Rasy mięsne byków: charakterystyka i nazwy najlepszych, jak wybrać do tuczu

Udomowienie bydła miało miejsce w czasach starożytnych i najwyraźniej prawie jednocześnie. To wyjaśnia fakt, że w różnych częściach świata istnieją różne odmiany ras mięsnych byków, ponieważ przodkowie dziesiątek, jeśli nie setek, przedstawicieli współczesnego bydła zaczęli być udomowieni. Część z nich już nie istnieje, a pozostałe stały się podstawą hodowli najsłynniejszych ras.

Funkcje ogólne

Historycznie, w Nowym Świecie głównym inwentarzem byków hodowanych na mięso są rasy mięsne, aw Europie do tego celu wykorzystywane jest zarówno bydło mleczne, jak i bydło mięsno-mleczne.

Wyspecjalizowane byki domowe były celowo hodowane przez ostatnie trzysta lat. Celem tej działalności było uzyskanie bydła zdolnego do jak najefektywniejszego i jak najszybszego przyrostu masy ciała przy zastosowaniu pasz typowych dla siedliska zwierząt.

Jednocześnie krowy na mięso są zdolne do produkcji mleka, ale jego ilość wystarcza na wykarmienie własnych młodych, ale nie na dostarczanie tego produktu swoim właścicielom.

Pomimo istniejących różnic związanych z pochodzeniem gobies od różnych przodków, mają one wspólne cechy:

1. Masywne, mocne kości, prostokątne kontury ciała, szeroka klatka piersiowa, zaokrąglone pośladki i biodra.
2. Znaczące wymiary.
3. Wysoka wydajność i produktywność, wczesna dojrzałość.
4. Szybki przyrost masy ciała.
5. Bezpretensjonalny.
6. Wytrzymała skóra.
7. Małe wymię.

Takie cechy są charakterystyczne dla bydła większości ras buhajów mięsnych, niezależnie od pochodzenia i siedliska.

Rasy mięsne byków pochodzenia brytyjskiego

To najczęstsi przedstawiciele bydła, którego pierwsze egzemplarze wyhodowano w Wielkiej Brytanii w XVIII wieku. Ponieważ imperium to posiadało wiele kolonii w różnych częściach świata, osadnicy przywieźli ze sobą zwierzęta gospodarskie, które stały się podstawą hodowli i selekcji lokalnego inwentarza dostosowanego do klimatu i paszy. Najpopularniejszymi rasami pochodzenia brytyjskiego do tuczu są:

1. Aberdeen Angus.
2. Budowa wołowiny.
3. Galloway.
4. Hereford.
5. dewon.
6. Dexter.
7. Lincoln.
8. Longhorn.
9. Sussex.
10. Wyżyna.
11. Krótszy.

Rasa Aberdeen Angus jest bardziej znana niż inne. Dzieli się na dwa podgatunki w zależności od umaszczenia: czarny i czerwony Aberdeen Angus. Są to potężne zwierzęta o doskonałych właściwościach smakowych mięsa, odpowiednie do uzyskania poszukiwanego i drogiego produktu marmurowego.

Francuskie rasy byków mięsnych

Francja dała także światu dużo bydła, które jest używane w „czystej formie” i jako baza do dalszej selekcji:

1. Limuzyna.
2. Maine-anjou.
3. Salerskaya.
4. Charolais.
5. Światła Akwitania.

Niektórzy rasowi przedstawiciele francuskiego pochodzenia mają zdolność do doskonałego przybierania na wadze, gdy są trzymani na pastwiskach. Na przykład krowy rasy Men Angevin są również nazywane czerwonymi krowami łąkowymi ze względu na ich kolor i zdolność do efektywnego wykorzystania paszy pastwiskowej.

Byki pochodzenia środkowoazjatyckiego

W tym kierunku popularne są następujące rasy mięsne gobies:

1. Kazachski lub Kirgiski.
2. Kazachski białogłowy.
3. Kalmyk.
4. Szary ukraiński.

Takie zwierzęta są doskonale przystosowane do warunków życia w Azji Środkowej i stepowych, pustynnych regionach Rosji i republik Azji Środkowej. Są bardzo duże, osiągają 900-1000 kilogramów.Krowy regularnie przyprowadzają cielęta, a byki hodowlane krzyżują się z innymi rasami, poprawiając ich pulę genową.

Rosyjskie rasy

W Federacji Rosyjskiej hoduje się wiele różnych byków na mięso, a większość z nich to zaadaptowane odmiany najpopularniejszego bydła wyselekcjonowanego za granicą. W tym przypadku wykorzystuje się krowy zarówno ras zachodnich, jak i azjatyckich, które są lepiej niż inne przystosowane do warunków kraju.

W Rosji częściej hodowane są krowy mleczne i mięsno-mleczne, z których wiele jest hodowanych przez rosyjskich hodowców, a niektóre z nich są pierwotnie lokalne, ze starożytnymi korzeniami. Popularne są również mieszane krowy, uzyskane przez hybrydyzację zwierząt różnych importowanych ras.

Na przykład słynne zwierzęta rasy Kostroma zostały pozyskane przez radzieckich hodowców poprzez krzyżowanie lokalnego bydła z bykami szwajcarskimi i algauskimi.

Ocena ras mięsnych byków z selekcji domowej jest prowadzona przez rosyjskiego rogatego. Są to duże czarne zwierzęta, pozbawione rogów, o mocnych nogach i cienkiej skórze. Doskonale sprawdzają się w surowym klimacie, mają doskonałe zdrowie, szybko przybierają na wadze, a przy tym produkują drogie marmurkowe mięso. Krowy ważą ponad 500 kilogramów, podczas gdy byki mogą osiągnąć tonę.

Jak wybrać właściwy

W przypadku wyboru do hodowli nowej rasy mięsnej buhajów należy przede wszystkim wziąć pod uwagę jej zdolność przystosowania się do warunków klimatycznych, w których zwierzęta będą żyć. Wiele odmian, które sprawdziły się w ciepłym klimacie, zaczyna chorować w trudnych warunkach, nie przybiera na wadze zgodnie z oczekiwaniami i nie rozmnaża się dobrze.

To samo dotyczy wymagań dotyczących paszy i pastwisk, na przykład krowy przyzwyczajone do łagodnych warunków i obfitego paszy na równinach nie nadają się do uprawy na obszarach górskich z rzadką roślinnością.

Kupując żywiec na mięso, należy wybierać młode, silne i zdrowe zwierzęta. Mają delikatne, miękkie, pozbawione grubych włókien miąższ i minimalną ilość tłuszczu, co sprawia, że takie mięso jest dobre dla zdrowia. Do uboju lepiej wybrać byki, ponieważ krowy mają niższą masę ciała. Kupowanie byka na mięso będzie bardziej opłacalne.

Subtelności treści

Aby hodowla bydła była opłacalna, należy spełnić dwa czynniki:

1. Odbiór co najmniej 85-90 cieląt na 100 dojrzałych krów gotowych do rozrodu. Jeśli wydajność cieląt jest mniejsza niż 85 na sto matek, to ferma będzie nieopłacalna.
2. Intensywny tucz cieląt i ubitych zwierząt nienadających się do rozmnażania zwierząt gospodarskich. W celu obniżenia kosztów i kosztów produkcji stosuje się niskonakładową technologię intensywnego tuczu pastwiskowego. Wraz z nią latem zwierzęta trzymane są na pastwiskach, a zimą przenoszone są na paszę objętościową.

Przedsiębiorstwo nie opłaca się zbyt długo trzymać zwierzę przed ubojem i wysyłać byki na mięso, dopóki nie osiągną 450-500 kilogramów (waga zależy od rasy). Dlatego przy hodowli byków ras mięsnych stosuje się metodę kombinowaną, która łączy metody ekstensywne i intensywne.

Po odsadzeniu od krowy, dopóki cielę nie osiągnie 300-350 kilogramów, stosuje się niedrogie pasze luzem, które powodują przyspieszone nasycenie. W takim przypadku przyrost masy ciała nie będzie większy niż 750 gramów dziennie. W końcowej fazie tuczu, która trwa od 120 do 1810 dni, prowadzi się intensywne karmienie, w którym przyrost masy ciała powinien osiągnąć 1000 gramów w ciągu 24 godzin.Jeśli rasa mięsna buhajów zostanie dobrana prawidłowo i zostanie zastosowana odpowiednia metoda tuczu, producent rolny otrzyma zysk, a konsumenci zdrową wołowinę.

Zalecane