Afrykański pomór świń: objawy i leczenie, zagrożenie dla ludzi, jak się przenosi

Właściciele ferm hodowlanych w Rosji są zaniepokojeni bezpieczeństwem zwierząt z powodu aktywnego rozprzestrzeniania się afrykańskiego pomoru świń. Każdy rolnik powinien przestudiować objawy infekcji, sposoby rozprzestrzeniania się i ewentualne niebezpieczeństwo. Ważna jest również kwestia, czy dopuszczalne jest spożywanie mięsa zarażonych zwierząt gospodarskich.

Ogólna charakterystyka choroby

Pomor świń to wysoce oporna infekcja wirusowa. Według ekspertów czynnik sprawczy infekcji pozostaje żywy przez 1,5 roku.Wirus jest niebezpieczny dla osób w każdym wieku, aw środowisku naturalnym przenoszony jest przez dzikie afrykańskie świnie, gryzonie, ptaki, zwierzęta domowe i dzikie, które miały kontakt z zarażonym inwentarzem. Ludzie mogą również przyczynić się do rozprzestrzeniania się choroby.

Na początkowym etapie infekcji ludzie wyglądają zdrowo, ponieważ główne procesy zachodzą wewnątrz organizmu. Konsekwencją infekcji są liczne krwotoki w tkankach łącznych, powiększenie wątroba, śledziona i nerki. Limfa ofiar pomoru świń wygląda jak solidny skrzep krwi. Występuje również obrzęk płuc.

Przyczyny pojawienia się

Wirus został po raz pierwszy zarejestrowany i zbadany w 1921 roku we wschodniej Afryce. W Rosji i krajach postsowieckich wirus zaczął się rozprzestrzeniać w 2008 roku. Intensywne rozprzestrzenianie się infekcji na całym świecie jest spowodowane następującymi przyczynami:

• migracja ludzi w różnych krajach;
• aktywne budowanie międzystanowych więzi gospodarczych;
• rozwój hodowli trzody chlewnej i częste wykorzystywanie produktów mięsnych i tłuszczu do celów spożywczych.

Głównym powodem jest niemożność całkowitego zniszczenia wirusa w naturze. Afrykański pomór świń jest przenoszony przez świnie po kontakcie z już zarażonymi osobnikami. Czynnik zakaźny rozprzestrzenia się również poprzez paszę, wodę, opiekę nad zwierzętami i transport zwierząt gospodarskich.

Objawy choroby

Objawy kliniczne dżumy mają wiele podobieństw z objawami innych chorób. Po pierwsze, u świń temperatura ciała gwałtownie wzrasta, pojawia się duszność, wzrasta pragnienie i utrata apetytu. W miarę postępu infekcji stan zwierząt pogarsza się. Dżuma afrykańska może występować w różnych formach, od których zależy obecność określonych znaków.

Super ostre

Prąd błyskowy, zwany także nadostrym, występuje najczęściej u prosiąt. Zainfekowane świnie wykazują objawy takie jak gorączka od 41 stopni, szybkie bicie serca, duszność, powstawanie jaskrawoczerwonych plam na ciele, wymioty. Przy błyskawicznym przebiegu dżumy bydło ginie po 1-2 dniach.

Ostre

Ostry przebieg często objawia się na początku epizootii. Typowe pierwsze objawy to:

• stały rodzaj gorączki;
• temperatura ciała 40-41 stopni;
• szybko postępująca ogólna słabość.

Kilka dni po zakażeniu u zwierząt rozwija się anoreksja, zapalenie spojówek, ataksja. Występują również dreszcze, zaparcia i wymioty.

Podostre

Czas trwania podostrego przebiegu dżumy afrykańskiej wynosi 2-3 tygodnie. Ten etap objawia się oznakami uszkodzenia narządów oddechowych lub układu pokarmowego.

Jeśli płuca są zaatakowane, rozwija się krupowe zapalenie płuc, przez które świnie zaczynają gwałtownie kaszleć, klatka piersiowa boli, a proces oddychania staje się bardziej skomplikowany.

Postacie jelitowej towarzyszy zapalenie jelit, biegunka, wypaczony apetyt. Zwierzęta zaczynają chudnąć, słabnąć i mają trudności z poruszaniem się. Zarażone bydło dużo kłamie iw większości przypadków ginie. Przy pomyślnym wyniku apetyt jest stopniowo przywracany, objawy znikają, a zwierzęta stają się bardziej aktywne. Po wyzdrowieniu świnie pozostają nosicielami wirusa przez 10-12 miesięcy.

Przewlekłe

Przewlekły kurs trwa do dwóch miesięcy lub dłużej. Zwierzęta zakażone infekcją mają okresowe biegunki, niestabilną gorączkę, zmienny apetyt i kaszel. Świnie zaczynają chudnąć, ich skóra marszczy się, zamierają końce ogona i uszu.Dokładne oznaki infekcji dżumią afrykańskiej zależą od powikłań wtórnej infekcji. Jednocześnie w każdym przypadku zwierzęta stopniowo upodabniają się do zamor. Wskaźnik śmiertelności waha się między 30-60%.

Metody diagnostyczne

Powstanie wyraźnych sinic na ciele świń jest postrzegane jako warunek wstępny kompleksowej diagnozy w klinice weterynaryjnej. Jeśli zauważysz oznaki afrykańskiej zarazy, natychmiast poszukaj profesjonalnej pomocy i odizoluj podejrzane osobniki od reszty inwentarza. Aby postawić dokładną diagnozę, weterynarz przeprowadza zestaw manipulacji diagnostycznych z zakażonymi zwierzętami.

Specjalista wyciąga wniosek na podstawie istniejących oznak infekcji i zmian patologicznych. Konieczne jest ustalenie przyczyny infekcji i źródła, z którego wirus dostał się do stada.

Możliwe jest wyizolowanie wirusa i jego antygenu przy użyciu próbek biologicznych i badań w laboratorium. Podczas diagnozy wykorzystywane są nowoczesne technologie i wykonywane są analizy na obecność przeciwciał, których obecność jest uważana za główny czynnik identyfikacji infekcji.

Leczenie afrykańskiego pomoru świń

Z powodu wysokiego stopnia zaraźliwości pomoru świń chore świnie są niszczone. Ponadto naukowcy wciąż opracowują szczepionkę przeciwko wirusowi. Główną trudnością jest to, że wirus często mutuje, a choroba często przebiega bezobjawowo. W takich sytuacjach środki kontrolne są nieskuteczne.

Jak ASF zagraża ludziom?

Wirus dżumy afrykańskiej nie stanowi zagrożenia dla ludzi, dotyka tylko świnie. Ponieważ genom dżumy nie może wytrzymać obróbki cieplnej w temperaturze wyższej niż 70 stopni, wolno spożywać mięso zwierzęce. Pomimo tego istnieje potencjalne niebezpieczeństwo w przyszłości, jeśli wirus będzie nadal mutować.

Z reguły infekcja zwierząt gospodarskich wpływa tylko na komponent ekonomiczny, ponieważ wyeliminowanie źródła infekcji wymaga dużo pieniędzy. Rozprzestrzenianie się wirusa prowadzi do utraty żywego inwentarza i konieczności przywrócenia liczby zwierząt.

Środki zapobiegawcze

Środki zapobiegawcze, które całkowicie eliminują infekcje, nie zostały jeszcze stworzone. Wszystkie podejmowane działania mają na celu stłumienie ognisk infekcji, zwalczanie aktywnego rozprzestrzeniania się wirusa oraz zmniejszenie prawdopodobieństwa infekcji zdrowych osób. Po wykryciu epidemii dżumy wszystkie zwierzęta w epicentrum zostają zniszczone z powodu braku szczepionki. W obliczu infekcji zwierząt gospodarskich podejmij następujące działania:

• spalone tusze wieprzowe, skażona pasza i sprzęt do pielęgnacji zwierząt gospodarskich;
• popiół miesza się z wapnem i zakopuje;
• gospodarstwo i okolice są traktowane roztworem dezynfekującym;
• ogłoszona kwarantanna, która kończy się 6 miesięcy po ostatniej utracie żywego inwentarza;
• farma trzody chlewnej nie jest wykorzystywana do trzymania inwentarza żywego przez rok po zakończeniu kwarantanny.

Aby zmniejszyć ryzyko infekcji zwierząt, konieczne jest terminowe zaszczepienie przeciwko klasycznej zarazie w klinice weterynaryjnej. Wspomoże to odporność zwierząt gospodarskich i zwiększy ochronę przed wirusem. Zwierzęta gospodarskie należy trzymać na zamkniętym obszarze, unikając wolnego wybiegu. Z częstotliwością 2-3 miesięcy wymagane jest leczenie zwierząt i ferm trzody chlewnej z pasożytów ssących krew. Jeśli zauważysz oznaki dżumy, natychmiast skontaktuj się ze służbą weterynaryjną.

Również środki zapobiegawcze są podejmowane na szczeblu stanowym. Istnieje szereg przepisów dotyczących importu produktów mięsnych i żywych zwierząt, w tym zakaz importu z krajów, w których zaobserwowano epidemie.

Zalecane