Barany Hissar: opis i cechy rasy, zalety i wady

Hissar rasy baranów i owiec pochodzi z krajów azjatyckich. Zwierzęta te są natychmiast rozpoznawane po dużym, grubym ogonie w części ogonowej ciała. Rasa mięsno-łojowa Gissar jest uważana za mistrza pod względem masy i zapasów tłuszczu z ogona. Tułów zwierząt pokryty jest grubą falującą sierścią, która zimą stanowi dobrą ochronę przed mrozem. Na lato odcina się wełniany pokrowiec, dzięki czemu tryki nie mdleją z upału i szybko się regenerują.

Początkowa historia

Barany i owce rasy Hissar od wieków żyją w Azji Środkowej. Zwierzęta hodowano na mięso i tłuszcz z ogona w Tadżykistanie, Kirgistanie, Uzbekistanie i innych republikach azjatyckich.Rasa powstała naturalnie. Na przestrzeni wieków do krzyżowania wybierano osobniki o najlepszych osiągach. Na zachodzie Tadżykistanu znajduje się Dolina Hissar, od której pochodzą nazwy zwierząt.

Ta rasa nazywa się wyjątkowa. Owce rasy Hissar były hodowane w izolacji, a na ich wygląd nie wpływali przedstawiciele innych odmian tryków. Te zwierzęta są prawdziwymi rekordzistami pod względem śmiertelnej wydajności mięsa i tłuszczu z ogona. Żywa waga owiec Hissar jest wyższa niż w przypadku największej rasy Lincoln.

Po raz pierwszy zwierzęta gruboogonowe zaczęto badać na początku ZSRR, czyli w latach 1927-1928. Pod kierownictwem moskiewskiego naukowca Siemiona Azarowa wysłano ekspedycję do republik Azji Środkowej w celu zbadania hodowli owiec w tym regionie. Zoolodzy odkryli, że rasa Hissar przez wiele stuleci pasła się na wysokogórskich pastwiskach odizolowanych od świata zewnętrznego i nie mieszała się z innymi typami owiec.

Opis i cechy rasy

Barany Hissar uważane są za największą z hodowanych ras zwierząt tego gatunku. Mają grubą sierść, która utrzymuje ciepło w zimie. Rasa jest uważana za tłustą mięsnie. Zwierzęta hodowane są na mięso i tłuszcz z ogona. Ich ścinanie wełny jest znikome. Kolor Hissars jest ciemnoczerwony lub czarny. Wełna jest szorstka. W ciągu roku tnie tylko 1-1,6 kilograma. Niskogatunkowej wełny zwierzęcej używa się tylko do wyrobu filcu i grubego filcu.

Główną cechą rasy Hissar jest jej wyjątkowy wygląd. Wysokość w kłębie u tryków sięga 85 cm, samice są nieco niższe (75 cm). Dorosłe tryki ważą 130, a czasem wszystkie 180 kg. Waga samic wynosi 70-100 kilogramów. Długość tułowia wynosi 75-85 cm, obwód klatki piersiowej wynosi średnio 34-45 centymetrów.

Zwierzęta mają mocne kości, szerokie, prostokątne ciało, dobrze rozwinięty, podniesiony, zaokrąglony gruby ogon z tyłu ciała.Ciało jest gęsto pokryte włosami. Rozmiar grubego ogona u samców sięga 50 cm, u samic - 30-40 cm, w tej części ciała gromadzi się tłuszcz z ogona. Przy uboju masa tłuszczu z tłustego ogona wynosi od 5 do 50 kilogramów. U młodych zwierząt tłuszcz z ogona jest biały, u starych żółtawy.

W zależności od wielkości grubego ogona, owce rasy Hissar dzielą się na trzy grupy: mięsną, mięsno-tłuszczową i gruboogonową. Zwierzęta różnią się wyglądem. Rozmiar grubego ogona jest najmniejszy w rasach mięsnych. W typie mięsno-tłuszczowym ta część ciała jest podciągnięta do poziomu grzbietu. U owiec tłustogoniastych tłuszcz z ogona mocno się wyróżnia, ponieważ w tym magazynie może zgromadzić się do 60 kg tłuszczu z ogona. Barany Hissar mają wydłużoną głowę, zwykle bez rogów. Uszy średniej długości, zwisające. Grzbiet nosa jest wypukły. Na głowie i nogach nie ma wełny. Brakuje ogona.

Rasa Hissar jest doskonale przystosowana do klimatu Azji Środkowej. Latem zwierzęta wypasane są na wysokogórskich pastwiskach, zimą schodzą na niziny. Barany i owce są w stanie pokonywać duże odległości. Mogą przebywać na pastwisku przez cały ciepły sezon. Zwierzęta szybko wracają do zdrowia.

W pierwszych 2 miesiącach życia przyrost żywej wagi wynosi 500 gramów dziennie. W ciągu sześciu miesięcy jagnięta ważą 30-40 kg. Wydajność rzeźna tuszy wynosi 58-60 procent. Owca ważąca 128 kg daje 60 kg mięsa i 23 kg tłuszczu z ogona.

Kobiety zwykle rodzą jedno jagnię na raz. Po ocieleniu dają 1,8-2,3 litra mleka dziennie. Do 3 miesiąca życia jagnięta powinny być karmione mlekiem. Z mleka samic możesz zrobić sery (na przykład ser).

Wady i zalety

Plusy i minusywszechstronność (hodowana na tłuszcz mięsny i ogonowy);piękny, prawdziwie husarski wygląd;wysokie wskaźniki żywej wagi;duża śmiertelna wydajność tuszy;doskonała jakość produktów mięsnych;dobra odporność i aklimatyzacja do klimatu strefy środkowej.niska wydajność wełny;mała płodność.

Cechy konserwacji i pielęgnacji

Jagnięta rasy Hissar mogą paść się na pastwisku przez całe lato. Zwierzęta dobrze przybierają na wadze, jeśli przez cały dzień przebywają na świeżym powietrzu i dużo jedzą. Zimą barany i owce muszą być trzymane w pomieszczeniach. Zwierzęta mają doskonałą odporność, nie boją się mrozu, ale zimą łąki pokryte są śniegiem. Nie zaleca się również wyprowadzania owiec Hissar na zewnątrz podczas deszczu.

W pomieszczeniu musisz postawić żłób na siano, karmniki na ziarno i poidła na wodę.W oborze przez całą zimę temperatura powietrza utrzymywana jest od 10 do 18 stopni Celsjusza. W pomieszczeniu powinno być dużo światła. Zwierzęta jedzą głównie w ciągu dnia. W ciemności tracą apetyt.

Okna są instalowane w pobliżu dachu, aby zwierzęta nie bały się biegających psów lub przechodzących ludzi.

Pomieszczenie, w którym trzymane są owce, powinno być suche, czyste i ciepłe. Jedno zwierzę powinno mieć 2,5-3 metry kwadratowe. metrów powierzchni. Pościel ze słomy zmienia się, gdy się brudzi, czyli codziennie. Owce trzymane w boksie karmione są trzy razy dziennie. Woda jest podawana dwa razy dziennie, między karmieniami.

W wieku 3 miesięcy owce rasy Hissar są szczepione, aby nie zarażały się chorobami zakaźnymi. Zwierzęta otrzymują leki przeciwpasożytnicze raz lub dwa razy w roku. Wiosną, przed gorącymi letnimi miesiącami, strzyżona jest wełna owcza. Rany na skórze są leczone jodem lub innym środkiem antyseptycznym.

Dieta

Hissars, jak wszystkie przeżuwacze, powinny jeść pokarmy bogate w błonnik. Taka dieta uruchamia żołądek i przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Latem głównym pożywieniem baranów jest trawa. Zwierzęta szybko wracają do zdrowia na roślinach strączkowych i zbożowych.

W zimie jagnięta Hissar powinny otrzymywać siano lub słomę zbóż. Owce są dobrze korygowane na gotowanych ziemniakach (nie więcej niż 200 gramów dziennie). Jako górny opatrunek zwierzętom podaje się do 300 gram mieszanki zbożowej (jęczmień, kukurydza, owies). Zimą owce można karmić mączką i ciastem słonecznikowym. Głównym źródłem witamin w zimnych porach roku są warzywa i owoce. Owce można karmić drobno posiekanymi burakami, marchewką, dyniami. Aby uzupełnić zapasy witamin, owce otrzymują gałęzie świerkowe i sosnowe, preparaty witaminowe apteki. Sól powinna być zawsze w podajniku.

Hodowla

Barany Hissar osiągają dojrzałość płciową w wieku 7-8 miesięcy. Zaleca się przykrycie samic później. Zwykle jagnięta kryją się w wieku 12-18 miesięcy. Jeśli nie ma barana hodowlanego, przeprowadza się sztuczne zapłodnienie. Ciąża u samic trwa 150 dni. Po 5 miesiącach rodzi się jedno, rzadziej dwa jagnięta. Poród u samicy trwa 30-60 minut. Baranki rodzą się same, bez pomocy ludzi. Samica gryzie pępowinę i liże młode. Osoba może być obecna przy porodzie. W takim przypadku musi odciąć pępowinę i oczyścić nozdrza noworodka ze śluzu. Poród pojawia się samo po 1-3 godzinach.

Zaraz po urodzeniu jagnięta powinny żywić się mlekiem matki. Pod samice karmione mlekiem powinny mieć do 3 miesiąca życia. Następnie są stopniowo przenoszone do pokarmów roślinnych.

Co powoduje, że owce Hissar chorują

Ta rasa ma doskonałą odporność. W swojej ojczyźnie, na wysokogórskich pastwiskach, Hissarze prawie nie chorują. Jagnięta po prostu nie mają kontaktu z innymi zwierzętami, także tymi zakaźnymi.

W gospodarstwach nie można stworzyć idealnych warunków do uprawy rasy Hissar. Owce mogą zarazić się od innych zwierząt poprzez zboże, siano, trawę na łące. W wieku 3 miesięcy zaleca się szczepienie przeciwko najgroźniejszym chorobom zakaźnym, powodującym śmierć stada (pryszczyca, wąglik, ospa, bruceloza). Dwa razy w roku tryki otrzymują profilaktykę przeciwpasożytniczą.

Perspektywy hodowlane

Barany i owce Hissar są hodowane w republikach Azji Środkowej (Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan, Turkmenistan, Kazachstan). W wielu regionach Rosji są małe stada tych zwierząt. Hissary uprawia się również na Ukrainie. Ta produktywna rasa mięsno-łojowa jest hodowana głównie w miejscach, gdzie ludność jest przyzwyczajona do jedzenia jagnięciny.Mięso baranie jest tradycyjnie spożywane przez przedstawicieli wiary muzułmańskiej.

Zalecane