Miód siniakowy: opis i skład, użyteczne właściwości i przeciwwskazania

Miód siniak to produkt wytwarzany przez pszczoły z nektaru kwiatu zwanego siniakiem. Trawa jest uważana za chwast w gospodarstwie, ale walka z nią jest nierozsądna dla pszczelarzy. W końcu roślina jest doskonałą rośliną miodową, która bardzo lubi pszczoły. Miód z nektaru siniaków ma wykwintne walory smakowe. Jest wzbogacony o wszystkie niezbędne witaminy i minerały, dlatego jest stosowany w medycynie tradycyjnej do stosowania doustnego lub zewnętrznego.

Opis i użyteczne właściwości miodu na siniaki

Miód z siniaków to produkt pierwszej klasy. Charakteryzuje się doskonałymi właściwościami organoleptycznymi, co oznacza:

smak produktu;
spójność;
zapach;
kolor;
posmak.

Ważne! Sama siniak nie nadaje się do spożycia, ponieważ należy do kategorii trujących upraw. Jednak wywary z niego, podobnie jak miód, można przyjmować doustnie, z zachowaniem środków ostrożności i ścisłego dawkowania.

Produkt pszczeli wysoko ceniony za swoje właściwości:

normalizować krążenie krwi;
wzmacnia odporność;
stymulować procesy regeneracji, gojenia ran;
stabilizują pracę układu pokarmowego;
usuń nadmiar złego cholesterolu z krwi;
wyeliminuj ból stawów;
zwalczanie procesu zapalnego;
zapewniają działanie znieczulające, antyseptyczne, bakteriobójcze.

Stosuje się go przy przeziębieniach, artrozie, reumatyzmie, różnych naruszeniach integralności skóry. Przygotowuje się z niego pyszne mieszanki o działaniu immunostymulującym i przeciwwirusowym. Ale ma słodkie lekarstwa i przeciwwskazania, więc upewnij się, że możesz go używać zgodnie z zaleceniami.

Skład i zawartość kalorii

Produkt pszczeli ma wieloskładnikowy skład, który powstaje:

glukoza;
fruktoza;
aminokwasy;
przeciwutleniacze;
enzymy;
kwasy organiczne;
olejki eteryczne;
fitohormony.

Ponadto miód zawiera witaminy i substancje witaminopodobne z grupy B, retinol, tokoferol, kwas askorbinowy. Produkt pszczeli zawiera wszystkie cenne makro- i mikroelementy, w tym cynk, magnez, selen, wapń, potas i inne.

Ma średnią wartość energetyczną: 310 kilokalorii na 100 gramów.

Kiedy i gdzie zbierany jest miód siniakowy

Siniak jest bezpretensjonalny w warunkach wzrostu. Jest równie odporny na zimno i suszę. Najpopularniejsza kultura występuje w Ałtaju i zachodniej Syberii. Jest zbierany na łąkach lub polach. Okres zbierania przypada na koniec sierpnia.

Zastosowanie i przepisy na miód

Naturalny produkt używany do leczenia:

nerwice;
miażdżyca;
zaburzenia serca;
choroba naczyniowa;
przeziębienia;
choroby układu pokarmowego;
bóle głowy;
astma oskrzelowa;
zapalne zmiany skórne;
patologie laryngologiczne.

Możliwe jest stosowanie produktu w przypadku zatrucia u kobiet w ciąży. Ale musisz z niego korzystać ostrożnie. Najlepsze przepisy z miodem:

Leczenie nerwicy. Wymieszaj 1 część mleczka pszczelego ze 100 częściami miodu. Weź pół łyżeczki 2-3 razy dziennie przez 3 tygodnie. W razie potrzeby przebieg terapii można powtórzyć po krótkiej przerwie.
Leczenie miażdżycy lub innych chorób układu krążenia. Obierz, a następnie zetrzyj 250 gramów czosnku na drobnej tarce, wymieszaj z 350 gramami płynnego miodu.Masę należy dokładnie wymieszać, umieścić pojemnik z mieszaniną w ciemnym miejscu, nalegać na tydzień. Gotowy produkt pobiera się 15 mililitrów trzy razy dziennie na pół godziny przed posiłkiem. Przebieg terapii trwa co najmniej 2 miesiące.
Gojenie ran. Aby przyspieszyć proces regeneracji uszkodzonych tkanek skóry, produkt stosuje się zewnętrznie. Można go nakładać na dotknięte obszary w postaci maści lub bandażować po nasmarowaniu ran na ciele. Procedury można wykonywać nie więcej niż 2 razy dziennie.

Aby wzmocnić odporność, zapobiegać przeziębieniom lub innym chorobom, produkt stosuje się na tej samej zasadzie, co zwykły miód.

Szkody i przeciwwskazania

Stosowanie miodu na siniaki jest przeciwwskazane w:

indywidualna nietolerancja składników produktu;
alergie na produkty pszczele;
cukrzyca;
karmienie piersią;
przewlekła choroba wątroby lub nerek.

Nie podawaj miodu dzieciom poniżej 3 roku życia.

Jeśli masz alergię na słodycze lub je nadużywasz, mogą wystąpić następujące objawy:

wysypki skórne;
nudności;
rozdęcie;
zaburzenia funkcji przewodu pokarmowego spowodowane zmniejszeniem kwasowości żołądka;
łuszczenie i zaczerwienienie, prawdopodobnie obrzęk skóry;
zaburzenia stolca.

Pamiętaj również, że stosowanie produktu w obecności przeciwwskazań może pogorszyć przebieg Twojej choroby.

Dawkowanie dla dzieci i dorosłych

Dla osoby dorosłej standardowa dawka miodu to 1 łyżka stołowa dziennie. Przy zwiększonym obciążeniu organizmu objętość spożywanego produktu wzrasta do 2-3 łyżek stołowych. Należy je jednak brać nie 1 raz, ale 3 – rano, po południu i wieczorem.

Dzieci od 3 roku życia mogą podawać nie więcej niż 15 mililitrów słodkiego produktu dziennie. Jeśli dziecko nie jest uczulone, wolno używać miodu codziennie przez dłuższy czas.

Zasady przechowywania

Wymagania dotyczące przechowywania miodu typu „Bruise” są standardem. Równie dobrze nadają się do tego szklane słoiki lub plastikowe pojemniki. Ale nie używaj pojemników metalowych lub emaliowanych do produktu, aby nie stał się kwaśny.

Najlepiej umieścić pojemnik ze smakołykiem w lodówce lub piwnicy. Ważne jest, aby chronić go przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, nadmierną suchością lub odwrotnie, wysoką wilgotnością.

Nie zdziw się, jeśli po chwili stwierdzisz, że masa jest słodzona. Jest to normalny proces, który zachodzi około miesiąca po wypompowaniu miodu. Krystalizacja w żaden sposób nie pogorszy składu ani dobroczynnych właściwości słodkiego leku, dlatego nie trzeba go wyrzucać – wystarczy rozpuścić w kąpieli wodnej przy minimalnym ogniu.