Irys japoński: opis gatunku, sadzenie i pielęgnacja na otwartym polu ze zdjęciem

W drugiej połowie lipca wiele kwiatów usycha. Ale w tym czasie kwitnie japońska tęczówka. Kwiat, który pojawił się kilka tysięcy lat temu, wyróżnia się dziwacznymi formami, które zapewniły roślinie szeroką dystrybucję. Istnieje ponad 1000 odmian irysa japońskiego, różniących się wyglądem, czasem kwitnienia, miejscem wzrostu i wymaganiami pielęgnacyjnymi.

Opis i wygląd irysów japońskich

Ta odmiana irysów rośnie nie tylko w Japonii, ale także daleko poza granicami Kraju Kwitnącej Wiśni. Roślina zawdzięcza swoją nazwę temu, że jest tu uprawiana od ponad 500 lat.Jednak dziko rosnące odmiany rośliny występują na terytorium rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Iris ma chińskie korzenie, ponieważ to właśnie w Imperium Niebieskim zaczęto uprawiać tę roślinę. Później Japończycy przyjęli kulturę uprawy kwiatów od sąsiadów.

Pomimo różnorodności odmian, wszystkie japońskie irysy mają jedną charakterystyczną cechę: duży kwiat o nieregularnym kształcie.

Niezależnie od typu, każda roślina ma następujące cechy:

• płytki system root;
• łodygi krótkie lub rozgałęzione;
• liście są w kształcie miecza i mają długość 25-60 centymetrów, zgrupowane wzdłuż łodygi;
• średnica kwiatu to 15-25 centymetrów;
• kwiaty są pojedyncze lub zebrane w kwiatostany;
• rzadkie odmiany irysa wydzielają zapach;
• kwitnie w ciągu 3-5 dni;
• rośnie przy wystarczającym podlewaniu i po słonecznej stronie;
• dobrze znosi choroby i słabo znosi mrozy.

Kwiaty japońskiej tęczówki są dwupoziomowe: pierwsze tworzą płaty okwiatu („wodospady”), drugie – wewnętrzne płatki („kopuła”). U podstawy znajduje się rurka, która wygląda jak orchidea. Japońska tęczówka występuje w różnych kolorach, od jasnych do ciemnych (aż do czerni).

Różnorodność japońskich irysów

Istnieje ponad tysiąc gatunków tęczówki japońskiej. Istnieją odmiany, które rosną tylko w wodzie. Innych „przyciągają” obszary z rzadkimi deszczami. Istnieją odmiany o długości do jednego metra.

Dobry omen

Odmiana Good Omen ma następujące cechy:

• fioletowo-fioletowe liście;
• długość łodygi - 80-120 centymetrów;
• toleruje narażenie na bakterie.

Roślina ma słabą odporność na mróz, więc potrzebuje schronienia na zimę.

Tiara Królowej

Tiara królowej osiąga 90 cm wysokości. Płatki tego kwiatu mają liliowo-biały odcień i osiągają średnicę 15 centymetrów. W przeciwieństwie do innych odmian irysa japońskiego, Queen's Tiara dobrze znosi mróz.

Nessa no Mai

Na wysokości tęczówka tej odmiany rośnie o 70-80 centymetrów. Kwiaty rośliny wyróżniają się różnymi odcieniami: środkowa część jest biała, a na płatkach obecne są fioletowe i żółte plamy. Roślina nie wymaga obfitego podlewania i zamiera na terenach podmokłych (podmokłych). Odmiana Nessa no Mai nie znosi dobrze mrozu, dlatego tęczówkę należy zakryć przed nadejściem chłodów.

Frekld Gejsza

Średnia wysokość łodygi tęczówki Frekld Geisha wynosi 85 centymetrów. Liście mają biały kolor, który jest „rozcieńczony” liliowymi plamami. Irysy piegowata gejszy rosną na lekkich, gliniastych, bezkwasowych glebach. Roślina ginie w podmokłych glebach i przymrozkach.

Kogesho

Odmiana należy do karłowatej odmiany irysa japońskiego. Długość łodygi Kogesho sięga 60-80 centymetrów. W tym przypadku średnica kwiatu wynosi 19 centymetrów. Płatki Kogesho są białe z żółtymi plamkami, a środkowa część jest różowa. Odmiana rośnie na terenach słonecznych i suchych, ukryta przed silnymi wiatrami.

Cechy techniki rolniczej dla irysów japońskich

Japońskie tęczówki rzadko chorują. Jednak ta kultura stawia stosunkowo wysokie wymagania pod względem opieki i siedliska. Przed sadzeniem rośliny zaleca się wybrać odmianę odpowiednią dla danego regionu uprawy.

Większość irysów nie znosi dobrze mrozu, ale pojawiają się spod ziemi w marcu-kwietniu. Dlatego przy uprawie w centralnej Rosji warto zaopatrzyć się w wysokiej jakości materiał pokryciowy.

Irysy nie tolerują kontaktu z potasem, dlatego nie zaleca się sadzenia rośliny na glebach wapiennych. Gleba o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym jest uważana za optymalną dla kwiatu. Roślinę można również sadzić w mieszance gleby składającej się z:

• zgniłe organiczne (liście, trawa);
• glina;
• nawóz fosforowy;
• torf.

Podczas sadzenia liście i system korzeniowy ulegają skróceniu. Zaleca się wykonanie otworów na tęczówkę w odległości 30-35 centymetrów. Dzieląc krzew, kwiaty powinny być sadzone głębiej niż wcześniej.

Roślina uwielbia glebę deszczową, którą ogrodnicy często tworzą wokół ochraniaczy grządek. Należy pamiętać, że tęczówka nie rośnie dobrze w podmokłych glebach. Dlatego przy porządkowaniu zderzaków należy zadbać o odprowadzanie wody deszczowej.

Irysy rosną w dobrze oświetlonych miejscach. Przy wyborze miejsca zaleca się preferowanie strony słonecznej, z dala od wysokich drzew. Roślina jest pochowana nie więcej niż 3-7 centymetrów. Ta warstwa gleby wystarcza do normalnego odżywiania i ochrony przed wysychaniem. Do ściółkowania gleby używa się łupin orzeszków piniowych, odpadów iglastych lub pokruszonej kory.

Po posadzeniu kwiaty należy obficie podlewać. Jeśli irysy japońskie są sadzone na terenie Rosji Centralnej, wiosną zaleca się przykrycie rośliny folią foliową poprzez zorganizowanie małej szklarni.

Wymagania dotyczące sadzenia irysów japońskich

Główne wymagania dla strony zostały podane wcześniej. Przy uprawie outdoor irysy wymagają obfitego podlewania (szczególnie w okresie kwitnienia).Jednocześnie ważne jest, aby nie dopuścić do nasiąkania wodą. Do nawadniania należy używać wody deszczowej, do zbierania której na miejscu instalowane są oddzielne pojemniki.

Aby wilgoć zatrzymywała się przez długi czas w pobliżu kwiatów, ogrodnicy robią małe dziury w pobliżu krzaków.

Przed sadzeniem zaleca się oczyścić grządkę z chwastów i wymieszać glebę z przygotowanym kompostem. Irysy mogą sadzić nie częściej niż raz na 5-7 lat.

Podział i sadzenie krzewów irysa japońskiego

Zaleca się sadzenie i dzielenie kwiatów:

• na północnych szerokościach geograficznych - pod koniec sierpnia lub na początku września;
• w regionach południowych - pod koniec września lub na początku października;
• dla południa i północy - w drugiej połowie maja.

Podczas dzielenia lub sadzenia usuń stare i martwe korzenie, które nie mają pąków.Roślinę suszy się przez kilka dni, a następnie sadzi na przygotowanym obszarze. Po zakupie nie zaleca się dłuższego przechowywania kwiatów na mrozie. Korzenie, które nie otrzymują wilgoci, wysychają, a tęczówki obumierają.

W razie potrzeby roślinę sadzi się najpierw w pojemniku i przechowuje do połowy maja w temperaturze 15-18 stopni.

Na stronie zaleca się umieszczenie tęczówek w odległości 30 centymetrów. Podczas formowania łóżek rośliny można sadzić gęściej względem siebie. Kłącza i liście skraca się o 2/3. Podczas początkowego sadzenia kwiat pogłębia się o 3-5 centymetrów, dzieląc - o 5-7 centymetrów.

Umieszczając roślinę na miejscu, gleba jest najpierw mulczowana torfem (potrzebnym do utrzymania wilgoci) i odpadami iglastymi, a następnie obficie podlewana.

Japoński nawóz irysowy

Nawóz do irysów japońskich stosuje się dwa lub trzy razy w roku w okresie wegetacji.Po raz pierwszy kwiat jest karmiony po posadzeniu. W tym celu stosuje się nawozy mineralne lub słaby roztwór nawozu krowiego (zmieszany z wodą w stosunku 1:10). W okresie wzrostu zaleca się regularne ściółkowanie rośliny. Przyczynia się to do równomiernego i obfitego przepływu tlenu, dzięki czemu rozwijają się młode korzenie.

Latem japońskie irysy są spryskiwane chelatem żelaza lub słabym roztworem manganu. Ta procedura jest przeprowadzana w celu zapobiegania przedwczesnemu żółknięciu liści.

Szkodniki i choroby irysów japońskich

Japońskie tęczówki rzadko chorują. Jednak roślina jest podatna na gnicie w glebach podmokłych. Dlatego przed posadzeniem kwiatu zaleca się zorganizowanie warstwy drenażowej poprzez dodanie do gleby piasku lub drobnej keramzytu. Zapobiegnie to zakwaszeniu i podlewaniu gleby.

Irysy są podatne na wciornastki. Jeśli zostaną znalezione oznaki infekcji tymi owadami, kwiaty należy potraktować środkami owadobójczymi.Jesienią porażone liście i płatki należy przyciąć i spalić. Zapobiega to ponownej infekcji nowych roślin w następnym roku, ponieważ jaja owadów są niszczone.

Przygotowywanie irysów japońskich na zimę

Irysy zaczynają przygotowywać się do zimy w połowie października. Aby to zrobić, roślina jest przycinana do 15 centymetrów. Jeśli na miejscu uprawiane są odmiany nieodporne na mróz, kwiaty są następnie pokrywane 15-centymetrową warstwą chochoł lub świerkowych gałęzi. Za najlepsze rozwiązanie do zimowania uważa się następującą opcję: roślina pokryta jest suchymi liśćmi, a wierzch pokryty jest plastikową folią rozciągniętą na drucianych łukach.

Po nadejściu wiosny zaleca się okresowe mieszanie ściółki, aby uzyskać dostęp do tlenu. Możesz całkowicie wypuścić kwiaty ze schroniska w połowie maja.

Uprawa japońskich irysów w pojemniku

Irysy japońskie, ze względu na swoją charakterystykę wzrostu (kłącza nie różnią się szerokością), nadają się do uprawy w pojemnikach. Ta metoda sadzenia jest stosowana w przypadkach, gdy roślina jest umieszczana w zbiornikach wodnych. Dopuszcza się opuszczenie kwiatów do wody o 5-8 centymetrów.

Posadzone w wodzie powinny być z nadejściem lata. Irysy wyjmuje się z wody w sierpniu, kiedy temperatura powietrza (i wody) zaczyna spadać w nocy. Następnie pojemnik należy zakopać w szklarni i pozostawić do przyszłego roku, postępując zgodnie z wcześniej opisanymi manipulacjami, aby przygotować się do zimy.

Podczas uprawy irysów japońskich w pojemniku konieczne jest regularne posypywanie i mulczowanie gleby. Wynika to z faktu, że roślina jest podciągana, tworząc w ten sposób guzek wokół pnia. Przy uprawie w pojemnikach zaleca się częstsze dzielenie i przesadzanie kwiatów. W przeciwnym razie z biegiem czasu tęczówki nie będą miały wystarczająco dużo miejsca na rozwój systemu korzeniowego, co doprowadzi do śmierci kultury.

Japońska choroba tęczówki i zwalczanie szkodników

Częste choroby dotykające tęczówki japońskie obejmują:

1. Bakterioza. Nie ma specyficznego leczenia tej choroby. Liście dotknięte bakteriozą są usuwane i spalane. W razie potrzeby kwiaty są usuwane z klombu wraz z korzeniami.
2. Mokra zgnilizna. Aby zapobiec infekcji, przed sadzeniem korzenie trzyma się przez pół godziny w słabym roztworze nadmanganianu potasu.
3. Fusarium (szara zgnilizna). W celu zapobiegania infekcji oraz w leczeniu stosuje się 5% roztwór sody oczyszczonej lub siarczanu miedzi.
4. Heterosporiaza. Aby zapobiec infekcji, konieczne jest wprowadzenie nawozu fosforowego w dawkach. W leczeniu heterosporiozy stosuje się fungicydy.
5. Botrytis. W leczeniu choroby stosuje się fungicydy z klasy triazoli.
6. Mozaika z arkusza. Dotknięte liście należy usunąć, a roślinę spryskać 0,2% roztworem tlenochlorku miedzi.

W przypadku wykrycia wciornastków kwiaty należy traktować mieszaniną uzyskaną z 90 gramów emulsji karbofosu i 10 litrów wody. Roślina jest spryskiwana raz w tygodniu. Rozwiązanie Kinmiks służy do zwalczania chrząszcza brązowego.

Zalecane