Pszczoła karpacka: opis i charakterystyka rasy, zalety i wady, cechy

Pszczoły karpackie mają wiele zalet. Owady tej rasy wyróżniają się odpornością i pracowitością. Charakteryzują się spokojnym, nieagresywnym zachowaniem i wysoką produktywnością. Dlatego ta rasa jest wybierana przez wielu pszczelarzy. Aby hodowla pszczół była skuteczna i skuteczna, ważne jest zapewnienie im odpowiednich warunków i dbałość o zapobieganie chorobom.

Historia wyboru

Rasa karpacka jest uważana za wynik pracy hodowców ukraińskich, która została przeprowadzona w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Postawili sobie za cel uzyskanie produktywnych gatunków pszczół.

Za podstawę posłużyły osoby, które żyły w Karpatach. Podobne prace prowadzono w Rosji, Kazachstanie i na Kaukazie. W rezultacie pojawiła się rasa karpacka, która ma wiele podtypów i zyskała dużą popularność wśród pszczelarzy.

Wygląd

Pszczoły robotnice charakteryzują się szarym odcieniem ciała. Na brzuchu przednia część tergitów ma srebrzysty odcień. Różnią się tylko pszczoły Rachovsky - mają matowy srebrny kolor.

Pszczoły robotnice charakteryzują się trąbą mierzącą 6,3-7 milimetrów. Pierwszego dnia ważą 110 miligramów. Trzecia tergita osiąga szerokość 4,8 mm. Masa matek pszczelich na wyjściu z mateczników wynosi 208 miligramów, a na początku nieśności ważą 216.

Produktywność

Główną cechą rasy jest zdolność do zbierania miodu z różnych upraw. Dzięki wczesnemu pierwszemu lotowi pszczoły są w stanie zbierać nektar z kwitnących roślin miododajnych. Dzięki temu silne rodziny mogą przynieść 80 kilogramów miodu. Charakteryzuje się jasnym smakiem i prawie całkowitym brakiem zanieczyszczeń.

Konkretne zachowanie

Karpatka jest uważana za jedną z najspokojniejszych ras pszczół. Nawet podczas oględzin uli i przemieszczania ramek owady spokojnie czekają na zakończenie procesu. Według badań naukowych rojowi podlega tylko 5% rodzin pszczelich. Doświadczeni pszczelarze mogą łatwo zatrzymać ten proces.

Pszczoła karpacka

Głównym zadaniem królowej pszczół jest składanie jaj.Z wyglądu różni się od innych osobników. Jej waga przekracza 200 miligramów. Czasami osiąga 230. Kolor może być inny - od bogatego bordo do czerni. Królowa mieszka w ulu przez 3-5 lat. Jednak wraz ze spadkiem wydajności pszczelarze wykonują sztuczną wymianę. Dzieje się to po 1-2 latach.

Dla pszczół matek tej rasy obecność żądła jest charakterystyczna. Mogą go użyć przeciwko innym królowym pszczół z rodziny. Królowa pszczół ma dobrze rozwinięte gruczoły żuchwowe. Odpowiadają za wydzielanie specjalnego płynu, który rozprowadza się po całym ciele. Robotnicy zlizują go i rozprowadzają po gnieździe. Pomaga to tłumić zdolność innych samic do składania jaj.

Przez długi czas królowa pszczół zjada mleko dostarczane przez pszczoły robotnice. Przed wyjazdem zaczyna jeść miód. Prowadzi to do zmniejszenia masy ciała osobnika. Dzięki temu jest w stanie wylecieć z ula. W locie kojarzenie odbywa się z partnerami dronów.

Królowa pszczół może złożyć do 1800 jaj dziennie. Dzięki sztucznym interwencjom liczba ta wzrasta do 3000.

Cechy i obszary lęgowe

Karpatka jest uważana za rasę uniwersalną. Oczywiście w Karpatach ujawnia się jego pełny potencjał. Jednak w rzeczywistości pszczoły te mogą być hodowane w różnych regionach.

Ta rasa jest świetna dla początkujących, ponieważ uważana jest za bardzo mało wymagającą. Aby uzyskać wystarczającą ilość wysokiej jakości miodu, zaleca się przestrzeganie następujących zasad:

1. Do zwalczania ćmy woskowej warto użyć wiązek ziół. Do tego nadają się mięta, dziki rozmaryn, piołun.
2. Jeżeli ul jest nadal atakowany przez ćmę woskową, aby chronić inne domy, warto wykopać rów i napełnić go wodą.
3. Aby zapobiec rojom, konieczne jest poprawienie wentylacji w ulu i zapobieganie przedostawaniu się światła słonecznego.
4. W celu bezpłatnego zimowania warto zwiększyć zapasy miodu paszowego. Dla silnej rodziny wymagane będzie do 30 kilogramów produktu.

Wady i zalety

Następujące zalety są typowe dla rasy karpackiej:

• szybki rozwój rodzin pszczelich w okresie wiosennym;
• skuteczna praca nad wszelkiego rodzaju łapówkami;
• możliwość zbierania nektaru o niskiej zawartości cukru;
• możliwość pracy w chłodne, pochmurne i deszczowe dni;
• produkcja dużej ilości wosku;
• minimalna skłonność do roju;
• wysoka odporność na pasożyty i choroby.

Jedynym minusem jest potrzeba kontrolowania siły rodzin. Przy słabych łapówkach pszczoły tej rasy pracują wyłącznie dla potomstwa.

Pszczoły karpackie są uważane za bardzo wydajne i odporne owady, które mają wiele zalet. Dlatego wielu pszczelarzy zajmuje się hodowlą tej rasy.

Zalecane