Pomidor mongolski: charakterystyka i opis odmiany, plon ze zdjęciem

Pomidor mongolski został wyhodowany przez hodowców amatorów i nie został wpisany do Państwowego Rejestru Odmian. Nie przeszkodziło mu to jednak stać się jedną z najpopularniejszych odmian na krajowym rynku. Główną zaletą mongolskiego karła jest jego bezpretensjonalność i produktywność.

Opis odmiany pomidora mongolskiego karłowatego

Obecnie wyhodowano ogromną liczbę różnych odmian i czasami bardzo trudno jest wybrać konkretną. Dlatego bardzo ważne jest wcześniejsze przestudiowanie opisu odmiany. Jaki jest opis pomidorów mongolskich karłowatych?

Mongolski karzeł jest uprawiany głównie na Transbaikalia i Syberii. Ale zdarza się, że ogrodnicy z innych regionów zamawiają nasiona pocztą i dostosowują je do warunków klimatycznych swojego miejsca zamieszkania.

Ze względu na to, że odmiana jest amatorska i nie została wpisana do Państwowego Rejestru, znane firmy nie produkują nasion pomidora.

Jak widać po nazwie, odmiana jest krótka. Wysokość krzewu może sięgać od 25 do 40 cm, czasami rośliny mogą być jeszcze niższe. Sam pień jest dość mocny, gałęzie mocno, praktycznie rozpościerają się po ziemi. Krzewy rosną silnie na szerokość, mogą zajmować ponad 1 metr średnicy.

Tomato tworzy dużą liczbę pasierbów. Jednak nie jest wskazane ich usuwanie, ponieważ to na nich powstaje duża liczba pomidorów.

Liście mongolskiego karła są wąskie, mają margines. Wierzchołki są bardzo gęste, prawie całkowicie zakrywają owoce. Dzięki temu nie pękają ani nie gniją.

Pomidor mongolski jest bardzo wczesną odmianą. Jeśli posadzisz sadzonki w szklarni w marcu, to do końca czerwca będzie można zebrać pierwszy plon.

Odnoszą się do bezpretensjonalnych odmian roślin psiankowatych, ale nadal wymagają szczególnej opieki. Z zastrzeżeniem wszystkich zasad techniki rolniczej, rośliny mogą owocować do późnej jesieni.

Mongolskie pomidory karłowate mają dobre właściwości smakowe. Pomidory świetnie nadają się do jedzenia świeżych i przyrządzania sałatek warzywnych, a także do robienia soków pomidorowych, lechos i sosów.

Recenzje pomidorów są w większości pozytywne, ale historia pochodzenia odmiany nie pozwala na to, aby stała się dość popularna wśród ogrodników. Ci, którzy zasadzili mongolskiego karła, byli ogólnie zadowoleni.

Charakterystyka odmiany karła mongolskiego i jej cechy

Podobnie jak każda inna odmiana psiankowatych, mongolski karzeł ma swoje własne cechy, o których należy pamiętać.

Opis odmiany pomidora mongolskiego karłowatego:

Wysoka wydajność;
Wczesne dojrzewanie, owoce zaczynają dojrzewać po około 90 -100 dniach;
Wysoka odporność na różne choroby, zwłaszcza zarazę;
Wyróżniająca cecha odmiany - owocowanie trwa do połowy jesieni;
Krótki krzew, łodyga osiąga wysokość do 30 cm;
Osobliwością rośliny karłowatej jest to, że łodygi rozrastają się po ziemi i nie rosną;
Brak głównej łodygi, z szyjki korzeniowej wyrastają 2-3 gałęzie, na których tworzą się owoce;
Mongolskie pomidory karłowate nie potrzebują podwiązki;
Nie wymaga specjalnej pielęgnacji, dobrze toleruje zmiany temperatury;
Owoce pomidora są okrągłe, czerwone;
Skórka jest gęsta, miąższ lekko kwaskowaty, soczysty;
Maksymalna waga dojrzałych owoców może osiągnąć nawet 200g, średnia waga jednego pomidora to około 140-175g;
Uniwersalne zastosowanie w gotowaniu;
Do uprawy lepiej jest dać pierwszeństwo żyznej glebie.

Wady i zalety

Jak każda odmiana pomidora, ta odmiana upraw psiankowatych ma swoje zalety i wady.

Godność:

Wczesne dojrzewanie owoców;
Wysokie plony, z jednego krzewu można zebrać do 8 kg;
Odporny na zarazę;
Owocowanie trwa do pierwszych przymrozków;
Możliwość uprawy w północnych regionach Rosji;
Nie wymaga szczypania i podwiązek do krat;
Odporny na silne wiatry.

Główną wadą tej uprawy jest to, że bardzo trudno jest kupić nasiona. Tę odmianę pomidora można kupić tylko od pojedynczych osób, ale istnieje duże prawdopodobieństwo zakupu materiału do sadzenia niskiej jakości lub zupełnie innej odmiany.

Cechy uprawy na zewnątrz

Pomimo tego, że roślina jest dość bezpretensjonalna, aby poprawić właściwości smakowe, konieczne jest przestrzeganie pewnych zasad techniki rolniczej.

Przed wysiewem materiału do sadzenia należy je zdezynfekować. W tym celu można je namoczyć przez godzinę w słabym roztworze nadmanganianu potasu. Następnie nasiona należy wysuszyć i posadzić w pojemnikach.

Jak prawidłowo sadzić nasiona:

Ziemia w pudełku musi zostać poluzowana i zalana wodą;
Wykonaj rowki do głębokości 1 cm;
Zasiej nasiona i lekko przykryj je ziemią;
Przykryj pojemniki folią spożywczą i umieść je w ciepłym miejscu;
Okresowo należy usuwać folię, aby gleba nie spleśniała;
Po pojawieniu się pierwszych kiełków folię należy usunąć, a pojemnik umieścić na parapecie;
Kiedy pojawiają się pierwsze liście, sadzonki muszą zanurkować.

Wyróżniającą cechą sadzonki jest to, że jest bardzo mała. Nie oznacza to, że jest za słaba.

Konieczne jest sadzenie sadzonek na otwartym terenie po przejściu groźby silnych nocnych przymrozków. Z reguły jest to koniec maja - początek czerwca. Dopóki sadzonki nie wzmocnią się, zaleca się przykrywać je na noc ciepłą szmatką.

Sadzenie sadzonek na otwartym terenie:

Wykop ziemię i usuń wszystkie chwasty, ścielić łóżka;
Wykop małe dołki, dodaj niewielką ilość humusu i 15 gram superfosfatu do ziemi;
Odległość między otworami musi wynosić co najmniej 80 cm;
Zasadź sadzonki, wkop je ziemią i lekko ubij;
Spryskaj dużą ilością wody.

Wskazówki dotyczące uprawy:

Aby owoce były większe, konieczne jest regularne nakładanie na glebę różnych mineralnych i organicznych opatrunków;
Nie zaleca się sadzenia sadzonek w miejscach o ciężkiej glebie o dużej kwasowości, a także w miejscach, gdzie występują duże opady deszczu. Uprawa w takich warunkach zaowocuje słabymi krzewami i niezbyt dużymi owocami;
Nasiona należy wysiewać od połowy marca do początku kwietnia. Aby oddzielić nasiona wysokiej jakości od nasion niskiej jakości, możesz pozostawić je w 5% roztworze soli kuchennej na 5 minut . Te nasiona, które wypłyną na powierzchnię, możesz je wyrzucić, a te, które osiądą na dnie, można sadzić.