Skąd gołębie pocztowe wiedzą, gdzie latać: jak trenować i średnia prędkość

Gołębie pocztowe pojawiły się ponad dwa tysiące lat temu. Takie ptaki były używane do przekazywania wiadomości zarówno w Cesarstwie Rzymskim, jak i w XX wieku podczas obu wojen światowych. Pomimo tak długiej historii interakcji z ludźmi, naukowcy wciąż nie odkryli, skąd gołębie pocztowe wiedzą, gdzie latać. Z tego powodu istnieje kilka założeń, które łączą takie możliwości z cechami strukturalnymi narządów zmysłów i mózgu.

Popularne rasy

Gołębie pocztowe muszą spełniać następujące cechy:

• silne i harmonijnie zbudowane ciało z rozwiniętą klatką piersiową i mocnym szkieletem;
• rozwinięte mięśnie i obręcz barkowa;
• płaskie plecy;
• ciasne upierzenie;
• długie skrzydła, wąski ogon, gołe nogi;
• posiadanie instynktu domowego;
• wytrzymałość.

Ważnym kryterium jest obecność ostrego widzenia. Jednak naukowcy zarejestrowali fakt, że nawet ślepe gołębie są w stanie osiągnąć zamierzony cel.

Następujące rasy odpowiadają opisanym cechom:

1. angielski. Ma prosty tors, który zapewnia dobre właściwości aerodynamiczne. Długość ptaka sięga 46 centymetrów. Rasa angielska wyróżnia się pomarszczonymi powiekami oraz naroślami powyżej i poniżej dzioba.
2. Belgijski. Charakteryzują się kształtem ciała i wyglądem typowym dla gołębi pocztowych.
3. Niemiecki. Rasa ta ma zwarte ciało i długą szyję. Ptak charakteryzuje się szybkim latem.
4. Poczta rosyjska. Rasa ta jest uważana za odniesienie wśród gołębi sportowych. Charakterystyczne cechy ptaka to zaokrąglone ku górze końce skrzydeł, ostry dziób i wydłużone nogi.
5. Czeski. Ta rasa służy do dostarczania poczty na krótkie odległości. Ze względu na duże oczy, wzrost na dziobie i szereg innych cech, ptak jest często przynoszony na wystawy.

Przy wyborze rasy używanej do dostarczania poczty brana jest pod uwagę możliwość powrotu do domu. Taki ptak, jeśli nie znajdzie adresata, zawsze jest odsyłany.

Historia poczty gołębi

Pierwsza wzmianka o wykorzystaniu gołębi do dostarczania poczty pochodzi z 45 roku p.n.e. Zarówno wtedy, jak i później ptak wysyłał głównie wiadomości z miejsc działań wojennych. Hodowla gołębi pocztowych na dużą skalę rozpoczęła się w XIII wieku w Egipcie.

Z biegiem czasu ptak zaczął być używany do dostarczania korespondencji w innych krajach. Poważny wkład w rozwój ras wnieśli hodowcy angielscy, francuscy i belgijscy. W XIX wieku rozpoczęły się zawody wśród gołębi pocztowych. W tym czasie ptaki te zaczęły być aktywnie hodowane w Rosji. Ale po rewolucji październikowej kierunek ten podupadał. Powrócili do hodowli gołębi pocztowych na terenie Związku Radzieckiego w latach 30-tych.

Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej ptaki były częściej wykorzystywane do przekazywania wiadomości. Z tego powodu liczba gołębi w ZSRR znacznie spadła. Populacja ptaków pocztowych powróciła do poziomu przedwojennego dopiero w latach 70.

Skąd gołębie pocztowe wiedzą, gdzie latać?

Naukowcy nie mogą jeszcze powiedzieć z całą pewnością, w jaki sposób gołębie trafiają do adresata. Uważa się, że ważną rolę odgrywa w tym specjalna struktura mózgu. Ptak potrafi zapamiętać obszar, w którym przebywał. Ułatwia to również specjalna budowa oczu, dzięki której gołębie koncentrują swoją uwagę tylko na istotnych obiektach, odfiltrowując drugorzędne. Dlatego ptaki wyznaczają drogę, pod warunkiem, że wcześniej odwiedziły adresata.

Uważa się również, że gołębie pracują wykorzystując informacje dostarczane przez ich dziób. Ten ostatni zawiera specjalne receptory, które pomagają ptakom poruszać się po polach geomagnetycznych Ziemi. Uzyskane w ten sposób informacje są również na zawsze odkładane w mózgu ptaka.

Ponadto wielu badaczy zauważa, że podczas orientacji w kosmosie gołębie wykorzystują infradźwięki. Ten ostatni jest w stanie rozprzestrzeniać się na duże odległości, z czego korzystają ptaki, przelatując wiele kilometrów podczas dostarczania poczty.

Średnia prędkość ptaków

Wydajność szybkościowa i wytrzymałość zależą zarówno od rasy, jak i wieku ptaka. Gołębie starsze niż trzy lata są w stanie rozwinąć 60-70 km/h. Niektóre osobniki przyspieszają w locie do 100 km/h. Odnotowano, że ptaki osiągają prędkość do 150 km/h.

Dorośli wznoszą się na wysokość do 400 metrów. Ptaki mogą spędzać w locie do 12 godzin dziennie. Ale w nocy ptaki odpoczywają. Najlepsi przedstawiciele ras pocztowych mogą pokonać nawet 1000 kilometrów.

Szkolenie

Dzisiejsi hodowcy szkolą młode zwierzęta przy użyciu jednej z następujących metod:

1. Trening rozpoczyna się, gdy pisklęta kończą 2 miesiące. W pierwszym roku prowadzone są prace nad kształtowaniem umiejętności orientacji w terenie. Dlatego ptaki nie odlatują daleko od gołębnika. W tym okresie gołębie pokonują nie więcej niż 75 kilometrów.Ta metoda jest stosowana w regionach o klimacie umiarkowanym.
2. Trening rozpoczyna się w wieku 6 miesięcy. Ta opcja jest odpowiednia dla osób mieszkających w regionach południowych. Szkolenie w tym przypadku jest wymuszane. W ciągu pierwszych 6 miesięcy ptaki muszą pokonać ponad 300 kilometrów. Co więcej, gołębie zwykle pokonują tę odległość w 7-8 lotach.

Trening zaczyna się od przyzwyczajenia młodych do właściciela. W tym okresie ptaki same opuszczają wybieg i wracają. Młodych możesz też wypuścić na dach. Następnie hodowcy trenują wytrzymałość. Aby to zrobić, młode zwierzęta są prowadzone wokół gołębnika przez kilka dni, stopniowo wydłużając czas tej lekcji do 1,5 godziny. Zabieg przeprowadza się przed porannym karmieniem.

Do udziału w zawodach mają te ptaki, które nauczono trzymania kierunku. Aby to zrobić, młode są wyprowadzane na odległość 2-3 kilometrów od gołębnika i wypuszczane do domu. Stopniowo zwiększaj dystans. Ten rodzaj treningu prowadzi się do ukończenia przez ptaki 2-3 roku życia. Na koniec gołębie sportowe, które wcześniej wykazywały stabilne wyniki, mogą być przewożone do 500 kilometrów.

Zasady opieki i karmienia

Latem dorosłe gołębie karmione są trzy razy dziennie, zimą - 2 razy. W okresie treningu i zawodów ilość wydawanego pokarmu jest zmniejszona. Dorosłym ptakom podaje się głównie pasze mieszane. W takim przypadku możesz uwzględnić w żywności i innych produktach. Podstawą diety powinny być zboża:

• jęczmień;
• proso;
• ryż;
• kasza gryczana.

Zaleca się również fasolę, rzepak, konopie i len.Aby wzmocnić odporność i zwiększyć wytrzymałość, do diety dodaje się świeże zioła lub premiksy. Oddzielne karmniki należy okresowo posypywać kamykami i solą. Zawsze trzymaj pojemniki z wodą w pobliżu jedzenia. Gołębie po nasyceniu idą do picia. Dorośli są bezpretensjonalni w opiece. Gołębniki powinny być suche i unikać przeciągów. Ponadto pomieszczenia muszą być regularnie czyszczone i dezynfekowane.

Zalecane