Rzadkie rasy koni: opis najbardziej niezwykłych i pięknych, wymarłych gatunków

Populacja koni jest uważana za nierówną. Liczba tych zwierząt zależy od wielu czynników. Znaczna redukcja pogłowia zwierząt wynika z mechanizacji wszystkich sektorów gospodarki. Niektóre gatunki całkowicie zniknęły w wyniku ograniczenia ich użytkowania roboczego, inne stały się znacznie mniej powszechne. Aby zachować rzadkie rasy koni, otwierane są specjalne kluby i uchwalane są odpowiednie przepisy na szczeblu stanowym.

Najrzadsze i najpiękniejsze rasy koni

Obecnie istnieje wiele rzadkich ras koni, które mają doskonałe właściwości dekoracyjne.

Shire

To jest stara angielska rasa. Jego przedstawiciele są dość duże. Dziś takie konie są używane, gdy wymagana jest duża siła i wytrzymałość. Są uważane za prawdziwe ciężkie ciężarówki. Dlatego takie zwierzęta są często wykorzystywane w zawodach trakcyjnych.

Kuc nowofundlandzki

Te małe zwierzęta pochodzą z wyspy Nowej Fundlandii. Ich przodkami są konie sprowadzone z Wysp Brytyjskich. Dorosłe osobniki nie przekraczają 140 centymetrów wysokości. Obecnie ich populacja nie przekracza 400 zwierząt. Rasa jest uważana za skarb narodowy i znajduje się w Czerwonej Księdze Kanady.

Hacknee

Jest to rasa angielska wywodząca się z lokalnych, arabskich i hiszpańskich koni. Konie znane są od XIV wieku. Początkowo były używane do jazdy konnej.Następnie konie zostały ulepszone i stały się znane jako Norfolk. Nowa tablica stała się podstawą do hodowli rasy Hacknee.

Wzrost tych zwierząt w kłębie sięga 147-168 centymetrów. Mają gniada lub czarną barwę i wiele znaków. Chód uważany jest za sprężysty, a podczas kłusa zwierzęta wysoko podnoszą nogi.

Kaspijski

To jedna z najstarszych ras. Przez długi czas uważano go za zaginiony. Jednak w 1965 roku podczas wyprawy do Iranu znaleziono niezwykłe niewymiarowe zwierzęta. Od tego czasu trwają prace nad przywróceniem rasy.

Średnia wysokość zwierząt w kłębie sięga 117 centymetrów. Na głowie wyraźny grzebień. Znajduje się na kości ciemieniowej. Wiele osób ma parę dodatkowych zębów. Na kręgach piersiowych widoczne są wyraźne wyrostki kolczyste.

Zatoka Cleveland

Ta pierwsza angielska rasa powstała w Yorkshire.Początkowo hodowano ją jako odmianę paczkową. Jednak z biegiem czasu zwierzęta stały się zwierzętami pociągowymi i rozpowszechniły się wśród kupców. Charakterystyczną cechą rasy był garnitur. Zwierzęta mają wyłącznie kolor zatoki. Spadek pogłowia zwierząt wynika z masowej mechanizacji produkcji. Po II wojnie światowej proces ten tylko przyspieszył. W 1962 r. było dosłownie 4 ogiery hodowlane.

Aby przywrócić populację zwierząt, potrzebna była pomoc królowej Elżbiety II. Dziś jest 550 tych koni. Wzrost zwierząt w kłębie wynosi 163-168 centymetrów. Charakteryzują się dużą głową i krótkimi kończynami z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Do księgi stadnej wpisywane są tylko konie gniadkie, chociaż większość hodowców preferuje jasne kolory.

Hiszpański kolonialny

Ta rasa stała się krzyżówką różnych typów koni - głównie z Półwyspu Iberyjskiego.W XVII wieku było ponad 10 tysięcy głów takich koni. Jednak większość z nich zdziczała i zmieszała się z przedstawicielami innych ras. W rezultacie konie zamieniły się w mustangi. Obecnie liczba osobników lęgowych nie przekracza kilkuset. Konie nie przekraczają w kłębie 137-142 centymetrów. Jednocześnie ich żywa waga wynosi 320-360 kilogramów.

Zwierzęta charakteryzują się prostym profilem. Górna szczęka jest dłuższa niż dolna. Mogą być w dowolnym kolorze.

Krem amerykański

To młoda rasa pochodząca od jednego przedstawiciela. Została klaczą Granny, którą w 1911 roku kupił amerykański rolnik. Według wyglądu zewnętrznego należy do kategorii ciężkich koni pociągowych. Jednak niemożliwe jest wiarygodne prześledzenie rodowodu.

Po pokryciu klaczy czarnym perszeronem udało nam się uzyskać ogiera o kremowym umaszczeniu. Wraz z nim rozpoczęła się selekcja rasy. Pod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku liczba ciężarówek kremowych wynosiła ponad 200 osób. Rasa jednak nie stała się popularna.

Wysokość w kłębie wynosi 152-170 centymetrów. Waga zwierząt sięga 680-850 kilogramów. Kremowy kolor sierści związany jest z działaniem genu szampana.

Falabella

Ta rasa charakteryzuje się małymi rozmiarami. Ich wysokość to maksymalnie 50 centymetrów. Pod względem budowy ciała zwierzęta przypominają zwykłe konie, a wielkością - 2-3 razy mniejsze. Mają przyjazną osobowość, świetnie radzą sobie z dziećmi i można ich używać do nauki jazdy konnej.

Sorraya

Nazwa rasy pochodzi od dwóch rzek - Sor i Raya. Miały one miejsce w siedlisku zwierząt – w Portugalii. Zwierzęta wyróżnia skromny wygląd, szary kolor i niski wzrost. Dziś rasa jest na skraju wyginięcia. Dlatego wielu hodowców próbuje hodować te zwierzęta, aby zachować rzadkie gatunki.

Achał-Teke

Przedstawiciele tej rzadkiej i pięknej rasy uzyskano ponad 5000 lat temu. Swój wygląd zawdzięczają plemionom turkmeńskim. Zwierzęta znacznie różnią się wyglądem od innych ras. Charakteryzują się cienką skórą, przez którą widoczne są naczynia krwionośne.

Linia włosów ma również delikatną i jedwabistą konsystencję.

Konie charakteryzują się rzadką grzywą, która nie jest strzyżona przez całe życie. Typowe kolory to czarny, gnidy, szary i czerwony. Znaleziono również koźlę i brązową wełnę. Cechą charakterystyczną jest obecność srebrzysto-złotego refleksu.

Niezwykłe typy koni

Istnieje wiele niezwykłych ras koni, które różnią się wyglądem od innych zwierząt.

Amerykański koń kędzierzawy

Te zwierzęta charakteryzują się gęstą i puszystą sierścią. Dzięki temu są w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury do -40 stopni. Konie te zostały po raz pierwszy odkryte w Ameryce w 1898 roku. Stało się to w górach Nevady.

Arabski Koń pełnej krwi angielskiej

Ta rasa pochodzi z Półwyspu Arabskiego. Stało się to w IV-VII wieku naszej ery. Do dziś zwierzęta te wykorzystywane są przy organizacji wyścigów i wyścigów. Wyróżniają się wytrzymałością i dobrym zdrowiem. Zwierzęta charakteryzują się niską wagą i wzrostem, co nie przeszkadza im w niesieniu dorosłej osoby na odległość 160 kilometrów.

Knabstruper

To rzadka rasa pochodząca z Danii. Cechą charakterystyczną koni jest oryginalny kolor. To jest koń dalmatyński.

Pintabian

Jest to rzadka rasa o dwukolorowym kolorze. Została zwolniona w 1992 roku. Na świecie jest nie więcej niż 300 osobników takich zwierząt. Pochodzą z koni arabskich.

Koń fryzyjski

To jedna z najbardziej atrakcyjnych i oryginalnych ras na świecie. Konie fryzyjskie są duże i wyglądają bardzo elegancko. Mogą mieć tylko czarny garnitur. Czasami Fryzowie nazywani są czarnymi perłami. Dziś konie te są hodowane wyłącznie do celów dekoracyjnych. Nie biorą udziału w żadnych zawodach.

Percheron

To są potężne i muskularne konie. Jednocześnie wyróżnia je spokojny, czuły i przyjazny charakter.

Missouri Foxtrotter

Ta rasa koni została wyhodowana w Missouri. Konie te charakteryzują się muskularnym ciałem, potężną sylwetką i specjalnym chodem. Konie mogą chodzić w kłusie. Jednocześnie przednie nogi poruszają się w stępie, a tylne w kłusie.

Koń anglo-normański

To silne i wytrzymałe zwierzę, które jest wszechstronne. Konie mogą być używane do jazdy konnej, w uprzęży, do wozu.

Kubańscy Pacers

To stosunkowo młoda rasa, która dzisiaj się rozwija i ulepsza. Konie charakteryzują się małą zgrabną głową i długą szyją. Konie wyróżniają się szlachetnym kolorem i muskularnym ciałem. Charakteryzują się łatwością pielęgnacji i hodowli.

Kubańscy rozruszniki wyróżniają się bezpretensjonalną dietą, rzadko chorują i mają posłuszne usposobienie.

Wymarłe rasy

Obecnie jest wiele wymarłych zwierząt. Do najbardziej znanych należą:

1. Tarpan. Jest uważany za przodka współczesnych koni. Zwierzęta te żyły we współczesnej Europie - w centrum i na południowym wschodzie. Spotkali się także w niektórych regionach Rosji. Były to małe konie z haczykowatymi nosami, bujną grzywą i gęstą sierścią. Mieli też mały ogon.Tarpany żyły w stadach i były bardzo ostrożne. Zwierzęta eksterminowano ludzkimi rękami. Ostatni przedstawiciel rasy zmarł w 1918 roku.
2. Kwagga. Zwierzęta te żyły w Afryce Południowej. Konie charakteryzowały się pasiastym kolorem głowy, jak u zebry. Reszta ciała była gniada. Tubylcom udało się nauczyć te zwierzęta pilnować stad. Kiedy zbliżyły się drapieżniki, kwagry natychmiast podniosły głos. To pomogło ludziom zatrzymać swoje zwierzęta. Wraz z tym polowano na konie. Wynikało to z dużej wytrzymałości ich skór. Ostatnie osobniki zmarły w połowie XIX wieku.
3. Bityug. Te rosyjskie ciężkie ciężarówki pojawiły się w XVIII wieku. Zostały wyhodowane w Rosji przez skrzyżowanie ciężkich ciężarówek z importowanymi końmi holenderskimi i duńskimi. Bityugi były duże, dlatego były bardzo popularne wśród chłopów. Są często wykorzystywane w rolnictwie. W XIX wieku zwierzęta zaczęły stopniowo zanikać. Hodowcy przypisują ten proces mieszaniu krwi bityug z innymi rasami.
4. Koń Hagermana. Zwierzęta te należały do najstarszych przedstawicieli rodzaju. Gatunek ten pojawił się 3,5 miliona lat temu. Był małym koniem, który wyglądał jak zebra. Naukowcy odkryli, że konie wyginęły 10 000 lat temu. Przypisują to zmianom klimatu.
5. Drykganty. To najbardziej tajemnicza rasa, na której istnienie nie ma dokładnych dowodów. Uważa się, że drykganty były białorusko-polską odmianą koni, która zanikła w XVI lub XVII wieku. Konie te były znane ze swojej lojalności i wytrzymałości. Dlatego często brali udział w bitwach i kampaniach wojskowych.

Istnieje wiele rzadkich ras koni. Każdy z nich charakteryzuje się pewnymi cechami. Dziś niektóre gatunki zwierząt są na skraju wyginięcia. W ich ratowaniu pomaga państwowe wsparcie i tworzenie specjalnych klubów hodowlanych.

Zalecane