprawa prowadzona jest w okresie polowań. Ta ostatnia objawia się agresywnym zachowaniem, obrzękiem i zaczerwienieniem narządów płciowych, wydzielaniem charakterystycznych płynów. Co więcej, okres ten trwa nie dłużej niż dwa dni.Zaleca się krycie nie częściej niż raz w roku.

Jeśli zwierzę jest zdrowe, poród odbywa się bez udziału człowieka. Każde jagnię pojawia się w odstępie około 15 minut. 1-1,5 tygodnia przed urodzeniem (przyjdź 5 miesięcy po zapłodnieniu), konieczne jest przygotowanie osobnego pokoju dla samicy.

Częste choroby

Doodles mają silną odporność, więc chorują głównie z powodu nieprzestrzegania zasad trzymania. W szczególności u młodych zwierząt obserwuje się zaburzenia trawienia. Choroby zakaźne nie są typowe dla bazgrołów. Jednak rasa ta nie jest w pełni chroniona przed rozwojem wścieklizny, brucelozy, gruźlicy i innych patologii zakaźnych.

Obszary dystrybucji

Rasa Karakul jest hodowana w 50 krajach świata. Przeważnie te zwierzęta trzymane są w regionach o ciepłym i suchym klimacie: w Azji Środkowej, na terenie Ukrainy i USA. Farmy Doodle znajdują się również w Europie i Afryce.