Honey Plum: opis odmiany, zapylacze, sadzenie i pielęgnacja ze zdjęciem

Śliwka Medovaya zdobyła swoją popularność ze względu na doskonałe walory smakowe - posmak miodu i odporność na niekorzystne czynniki środowiskowe. Ta owocowa odmiana jest również znana wśród ogrodników jako wysokoplenna i wytrzymała roślina o bujnym kwitnieniu. Aby uprawiać śliwkę miodową, musisz przestrzegać podstawowych zasad techniki rolniczej i wybierać tylko zdrowe sadzonki.

Historia powstania odmiany

Medovka, zwana również miodową śliwką, została uzyskana w wyniku prac hodowlanych na początku lat 50. na bazie donieckiego oddziału Instytutu Ogrodnictwa UAAS.Jego autorką była Lilia Iwanowna Taranenko, która wyhodowała już ponad 50 odmian roślin sadowniczych. Parą rodzicielską śliwki miodnej stała się amerykańska wielkoowocowa Jefferson, od której uzyskano odporność na mróz i choroby, oraz zachodnioeuropejska brzoskwinia, która nadała jej wczesną dojrzałość i wysokie wskaźniki produktywności.

Często Miodowa Żółta Śliwka jest również nazywana Miodowo Białą Śliwką, ale bardziej poprawne jest nazywanie jej Wczesnym Renklodem. Początkowo odmiana ta była przystosowana do klimatu strefy stepowej Ukrainy, ale ze względu na wystarczającą mrozoodporność sadzono ją również na innych obszarach. Medovka zwykle rośnie i rozwija się w środkowych szerokościach geograficznych Rosji, ale odmiana nie jest wymieniona w Państwowym Rejestrze tego kraju.

Opis i cechy miodowej śliwki żółtej

Wyróżniającą cechą śliwy miodnej jest jej wysoki wzrost, drzewo dorasta do 7 metrów i ma rozłożystą koronę, co oznacza dużą powierzchnię pod jej uprawę. Korona ma prawie 5 metrów średnicy, ale roślina nie ma tendencji do gęstnienia.Zgodnie z opisem odmiany, miodowożółta śliwka tworzy owoce o wadze 55 gramów. Wyróżniają się kulistym kształtem, woskowym nalotem, w miarę dojrzewania ich kolor zmienia się z białego na żółty z bursztynowym odcieniem.

Miąższ śliwkowy jest dość słodki, soczysty, z lekką kwaskowatością. W pełni dojrzałe owoce mają wyraźny śliwkowy smak. Ocena degustacyjna odmiany 4,5 punktu na 5.

Wady i zalety

Wśród pozytywnych cech odmiany Honey plum, doświadczeni ogrodnicy wyróżniają:

• Mało wymagające rośliny do uprawy.
• Wystarczający poziom mrozoodporności (do -30 stopni) i przymrozków wiosennych.
• Odporny na suchą pogodę, upał.
• Wysokie plony (z jednego drzewa można zebrać 35-40 kilogramów owoców).
• Zaczyna owocować 3-4 lata po posadzeniu w stałym miejscu.
• Doskonałe właściwości konsumenckie i komercyjne.
• Uprawy nie boją się transportu na duże odległości.
• Owoce mają uniwersalne zastosowanie.
• Odporność na moniliozę.

Ze względu na możliwość uzyskania stabilnych i obfitych zbiorów, miodowa śliwka potrzebuje rekwizytów, w przeciwnym razie jej pień może pęknąć.

Zapylacze dla odmiany

Honey Yellow Plum jest samopłodną rośliną, bez dodatkowego zapylenia jest mało prawdopodobne, aby uzyskać maksymalny możliwy plon. Jego skutecznymi zapylaczami są takie odmiany śliwek jak węgierski Donieck wczesny, węgierski Donieck, Renklod Karbysheva. Jeśli powierzchnia jest niewielka, można osiągnąć pożądany efekt poprzez szczepienie określonych sadzonek. Alternatywnie w rejonie 50-60 metrów można posadzić inne odmiany śliwek o wczesnym okresie kwitnienia.

Uprawianie drzewa

Właściwie przeprowadzone prace sadzenia zwiększają szanse na uzyskanie wysokich plonów.

Wybierz i czas lądowania

Sadzenie śliwki miodowej jest optymalne wczesną wiosną - w marcu, kiedy nadchodzi ciepła pogoda. Jest rozmnażany przez sadzonki. Działania przygotowawcze prowadzone są w październiku. W regionach południowych śliwki można sadzić jesienią, co najważniejsze nawozić teren humusem i wapnem na dwa tygodnie przed dniem sadzenia.

Miodowa śliwka lepiej rośnie i owocuje na dobrze oświetlonych i osłoniętych od wiatrów polanach, gdzie wody gruntowe są niskie. Gleba do sadzenia śliwki miodowej może być zarówno gliniasta, jak i piaszczysta. Aby owoce były słodkie i soczyste, a drzewo nie bolało, konieczne jest zachowanie odległości 3-5 metrów między sąsiednimi plantacjami a tą odmianą.

Umieść śliwkę miodową skutecznie w pobliżu czarnego bzu, co chroni ją przed drobnymi mszycami, sąsiadami mogą być również: czereśnia, czereśnia, brzoskwinia, morela i jabłoń. Ale krzewy porzeczki, gruszki, brzozy, orzechy włoskie i drzewa iglaste nie pasują do śliwki miodowej.

Przygotowanie sadzonki

Zaleca się kupowanie śliwki miodowej w szkółkach lub wyspecjalizowanych punktach sprzedaży. Przy wyborze sadzonek należy zwrócić uwagę na system korzeniowy, powinien być dobrze rozwinięty, bez śladów pleśni i chorób.

Pień nie powinien zawierać żadnych uszkodzeń, na gałęziach powinny znajdować się żywe pąki owocowe. Wysokość młodej śliwki miodowej nie powinna przekraczać 1,5 metra.

Jeśli sadzisz wysokie sadzonki, wtedy proces adaptacji, ukorzenienia będzie powolny i bolesny dla rośliny. Kupując śliwki z zamkniętym systemem korzeniowym, sadzi się je razem z glinianą grudą.Zaleca się traktować otwarte korzenie roztworem Kornevina przed sadzeniem, trzymając je w nim przez 2-3 godziny.

Technologia montażu

Algorytm działań dotyczących sadzenia śliwki miodnej na stałe miejsce przewiduje:

• Kopienie dołu. Górna warstwa gleby o grubości 30 centymetrów jest usuwana na bok, a reszta jest usuwana całkowicie, nie nadaje się do odwadniania. Wymiary dołu to 60 × 60 centymetrów.
• Instalowanie drewnianego kołka w otworze na podwiązkę miodową śliwkę, jeśli jej korzenie są otwarte.
• Układanie warstwy drenażowej z cegieł bitewnych, tłucznia kamiennego. Wilgoć nie powinna zatrzymywać się w ziemi.
• Wprowadzenie składu składników odżywczych z żyznej gleby, obornika krowiego (2 wiadra), popiołu drzewnego (500 gramów), superfosfatu (100 gramów) i chlorku potasu (85 gramów).
• Umieszczenie sadzonki na środku dołu. Jeśli część podziemna jest otwarta, korzenie należy rozłożyć na boki.
• Skrapianie korzeni śliwek Miód. Nie warto pogłębiać szyjki korzeniowej, powinna znajdować się 5 centymetrów nad poziomem gleby. Aby uniknąć pustych przestrzeni, gleba jest starannie ubijana.
• Nawadnianie przy użyciu 2 wiader wody.

Aby zachować wilgoć w kręgu pnia i przed chwastami, glebę mulczuje się torfem.

Zasady opieki

Aby plantacja ogrodowa nie chorowała i stale owocowała, należy otoczyć ją odpowiednią opieką.

Nawadnianie i nawożenie

Śliwka musi nawilżyć glebę po zakończeniu fazy kwitnienia, na etapie tworzenia jajników, dojrzewania owoców i przed zimowaniem. Zużycie na każdą dorosłą plantację to 5 wiader wody, gleba powinna być zwilżona na głębokość 40 centymetrów. Częstotliwość podlewania zależy od warunków pogodowych, jeśli opady są niewielkie, procedury są wykonywane częściej.

Pierwsze karmienie śliwką miodową rok po posadzeniu. Wiosną dodaje się mocznik (180 gramów na 30 litrów wody), latem płyn roboczy Nitrofoska (200 gramów na 30 litrów wody). A jesienią mieszanka superfosfatu i siarczanu potasu (50 gramów każdego produktu).

W przypadku owocującej śliwki Dokarmianie miodem odbywa się przed fazą kwitnienia, przy użyciu mocznika (180 gramów), siarczanu potasu (180 gramów) i wody (30 litrów). Druga manipulacja wykonywana jest w okresie dojrzewania owoców, przy użyciu mieszanki mocznika (180 gramów), Nitrofoski (220 gramów) i wody (30 litrów).

Proces cięcia

Pierwsze przycinanie miodowej śliwki odbywa się rok po ustaleniu stałego miejsca. Wszystkie niekompetentne części korony podlegają usunięciu. Takie manipulacje są wykonywane 3 razy w roku. Przycinanie młodych roślin odbywa się wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków.

Centralny przewód rośliny jednorocznej jest skrócony do 1,5 metra, a boczne gałęzie, znajdujące się na poziomie 50 centymetrów nad ziemią, są całkowicie usunięte. Letnia procedura formowania korony polega na przycięciu bocznych gałęzi o 20 centymetrów. Przed zimowaniem odcina się owocujące i uszkodzone gałęzie. Manipulację przeciwstarzeniową wykonuje się, gdy śliwka osiągnie wiek 15.

Przygotowanie do sezonu zimowego

Przed zimowaniem należy wykonać nawadnianie podające wodę, przykryć glebę 15-centymetrową warstwą ściółki, wykorzystując do tego celu torf lub obornik. Środki przygotowawcze obejmują również wybielanie nie tylko pnia drzewa, ale także jego gałęzi szkieletowych. Chroń roślinę przed ujemnymi temperaturami, pomoże papier i płótno owinięte wokół pnia śliwki.

Leczenie chorób i szkodników

Miód śliwkowy, choć wyróżnia się zwiększoną odpornością na poważne choroby i szkodliwe owady, powinien być leczony specjalnymi preparatami.W celach profilaktycznych skuteczne jest stosowanie roztworu Karbofosu, Nitrafenu, Chlorofosu przeciwko muchomorom, owadom łuskowatym, małym mszycom i ryjkowcom. A na rdzę, infekcje grzybicze, perforacje, dobrze sprawdzają się preparaty takie jak siarczan miedzi i mieszanka Bordeaux.

Zbiór i przechowywanie upraw

Owoce śliwki miodowej są zbierane od połowy lipca do początku sierpnia. Zbiór wieczorem i przy suchej pogodzie, zaczynając od niższych poziomów. Owoce umieszcza się w drewnianych skrzynkach i przechowuje w pomieszczeniu w temperaturze 0-1 stopni i wilgotności powietrza 86-90%. Okres trwałości w tych warunkach wynosi 2 miesiące.

Miód śliwkowy to doskonałe rozwiązanie dla regionów o silnych mrozach. Uprawa obficie owocującego drzewa nie jest taka trudna, jeśli zastosujesz się do podstawowych zaleceń dotyczących sadzenia i pielęgnacji.

Zalecane