Dzika porzeczka (repis): gdzie rośnie, opis i właściwości użytkowe, uprawa i pielęgnacja

Pomimo ogromnego wyboru odmian czarnej porzeczki, w każdym miejscu można znaleźć repis - porzeczkę dziką lub leśną. Gdzieś w kącie rośnie pojedynczy krzew, ale rośnie. Wysoki krzew o kwaśnych jagodach, które są bardzo przydatne, w przeciwieństwie do gatunków odmianowych. Jest kochany ze względu na swoją bezpretensjonalność i piękno. Jesienią prezentuje się bardzo elegancko i ozdabia frontowy ogród czerwono-żółtymi liśćmi. Jak wygląda krzak dzikiej porzeczki i czym jest, a także jak go sadzić i pielęgnować, aby uzyskać duże zbiory, powinieneś wiedzieć z wyprzedzeniem.

Dzika porzeczka: korzystne właściwości i zastosowania

Liście i jagody porzeczki cenione są przez ludzi za bogactwo witamin i minerałów. Stosowane są jako środek przeciwgorączkowy i napotny przy przeziębieniach różnego rodzaju. Ponadto są używane w chorobach:

• przewód pokarmowy;
• układ naczyniowy;
• awitaminoza;
• upośledzony układ odpornościowy;
• ARVI;
• onkologia;
• skóra.

Dla osób starszych dzika porzeczka poprawia aktywność umysłową, oczyszcza organizm z toksyn, obniża poziom cholesterolu we krwi, wzmacnia naczynia krwionośne i zwalcza miażdżycę.

Wynika to ze składu chemicznego rośliny. Zawiera duże ilości witamin A, PP, grup B, C i E, kwasów organicznych, pektyn, cukrów, garbników i olejków eterycznych.Przydatne substancje mają zdolność do przechowywania podczas długotrwałego zamrażania, dzięki czemu mogą być używane przez cały rok.

Dzikie owoce porzeczki można używać mrożone, warzyć napoje, robić dżemy, konfitury i pianki, przygotowywać sosy do potraw. A jeśli wrzucisz garść suszonych jagód do herbaty, otrzymasz uzdrawiający napój, który rozgrzeje Cię w zimowy wieczór.

Opis i charakterystyka kultury

Dzika porzeczka jest szeroko rozpowszechniona na Uralu i Syberii. Występuje w postaci zarośli na brzegach jezior, rzek, a także w lasach, wąwozach i bagnach. Łatwo znaleźć kopię. Jego ciemnozielone, trójklapowe liście przypominają liście agrestu. Jesienią sadzenie dzikich porzeczek wygląda bardzo jasno, zmieniają kolor na jasnożółty lub czerwony.

Krzew jest dość wysoki, osiąga wysokość do 3 metrów. Cechą dzikiej porzeczki jest jej zdolność przystosowania się do trudnych warunków klimatycznych wzrostu: intensywne upały latem i niskie temperatury zimą.Krzewy porzeczek praktycznie nie zamarzają, najprawdopodobniej umierają ze starości, ponieważ na wolności nie są odpowiednio pielęgnowane. W domu nasadzenia repisa są wykorzystywane jako tereny zielone, które chronią teren przed wiatrami.

Pod koniec wiosny roślina kwitnie. Kwiaty są żółte i mają bogaty aromat, osiągają do 1 cm średnicy, charakterystyczne są rośliny i jagody. Największe jagody dorastają do 1 cm długości. Mają kształt podłużny, eliptyczny, zakończony zasuszonym kwiatem, przypominający ogon. Na krzaku są liczne i mają inny kolor: od żółtego do czarnego. W zwykłych ludziach dzikie porzeczki nazywane są „perłami” lub „srebrem”.

Jagody porzeczki smakują słodko-kwaśno, ale kwaśność jest bardziej wyraźna. Dojrzewanie owoców następuje w lipcu i trwa 1,5 miesiąca.

Rodzaje dzikich cietrzew

Dziś znane są dwa rodzaje roślin:

• dzika czarna porzeczka;
• czerwona porzeczka.

Dzika czarna porzeczka

Czarną porzeczkę można znaleźć w gęstych lasach europejskiej części Rosji, w Kazachstanie i na Uralu. Może być używany do bezpośredniego spożycia świeżego oraz do przygotowania zimowego.

Czerwona porzeczka leśna

Jedzenie tej jagody jest dość trudne, ponieważ jest bardzo kwaśne i nie ma w niej słodyczy. Ale nie ma smaczniejszego dżemu niż cietrzew. Jest dodawany do wszelkich kulinarnych arcydzieł, świetnie nadaje się do suszenia. Następnie możesz gotować kompoty witaminowe, przygotowywać nadzienia do ciast i dodawać do sosów do dań mięsnych.

Jak uprawiać dzikie porzeczki

Repis, aka Ural Beauty, rośnie w różnych krajach. Nie ma wymagań dotyczących podłoża. Kluczem do udanego owocowania jest wysokiej jakości materiał do sadzenia i wybór miejsca do jego wzrostu.

Wybór silnej i zdrowej sadzonki

To bardzo ważny krok w uprawie dobrego krzewu porzeczki. Musi spełniać następujące wymagania:

1. Bądź silny i zdrowy.
2. System korzeniowy nie powinien być suchy ani wysuszony.
3. Upewnij się, że roślina mateczna nie cierpi na choroby i szkodniki.
4. Potomstwo córki nie powinno mieć wysuszonych lub ospałych liści, co wskazuje na obecność szkodników.
5. Zmielona część sadzonki powinna mieć kilka już zdrewniałych gałęzi.
6. Na każdej sesji znajdują się co najmniej trzy zielone, żywe pąki.

Jeśli musisz wykopać sadzonkę porzeczki na brzegu lub w lesie, lepiej wziąć najbardziej ekstremalne potomstwo, ponieważ jest mniej uciskane przez dorosłe rośliny i nie cierpi z powodu zacienienia. Na zdrowej sadzonce jagody pojawią się za dwa lata, ale bardzo niewiele. Obfite owocowanie zaczyna się od piątego roku.

Przygotowanie gleby i dołka

Kamień nie wymaga określonych składów gleby. Tutaj głównym warunkiem jest terminowe stosowanie nawozów.

Sadzenie dzikich porzeczek należy rozpocząć pod koniec sierpnia lub na początku września, aby system korzeniowy miał czas na zakorzenienie się przed nadejściem przymrozków. Sadzenie można przeprowadzić również wiosną, dzięki czemu roślina będzie miała czas, aby w pełni się zakorzenić, a nawet nabrać siły i wzrostu.

Wykop dziurę w wybranym obszarze o wymiarach zbliżonych do wielkości krzaka. Optymalne parametry to 60 x 60. Wbijaj się w głąb na tyle, że możesz napełnić wiadro humusu. Wsyp trochę ziemi na próchnicę w postaci guzka. Ostrożnie ułóż korzenie sadzonki na guzku i posyp pozostałą ziemią. Tupnij nogami.

Ważne! Szyjka korzenia nie powinna być zatopiona w ziemi.

Podlej młodą roślinę i posyp ściółkę na wierzchu. Można posiekać słomę lub trociny, aby zapobiec pękaniu gleby.

Pielęgnacja dzikich krzewów

Technologia pielęgnacji jest podobna do technologii rolniczej odmian porzeczek, ale nadal istnieją niuanse.

Nawadnianie

Podlewanie dzikiego piękna po posadzeniu powinno odbywać się co tydzień, raz. Na jedną młodą sadzonkę wylewa się 10 litrów wody. Nie wlewać pod korzeń, aby nie zamazać szyi i nie otworzyć górnych korzeni.

Wraz z kwitnieniem pierwszych liści podlewanie jest ograniczane i nawilżane raz na dwa, a nawet trzy tygodnie. Woda powinna być trochę osadzona w pojemniku. Zbyt zimna woda może niekorzystnie wpłynąć na młodą sadzonkę. Dorosłe krzewy są dla niej mało wymagające.

Nawóz

Zarówno cietrzew czarny, jak i cietrzew są karmione dwa razy w sezonie: jesienią i wiosną. Wiosną przed kwitnieniem należy zastosować nawozy mineralne i niewielkie ptasie odchody, które w tym przypadku pełnią funkcję nawozu azotowego.

Jesienią dodaje się materię organiczną, ale nie więcej niż 4 kg próchnicy na krzak lub popiół drzewny w ilości 1 filiżanka na 10-litrowe wiadro. Podlewaj z nawozem wzdłuż krawędzi dołka, aby nie spalić systemu korzeniowego. Humus wlewa się cienką warstwą, a następnie miesza małą motyką z wierzchnią warstwą gleby.

Ważne! Po nawożeniu roślinę należy obficie podlać wodą.

Przycinanie i kształtowanie korony

Ponieważ roślina jest z natury dzika i nie jest odcięta w naturze, nie wymaga również formowania korony w domu. Z krzewów owocowych wycina się połamane i wysuszone pędy. Pięcioletnie gałęzie również powinny zostać usunięte, zostaną zastąpione młodymi. Przycinanie należy wykonywać ostrymi sekatorami ogrodowymi lub sekatorami wczesną wiosną, zanim liście zakwitną.

Jeżeli roślina jest uprawiana jako zielony żywopłot, to jest przycinana do kształtu, z którego wykonany jest ten żywopłot.

Leczenie owadów i chorób

Choroby i atakujące szkodniki są takie same jak w przypadku porzeczek ogrodowych. Wśród najczęstszych:

• mączniak prawdziwy;
• rust;
• roztocz;
• mszyce i mrówki;
• Osada porzeczkowa;
• Ćma agrestowa.

Główne środki kontroli to wycinanie chorych pędów i przekopywanie gleby pod krzakiem. Ale najważniejsze pozostaje przetwarzanie. Harmonogram, którego należy przestrzegać:

1. Kiedy pąki się otworzą, użyj roztworu "Decis", "Confidor", "Calypso", emulsji 25% anometryny.
2. Przed lub po kwitnieniu stosuje się siarkę koloidalną, która chroni roślinę przed mączniakiem i roztoczami porzeczek.
3. Miesiąc po kwitnieniu są one traktowane ze złotej rybki lub szklanej skrzynki roztworem „Karbofosu” lub chlorofosu.

Z środków ludowych skuteczne są roztwory skórki cebuli, czosnku, naparu z mniszka lekarskiego, wywar z piołunu, roztwór mydła i napar z wierzchołków ziemniaków. W przypadku ataku roztoczy pąków roślinę należy całkowicie wykopać i spalić, w przeciwnym razie istnieje ryzyko zniszczenia całej plantacji porzeczek.

Czy muszę kryć się na zimę

Odpowiedź jest jednoznaczna – nie. W naturze istnieje samozastąpienie, to znaczy, jeśli jeden zamarznie, inny wyrośnie na jego miejsce. Ale z reguły cietrzew doskonale znosi silne mrozy Syberii, Uralu i Dalekiego Wschodu.

Wskazówki dotyczące uprawy dzikich porzeczek

Lepiej posadzić dwa krzewy na swojej stronie, aby później były od siebie zapylane. Jeśli szkodniki pojawią się na jednym krzaku porzeczki, wszystkie istniejące nasadzenia powinny zostać przetworzone.

W zimie gryzonie atakują jagody, aby chronić krzew leśnej porzeczki przed myszami i zające zimą, dolne gałęzie można owinąć polietylenem lub starymi rajstopami nylonowymi.

Po posadzeniu wokół młodej sadzonki porzeczki, możesz wykonać czworokątny wierzchołek z grubych gałęzi lub desek, aby krzew nie rozpadał się w przyszłości.

Dzika porzeczka lub repis jest bardzo bezpretensjonalna w pielęgnacji, dlatego jest popularna wśród ogrodników. Plon z jednego dorosłego krzewu w sezonie sięga 8 kg. Ten fakt sugeruje, że wystarczy mieć kilka krzaków na swojej stronie. Tak, i możesz je posadzić w kącie.

Zalecane