Gołębie tureckie: skąd wzięła się nazwa takla, ich kolory, opis rasy i hodowli

Miłośnicy gołębi hodują wiele różnych ras, wśród których szczególnie wyróżniają się tureckie gołębie bojowe. Nazywane są również taklą. W tłumaczeniu słowo to oznacza „skołkostwo” i nazywano je „bitwą” o konkretny lot. Ptaki uderzają skrzydłami w powietrze, czemu towarzyszą specjalne dźwięki. Nazywa się je „bitwą”, stąd barwny niezwykły epitet – „walczące gołębie”.

Historia hodowli

Te ptaki pochodzą z Azji Wschodniej, ale stały się najbardziej znane i rozpowszechnione w Turcji, stąd ich nazwa. Aktywna selekcja w tym kraju doprowadziła do tego, że tureckie gołębie są obecnie popularne w kilkudziesięciu krajach.Hodowla i selekcja rozpoczęła się pod Seldżukami. Wędrując, osiedlili się na terenie dzisiejszej Turcji, przynosząc ze sobą nie tylko kulturę, ale także hodowane rasy zwierząt i ptaków. Wśród nich byli przodkowie Takli.

Pierwsze informacje o ptakach pochodzą z 1055, a w 1071 stały się one znane w Europie. Szlachta hodowała tureckie gołębie dla zabawy, a sułtani używali pięknych i niezwykle latających ptaków jako prezentów dla osób ukoronowanych. Tak więc gołębie takla stopniowo podbiły cały świat.

Opis i cechy rasy

Gołębie Takla to turmany, czyli gatunek, który podczas lotu potrafi latać w powietrzu. Sama nazwa nawiązuje do tej specyficznej cechy, podkreślając, że ptaki te nie tylko „biją” powietrze, ale także przewracają się.

Znaleziono następujące kombinezony tureckich gołębi:

1. Biały.
2. Szary lub niebieskawy.
3. Motley.

Ptaki mogą przebywać w powietrzu do 10 godzin. Takla to smukłe, pełne wdzięku ptaki o małej głowie, prostej, długiej szyi i dobrze rozwiniętych mięśniach latających. Oczy gołębi są ciemne, z jasnymi powiekami i wydatnymi łukami brwiowymi. Dziób jest bladoróżowy, mały, nogi owłosione, pióra są złożone tak, że przypominają koronkowe majtki. W zależności od umiejscowienia piór na głowie, tworzą one oryginalną grzywkę, która dała początek kilku odmianom „grzybków” gołębi.

Wady i zalety rasy

Rasa Takla ma następujące cechy:

Plusy i minusyOryginalny sposób latania.Niezwykły wygląd.Doskonała orientacja w przestrzeni.Bystry umysł i pomysłowość.Umiejętność wykonywania trików w powietrzu.Samica może składać jaja przez cały rok.Wysoka cena.Względna rzadkość ptaków rasowych.Konieczność zwrócenia dużej uwagi na edukację, szkolenie i edukację tureckich gołębi.Potrzeba czystości w gołębniku, poidłach i karmnikach.Ptaki potrzebują w pełni zbilansowanej diety.

Tureckie takla gołębie są dumą narodową Turcji, więc ptaki rasowe niechętnie eksportują do innych krajów.

Nuanse treści

Gołębie Takla wymagają czystości gołębnika, wody pitnej i świeżości pożywienia. Jeśli właściciel nie zadba o zrobienie dla nich gniazda, para sama je założy w miejscu, które uzna za stosowne. Ale w tym przypadku nie będzie można przenieść gniazda - ptaki uparcie pędzą tam, gdzie zdecydowały się po raz pierwszy.Dlatego też organizowanie pomieszczeń dla gołębi tureckich powinno odbywać się z wyprzedzeniem.

Jak trenować taklę?

Tylko doświadczony specjalista może nauczyć wszystkich sztuczek tureckiego gołębia, dlatego początkującym zaleca się zabieranie dorosłych ptaków „z doświadczeniem”. Studia i szkolenia są złożone i wieloaspektowe, ponieważ wymagają dużo czasu, wysiłku i wytrwałości. Na pierwszy zauważalny sukces potrzeba nawet 3, a nawet 5 lat, więc ta ścieżka to zadanie dla prawdziwego pasjonata i konesera takli.

Gołębie tureckie mają dobrą pamięć, błyskotliwość i inteligencję. Ptaki zaczynają się uczyć w wieku 6 tygodni, po uzyskaniu „dorosłego” upierzenia. Podczas linienia trening jest zatrzymywany.

Ważnym warunkiem nauki jest przyzwyczajenie się do właściciela, mieszkania i miejsca startu. Konieczne jest również wypracowanie pewnego sygnału, dzięki któremu ptak powróci.

Pierwsze treningi trwają nie dłużej niż pół godziny. W tym czasie ptak nie powinien siadać w celu wyrobienia sobie nawyku i skojarzenia: „wynoszenie na miejsce=latanie”. Najpierw szkolą się dorośli, a potem nastolatki. Muszą wylądować w tym samym czasie. Doświadczone starsze gołębie mogą uczyć młode na własnym przykładzie. Tureckie gołębie są karmione przed treningiem lekką karmą, w ilości nieprzekraczającej jednej trzeciej całej dziennej diety.

Zasady reprodukcji

Główną zasadą jest nie krzyżowanie takli z przedstawicielami innych ras. Taka metoda selekcji nie jest odpowiednia dla tej rasy, ponieważ prowadzi do całkowitej utraty specyficznych cech gołębi tureckich, za które są cenione.

Drugą zasadą jest kupowanie gołębi tylko od zaufanych hodowców, którzy mogą zagwarantować czystość krwi.

Trzecia zasada - nie ścigaj zewnętrznego piękna. W przypadku tej rasy jest tak: im jaśniej i piękniej wygląda ptak, tym gorzej i bez wyrazu lata. Pospolita niebieska takla może być unikalnym rekordzistą w swojej specjalizacji.

Dieta

Tureckie takla gołębie wymagają żywienia. Mają to sezonowo: latem dają więcej prosa i rozdrobnionego jęczmienia, a w zimnych porach zboża miesza się proporcjonalnie, w równych dawkach. Dorosłe ptaki karmione są dwa razy dziennie, po jedzeniu usuwa się karmniki z resztkami pokarmu, ponieważ czystość pokarmu i wody jest ważna dla zdrowia.

Pisklęta żywią się żółtkiem przez pierwsze trzy dni, tak jak potomstwo innych ptaków. Następnie są one przenoszone do zacieru z mieszanek paszowych gotowanych na parze zmieszanych z serwatką lub odtłuszczonym mlekiem. Początkowa dawka dla jednego pisklęcia dziennie to 15 gramów. Pod koniec miesiąca porcja wzrasta do 30 gramów.

Gołębie takla potrzebują drobnego żwiru do mielenia pokarmu, a także witamin i minerałów. Podawane są w postaci specjalnych mieszanek, do paszy dodaje się świeżą trawę. Podczas linienia do żywności dodawany jest olej rybny lub olej roślinny - przyczynia się to do wzrostu zdrowego, gładkiego upierzenia.

Choroby i zapobieganie

Tureckie takla gołębie mogą zachorować, dlatego ważne jest, aby monitorować ich zachowanie i wygląd. Jeśli ptak odmawia jedzenia, wody, wygląda na rozczochranego, nieporządnego, powinno to wywołać alarm. Chory gołąb powinien zostać odizolowany i skontaktować się z weterynarzem.

Również niebezpieczne objawy to szybkie bicie serca, świszczący oddech, gorączka.

Najczęstsze choroby u tureckich gołębi to:

1. Salmonelloza. Objawia się fokami pod skórą, krwawymi stolcami, uszkodzeniem stawów, śmiercią embrionów w jajach, bezpłodnością ptaków.
2. Kokcydioza. Jej objawy to letarg, krwawa biegunka, paraliż, cofanie głowy, utrata wagi.
3. Trichomonoza. Chorobie tej towarzyszą wzdęcia, biegunka o silnym nieprzyjemnym zapachu, sklejone upierzenie, osłabienie, letarg, histeryczny oddech z powodu niedrożności gardła.
4. Wirus paramykso. Z tą chorobą ptak staje się nerwowy, nieśmiały, dużo pije. Pojawiają się luźne stolce, rozwija się paraliż, w wyniku którego szyja gołębia zostaje owinięta.

Oprócz infekcji, ptaki cierpią na uszkodzenia stawów, zwłaszcza skrzydeł, nieprawidłowe upierzenie, niedożywienie, otyłość, choroby oczu i uszu. Aby zmniejszyć ryzyko utraty drogich tureckich gołębi, konieczne jest utrzymanie gołębnika, woliery i gniazd w czystości, dezynfekcja nie tylko pomieszczeń, ale także karmników i poideł. Czystość i jakość jedzenia wpływa również na zdrowie takli.

Zalecane