Sparaxis: sadzenie i pielęgnacja w polu, rodzaje i odmiany, subtelności uprawy

Zielne byliny bulwiaste są uwielbiane przez wszystkich hodowców kwiatów, takie rośliny zdobią działki przez wiele lat. W ostatnim czasie tradycyjne dla naszego kraju widoki uzupełnili goście z zagranicy, którzy mają egzotyczny urok, szczególną jasność i szyk. Zastanów się, jak uprawiać sparaxis na otwartym polu - funkcje sadzenia i pielęgnacji, niezbędne warunki, w których kochający ciepło kwiat poczuje się jak w domu.

Ogólny opis i charakterystyka kwiatu sparaxis

Sparaxis reprezentuje rodzinę Iris, należy do rodzaju roślin bulwiastych. W naturze występuje tylko w południowej Afryce, gdzie kwitnie wzdłuż brzegów zbiorników wodnych. Jeden gatunek (Sparaxis tricolor) został wprowadzony do Kalifornii.

W warunkach afrykańskich sparaxis dorasta do metra, ale przeniesione na nasze szerokości geograficzne daje szypułkę o wysokości 50-60 centymetrów. Specyfikacja Sparaxis:

Rozeta składa się z gładkich, lancetowatych, bogatych zielonych liści, jak wiele irysów.
Korm.
Gatunki karłowate dorastają do 15 centymetrów, reszta - 50-60 centymetrów.
Kwiaty o średnicy do 5 centymetrów. W kształcie gwiazdy lub lejka. Słupek wyraźny, mocno wystający, 3 znamiona. Kolor płatków w większości z kontrastowymi przejściami.

Kwiaty nie są duże, ale wyraźny kontrast kolorystyczny sprawia, że kwitnąca sparaksja jest główną ozdobą każdego miejsca. Płatki są pomalowane na 2-3 kolory, przejścia wydają się być narysowane wyraźnymi liniami. Zróżnicowany kolor - żółty, pomarańczowy, fioletowy, biały.

W warunkach zbliżonych do afrykańskich sparaxis kwitnie wiosną i przez całe lato zachwyca bogactwem kolorów. W realiach Środkowego Pasa, z koniecznością usunięcia cebulek na zimę z gleby, kwitnienie rozpoczyna się pod koniec lata.

Rodzaje i odmiany

Do hodowli używane są 4 najbardziej dekoracyjne rodzaje sparaxis, całkowita liczba odmian jest większa. Hodowcy zdołali stworzyć odmiany o jasnych, kontrastujących kombinacjach kolorystycznych - od białego do głębokiego fioletu, kolor okwiatu łączy 3 kolory.

Liderami popularności są następujące odmiany:

Bilbifera. Najmniej kapryśna ze wszystkich sparaksji, z wąskimi płatkami białego lub cytrynowożółtego odcienia. Płatki są oddzielone od siebie, nie dotykają się. W grupie powstają ażurowe kompozycje świetlne o monochromatycznym wyglądzie. Średnica - 5 centymetrów, wysokość - do 60 centymetrów.
Trójkolorowy, trójkolorowy. Ulubieniec hodowców kwiatów łączy 3 kontrastujące tony w płatkach. Zazwyczaj tricolor sprzedawany jest w mieszance o różnych kolorach płatków. Na szypułce rośnie 5-7 pąków, które kolejno kwitną.
Wielkaflora. Niezwykłe w urodzie kwiaty z przylistkiem pasującym do tonu płatków mają przyjemny aromat. Na szypułce - od 3 do 5 pąków w kolorze białym, fioletowym lub żółtym.
Wdzięku. Ten gatunek to karzeł, dorastający do 15 centymetrów. Szczególnie popularny jest pomarańczowy kolor płatków z bordowo-fioletowym środkiem.

Odmiany Sunny Day, Moonlight, Lord of Fire również cieszą się miłością hodowców kwiatów.

Wady i zalety

Główną zaletą sparaxis jest wysoka dekoracyjność nasadzeń grupowych. Kwiaty sa ciasno sadzone. Lancetowate zielenie w dolnej części są połączone, łodygi kwiatowe usiane są jasnymi główkami o dziwacznych kolorach. Małe kwiaty wyraźnie wyróżniają się na tle zieleni. Detale narysowane są precyzyjnymi pociągnięciami, bez półtonów czy rozmytych plam. Cebulki zachowują żywotność do 3 lat, ale wymagają odpowiedniego przechowywania.

Istotną wadą sparaxis jest to, że roślina jest egzotyczna, a warunki większości regionów Rosji są dalekie od afrykańskich. Hodowcy kwiatów muszą stworzyć roślinie specjalne warunki, w wyniku których kwitnienie przesuwa się do końca lata.Tylko w najbardziej wysuniętych na południe regionach cebulki mogą zimować w glebie, grządki nadal wymagają ściółkowania. Sparaxis można wyhodować z nasion tylko w szklarniach stacjonarnych.

Subtelności uprawy roślin ozdobnych

Dla tych, którzy opanowali sadzenie i pielęgnację mieczyków, tulipanów, irysów, nie jest trudno opanować technikę uprawy sparaxis. Najbliższy krewny ulubionych upraw wszystkich jest uprawiany według tych samych zasad.

Kiedy i gdzie sadzić

Na łóżka wybieraj miejsca nasłonecznione bez cienia, ale zamknięte od wiatru i przeciągów. Niziny, na których gromadzi się woda, nie są wykorzystywane. Żarówka może zmoknąć i zgnić pod wpływem nadmiernej wilgoci. Do drenażu stosuje się warstwę ekspandowanej gliny, a do mieszanki gleby wprowadza się piasek. Sadząc na glebach gliniastych lub piaszczystych, rozcieńczyć glebę materią organiczną.

W Rosji zaleca się następujące terminy sadzenia sparaxis:

Regiony południowe, w których temperatura zimą nigdy nie spada poniżej 0°. Koniec września, pierwsza połowa października. Łóżka są ściółkowane na zimę.
Środkowy pas - koniec kwietnia, połowa maja.

Wybierając daty, kierują się pogodą. Głównymi warunkami wzrostu są utrzymujące się ciepło i ciepła gleba. Cebule sadzone na zimno po prostu usiądą w ziemi, przy nadmiarze wilgoci korzenie zaczną gnić.

Przygotowanie sadzonek

Cebule na kilka dni przed sadzeniem wyjmuje się z magazynu i przenosi w ciepłe miejsce (25-27 °). Materiał do sadzenia jest sprawdzany, chore okazy są odrzucane. Przed sadzeniem cebulki można potraktować fungicydami (Fundazol), stymulatorami wzrostu (Kornevin) zgodnie z instrukcją.

Jak sadzić

Sparaxis sadzi się w glebie podgrzanej do 18°, zgodnie z następującymi zasadami:

siew przedzimowy - o głębokości 8-10 centymetrów;
Sadzenie wiosenne - głębokość - 5-6 centymetrów.

Aby stworzyć piękne polany, kwiaty sadzi się ciasno - w odległości 8-15 centymetrów od siebie, w zależności od wielkości krzewu sparaxis.

Odniesienie: sparaxis zachowuje swój efekt dekoracyjny przez 5-6 lat, następnie żarówki muszą zostać odnowione.

Pielęgnacja Sparaxis

Opiekują się kwiatem w taki sam sposób, jak jego krewnymi tęczówkami - podlewają go, karmią. Przejścia są poluzowane, aby zapewnić dostęp powietrza, chwasty i martwe części krzewów są usuwane.

Jak podlewać i karmić

Podlewanie odbywa się zgodnie z warunkami pogodowymi. W porze deszczowej nie dopuść do stagnacji wody. W przypadku suszy podlewać 2-3 razy w tygodniu, najlepiej wieczorem. Jeśli w nocy jest chłodno, podlewanie przenosi się na rano.W wysokich temperaturach zraszanie jest przydatne w przypadku sparaxis, gdy nie ma bezpośredniego słońca.

Zasady karmienia:

nawozy zawierające fosfor - wczesną wiosną i po kwitnieniu zimą;
azot - wiosną dla zielonego wzrostu;
potaż - kiedy pączkuje.

W sezonie zaleca się 2-3 krotne dodawanie popiołu do grządek sparaxis.

Zimowanie

Aby zachować żywotność cebulek w okresie zimowym, późno (po zakończeniu kwitnienia) przeprowadza się nawożenie sparaxis nawozem zawierającym fosfor. Co więcej, rośliny nie są już podlewane, pozostawia się je do wyschnięcia w glebie.

Cebule wykopuje się bez odcinania zieleni, moczy w 2% roztworze nadmanganianu potasu przez 24 godziny. Następnie wysuszyć. To zdezynfekuje materiał do sadzenia, usunie pleśń i cząsteczki gnicia. Po odczekaniu do całkowitego wyschnięcia części naziemnej jest ona oddzielana od bańki.Materiał do sadzenia jest przechowywany w temperaturze 5-7 ° w trocinach w ciemnym pomieszczeniu. Okresowo sprawdzaj żarówki, usuwaj uszkodzone okazy.

W południowych regionach, w których zimą panują dodatnie temperatury, łóżka sparaxis są mulczowane na zimę, przykryte warstwą świerkowych gałęzi. Cebule zimują w glebie, więc krzew kwitnie wcześnie - w maju-czerwcu.

Choroby i szkodniki

Większość chorób i szkodników omija sparaxis. Niebezpieczeństwem jest zalanie, które może prowadzić do infekcji grzybiczych żarówki. Konieczność poprawy drenażu łóżek i normalizacji podlewania.

Reprodukcja Sparaxis

Wygodnym i szybkim sposobem rozmnażania sparaksji są dzieci, które rodzi cebulka matki. Zasady i subtelności reprodukcji:

Kormy są usuwane z gleby po zakończeniu kwitnienia, aż liście całkowicie wyschną;
żarówki są trzymane w osobnych miejscach, dzięki czemu nie tracą wilgoci i nie wysychają;
przed sadzeniem, niemowlęta są ostrożnie odcinane od macierzystej cebulki, punkt cięcia jest traktowany aktywowanym węglem drzewnym.

Młode sadzonki nie mogą kwitnąć, łodygi kwiatowe są odcinane w ciągu 2 lat, aby wyrosła cebula.

Ważne: jeśli nie musisz rozmnażać sparaksji, dzieci są nadal usuwane z cebulki matki, aby nie pozbawić łodygi kwiatowej składników odżywczych.

Rozmnażanie nasion przez cebulki jest rzadko stosowane - może to spowodować utratę jakości odmian. Roślina kwitnie z nasion po 3 latach, kiedy bulwa dojrzeje. W pełni dojrzałe i wysuszone nasiona sparaxis sadzi się w luźnym podłożu na głębokość 1 centymetra.

Siew doglebowy możliwy jest tylko w bardzo ciepłych regionach, na pasie środkowym stosuje się uprawę szklarniową. Przed przeniesieniem na stałe miejsce sparaxis musi spędzić 2 lata bez przeszczepu; sadzonek nie można wcześniej zakłócić.

Wykorzystanie krajobrazu

Małe kolorowe kwiaty sparaxis świetnie prezentują się w nasadzeniach grupowych. W projektowaniu krajobrazu roślina jest używana:

w połączeniu z roślinami okrywowymi na miejsca akcentujące;
wokół krzewów ozdobnych;
w mixborders, rockeries;
jako rośliny doniczkowe do domu i ogrodu;
na jednokwiatowych i z innymi roślinami bulwiastymi.

Sparaxis stoi przez długi czas w kroju i jest używany do bukietów.

Pomimo pewnych trudności w uprawie, hodowcy kwiatów zakochali się w jasnym Afrykaninie. Sparaxis wnosi mnóstwo kolorów i egzotycznych nut do projektów znanych klombów. Wyrafinowane odcienie, geometrycznie zarysowane detale płatków nadają fabułom uroku i niezwykłości.