Gleby brunatne: charakterystyka i warunki powstawania, zawartość próchnicy i obszary naturalne

Rozmieszczenie gleb brunatnych przypada na strefy klimatyczne strefy umiarkowanej o warunkach stosunkowo wilgotnych i ciepłych. Rosną w nich lasy iglaste, liściaste i mieszane, pod nimi pokrywa roślinności zielnej. Rozważ cechy gleb lasów brunatnych, warunki glebotwórcze, strukturę profilu, klasyfikację i różnorodność gatunkową roślinności. Jak poprawić gleby brunatne do użytku gospodarczego.

Charakterystyka gleb brunatno-leśnych

Brązowe lasy składają się z trzech horyzontów. Grubość horyzontu próchnicznego, który ma brązowy kolor, wynosi 20 cm, składa się z próchnicy i materii mineralnej. Zawartość próchnicy jest wysoka - procentowo 4%, maksymalna - 8%, naturalna żyzność gleby jest dobrze wyrażona.

W składzie próchnicy dominują kwasy fulwowe, a nie humusowe, zwłaszcza ta różnica jest zauważalna w dolnej części warstwy żyznej. Warstwa humusu jest aktywna, bakterie glebowe i korzenie roślin mieszają materię organiczną z cząstkami mineralnymi. Z tego powodu granica między górnym i środkowym horyzontem może nie być jasno określona.

Drugi poziom składa się z materii mineralnej wypłukanej z poziomu glebotwórczego. Zawiera również substancje organiczne dostarczane przez mikroorganizmy i robaki z górnej warstwy. Druga warstwa gleb brunatnych jest często słabo wypłukana, w wyniku czego przez profil przechodzi tylko część soli. Dolna warstwa jest reprezentowana przez iły. Patrząc na tabelę kwasowości, brunatne gleby leśne mają pH od 5,0 do 6,5.

Grubość warstwy humusu20 cmZawartość humusu4-8 %Kwasy składowe humusuKwasy fulwowe Kwasowość

Cechy	Wartość
pH 5.0-6.5.

Typowe gleby leśne charakteryzują się podziałem frakcji składników mechanicznych wzdłuż profilu na jednolitym poziomie. W warstwie przejściowej następuje pewien wzrost ilości mułu, co jest spowodowane procesem glejingu.

Gleying - proces przekształcania pod wpływem czynników biologicznych i chemicznych minerałów pierwotnych w wtórne, a także proces wtórnego tworzenia minerałów w procesie mineralizacji z resztek roślinnych. Podczas lepienia w warstwach gleby gromadzi się muł i minerały, takie jak żelazo, mangan, magnez, wapń, fosfor, glin i inne pierwiastki.

Warunki powstawania i rozmieszczenia gleby

Położenie geograficzne determinuje procesy, które tworzą gleby leśne typu brunatnego. Jest to klimat umiarkowany o średnich temperaturach i wysokiej wilgotności (współczynnik wilgotności wyższy niż 1).

Jednym z głównych procesów powstawania gleb brunatnych jest glejing niższych poziomów gleby, a także usuwanie ruchomych produktów wietrzenia. Płodność wynika z obecności trwałej materii organicznej uzyskanej z opadłych liści lasów liściastych i martwej roślinności zielnej.

Burozemy powstają na płaskim terenie, u podnóża gór, w dolinach, w rejonach górsko-leśnych. Tworzą się na glinie, glinie, skałach piaszczystych, piasku z gruzem. We wszystkich podtypach lasów brunatnych zauważono włączenie dużej ilości minerałów żelazistych.

Roczna wartość dodatnich temperatur w rejonach występowania lasów brunatnych waha się od 2500 do 3000 °C. Ilość opadów w okresie rocznym wynosi 60-100 cm, gleba zamarza, ale nie głęboko i nie na długo. Powstawanie gleb brunatnych charakteryzuje się reżimem wymywania wody.

Naturalną strefą rozmieszczenia brunatnych gleb leśnych w Rosji są Góry Kaukazu, przedgórze Ałtaju i południe Dalekiego Wschodu. Ale zajmują znacznie większe terytorium w Europie Środkowej i Zachodniej, w Anglii, obejmują wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych i Azji Wschodniej.

Struktura profilu

Górne warstwy profilu są żyzne - jest to ściółka sypka, na którą składa się ściółka drzewna o różnym stopniu rozkładu, horyzont próchniczny o ciemnobrązowym kolorze. Warstwa gliniasta, grudkowato-ziarnista, luźna o grubości 20 cm, za nią warstwa przejściowa, żwirowo-gliniasta, grudkowata o grubości 20-30 cm, następnie żółtawo-brązowy horyzont o grubości 30-70 cm , zagęszczony, z licznymi wtrąceniami tłucznia kamiennego, odłamkami skalnymi. Przechodzi w słabo zwietrzałe eluvium.

Klasyfikacja

Wyróżnia się następujące typy gleb brunatnych: kwaśne, bielicowe kwaśne, zawierające dużo kwasów, lekko nienasycone, bielicowe słabo nasycone. W zależności od stanu warstwy próchnicy dzieli się je na grubo-próchnicze, iluwialno-próchnicze, glejowe.

Brązowe gleby leśne należą do młodych gleb, które uformowały się stosunkowo niedawno i nadal się tworzą. Dlatego nie została jeszcze opracowana jasna ich klasyfikacja.

Użytkowanie rolnicze

Brązowe drzewa leśne charakteryzują się dość dużą żyznością naturalną, dzięki czemu mogą być wykorzystywane do uprawy roślin rolniczych. Służą do siewu zbóż, warzyw, do winnic i sadów, do uprawy drzew iglastych.

Głównie jako grunty orne, na pola siana i pastwiska. Rośliny zbożowe i przemysłowe uprawiane są na niskich pogórzach. Są to również obszary rozwiniętej uprawy warzyw i owoców. Na Dalekim Wschodzie gleby leśne są również aktywnie wykorzystywane do uprawy różnych rodzajów roślin.

Roślinność

Rośliny charakterystyczne dla strefy gleb lasów brunatnych reprezentowane są przez buki, dęby, graby, jesiony – gatunki drzew charakterystyczne dla lasów liściastych strefy umiarkowanej. Większość lasów została wycięta, obszar ten to grunty rolne.

Lasy iglaste i liściaste rosną na Dalekim Wschodzie. Dominują świerki, sosny, cedry, jodły, drzewa liściaste – lipy, klony i dęby. Tereny silnie wilgotne porośnięte są roślinnością łąkowo-bagienną i bagienną.

Jak poprawić glebę?

Pomimo wysokiej wartości agronomicznej gleb leśnych, podczas orki nowych terenów wymywa się warstwę próchnicy. Aby zapobiec utracie płodności, konieczne jest przeprowadzenie rekultywacji i innych działań agrotechnicznych, które przyczynią się do zachowania gleb: wysiać roślinność nawozową, przywrócić żyzną warstwę, wapnować glebę, której kwasowość nie pozwala na uprawę główne rodzaje upraw na nim.

Środki racjonalnej uprawy roślin pozwalają utrzymać, a nawet zwiększyć ogólny plon, zachowując właściwości gleb leśnych w granicach naturalnej żyzności.

Ponieważ gleby brunatno-leśne charakteryzują się zwykle zjawiskiem powierzchniowego nasiąkania wodą, konieczne są działania mające na celu poprawę ich reżimu wodno-powietrznego, takie jak odwadnianie, usuwanie nadmiaru wody, poprawa struktury warstwy orki, zwiększenie jej moc i inne.

Używając na zboczach, musisz je wzmocnić, sadząc rośliny o mocnych korzeniach. Przy zwiększonej wilgotności konieczne jest systematyczne odwadnianie. Wykorzystanie burozemów w rolnictwie umożliwia włączenie świeżej ziemi do obiegu i zwiększenie produktywności przemysłu.

Właściwa uprawa gruntów leśnych pod grunty orne i łąki, ich racjonalne użytkowanie prowadzi do zachowania, a nawet poprawy właściwości tych gleb, wymywanie zostaje wstrzymane, jest to spowodowane poprawą struktury, zwiększoną bioaktywnością mikroorganizmów i pod wpływem potężnych korzeni zbóż.

Gleby brunatne leśne są korzystne pod względem chemicznym i biologicznym dla wegetacji, mimo że nie są tak żyzne jak czarne gleby. Ta właściwość znajduje odzwierciedlenie w bujnych lasach, które porastają na nich obficie. Roczna ilość ściółki liściowej jest znaczna, z około 8 ton liści przypadających na hektar. Dla cyklu biologicznego wystarczająca ilość to masa materii organicznej, która opada na ziemię i tworzy dno lasu.

Do celów rolniczych takie gleby są interesujące, zarówno świeżo zaorane, jak i uprawiane. Rośnie i owocuje na nich wiele ważnych upraw rolnych, a przy użyciu środków agrotechnicznych z pól i sadów można uzyskać dobre plony.

Zalecane