Baran gruboogonowy: opis i jak się pojawiły, 5 najlepszych ras i ich cechy

Udomowiony baran z grubym ogonem to niesamowity widok. Natura obdarzyła zwierzę wyjątkową zdolnością do gromadzenia składników odżywczych na przyszłość. Ten mechanizm pozwala zwierzakowi przetrwać trudne czasy. Starożytni nomadzi z czasem zauważyli niezwykłą właściwość owiec. Jako dostawca mięsa, tłuszczu, mleka i wełny, gruboogon ma szczególną wartość dla ludzi.

Pochodzenie

Kompletne barany są od dawna popularne w krajach azjatyckich. W tych odległych czasach terytorium Azji Środkowej zamieszkiwali koczownicy. Dla wiecznych podróżników istniał jedyny dostępny handel – hodowla bydła.Ludzie stanęli przed trudnym zadaniem, ponieważ suchy klimat i brak wody negatywnie wpłynęły na jakość trawy, przez co trudno było utrzymać inwentarz.

W wyniku ewolucji pojawiły się zwierzęta, które mogą żyć przez długi czas na ubogim pożywieniu, ale jednocześnie szybko przybierają na wadze i odkładają tłuszcz. W ten sposób ludzie otrzymywali dużo mięsa, wełny i cennego tłuszczu z ogona. Dzięki tym ostatnim podróżnikom udało się długo konserwować mięso. Tłuszcz działał jako konserwant.

W Europie zwierzęta nie były popularne – różnica w warunkach klimatycznych i mentalności dotkniętych nimi ludzi.

Dziś owce gruboogonowe występują na Kaukazie Północnym, w Kazachstanie, Pakistanie, Krymie i Afganistanie. Coraz częściej barany znajdują się na farmach Afryki Północnej. Ze względu na swoją specyfikę owce nie zyskały dystrybucji w krajach europejskich, ponadto zwierzęta są słabo przystosowane do nowoczesnych metod hodowli zwierząt.

Ogólny opis i charakterystyka

Spośród kędzierzawych odpowiedników owiec gruboogonowych wyróżnia się złogi tłuszczu skoncentrowane w kości krzyżowej. Te rezerwy tłuszczu tworzą dużą torbę - gruby ogon. Jego wymiary zależą od gatunku i płci zwierzęcia, masa ogona tłuszczu swobodnie sięga 5-10 kg. Kurdyuk zawiera wiele przydatnych substancji, wilgoci i odżywczego tłuszczu. Podobnie jak wielbłądy, zwierzęta domowe mogą korzystać z naturalnych przechowalni w przypadku suszy lub głodu.

Tłuszcz z ogona jest uderzająco różny od tłuszczu wewnętrznego dostarczanego przez zwykłe zwierzęta. Łatwo się topi, ma przyjemną maślaną konsystencję i jest zdrowszy niż zwykły smalec.

Przedstawiciele różnych ras zwierząt otyłych mają wspólne cechy i cechy:

1. Owce są imponujące pod względem wielkości. Wzrost tryka hodowlanego osiąga 100-110 cm, samica dorasta do 80-90 cm.
2. Kurdyuk jest integralną częścią ciała wszystkich przedstawicieli niezwykłego gatunku owiec.
3. Zwierzęta są bardzo masywne. Masa samca często dochodzi do 150 kg, owca przybiera na wadze około 60 kg. Jagnięta szybko przybierają na wadze i osiągają 40 kg w wieku 1,5 roku.
4. Przez większość czasu zwierzęta są bezrogie (bez rogów), ale czasami spotykają się z rogami.
5. Wąska głowa z haczykowatym nosem i długie wiszące uszy nadają zwierzakowi wzruszający wygląd.
6. Grube, szczeciniaste, pozbawione puchu.
7. Ogon zwierzęcia ma skromny rozmiar, tylko 8-10 cm.
8. Kolor zwierzęcia jest często czerwony lub jasnobrązowy. Często spotykane są osobniki białe, czarne lub szare.

Barany gruboogonowe są genetycznie przystosowane do ograniczonego zaopatrzenia w żywność, więc łatwo radzą sobie z karłowatą roślinnością i, jak wiele wieków temu, wędrują ze swoimi właścicielami.

Rasy baranów gruboogonowych

W miejscach, gdzie tradycyjnie hodowane są zwierzęta o grubych ogonach, istnieje wiele odmian niezwykłych owiec. Niektóre z nich są szczególnie popularne:

1. Hissar owiec. Zwierzęta są z powodzeniem hodowane na terenie Uzbekistanu i Kazachstanu. Masywni przystojni mężczyźni rzadko chorują i szybko przybierają na wadze. Bardziej powszechne są barany czerwonawo-brązowe i czarne. Wełna jest bardzo twarda, szorstka. Owce łatwo przybierają 86-89 kg, masa dorosłego tryka sięga 150 kg. Podczas jednego strzyżenia zwierzęciu usuwa się około 2 kg wełny.
2. Owca Edilbajewa. Owce Edilbaev wyróżniają się mocnymi kośćmi, ale są nieco mniejsze niż przedstawiciele rasy Hissar. Maksymalna waga samców sięga 120 kg, samice przybierają 57-60 kg. Edilbajewowie znajdują się w ogromie Kazachstanu, Baszkirii i Tatarstanu. Z powodzeniem hoduj zwierzęta domowe w regionie Saratowa. Wełna baranów jest barwiona na kolor ciemnoczerwony lub czarny.Każdorazowo ze zwierzęcia ścina się do 3 kg surowca. Mięso młodych zwierząt ma delikatny smak. W okresie laktacji owce oddają do 100-110 litrów tłustego, pożywnego mleka. Zwierzęta czarnego koloru są lepsze od czerwonych krewnych pod względem wielkości grubego ogona i ilości wełny.
3. Rasa kałmucka. Zwierzęta są powszechne na farmach Mongolii i Chin. Masa barana nie przekracza 115 kg, owca waży 73-75 kg. Rasa słynie z doskonałej jakości mięsa i miękkiej struktury sierści. Najlepsze surowce pochodzą od czarno-białych zwierząt. Każde cięcie zapewnia do 4 kg polaru.
4. Owce Saraja. Owce saradzha stały się szeroko rozpowszechnione w Turkmenistanie. Zwierzęta nie mogą pochwalić się dużymi rozmiarami (waga barana - do 90 kg, owce - do 59 kg), ale dają wysokiej jakości wełnę. Z każdego cięcia właściciele otrzymują 2-3 kg polaru.
5. Tuszino rasa. Owce półogoniaste występują głównie na terenie Gruzji. Zwierzę jest dobrze zbudowane, odporne, rzadko choruje. Masa dorosłego tryka osiąga 70 kg, owca ma 37-40 kg.Charakterystyczną cechą zwierząt domowych jest gruby ogon, który wygląda jak pulchna poduszka. Tushinos mają falistą, elastyczną sierść. Linia włosów rośnie do 25 cm i zawiera do 70% puchu. Reszta runa zawiera włosie ochronne i przejściowe. Każde cięcie od jednego zwierzaka przynosi do 4 kg surowców. Mleko i mięso owcze są doskonałej jakości.

Wady i zalety

Uprawa owiec gruboogonowych to obiecujący biznes, który obiecuje znaczne zarobki. Jednak przed rozpoczęciem pracy należy wziąć pod uwagę wszystkie zalety i wady zwierząt.

Plusy i minusyZwierzęta są niezwykle odporne. Nie boją się długich dystansów, kaprysów pogody i zmian temperatury powietrza.Jagnięta są zadowolone z skromnej paszy.Owce natychmiast przybierają na wadze. Już w wieku sześciu miesięcy jagnię przybiera do 50 kg. W niesprzyjających warunkach waga i wygląd zwierzaka nie ucierpią. Baranek rekompensuje brak składników odżywczych ze swojego przechowywania - tłusty ogon.Maciorki łatwo tolerują poród.Każdy osobnik daje imponującą ilość wełny.Grubogoniaste zwierzę natychmiast daje 3 przydatne produkty: mleko, mięso i smalec.Samice są mało płodne. Tę jakość należy wziąć pod uwagę przy tworzeniu stada.Słaba jakość wełny. Surowce wykorzystywane są do produkcji wyrobów filcowych (plecaki, buty filcowe, dywany, koce).Zwierzę jest całkowicie bezradne, słabo zorientowane na terenach otwartych.

Zasady konserwacji i pielęgnacji

W ciepłym sezonie zwierzęta są wysyłane na pastwiska. Tam spędzają większość swojego życia. Pastwiska nie należy urządzać w miejscach podmokłych, w przeciwnym razie zwierzęta będą żywiły się roślinami rosnącymi na kwaśnej glebie. Takie jedzenie nieuchronnie prowadzi zwierzęta do ciężkiego zatrucia. W przypadku złej pogody dla oddziałów ustawiany jest baldachim. Zwierzęta spędzają tam noc.

Z nadejściem mrozu barany są przenoszone do ciepłej szopy.Każde przestronne, a co najważniejsze suche pomieszczenie jest odpowiednie dla zwierząt domowych. Pomieszczenia owiec należy chronić przed szkodliwymi przeciągami i zapewnić dobrą wentylację. W przeciwnym razie zwierzęta domowe są narażone na opary amoniaku.

Oddzielne przegródki są zbudowane dla owiec ciężarnych i karmiących jagniąt. Powinno być tu cieplej niż w pokoju dla reszty zwierząt. Nowonarodzone jagnięta dobrze czują się w temperaturze 16 stopni. Temperatura powietrza w głównej szopie nie powinna spaść poniżej +10 stopni.

Podłoga jest pokryta suchą trawą lub trocinami. Pościel należy zmieniać codziennie. Stragany wyposażone są w wygodne poidła. Wodę należy wymieniać dwa razy dziennie. Pomieszczenia sprzątane są codziennie. Okresowo zwierzęta są badane przez lekarza weterynarii.Specjalista ocenia stan owiec i przeprowadza rutynowe szczepienia. Latem kąpią się jagnięta. Procedury wodne są wykonywane nie więcej niż 1 raz na 1,5 miesiąca. Kilka razy w roku zwierzęta są strzyżone, a ich kopyta przycinane. Wełna owcza jest regularnie zwalczana wszelkiego rodzaju pasożytami.

Czym karmić zwierzęta

Latem podopieczni chętnie się pasą. Zimą zwierzęta przechodzą na dietę domową. Rano zwierzęta są traktowane stałym pokarmem, obiad składa się z koncentratów, a wieczorem zwierzęta są zadowolone z siana. Eksperci zabraniają dawania podopiecznym buraków cukrowych. Przysmak może powodować cukrzycę u zwierząt. Nie można leczyć owiec mrożonymi warzywami – stosowanie tych produktów grozi zwierzętom śmiercią.

Subtelności hodowli

Owce osiągają dojrzałość płciową w wieku 6-7 miesięcy. Dla udanej hodowli stado zawiera parę reproduktorów. Do krycia wybiera się zdrowe, wysokie osobniki. Okres ciąży trwa 5 miesięcy.Z reguły poród jest łatwy i bezbolesny. Nowo narodzone jagnię jest badane, nos i usta dziecka są oczyszczane ze śluzu, a następnie zwracane matce. Jednorazowo owca przynosi 1-2 młode. Po 2 dniach jagnię pewnie rusza za matką.

Na co chorują?

Pomimo ich godnej pozazdroszczenia wytrzymałości, zwierzęta mogą zachorować. Jeśli na czas wykryjesz oznaki choroby i skontaktujesz się z weterynarzem, wielu problemów można uniknąć.

1. Helminthiasis. Zwierzęta często padają ofiarą robaków, które pasożytują na ich narządach wewnętrznych. Diagnozę stawia się na podstawie wyników badań. Objawy choroby: depresja, brak apetytu, biegunka, wypadanie włosów na drobne kawałki. Do leczenia stosuje się środki przeciwpasożytnicze.
2. Blizny wzdęcia. Jedna z najczęstszych dolegliwości u zwierząt domowych. Przyczyną choroby jest niewłaściwe karmienie podopiecznych.Objawy: wzdęcia i ostre stwardnienie brzucha, utrata apetytu, niepokój. Jeśli pomoc nie zostanie udzielona na czas, zwierzę umrze. Problem rozwiązuje gumowa sonda. To proste narzędzie usuwa nagromadzony gaz i niestrawioną żywność.
3. Zatrucie. Kłopoty powstają w wyniku zjedzenia trujących roślin przez barana. Objawy: wysoka gorączka, wymioty, biegunka, utrata apetytu. Leczenie polega na nagłym płukaniu żołądka specjalnym roztworem. Lekarstwo jest przygotowane z 0,5 szklanki oleju roślinnego, 0,5 l wody i 50 g soli.

Zastosowanie grubego ogona w kosmetologii i medycynie

Tłuszcz z ogona od dawna jest z powodzeniem stosowany do produkcji kosmetyków. Przydatne substancje pomagają wygładzić i odmłodzić delikatną skórę twarzy.

Salo jest używane w walce z przeziębieniem. Jest dodawany do wywarów ziołowych, a także służy do pakowania.W przeciwieństwie do tłuszczu wewnętrznego, zawartość tłuszczu z ogona nie jest solona. Tłuszcz z ogona skutecznie radzi sobie z chorobami wątroby i pęcherzyka żółciowego. Narzędzie ma pozytywny wpływ na potencję, łagodzi wrzody i zapalenie żołądka, a także obniża poziom cukru we krwi. Tłuszcz z ogona zawiera rekordową ilość witamin i aminokwasów.

Zalecane