Gleby tundrowe: rodzaje i cechy, warunki formowania i środki poprawy

Tundra to północna strefa naturalna, która charakteryzuje się wieczną zmarzliną, rzadką roślinnością i stale zimnym klimatem. Weź pod uwagę ogólne informacje o strefie naturalnej, klimacie, roślinności, danych geologicznych, warunkach formowania, rodzajach gleb tundrowych, ich składzie i charakterystyce. Możliwość wykorzystania gleb tundrowych w rolnictwie.

Ogólne informacje o obszarze przyrodniczym

Tundra, podobnie jak inne obszary naturalne, charakteryzuje się szczególnymi warunkami klimatycznymi, warunkami glebotwórczymi i roślinnością.

Warunki klimatyczne

Od północy tundra graniczy z arktyczną pustynią, od południa - z leśną tundrą, jej szerokość z północy na południe wynosi około 500 km. Strefa znajduje się w strefie subarktycznej, zajmuje do 10% terytorium Rosji i jest rozmieszczona w pasie ze wschodu na zachód. Specyfiką tundry są podmokłe i bagienne niziny, gleba jest w większości kamienista, bagnista i torfowa.

Strefa tundry charakteryzuje się krótkim chłodnym latem, w lipcu temperatura nie przekracza kilku stopni upałów, zima jest bardzo długa, z silnymi wiatrami. Opady są niewielkie, tylko około 200-300 mm rocznie. Jednak grunt w tundrze jest stale podmokły z powodu braku ciepła, parowania i faktu, że latem grunt topnieje do niewielkiej głębokości. Z powodu zalegania wody w tundrze powstało wiele jezior i bagien.

Żywność gleby tundry jest niska, próchnica tworzy się powoli i jest zdmuchiwana z powierzchni przez wiatr.

Dane geologiczne

Położenie geograficzne strefy tundry wpływa na charakterystyczny klimat. Słońce nie daje dużo ciepła, więc gleba nie nagrzewa się na tyle, aby stworzyć dobre warunki do rozwoju i rozmnażania roślinności. Parowanie nie jest równoznaczne z wilgocią, dlatego gleba jest zawsze podmokła. Użycie wymaga rekultywacji, czyli drenażu.

Roślinność

Roślinność tundry składa się głównie z mchów i porostów, które nie potrzebują dużej ilości składników odżywczych, więc mogą się rozwijać na ubogich glebach tundry. Rosną tu i niskie trawy, zboża i turzyce, maki polarne, dziki rozmaryn, niskie krzywe krzewy i drzewa, jagody - maliny moroszki, jagody, bażyny. Roślinność jest bogatsza w dolinach rzek, gdzie warunki klimatyczne są łagodniejsze.

Rośliny Północy przystosowują się do zimnych klimatów, mają krótki okres wegetacyjny, niski wzrost pomaga zmaksymalizować wykorzystanie składników odżywczych i ciepła, chroni rośliny przed zamarzaniem na wiosnę.Rośliny tundry służą jako pokarm dla kilku zwierząt, na przykład dieta reniferów składa się prawie w całości z mchu reniferowego.

Warunki edukacyjne

Warunki powstawania gleb tundrowych: niskie temperatury, wieczna zmarzlina, nadmierna wilgoć i skały macierzyste. Zimno zawiesza procesy biologiczne i chemiczne. Nadmiar wilgoci tworzy tereny bagienne, w warunkach glebotwórczych przeważają gleby beztlenowe, również z powodu nadmiaru wilgoci i braku tlenu w porach gleby. Współczynnik konwersji pozostałości organicznych jest niski, więc żyzna warstwa jest cienka i jej uformowanie się zajmuje dużo czasu.

Gleby z przewagą tundry

Gleby tej strefy są reprezentowane przez gleby gliniaste, brunatne, podmokłe i torfowiska. Pomimo różnic mają ze sobą wiele wspólnego – często są kwaśne i mają niską zawartość próchnicy.

Gley

Specyfiką tego typu gleby jest obecność horyzontu gleju. Gleyed horyzont wygląda jak szara lub zielonkawo-niebieska lepka masa, w której wnika powietrze, pojawiają się czerwonawe lub ochrowe plamy, świadczące o obecności wodorotlenków żelaza. Ze względu na ciągłe zamrażanie i rozmrażanie przejście z jednego horyzontu na drugi może nie być wyraźnie wyrażone. Gleby glejowe są powszechne w typowej tundrze, rozwijając się na glinach, pod roślinnością mchową i krzewiastą.

W tabeli można zobaczyć główne cechy gleb glejowych:

10 cm

Charakterystyka	Wartość
Nasycenie bazowe	60 %
Zawartość próchnicy	4-6 %
Grubość warstwy żyznej

Sour Browns

Powstają z dobrym wymywaniem gleby i dostępem tlenu, nie ma w nich stagnacji wilgoci, zachodzą procesy tlenowe. Brązowe gleby kwaśne w tundrze występują na obszarach górskich. Ich charakterystyczną cechą jest wysoka kwasowość.

Durowo kwaśne

Różnią się one warstwową strukturą profilu glebowego: cienka warstwa o barwie szarej lub brązowo-szarej, grudkowata struktura, z masą korzeni, następnie pojawia się cienka warstwa próchnicy, luźna, szarobrązowa. Przechodzi w warstwowe namuły o różnym składzie granulometrycznym. Zawartość próchnicy wynosi 1-2%, odczyn jest obojętny lub lekko kwaśny, jest mało składników odżywczych.

Wielokątne torfowiska

Bagna nurtowe i przejściowe powstają na nizinach, dolinach rzek, zagłębieniach spływowych. Tworzą się pod wpływem nadmiaru wody. W miarę akumulacji torfu zmienia się struktura torfowisk, wierzchnia warstwa może osiągać grubość do 10 cm, na torfowiskach rośnie wilgotnolubna roślinność, której zróżnicowanie jest znacznie większe na torfowiskach nizinnych i przejściowych niż na torfowiskach wysokich.

Tundra bagienna

Są zauważone w tundrze.Tworzą się na obszarach bez roślinności w różnych krajobrazach. Cechą takiej gleby jest słaby horyzont organogeniczny. Pod cienką warstwą alg leży mineralny horyzont. Kolor gleb bagienno-tundrowych jest niebieskawy z żyłkami ochry, konsystencja jest lepka, bez struktury. Przylega do gleb tundry glejowej.

Zastosowanie gleb tundrowych w rolnictwie

Ostry klimat, wieczna zmarzlina na niższym horyzoncie pozostawia ślad na wszystkich typach gleb tundry. Są podmokłe, często kwaśne, słabe i bezpłodne. Dlatego są mało przydatne do użytku ekonomicznego.

Służą głównie do wypasu reniferów, gdzie zwierzęta znajdują pożywienie dla siebie zimą i latem.Gleby tundry nadają się do uprawy dopiero po uprawie. Na terenie chronionym, czyli w szklarniach, uprawia się rośliny odporne na zimno i odmiany roślin warzywnych. Uprawiają cebulę, rośliny okopowe, ziemniaki, kapustę.

Uprawa jest możliwa tylko przy wystarczających dawkach nawozu. W otwartym terenie uprawa roślin odpornych na zimno jest możliwa tylko na glebach o lekkim składzie piaszczystym, które szybko się nagrzewają.

Gleby tundry mają charakterystyczne cechy, na cechy morfologiczne mają wpływ klimat, położenie geograficzne, reżim wodny, dominująca roślinność. Wyróżniają się cienką górną warstwą, w której jest mało próchnicy, często glejowy dolny horyzont, lepki i nieprzepuszczalny dla powietrza. Gleby tundry nadają się do wykorzystania w działalności gospodarczej tylko wtedy, gdy są uprawiane i sztucznie utrzymywana żyzność.

Zalecane