Koza damasceńska: opis i charakterystyka rasy, subtelności treści

Wśród kóz domowych są rasy, o których mówią, że lepiej je zobaczyć raz, niż usłyszeć o nich sto razy. Do takich niezwykłych zwierząt należy koza damasceńska lub syryjska, znana również jako Shami, Baladi, Halep, Chami czy Aleppo. Nic dziwnego, że ta konkretna rasa jest często wymieniana w starożytnych arabskich opowieściach i traktatach. W nowoczesnej hodowli kóz Shami jest hodowany na mleko, mięso, wełnę.

Sława rasy

Rasa pochodzi z Bliskiego Wschodu. Oficjalnie Syria jest uważana za jej ojczyznę. Nazwa stolicy tego stanu,Damaszek i znalazło odzwierciedlenie w nazwie rasy. W ojczyźnie kóz Damaszku mówią, że są bosko piękne. Miejscowi miłośnicy zwierząt uważają shami za równie wartościowe jak konie arabskie. Najbardziej szokujące jest to, że czasami anielsko urocze dzieci wyrastają, szczerze mówiąc, na osobniki bardziej przypominające potwory. A w 2008 roku jeden z przedstawicieli rasy otrzymał tytuł najpiękniejszego zwierzęcia na wystawie w stolicy Arabii Saudyjskiej.

Kozy damasceńskie można bezpiecznie przypisać do wagi ciężkiej w świecie małego bydła. Dorosłe kozy bardzo często osiągają wysokość w kłębie do 0,9-1,03 metra i wagę do 100-130 kilogramów. I chociaż największa koza na świecie ważyła 180 kilogramów i była rasy Saanen, samce Shami można uznać za przedstawicieli ras ciężkich.

Opis i charakterystyka

Kiedy rodzi się koza damasceńska, jej wygląd jest tak piękny, że rzadko pozostawia nikogo obojętnym. Mała główka z haczykowatym nosem i długie, skręcone uszy sprawiają, że młode z tej rasy są urocze.

Dorosłe zwierzęta charakteryzują się dość długimi kończynami, wysoką szyją i małą głową z haczykowatym pyskiem.

Czasami, gdy rośnie, dolna szczęka wysuwa się do przodu, chociaż współczesny standard nie przewiduje tego. Rasa jest dymorficzna płciowo. Samce są znacznie większe niż samice. Średnia waga to 90-100 kilogramów, a wysokość 80-90 centymetrów. Waga samic wynosi średnio 70-80 kilogramów, wzrost - 60 centymetrów.

Rogi samic nie są długie, zagięte do tyłu i lekko na boki, rogi kóz są nieco grubsze i dłuższe. Hodowcy osiągnęli wygląd bezrożnych zwierząt. Uszy są długie, mają co najmniej 30 centymetrów. Płynnie schodzą z głowy wzdłuż szyi. W ojczyźnie zwierząt bardzo często są one zatrzymywane we wczesnym dzieciństwie, zwłaszcza dla tych zwierząt, które wezmą udział w pokazach hodowlanych.

Ważne! Charakterystyczną cechą czystej krwi Shamis jest mlecznobiała tęczówka.

Wełna jest dość długa, gęsta. Jest pomalowany na czerwono-brązowy kolor w różnych odcieniach. Chociaż są zwierzęta w kolorze białym, srebrno-białym, płowym i szarym.

Wady i zalety shami

Zaletą rasy jest jej wszechstronność. Najczęściej jest hodowany na mleko i mięso. Mleko ma przyjemny smak, prawie bez specyficznego posmaku, tłuste i nadaje się do produkcji sera. Średnia dzienna wydajność mleka to 5 litrów, chociaż zdarzają się kozy, które oddają do 8 litrów mleka.

Do zalet rasy należy dobra produktywność mięsa. Do produkcji kaszmiru można wykorzystać wełnę czesaną, a ze skóry szyte są różne wyroby. Zalety rasy to:

• kształt i wielkość wymienia odpowiednie do doju mechanicznego;
• spokojna postać;
• wczesny rozwój i płodność.

Są znaczące wady podczas hodowli shami:

• niedobór zwierząt hodowlanych;
• wysoki koszt;
• brak doświadczenia hodowlanego.

Subtelności trzymania i opieki nad kozami damasceńskimi

Ta rasa kóz jest dobrze przystosowana zarówno do gorących, jak i zimnych klimatów. Shami będzie potrzebował stodoły do utrzymania. Pomieszczenie powinno być przestronne, suche, wyposażone w wentylację, ale bez przeciągów. Zwierzęta te łatwo dogadują się z innymi rasami, ale powierzchnia przypadająca na głowę tej rasy musi wynosić co najmniej 5 metrów kwadratowych.

W ciepłym sezonie potrzebny jest wypas. Suche łąki i zbocza są odpowiednie dla rasy, nawet z najbogatszą roślinnością. O tej porze roku ważne jest dostarczanie suplementów wody i minerałów. Sierść wymaga szczotkowania lub strzyżenia.

Dieta i hodowla

Zbilansowana dieta kóz damasceńskich to gwarancja wysokiej produktywności. Dieta zwierząt musi zawierać:

• siano;
• słoma;
• soczyste jedzenie;
• gałąź siana;
• ziarno;
• premiksy;
• suplementy mineralne i sól kuchenna.

Do hodowli dozwolone są samice, które osiągnęły wiek 10 miesięcy i ważą co najmniej 42 kilogramy. Dozwolony jest jeden przypadek rocznie. Samce nadają się do krycia od 9 miesiąca życia. Kozy Shami są również dziergane z lokalnymi kozami w celu uzyskania bydła mlecznego.

Succulence trwa 155 dni. Samice przynoszą 2-3 dzieci, chociaż zdarzają się przypadki, gdy w miocie jest 4 dzieci. Zwyczajowo wyjmuje się młode spod matki tydzień po urodzeniu i karmi je ręcznie mlekiem do 45. dnia życia.

Częste choroby

Pomimo swojej odporności, Szami mogą cierpieć na zakaźne i niezakaźne choroby małych przeżuwaczy. Te kozy mogą cierpieć:

• inwazje robaków;
• infekcje jelitowe;
• zapalenie sutka;
• choroby kopyt.

Właściwa konserwacja, regularne dojenie, terminowe szczepienie chronią kozy przed różnymi patologiami.

Jak wybrać dobrą kozę przy zakupie

Od początku wieku na świecie rozpoczął się boom na kozy z Damaszku. Wraz z nim wzrosła również liczba pozbawionych skrupułów sprzedawców sprzedających zwierzęta ubite lub niehodowlane. Dziś te kozy są najdroższe na świecie. Cena liczona jest w stu, a nawet tysiącach dolarów.

Rosyjscy hodowcy kóz, którzy zajmują się tą rasą, sprzedają małe koźlęta za nie mniej niż 100 000 rubli, a dorosłe kozy za nie mniej niż 130 000 rubli. Nie goń za taniością i kupuj zwierzęta wielokrotnie taniej niż podana cena.

Kupując stada hodowlane, zaleca się wybór linii rodowodowych cypryjskich, irańskich, izraelskich i innych wysoce produktywnych linii rodowodowych. Ważne jest, aby nabyte zwierzę spełniało normę, miało prawidłowy zgryz i wygląd odpowiadający rasie. Najlepiej dokonać zakupu w gospodarstwie hodowlanym specjalizującym się w tej rasie.

Zalecane