Sosna zwyczajna: opis i charakterystyka, struktura i forma życia

Sosna zwyczajna jest jednym z najpopularniejszych drzew występujących w Rosji. Ta jednopienna, wiecznie zielona roślina rośnie w wielu regionach Azji i Europy. Drzewa tego gatunku interesują botaników i projektantów krajobrazu. Takie rośliny iglaste są często wykorzystywane do ozdabiania parków, skwerów i domków letniskowych.

Co to za drzewo

Sosna zwyczajna jest powszechną uprawą o pewnych cechach.

Opis zewnętrzny

Ten gatunek drzew iglastych należy do rodzaju Pinus. Sosna zwyczajna ma specyficzny aromat i szereg innych cech:

1. Wysokość wiecznie zielonego drzewa iglastego wynosi 10-30 metrów.
2. Korona ma średnicę do 10 metrów. Jest wysoko podniesiony i ma stożkowaty kształt. W miarę rozwoju drzewa korona się rozszerza. Ponadto charakteryzuje się rozgałęzieniami w kształcie stożka.
3. Tułów jest smukły i prosty. Jego średnica wynosi 1,5 metra. Korzeń ma dość grubą strukturę i jest pokryty rowkami. W pobliżu podstawy jest koloru brązowego, a bliżej wierzchołka pnia staje się jaśniejszy.
4. Początkowo pędy charakteryzują się zielonkawym kolorem, ale po pewnym czasie stają się błyszczące i puszyste. Czasami na gałęziach pojawia się niewielka powłoka woskowa. Młode gałęzie stają się szarobrązowe do roku 2.
5. Pędy charakteryzują się spiralnym układem. Na tej podstawie łatwo określić wiek młodych drzew.
6. Roślina wyróżnia się cienkimi, gęstymi i sztywnymi igłami.Ma niebiesko-zielony kolor i jest lekko zakrzywiony. Długość igieł zależy od miejsca wzrostu i może osiągnąć 15 centymetrów. Igły rosną w pęczkach i pozostają na drzewach przez 2-3 lata. Czasami igły są obecne na sosnach i do 5 lat. Jesienią kolor igieł nie zmienia się.
7. Męskie kwiaty są żółte lub czerwone. Przypominają kłoski w kształcie jajka, które znajdują się w hałdach w pobliżu podstawy nowych pędów. Szyszki żeńskie są małe i mają kolor czerwony lub zielony. Zapylanie odbywa się za pomocą wiatru. Kwitnie sosny od późnej wiosny do wczesnego lata.
8. Wydłużone, jajowate owoce mają matową konsystencję i brązowo-brązowy odcień. Najczęściej są samotne lub tworzą grupy po 2-3 sztuki.
9. Sosna zwyczajna charakteryzuje się wydłużonymi, jajowatymi nasionami w kolorze czarnym lub szarym. Ich długość sięga 4 centymetrów. Nasiona mają przezroczyste skrzydełka, które są kilkakrotnie większe. Dojrzewanie następuje 2 lata po zapyleniu.

• Owocowanie drzewa następuje za 10-15 lat. W gęstych nasadzeniach może się to zdarzyć nawet po 30-40 latach. Stuletnia uprawa może wyprodukować do 1000 pąków.

Jak długo żyje drzewo

Sosna zwyczajna żyje 100-600 lat. Charakteryzuje się następującym cyklem życia:

1. Nasiona wpadają do ziemi, są nasycone wilgocią i kiełkują.
2. Podstawy systemu korzeniowego są przesyłane do struktury gleby.
3. Liścienie wznoszą się ponad ziemię.
4. Rezerwa składników odżywczych jest aktywnie wykorzystywana do przyszłego rozwoju.
5. Nowy pionowy pęd tworzy się za pomocą małych igieł ułożonych spiralnie.
6. Po 2 latach na pędach pojawiają się małe przezroczyste łuski. W zatokach mają małe igły.
7. Pod koniec cyklu sosna zamienia się w dorosłe drzewo, a wzór się powtarza.

Obszar

Ta kultura masowo rośnie w Rosji. Można go zobaczyć w wielu krajach kontynentów i na wyspach. Duża liczba zwykłych sosen występuje w Wielkiej Brytanii, w systemach ekologicznych Europy Wschodniej, na wybrzeżu Hiszpanii. W Mongolii występuje specjalny podgatunek, co potwierdzają botanicy.

Sosna zwyczajna preferuje świeże powietrze. Często tworzy częste plantacje z drzewami liściastymi – dębami i brzozami. Ta kultura nie jest zbyt wymagająca pod względem składu gleby. Może nawet rosnąć na bagnach i piaskach.

Jak prawidłowo sadzić

Aby odnieść sukces w uprawie sosny, ważne jest, aby zrozumieć, jakie warunki musi ona zapewnić. Prace sadzenia należy prowadzić od końca kwietnia do początku maja. Dopuszcza się również sadzenie roślin od końca września do początku października. Sadząc roślinę późną jesienią, nie będzie miała czasu na szybkie przystosowanie się do nowych warunków.W takim przypadku istnieje ryzyko śmierci sadzonki. Duże rośliny można również sadzić zimą, gdy są uśpione.

Sosna zwyczajna jest uważana za roślinę dość światłolubną. Dobrze rozwija się w pełnym słońcu. Drzewo można jednak uprawiać również w półcieniu. W zacienionym miejscu drzewo obróci się w jedną stronę lub zdeformuje.

Kultura jest uważana za mało wymagającą dla gleby i może nawet rosnąć na ubogiej, piaszczystej glebie. Roślina dobrze rozwija się na glebach lekkich kwaśnych. Nie należy go jednak sadzić na otwartych białych piaskach.

Aby zasadzić roślinę, musisz przygotować wnękę. Powinno to być dwa razy większe gliniane pomieszczenie. Możesz wypełnić dół do lądowania kompozycją opartą na żyznej glebie, darni, glinie i piasku rzecznym. Do kompozycji można również dodać 40 gramów nitroammofoski.

Najpierw musisz wlać mieszankę gleby do wgłębienia, a następnie ostrożnie wyciągnąć sadzonkę z pojemnika, starając się nie zniszczyć grudki gleby, włożyć drzewo do dziury i wypełnić przestrzeń ze składem gleby.Musi być dodawany stopniowo i natychmiast lekko ubijany.

Szyja korzeniowa rośliny musi być umieszczona na powierzchni. W przeciwnym razie istnieje duże prawdopodobieństwo rozwoju procesów gnilnych, które doprowadzą do śmierci kultury. Po posadzeniu sadzonkę należy podlać.

Instrukcje dotyczące pielęgnacji

Dojrzałe sosny są bardzo odporne na suszę. Nawet w upale nie można ich podlewać. Rośliny posadzone niedawno, zwłaszcza duże, są uważane za wyjątek. Podlewanie jest również wymagane w przypadku niektórych kompaktowych odmian o płytkich korzeniach. W takim przypadku należy wlać wodę pod beczkę.

Sosny są uważane za niezbyt wymagające pod względem wartości odżywczych gleby. Oznacza to, że dla takich roślin nawozy nie są konieczne. Wręcz przeciwnie, świeży obornik lub preparat mineralny o wysokiej zawartości azotu może szkodzić uprawom.Jest to szczególnie ważne w przypadku stosowania substancji późnym latem.

Czasami glebie brakuje ważnego elementu lub kilku naraz. W takim przypadku 1 raz w sezonie sosnę należy nakarmić. W tym celu zaleca się zastosowanie kompleksowego preparatu dla drzew iglastych lub użycie produktu zawierającego żądany pierwiastek.

Zwalczanie szkodników

Do powszechnych szkodników powodujących uszkodzenia sosen należą następujące pasożyty:

1. Owady łuskowe - nietrudno je zidentyfikować. W swojej strukturze przypominają zaokrąglone formacje lub wypukłe brodawki na drzewie. Aby zniszczyć te pasożyty, wymagane jest użycie takich środków chemicznych jak Actellik, Aktara.
2. Roztocza pająka - infekują drzewa podczas gorącej i suchej pogody. W tym przypadku na roślinach pojawia się cienka biała pajęczyna. Aby poradzić sobie ze szkodnikami, konieczne jest zraszanie korony.Jeśli regularne zabiegi wodne nie dają efektu, możesz użyć specjalnych środków - akarycydów. Możesz również opryskiwać nasadzenia uniwersalnymi preparatami, które pomagają uporać się z wieloma szkodnikami. Należą do nich w szczególności Aktellik i Fitoverm.
3. Mucha sosnowa - w tym przypadku gąsienice zakrywają igły i aktywnie je pochłaniają. Zbieranie ręczne lub ubijanie pod ciśnieniem wody pomoże poradzić sobie z pasożytami. Spośród chemikaliów dozwolone jest stosowanie „Aliot”, „Aktara”, „Pinocyd”. Jesienią wymagane jest rozluźnienie kręgu przy pniu. Ważne jest, aby przeprowadzić ostrożnie, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego.

Metody reprodukcji

Sosnę zwyczajną można rozmnażać na wiele sposobów. Najłatwiej to zrobić z nasionami. Aby rozpocząć, ziarno musi zostać usunięte. Aby to zrobić, zaleca się stosowanie uformowanych stożków, które dopiero zaczynają się otwierać. Warto je zbierać jesienią - we wrześniu lub październiku.

Szyszki należy ułożyć w 1-2 warstwach i przechowywać przez kilka dni w suchym i ciepłym miejscu. Po kilku dniach nasiona same wypadają. Warto je zasiać od razu - przed zimą. Zapewni to naturalne rozwarstwienie i pomoże uzyskać przyjazne pędy. Podczas sadzenia nasion sosny pogłębia się je o 2-3 centymetry. Zaleca się to robić w rzędach, zachowując odstęp 15 centymetrów. Możesz sadzić nasiona jeszcze grubsze, ale w tym przypadku sadzenie będzie musiało być przerzedzone.

Po 1-2 latach sadzonki sosny można przenieść na stałe miejsce lub sadzić rzadziej w celu późniejszego wzrostu. Warto przesadzać rośliny wiosną lub wczesną jesienią. Jednocześnie stosowanie nasiennej metody rozmnażania nie pozwala na zachowanie cech odmianowych plonu. Często jednak służy do uzyskiwania nowych form dekoracyjnych.

Inną powszechną opcją rozmnażania sosny są sadzonki.Należy pamiętać, że ta metoda jest dość złożona i pracochłonna, dlatego rzadko się do niej stosuje. Sadzonki przeprowadza się wiosną - przed aktywnym rozwojem nowych pędów. Aby to zrobić, konieczne jest przygotowanie sadzonek o wielkości 10-15 centymetrów z pędów skierowanych pionowo. Ważne jest, aby kawałek drewna sprzed roku pozostał na dole ściętej gałęzi.

Aby ukorzenić rośliny, należy namoczyć dolne części sadzonek przez 1-3 godziny w wodzie, aby usunąć żywicę. Następnie warto zastosować stymulatory tworzenia korzeni i posadzić w szklarni. Rootowanie to dość długi proces. Jednocześnie nie wszystkie pędy się zakorzeniają. Sadzenie jest wymagane jesienią przyszłego roku lub nawet później.

Aplikacja

Sosna zwyczajna jest często używana do celów dekoracyjnych. Ponadto posiada właściwości lecznicze i znajduje zastosowanie w budownictwie.

W projektowaniu krajobrazu

Sosny pomagają wzmocnić glebę, dlatego często sadzi się je na zboczach. Drzewo jest doskonałą ozdobą równin. Często sadzi się go na terenie placówek medycznych. Jednocześnie sosny są rzadko uprawiane na obszarach miejskich.

W medycynie ludowej i ekonomii

Korzenie sosny zwyczajnej są używane do wyrobu nalewek leczniczych. Olej i tynki są często wykonane z żywicy sosnowej. Nerki są uważane za skuteczny środek przeciwkaszlowy i mają właściwości dezynfekujące. Z igieł sosnowych wyrabia się olej, który radzi sobie z chorobami nerek i płuc.

Drewno sosnowe jest często używane do produkcji drożdży paszowych i spirytusu winnego. Również ten materiał jest często używany w budownictwie.

Sosna zwyczajna jest bardzo powszechną rośliną uprawną, często używaną do ozdabiania podwórek. Ma również właściwości lecznicze i jest często stosowany w budownictwie.

Zalecane