Hybryda pszenicy i żyta: opis pszenżyta, korzyści i szkody, zastosowanie

Uprawy uprawiane w celu produkcji zboża są zróżnicowane. Rozważ historię pozyskiwania pszenżyta - hybrydy pszenicy i żyta, wygląd rośliny, cechy charakterystyczne, rodzaje i odmiany upraw. Skład chemiczny owoców i wartość odżywcza, która jest korzystna i szkodliwa, cechy uprawy i zastosowanie w rolnictwie i kuchni. Różnica między pszenicą mieszaną a zwykłą.

Co to jest pszenżyto

W ostatnim czasie pojawiła się nowa uprawa zbóż dzięki sztucznej hodowli z pokrewnych gatunków uprawnych - pszenicy i żyta. Pszenżyto pojawiło się pod koniec XIX wieku.Mieszańce początkowo były sterylne, potem można było uzyskać rośliny, które mogą wydać potomstwo. Dziś hybryda pszenno-żytnia jest uprawiana jako roślina spożywcza i pastewna.

Historia odkryć

Zdobądź nową roślinę, która łączyłaby najlepsze cechy gatunku rodzicielskiego, wypróbowanego w XIX wieku. Pierwsi przedstawiciele kultury zostali wyhodowani w 1875 roku, ale nie mogli wydać potomstwa. Kilka lat później, w 1888 roku uzyskano rośliny, z których otrzymały plon, ale niewielki.

W 1936 roku odkryto stymulujący wpływ alkaloidu kolchicyny na komórki zarodkowe roślin. Potem stało się możliwe uzyskanie mieszańców-mieszanek pszenicy i żyta, które były zdolne do reprodukcji i stabilnego przekazywania odziedziczonych cech kolejnym pokoleniom.

Dziś heksaploidalne odmiany mieszańców są uważane za najbardziej popularne w uprawie.Uprawa odmian rozprzestrzenia się każdego dnia, uprawa uprawiana jest głównie w Rosji oraz krajach Europy Wschodniej i Południowej, w Polsce zajmuje jedno z czołowych miejsc na liście zbóż.

Wygląd i funkcje

Roślina hybrydowa o wysokości 70-115 cm, długość kłosków - 10-12 cm, kolor liści - ciemnozielony i szary, liście rozwijają się wcześniej niż pszenica i długo nie żółkną. Owocem jest żółte ziarno o brązowawym odcieniu, masa tysiąca nasion wynosi 40-60 g. Wydajność obiecującej uprawy wynosi 30-35 centów na hektar dla zbóż i 60 centów dla odmian paszowych.

Pszenżyto jest bardziej odporne na choroby i suszę niż rośliny rodzicielskie i lepiej znosi zimno niż pszenica. Odmiana zimowa wytrzymuje zamarzanie gleby, nie wymaga podlewania. Może dobrze rosnąć na niezbyt żyznej glebie.

Wartość odżywcza mieszańca jest wyższa niż pszenicy - białko w ziarnie jest o 1-1,5% więcej i 3-4% więcej niż żyta.Ziarno zawiera mniej gluteniny, więcej aminokwasu lizyny i tłuszczu. Zielona masa kultury jest również bardziej wartościowa niż zielenina pierwotnych gatunków - 1 kg zawiera 0,3 paszy. szt, natomiast w pszenicy - 0,18 paszy. jednostki

Z pszenżyta uzyskaj mąkę używaną do robienia ciastek, ciasta, makaronu. Wadą kultury jest trudność w oddzieleniu łusek ziarna od środka.

Rodzaje i odmiany

Uprawiane są wiosenne i zimowe odmiany roślin, wśród nich popularne są:

Ałtaj-5. Pszenżyto ozime polecane na Syberię Zachodnią. Wydajność hybrydy tej odmiany jest średnia - 32,5 centów, maksymalna - do 70 centów. Odmiana odporna na większość chorób.
Amphidiploid 256. Odmiana zimowa, przeznaczona dla regionów Kaukazu Północnego. Średni plon to 43,5 q/ha. Hybryda jest odporna na suszę, odporna na wyleganie i zrzucanie łodyg.
Yarilo. Odmiana zbożowo-paszowa typu wiosennego, polecana do uprawy na terenach Kaukazu Północnego. Wydajność odnotowuje się w 25 centach z hektara. Odporny na wiele chorób.

Odmiany paszowe:

Argo. Odmiana zimowa, która jest uprawiana na zboża pastewne i na zielonkę. Odporna na infekcje, szkodniki, plon - 180 q/ha.
Tornado. Odmiana ozima, plon ziarna - 60 q/ha. Odmiana polecana do uprawy w rejonie Wołgi i rejonach strefy środkowej. Odporny na grzyby, z wyjątkiem pleśni śnieżnej.

Cechy uprawy

Pszenżyto nadaje się do gleb bagiennych i bielicowych o kwasowości pH 5,5-6,5. Gleby ciężkie i podmokłe nie nadają się do tego. Przygotowanie gleby do siewu odbywa się w taki sam sposób jak w przypadku pszenicy: orka i stosowanie materii organicznej oraz nawozów azotowych.

Prekursorami pszenżyta nie mogą być pszenica ani inne zboża. Przed siewem nasiona traktuje się preparatami grzybobójczymi. Siew odbywa się standardowymi metodami: nasiona wysiewa się w rzędach o rozstawie rzędów 8-15 cm, pszenżyto ozime wysiewa się w regionach północnych w 2 połowie sierpnia, w regionach południowych - 30 dni później. Zboża wiosenne wysiewa się wiosną 3-8 dni po stopieniu śniegu. Głębokość rzędów, zgodnie z normami rolniczymi, wynosi 2-3 cm.

Kiedy uprawa jest chora, uprawy są opryskiwane fungicydami, a zaatakowane przez szkodniki - insektycydami. Dojrzałe ziarno pszenżyta może kiełkować jeszcze w kłosie, więc zbiory muszą odbywać się na czas.

Skład chemiczny i wartość odżywcza

100 g produktu zawiera 12,8 g białka, 2,1 g tłuszczu, 54,5 g cukrów, 2,6 g błonnika. Zawartość kalorii w owocach hybrydy wynosi 293 kcal. Witaminy w składzie: B1, B2, B5, B6, B9, U, PP. Pierwiastki śladowe: fosfor, wapń, żelazo, mangan, potas, magnez, miedź i cynk.

Wartość odżywcza pszenżyta jest wyrażona w związkach witaminowych i składnikach mineralnych, w białkach roślinnych i zwierzęcych, tłuszczach, przyswajalnych węglowodanach. Substancje dostają się do organizmu z produktów pochodzących z ziaren pszenżyta.

Korzyści i szkody

Korzyści z pszenżyta wyrażają się w pozytywnym działaniu na narządy układu pokarmowego, kultura ma wysoką wartość odżywczą. Nie możesz używać produktów z owoców rośliny dla tych, którzy mają indywidualną nietolerancję na substancje w jej składzie. Dotyczy to zwłaszcza nietolerancji glutenu.

Aplikacja

Głównym zastosowaniem ziarna pszenżyta i zielonej masy jest pasza dla zwierząt. Częściowo dotyczy to również produkcji mąki i produktów do żywienia człowieka.

W rolnictwie

Z owoców mieszańca przygotowuje się mieszankę paszową, karmioną zbożem lub mieszanką paszową dla bydła, owiec, świń, kóz. Pod względem wartości odżywczych przewyższa pszenicę i wiele innych zbóż, zapewnia dobry przyrost inwentarza żywego.

Zawartość białka w ziarnie mieszańca jest większa niż w innych zbożach. Wartość paszowa ziarna - 1,24 paszy. szt., czyli wyższa niż w przypadku owsa, zielona masa - 0,3 pasza. jednostki, słoma - 0,2 paszy. jednostki Ziele pszenżyta zawiera dużo białka, karotenoidów, lizyny, węglowodanów, według tego wskaźnika kultura wyprzedza gatunek rodzicielski. Oprócz wykorzystania na paszę dla zwierząt, służy do układania w kompoście, zatapiania w glebie jako nawóz zielony. Zboże przetwarzane jest na surowce alkoholowe i płynne, aceton oraz surowce papiernicze.

Gotowanie

Mąka z ziaren pszenżyta ma pewne osobliwości - białka glutenu różnią się od białek tej samej pszenicy, dlatego produkt znajduje zastosowanie w przemyśle cukierniczym. Produkty z mąki pszenżytnej są wyższej jakości niż te z mąki pszennej.

Ciastka, pierniki, muffinki pozyskiwane są z mąki hybrydowej. Pieczenie charakteryzuje się wysokimi walorami smakowymi, produkty nie wysychają przez długi czas. Pomimo tego, że grysy z pszenżyta nie są często widywane w sklepach, wypieki są popularne. Ziarno hybrydy jest również wykorzystywane w przemyśle fermentacyjnym.

Różnice w stosunku do zwykłej pszenicy

Głowa hybrydy jest dłuższa niż pszenica, a ziarno jest większe. Plon jest również wyższy - 1,5-2 razy przewyższa plon pszenicy z tej samej powierzchni.Wartość odżywcza kultury jest wyższa, w owocach jest więcej białka i aminokwasów. Skrobia zawiera mniej amylozy, dzięki czemu jest łatwiejsza do strawienia.

Roślina lepiej znosi mróz, wiosną szybciej kiełkuje, nasiona można wysiewać nieco później niż pszenicę. Ale przy wszystkich zaletach ziarno hybrydy ma wady – jest trudniejsze w obróbce, gluten jest gorszej jakości, co uniemożliwia szersze wykorzystanie do celów spożywczych.

Zainteresowanie pszenżytem do wykorzystania w rolnictwie wynika z możliwości kultury. Mieszaniec pszenicy i żyta ma duży potencjał, jest mrozoodporny, odporny na grzyby i wirusy, nie wymaga uprawy na żyznej glebie. Pszenżyto toleruje zimno i upał, można je wysiewać na terenach, gdzie uprawa tradycyjnych odmian pszenicy jest problematyczna i nie daje oczekiwanych rezultatów.