Owce Suffolk: opis i charakterystyka rasy, cechy treści

Hodowla owiec uważana jest za jeden z najbardziej rozwiniętych obszarów hodowli zwierząt na świecie. Rolnicy z określonego obszaru mają tendencję do adaptacji i hodowli owiec w zależności od warunków środowiskowych i klimatu. Z tego powodu istnieje obecnie taka różnorodność gatunków tych zwierząt. Rasa owiec rasy Suffolk, znana ze swojej produktywności, wytrzymałości, bezpretensjonalności, stała się powszechna na całym świecie.

Historia wyglądu

Hodowla tych zwierząt rozpoczęła się w odległym XVIII wieku w Anglii w hrabstwie Suffolk. Od 1810 r. rasa została oficjalnie uznana w swojej ojczyźnie.Pod koniec XIX wieku opracowano jej mapę plemienną. Rosja i inne kraje mogły pozyskać te owce dopiero na początku XX wieku.

Suffolki zostały wyhodowane przez skrzyżowanie dwóch najsilniejszych ówczesnych brytyjskich owiec, po których odziedziczyły cechy istotne dla hodowli owiec:

1. Norfolk z rogatymi czarnymi twarzami. Słynie z wytrzymałości w niesprzyjających warunkach, szybkiej adaptacji do zmian klimatycznych i środowiskowych. Dzięki swojemu muskularnemu ciału i dobrej odporności z łatwością prowadzi normalne życie nawet w mrozie lub ciągłym wietrze.
2. Południe. Rasa znana z obfitości wełny, pysznego miękkiego mięsa.

Ważne! Dzięki cechom nabytym od przodków, a także starannej selekcji osobników do krzyżowania rasa Suffolk stała się jedną z najcenniejszych na świecie.

Charakterystyka i wygląd rasy

Zewnętrznie rasa Suffolk wyróżnia się kolorem od reszty: głowa i nogi zwierzęcia mają bogaty czarny kolor, a ciało jest brązowożółte lub białe.Nogi są masywne, o prostej budowie, bez runa, dzięki czemu owce rasy Suffolk żyją równie dobrze zarówno w wilgotnym klimacie, jak i podczas ciężkich susz, a przyrost naturalny nie zmienia się od tego. Ogon jest mały, bez złogów tłuszczu, grzbiet prosty, kość krzyżowa zagęszczona. Średniej wielkości głowa, bez rogów.

Suffolki są wysokie, dobrze umięśnione:

1. Dorosły baran osiąga 80 cm długości, waży od 100 do 150 kg.
2. Kobiety - nie wyższe niż 75 cm, ważą 80-140 kg.
3. Jagnięta rodzą się z wagą 4-7 kg, bliźnięta - 4-5 kg, a trojaczki - od 3 do 4 kg, a po 3 miesiącach przy zbilansowanej, obfitej diecie jagnięta osiągają wagę 40 kg.

Szybki wzrost i przyrost masy jagniąt wynika ze zwiększonej zawartości tłuszczu w mleku matki. Przy uboju uzysk mięsa wynosi nie mniej niż 50% masy.Suffolki charakteryzują się dobrą pamięcią dziedziczną i płodnością. Samice regularnie co roku produkują potomstwo, dzięki czemu zachowane są cechy międzyrasowe.

Najbardziej cenioną wartością wśród konsumentów jest smaczne, pożywne mięso, które:

• łatwo wchłaniany przez organizm, nie powoduje ociężałości;
• nie posiada specyficznego zapachu charakterystycznego dla mięsa innych ras;
• charakteryzuje się delikatną, miękką konsystencją, nie charakterystyczną dla jagnięciny;
• nasycone fluorem, lecytyną i innymi dobroczynnymi substancjami.

Półcienki karbowany polar Suffolk jest znany na całym świecie. Owce są strzyżone dwa razy w roku. Dorosłe zwierzę daje 3-5 kg wełny, czystej - nie mniej niż 60%. Średnica włókna 30-34 mikronów, długość 7-10 cm.

Ważne! Wełna Suffolk jest miękka, cienka, dobrze zatrzymuje ciepło. Uważany za najtrwalszy na świecie.

Wady i zalety

Owce tej rasy są przystosowane do wilgotnego, suchego lub umiarkowanego klimatu, dobrze zachowują wskaźnik urodzeń w niesprzyjających warunkach zewnętrznych. Inne cechy rasy:

• odporny na pasożyty;
• wysokie libido;
• jagnięta szybko rosną, przybierają na wadze, gotowe do sprzedaży od 5-6 miesięcy;
• Daje delikatne, pożywne, bezwonne mięso pełne składników odżywczych;
• nie wymagają specjalnej pielęgnacji, odżywiania, bezpretensjonalne.

Krzyżowane z innymi rasami zwiększają wskaźnik urodzeń, poprawiają smak mięsa innych ras. Wady obejmują wysoki koszt prawdziwych jagniąt rasy Suffolk, częste wieloowocowe i wielkoowocowe, co komplikuje ciężka jagnięcina. Te zwierzęta są rzadkie w Rosji, bardzo trudno je zdobyć.

Jak trzymać i dbać o zwierzęta

Rasa Suffolk jest bezpretensjonalna, nie wymaga specjalnej opieki. Zwierzęta utrzymywane są na małych, ogrodzonych pastwiskach, na wybiegu lub boksie. Nie zaleca się prowadzenia stad na długich dystansach (powyżej 3-4 km) z dużą prędkością, co często powoduje choroby kończyn.

W lecie pastwisko jest uważane za powszechny sposób trzymania, kiedy zwierzęta są powoli przenoszone z zagrody na pastwisko. Ważne jest, aby owce wypędzić na pastwisko nie później niż o 6 rano, aby gorącą część dnia spędziły w pobliżu zbiornika i do tego czasu były już całkiem pełne.

Cechy konserwacji zimowej:

1. Owce i barany trzymane są w szopach lub pastuszkach, które są dobrze izolowane, szczególnie w obecności jagniąt.
2. Pomimo faktu, że zwierzęta same utrzymują temperaturę ciała, zaleca się, aby w środku było ciepło - co najmniej 3-5 ^o.
3. Szopy najlepiej wykonywać z drewna z glinianymi podłogami.
4. Pomieszczenie powinno być suche, jasne, bez przeciągów.

Ważne! Suffolki nie wymagają specjalnej pielęgnacji, bez dyskomfortu znoszą nawet ekstremalne warunki.

Czym karmić rasę

Suffolki mogą przybierać na wadze nawet podczas wypasu. Nie wymagają specjalnych rodzajów pasz, ale eksperci zalecają karmienie ich mieszankami paszowymi, mieszankami zbożowymi bogatymi w pierwiastki śladowe, minerały i witaminy. W ciepłe dni wskazane jest karmienie świeżą trawą na łąkach i pastwiskach. 80% diety, zgodnie z zasadami, to trawa. W chłodne dni zwierzętom podaje się otręby, siano, sianokiszonkę, słomę. Koneserzy zauważają, że suffolki uwielbiają gotowaną na parze słomę z roślinami okopowymi.Również w diecie powinna być obecna kreda, mączka kostna, sól. Sól dozwolone.

Ważne! Objętość jest obliczana indywidualnie dla każdej owcy.

Reprodukcja

Suffolki są produktywne, krzyżowane z innymi rasami dają krzyżówki o ulepszonej jakości mięsa. Cechy wewnątrzrasowe pozostają niezmienione. Samice rodzą co roku. Do krycia wybiera się najsilniejsze, najlepiej odżywione tryki, a także zdrowe, dojrzałe płciowo owce. Sześciomiesięczna owca uważana jest za dojrzałą płciowo. Sprawa przypada na sierpień-październik. Ciąża trwa 5 miesięcy.

Zapłodnienie zachodzi naturalnie: samce są wypuszczane na samice w celu zapłodnienia w ciągu dnia i rozdzielane w nocy, lub tryki stale pozostają w pobliżu, aby się zdarzyć w dowolnym momencie. Podczas zapłodnienia szyjki macicy płyn nasienny owcy jest wstrzykiwany do jamy macicy za pomocą specjalnej strzykawki cewnika.

Choroby i ich zapobieganie

Zwierzęta nie wymagają regularnych szczepień i leczenia chorób, takich jak zgnilizna stóp lub infekcje pasożytnicze. Żadne wewnętrzne ani zewnętrzne infekcje nie są w stanie poradzić sobie z tymi owcami ze względu na specyfikę budowy ciała.

Ważne! Zaleca się profilaktykę przeciwko pasożytom wewnętrznym, aby uniknąć intensywnego wydzieliny z nosa.

Obszar lęgowy

Teraz Brytyjczycy hodują rasę w Suffolk, Cambridge, Essex. Owce są kochane przez rolników na całym świecie, hodowane są przez mieszkańców Europy, Ameryki Południowej i Północnej oraz Nowej Zelandii. Rasa była wielokrotnie importowana i używana do krzyżowania z innymi rasami w krajach WNP. Wzmożona jest aktywność w hodowli gatunku przez rolników w Rosji, ale jak dotąd niewiele jest owiec tej rasy.

Rolnikom, którzy zdecydują się na hodowlę owiec, zdecydowanie zaleca się hodowlę rasy Suffolk. Od III wieku rasa ta jest uważana za lidera pod względem ważnych cech dla hodowli owiec: daje wysokiej jakości mięso, dużo wełny, jest w stanie zachować cechy dziedziczne, jest płodna i bezpretensjonalna w pielęgnacji.

Zalecane