Świerk kanadyjski: opis drzewa ozdobnego, sadzenie i pielęgnacja, jak wygląda

Świerk kanadyjski jest często znany ogrodnikom jako szary lub biały. Wynika to z zewnętrznych cech kultury. Spód igieł ma niebiesko-biały kolor. Najpopularniejszą odmianą świerka kanadyjskiego jest Konika. Jednocześnie w warunkach rosyjskiego klimatu można uprawiać wiele innych odmian. Aby uzyskać silną i zdrową roślinę, musi zapewniać wysokiej jakości opiekę.

Opis

Świerk kłujący kanadyjski to dość duża roślina, która w naturalnych warunkach może dorastać do 20-30 metrów. Takich wysokich drzew nie używa się jednak do ozdabiania alejek parkowych czy prywatnych gospodarstw.W takich przypadkach stosuje się rośliny karłowate, które osiągają długość 1-1,5 metra. Czasami dorastają do 4 metrów.

Drzewo ma gęstą stożkową koronę. Jej gałęzie pokryte są cienkimi i miękkimi igłami, które wyróżnia częste ułożenie i lekko zakrzywiony kształt. U młodych drzew pędy skierowane są ku górze, natomiast u dorosłych są opuszczone. Cechą charakterystyczną rośliny jest niebiesko-zielony kolor. Jeśli zmielisz igły, poczujesz dość ostry zapach, podobny do aromatu czarnej porzeczki.

Ponadto świerk wyróżnia się korzeniem palowym, słabo wyrażonym korzeniem. Jego system korzeniowy znajduje się dość blisko powierzchni gleby. Drzewo rośnie 3-4 centymetry rocznie. Jego wzrost trwa 10-15 lat. W kolejnych latach rozwój kultury zwalnia. Szyszki mają kształt owalny. Długość osiągają 3-6 centymetrów. Nasiona mają długość 2-3 mm i kolor jasnobrązowy.Szyszki dojrzewają wczesną jesienią.

Odmiany

Świerk kanadyjski charakteryzuje się kilkoma odmianami, z których każda ma określone cechy:

1. Biała Stokrotka. Roślina kształtem przypomina Konikę. Charakteryzuje się miękkimi igłami o jasnozielonym kolorze. Jednocześnie świerk staje się szczególnie dekoracyjny, gdy pojawiają się nowe przyrosty. Dzieje się to pod koniec maja lub na początku czerwca. Początkowo mają żółto-biały kolor, po czym zmieniają kolor na zielony. Wiosną, podczas pojawienia się pierwszego wzrostu, igły płoną. Drugi letni wzrost jest zwykle zielony. Kultura rozwija się powoli. W wieku 10 lat rośnie do 80 centymetrów.
2. Alberta Globe. Odmiana ta to iglasta, wiecznie zielona roślina, która wyróżnia się kulistym kształtem. Jest uważany za mutację Koniki. Drzewo rośnie powoli. Dorosła roślina osiąga wysokość 1 metra i ma taką samą średnicę.Kultura wyróżnia się gęstymi igłami. Początkowo ma zielonkawo-żółty kolor, a następnie staje się jasnozielony.
3. Sanders Niebieski. To kultura ozdobna, która ma stożkową koronę. Igły charakteryzują się jasnoniebieskim kolorem. Roślina uważana jest za prawdziwego karła. W wieku 10 lat osiąga maksymalnie 70 centymetrów. Hodowlę wyróżniają cienkie i krótkie igły, które nadają świerkowi srebrno-niebieski kolor.
4. Echinoformis. Ta karłowata odmiana pojawiła się we Francji w połowie ubiegłego wieku. Charakteryzuje się kulistą koroną i powolnym rozwojem. Wzrost zwykle nie przekracza 2 centymetrów rocznie. W tym przypadku rośliny pokryte są małymi zielonkawo-niebieskimi igłami i krótkimi pędami. Kulisty kształt tworzą gałęzie wystające w różnych kierunkach.
5. Tęczowy koniec. Ta roślina ma kształt stożka i powolny wzrost. W wieku 10 lat roślina osiąga maksymalnie 1 metr. W ciągu roku drzewo daje 2 przyrosty. Wiosną igły są zielone, a latem jasnożółte. Odmiana ta charakteryzuje się krótkimi miękkimi igłami.
6. Niebieska planeta. Ta odmiana jest uważana za mało znaną. Charakteryzuje się jednak wyraźnymi właściwościami dekoracyjnymi. Kultura jest mała i krzaczasta. W wieku dorosłym osiąga 50-60 centymetrów. W tym przypadku średnica korony wynosi 80-100 centymetrów. Igły rośliny są małe i niebiesko-zielone.

Kapelusz Zucker. Jest to ozdobna odmiana szarego świerka kanadyjskiego. Roślina ma gęstą koronę o jasnozielonym kolorze. Kultura charakteryzuje się powolnym rozwojem. Przez 1 rok roślina rośnie o około 5 centymetrów. Dorosłe drzewo osiąga wysokość 1,5 metra. Średnica korony wynosi 80 centymetrów

Lądowanie

Świerk kanadyjski zaleca się sadzić w glebie kwaśnej i lekko kwaśnej. Roślina dobrze toleruje gleby piaszczyste. Jednocześnie ważne jest, aby roślina znalazła miejsce wyróżniające się głębokim występowaniem wód gruntowych. Otwór do sadzenia należy wcześniej wykopać.Średnica powinna wynosić co najmniej 60 centymetrów, a głębokość 70. Równie ważna jest obecność drenażu mierzącego 20 centymetrów.

Przed sadzeniem sadzonkę rośliny należy namoczyć w roztworze Kornevina, aby lepiej się rozwijała. Należy to robić przez 6 godzin. Do sadzenia rośliny musisz użyć specjalnego podłoża. Musi być wykonany na bazie darni i próchnicy. Konieczne jest również dodanie do kompozycji 150 gramów nitroammofoski. Aby poprawić strukturę gleby, do kompozycji należy dodać torf wysoki. Na kilka tygodni przed sadzeniem wnękę należy wypełnić 2/3 podłoża, wylać i pozostawić w tej formie.

Importowane sadzonki muszą być kupowane od zaufanych dostawców. W takim przypadku warto zwrócić uwagę na korzenie roślin. Ważne jest, aby świerk był sprzedawany w jucie wypełnionej wilgotnym podłożem.

Sadzenie świerka w regionach południowych jest wymagane od października do końca lutego. Na północy powinno to nastąpić w sierpniu. Sadzonki, które są sprzedawane w pojemnikach, dobrze się ukorzeniają.Lepiej jednak nie sadzić rośliny w upale. Do hodowli zaleca się wybrać miejsce zacienione i podlać je przed mrozem.

Zasady opieki

Uprawa kanadyjskiego świerka jest łatwa. Jednak, aby zachować właściwości dekoracyjne rośliny, musi ona zapewnić wysokiej jakości pielęgnację. W pierwszych 3-4 latach po posadzeniu rośliny należy odpowiednio przygotować na zimę. Pomoże to chronić przed oparzeniami słonecznymi.

Aby osiągnąć pożądane rezultaty, po południowej stronie drzewa należy zamontować drewnianą ramę. Nakłada się na nią jutę, włókninę lub agrosiatkę. Możesz również związać roślinę gałązkami świerkowymi. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że materiały pokrywające nie powinny mieć kontaktu z igłami.

Ponadto przy uprawie świerka kanadyjskiego należy wziąć pod uwagę następujące cechy:

1. Wybierz odpowiednią glebę.Roślina tej odmiany potrzebuje gleby gliniastej, która zawiera dużo próchnicy. Słaba i sucha gleba wymaga wzbogacenia. Glina jest dodawana do suchej gleby. Przy nadmiernej wilgoci stosuje się materiały drenażowe. Jeśli ziemia jest zasadowa, wymagane jest nawożenie zakwaszające.
2. Zapewnij odpowiednie oświetlenie. Tylko w tym przypadku świerk kanadyjski będzie wyglądał tak dekoracyjnie, jak to tylko możliwe. Należy pamiętać, że jasne słońce wiosną i zimą prowadzi do poparzeń. Ochrona zimowa pomaga tego uniknąć.
3. Właściwie podlej roślinę. Świerk ma powierzchowny system korzeniowy, który wymaga systematycznego, ale umiarkowanego podlewania. Jesienią wymagane jest wykonanie pełnowartościowego nawadniania nawilżającego. Świerk kanadyjski doskonale wyczuwa polewanie wodą. Latem należy to robić raz w tygodniu. Aby gleba nie wysychała, należy ją przykryć warstwą ściółki o grubości 7-10 centymetrów.
4. Zastosuj nawóz.Stosowanie nawożenia uzależnione jest od stopnia żyzności gleby. Dobrze uprawiana gleba o dużej zawartości próchnicy nie wymaga nawożenia pogłównego. Sadząc roślinę na żyznej glebie wystarczy dodać do niej wiadro dojrzałego kompostu. Wiosną zaleca się dokarmianie upraw dotkniętych oparzeniami słonecznymi specjalnymi preparatami dla drzew iglastych. Aby szybciej odbudować koronę, zaleca się przeprowadzenie kompleksowego oprysku za pomocą Epin i Ferrovit.

Reprodukcja

Zaleca się rozmnażanie świerka kanadyjskiego przez sadzonki. Materiał do sadzenia należy zebrać pod koniec marca lub na początku kwietnia. Należy to robić w pochmurne dni. Dobre wyniki można osiągnąć przy zbiorze sadzonek w pierwszej połowie czerwca. Ważne jest, aby gałąź miała 7-10 centymetrów długości i miała piętę.

Po ścięciu sadzonki należy umieścić w roztworze stymulatora tworzenia korzeni "Heteroauxin". W takim przypadku w płynie powinna znajdować się tylko pięta i 1 centymetr dolnej części rączki.

Przygotowane sadzonki należy sadzić w pojedynczych doniczkach, pogłębiając pod kątem 30 stopni o 2-3 centymetry. Gleba powinna być lekka i dobrze przepuszczalna. Garnki powinny być przykryte szklanym słoikiem.

Zakorzenienie kultury zajmuje 6-12 miesięcy. W tej chwili konieczna jest odpowiednia pielęgnacja materiału do sadzenia. Aby to zrobić, raz dziennie warto wietrzyć schrony i podlewać glebę na czas. Najlepiej wlać wodę do tac. 2 razy w miesiącu, aby zwilżyć sadzonki, warto użyć roztworu „Kornevin” lub „Heteroauxin”.

Aby sadzonki trochę rosły, muszą być sadzone w szkole. Po 1-2 latach zaleca się sadzenie roślin na stałym stanowisku.

Choroby i szkodniki

Główne choroby, na które cierpi świerk kanadyjski, to:

1. Schütte - Ta choroba jest również nazywana brązową pleśnią śnieżną. Przejawia się na wiosnę po stopieniu śniegu i odsłonięciu gałązek. Czynniki sprawcze choroby aktywnie rozwijają się na gałęziach pokrytych śniegiem. Możliwe jest pozbycie się patologii za pomocą „skrótu perspektywicznego” lub „homy”.
2. Rdza - zwana także spinnerem świerkowym. Czynnikiem sprawczym patologii jest grzyb chorobotwórczy, który można łatwo zidentyfikować po małych pomarańczowych obrzękach na korze. Zainfekowane rośliny z czasem żółkną i tracą igły. W rezultacie roślina nie wygląda zbyt atrakcyjnie. Aby poradzić sobie z patologią, musisz w odpowiednim czasie odciąć uszkodzone fragmenty i spalić je opadłymi igłami. Porażone rośliny muszą być leczone Hom lub Rakurs.
3. Tracheomykoza - objawia się czerwonawym nalotem na igłach. Szybko nabiera brązowego koloru i kruszy się. Patologii nie da się wyleczyć. Wynika to z faktu, że grzyby chorobotwórcze wpływają na cały system korzeniowy. Jednocześnie ważne jest, aby wykopać i spalić zaatakowaną kulturę na czas, aby choroba nie została przeniesiona na inne drzewa iglaste. „Fundazol” służy do dezynfekcji gleby.

Jednocześnie świerk kanadyjski nie tylko cierpi na choroby, ale jest również atakowany przez szkodniki. Do powszechnych szkodników, które powodują uszkodzenia upraw należą:

1. Fałszywa tarcza świerkowa - gdy drzewo zostanie uszkodzone przez te szkodniki, na korze i igłach pozostaje lepka powłoka, co powoduje opadanie brązowych igieł i deformację pędów. Środki ogólnoustrojowe pomagają chronić rośliny przed tym pasożytem - w szczególności "Confidor" i "Aktara". Drugi preparat należy posypać nie tylko świerkiem, ale także ziemią wokół.
2. Przędziorek świerkowy - jeśli roślina zostanie uszkodzona przez te pasożyty, na igłach tworzą się małe żółte plamki, które otaczają zaatakowane gałęzie pajęczynami i powodują odpadanie igieł. W sezonie kleszcze dają do 5 pokoleń potomstwa. Dlatego rośliny należy spryskiwać co najmniej 5 razy. Najlepiej zrobić to pod koniec lata. W tym celu dopuszczalne jest użycie takich środków jak Antiklesch, Actellik, Fitoverm.
3. Świerk - pasożyty te zarażają drzewa larwami i zjadają igły. W takim przypadku igły stają się brązowe i kruszą się. „Pinocid” najskuteczniej radzi sobie z pasożytami. Może być stosowany do opryskiwania koron i podlewania kręgów przyszypułkowych.

Aplikacja

Możesz posadzić drzewo na miejscu, aby je udekorować. Ta kultura jest często używana w projektowaniu krajobrazu.

Rola w projektowaniu krajobrazu

Świerk kanadyjski ma doskonałe właściwości dekoracyjne. Młode drzewa dobrze komponują się z innymi kulturami i służą do ozdabiania alejek, ogrodów skalnych i klombów. Nisko rosnące rośliny dobrze prezentują się na tarasach. Najlepiej wyglądają w połączeniu z kwiatami.

Ciekawe fakty

Świerk kanadyjski jest uważany za bardzo interesującą roślinę:

1. W naturalnych warunkach drzewo rośnie do 20-30 metrów wysokości.
2. Wszystkie rodzaje takich jodeł są uważane za stulatków. Mogą przetrwać do 500 lat.
3. Szyszki na drzewach pojawiają się raz na 10 lat. Mają piękny wydłużony kształt.
4. Igły są małe, ale dość kłujące.
5. W przypadku silnego przegrzania igły zmieniają kolor.

Świerk kanadyjski to piękna roślina ozdobna, która może upiększyć każde miejsce. Aby drzewo rosło pomyślnie, potrzebuje odpowiedniej opieki.

Zalecane