Róże parkowe: najlepsze odmiany, sadzenie i pielęgnacja na zewnątrz dla początkujących

Obecnie istnieje kilka tysięcy odmian róż parkowych, które pod wieloma względami przewyższają wszelkie inne uprawy ogrodowe. Popularność tych kwiatów wynika z ich uroczej atrakcyjności i arystokracji. Mało kto jednak wie, że okazy parkowe mogą pochwalić się nie tylko niesamowitym wyglądem, ale także dość prostymi warunkami pielęgnacji i subtelnościami w pielęgnacji.

Charakterystyka roślin

Takie rośliny z reguły osiągają do 150 centymetrów wysokości. Rośliny parkowe kwitną gęsto i długo - ponad miesiąc. Kolor kwiatów może wahać się od wyblakłych do jasnych odcieni, często pomarańczowy lub żółtawy.Okazy parkowe wymagają dużej przestrzeni, ponieważ rosną bardzo silnie. W ciepłych krajach kwiaty nie potrzebują schronienia, ale w Rosji róże trzeba przykrywać podczas mrozów.

Kwiaty tego gatunku mają znaczną przewagę, która polega na ich niesamowitej wytrzymałości i niewymagającej pielęgnacji. Wynika to z faktu, że kwiaty parkowe wyhodowano na bazie dziko rosnącej dzikiej róży, która jest uprawiana od dawna i przeszła selekcję hodowlaną. Warto również zauważyć, że wszystkie te wyjątkowe kwiaty są warunkowo podzielone na dwie odmiany: odmiany o pojedynczym i podwójnym kwitnieniu.

Odmiany róż parkowych

Naukowcy stworzyli dużą liczbę odmian tej rośliny, różniących się parametrami i właściwościami.

Odmiana Westerland

Odmiana ma swoją nazwę na cześć niemieckiego miasta.To dość wysoki krzew, który może osiągnąć wysokość prawie trzech metrów. Roślinę wyróżniają jasnopomarańczowe pąki, które przerzedzają silny zapach. Kwiat ma delikatne pędy, które wymagają ciągłego wiązania. Zaletami tej odmiany są m.in. mrozoodporność, zdolność przystosowania się do chorób i złych warunków pogodowych. Może zmieniać kolor w zależności od pogody i kwitnąć kilka razy.

Chippendale

Ta roślina jest przedstawicielem kwiatów kameleona. Uważana jest za stosunkowo nowy okaz hodowlany, ponieważ ta róża powstała w 2007 roku. Ze względu na gęsto podwójne kwiaty o arystokratycznej formie i jasnym aromacie odmiana jest popularna. Rosa Chippendale - z dużymi gałęziami, pomarańczowymi pąkami, starodawnym wyglądem i lśniącymi liśćmi.

Odmiana przystosowana do infekcji grzybiczych i złych warunków klimatycznych. Ze względu na zimną pogodę krzak będzie potrzebował schronienia.

Louis Odier

Ta roślina należy do francuskich kwiatów. Ma potężny krzew, jasnoróżowe pąki o średnicy do ośmiu centymetrów, które przerzedzają silny, ostry zapach. Krzew jest dość wysoki - do dwóch metrów. Charakteryzuje się zdolnością przystosowania się do chorób i niskich temperatur. Kwitnienie trwa przez cały sezon. Roślina zdecydowanie potrzebuje górnego opatrunku, schronienia i okresowego przycinania. Dozwolone jest umieszczanie w pobliżu krzewów iglastych.

Różowe Miasto

Jest to potężna i rozłożysta roślina z delikatnymi żółtymi pąkami, które mają różowawe łaty. Kształt kwiatów jest standardowy, płatki są spiczaste. Różni się przystosowaniem do niskiej temperatury i większości chorób. Ten krzew nie toleruje stałego słońca, preferuje półcień, a także nie jest przystosowany do niskich temperatur. Odmiana charakteryzuje się gęstym kwitnieniem i przyjemnym delikatnym zapachem.

Kanadyjska róża parkowa Radość z prerii

Ta roślina zwykle rośnie do trzech metrów wysokości i 125 centymetrów szerokości. Okaz charakteryzuje się różowawymi pąkami i przyjemnym delikatnym aromatem. Dość często ta odmiana służy do tworzenia żywopłotu lub ozdabiania altany. Gęste kwitnienie trwa przez cały sezon. Główną zaletą jest niska ciernistość. Najbardziej odpowiednią glebą do sadzenia kwiatu jest gleba intensywnie wilgotna, wzbogacona próchnicą. Nie potrzebuje schronienia w chłodne dni.

Cechy uprawy kwiatów

Aby kwiaty parkowe przynosiły radość i podziw dla swojego wyglądu, bardzo ważne jest poznanie cech i niuansów uprawy tych kwiatów.

Przygotowanie gleby i miejsca

Dołek do lądowania powinien mieć głębokość do 45 centymetrów i średnicę do pół metra.Zaleca się sadzenie krzewu w miejscu chronionym przed silnymi wiatrami. Rośliny nie należy sadzić na terenach bagiennych i gliniastej glebie, ponieważ wysoka wilgotność będzie szkodliwa dla róży.

Zaleca się również preferowanie miejsc lądowania, które są dobrze wentylowane. Dodawanie kompostu do ziemi nie będzie zbyteczne.

Czas na wejście na pokład

Najbardziej preferowanym okresem sadzenia jest jesień, około połowy września do pierwszych przymrozków. O tej porze roku krzaki najlepiej zakorzenią się i zakwitną na wiosnę. Jeśli posadzisz róże jesienią, roślina zostanie natychmiast wyrzucona. Wiosna nadaje się również do sadzenia, jednak takie krzewy będą nieco opóźnione w stosunku do jesiennych kwiatów.

Proces wejścia na pokład

Aby zapobiec zamarzaniu kwiatu zimą, należy go nieco pogłębić podczas sadzenia, a także przykryć miejsce szczepienia warstwą ziemi - około 10 centymetrów.Taki środek może uchronić miejsce przeszczepu przed wczesnym więdnięciem i problemami z korą, ale także sprzyja wzrostowi młodych pędów.

Podczas sadzenia żywopłotu odległość powinna być większa - około 100 centymetrów. Odmiany okrywowe sadzi się zgodnie ze schematem 70x70. Z reguły sadzenie róż parkowych na otwartym polu przez doświadczonych hodowców i początkujących wymaga uwzględnienia następujących punktów:

Lądowisko powinno być obszerne – mieć co najmniej 60 centymetrów średnicy i 80 głębokości. Zaleca się mieszanie gleby ogrodowej z humusem, co może zapewnić gęste kwitnienie w przyszłości.
Instancje z zamkniętym systemem korzeniowym będą musiały być po prostu umieszczone w otworze i uzupełnione ziemią.
Przy otwartych korzeniach sytuacja jest nieco inna: przed sadzeniem ważne jest sprawdzenie korzeni, aby usunąć uszkodzone i zgniłe. Następnie sadzi się roślinę z wyprostowanymi korzeniami.
Wtedy zasadzony krzew będzie wymagał obfitego podlewania - jedno wiadro bezpośrednio pod krzakiem.
Na ostatnim etapie zaleca się mulczowanie gleby, aby wilgoć mogła się utrzymywać tak długo, jak to możliwe.

W przyszłości będziesz musiał utrzymywać wilgotność gleby i podlewać kwiaty dwa razy dziennie.

Pielęgnacja róż parkowych

Oryginalne kwiaty będą mogły długo zadowolić swojego właściciela obfitym kwitnieniem tylko przy odpowiedniej pielęgnacji i niezbędnych warunkach umieszczenia.

Zasady nawadniania

Kwiat parkowy jest dość kapryśny pod względem podlewania, więc musisz podlewać roślinę co najmniej trzy razy w tygodniu. Bardzo ważne jest, aby gleba była głęboko nasycona wodą, więc będziesz potrzebować co najmniej jednego wiadra. Bezpośrednio przed podlewaniem obszar wokół krzaka należy poluzować.Niezwykle ważne jest jednak zwracanie uwagi na warunki pogodowe – gleba powinna być zawsze wilgotna.

Przestań podlewać dopiero do końca lata, aby roślina miała czas na rozpoczęcie przygotowań do zimnej pory roku i zaprzestanie wypuszczania nowych pędów.

Nawóz i karmienie dla lepszego rozwoju

Kwiaty parkowe wymagają stałego nawożenia. Do tych celów odpowiedni jest napar z popiołu, który należy przygotować w ciągu czterech godzin. Nawozy stosuje się w drugim roku życia rośliny. Odpowiednie są naturalne mieszanki nawozów lub organiczne top dressingi specjalnie dla róż. Taki zabieg trzeba przeprowadzić do 2 razy w miesiącu.

Przycinanie kwiatów

Przycinanie róż parkowych na zimę jest niezwykle proste - usuwane są tylko stare, zniszczone i przemarznięte gałęzie. Również zaraz po kwitnieniu należy usunąć wyblakłe pąki. Niezwykle ważne jest, aby pamiętać, że przycinanie róż parkowych nie powinno odbywać się od sierpnia.W przeciwnym razie pędy nie przygotują się dobrze do silnych mrozów i mogą nie wytrzymać zimy. Jesienią gałęzie trzeba oczyścić z liści, pochylić i przykryć na zimę.

Szyjka korzenia jest wypłukana około 30 centymetrów. Wiosną, gdy tylko stopi się śnieg, krzew należy wyprostować, a stare gałęzie odciąć u nasady. Niezwykle ważne jest, aby miejsca, w których wykonano cięcie, potraktować specjalnym var. Nie trzeba wycinać nowych gałęzi.

Jak pokryć różę parkową na zimę

Od góry możesz pokryć róże gałązkami świerkowymi lub innym materiałem z włókniny. Ważnym warunkiem osłony kwiatu jest dobra wentylacja, a gałęzie nie mogą gnić przy dużej wilgotności i mokrej pogodzie. W przeciwnym razie może powstać pleśń.

Główne choroby upraw i szkodniki

Wyjątkowo niebezpieczne i powszechne choroby róż obejmują:

mączniak prawdziwy;
rust;
spotting;
szara zgnilizna;
cytosporoza.

Chora roślina traci swój dawny atrakcyjny wygląd, ale nie wyklucza się całkowitej śmierci krzewu. Aby zapobiec rozwojowi chorób na początku marca, róże należy leczyć specjalnym roztworem: płynem z mydła miedzianego, płynem Bordeaux lub wywarem z pokrzywy. Ponadto krzewy są często atakowane przez owady: mszyce, przędziorki i chrząszcze.

Dlatego zaleca się stosowanie roztworu mocznika i usuwanie na czas chwastów, które rosną wokół krzaków i przyciągają szkodniki.

Sposoby rozmnażania róż

Kwiaty parkowe są rozmnażane na kilka sposobów:

Za pomocą warstw - w tym celu na początku wiosny łodygi należy zgiąć do ziemi, zamocować i posypać. W następnym roku rozstają się i przenoszą na stałe miejsce.
Wzrost - jednoroczne pędy należy oddzielić od krzewu, skrócić o jedną trzecią i przesadzić w inne miejsce.
Niezwykle często stosowana jest metoda podziału - zabieg ten przeprowadza się wiosną lub jesienią. W tym celu stosuje się sekator, za pomocą którego oddziela się część z jedną łodygą i korzeniami.
Przy pomocy sadzonek - dozwolone jest stosowanie zdrewniałych lub zielonych. Pierwsze są zbierane jesienią, wykopywane piaskiem i sadzone na wiosnę. Drugi - jak tylko zacznie się kwitnienie.

W tym przypadku ważne jest, aby prawidłowo postępować zgodnie z techniką przesadzania, aby nie uszkodzić sadzonki - tylko wtedy zakorzeni się i rozwinie się prawidłowo.

Korzystanie z kolorów w projektowaniu krajobrazu

Często róże parkowe służą do stworzenia oryginalnego żywopłotu - nie tylko zamyka i otacza działkę ogrodową, ale także pełni rolę kreatywnego elementu dekoracyjnego.Często róże sadzi się w taki sposób, aby uzyskać łuk ogrodowy lub siatkę zakrywającą altanę. Również na rabatach róże parkowe są uprawiane jako tasiemiec, dzięki czemu uwaga skupia się na bujnym krzewie kwiatowym.