Rasa koni ałtajskich: opis i charakterystyka, zasady trzymania

Jak można się domyślić po nazwie, rasa koni Ałtaj została wyhodowana na rozległym terytorium Ałtaju. To wytrzymałe zwierzę od czasów starożytnych pomagało ludziom w wykonywaniu zadań rolniczych i innych. Takie konie są szczególnie cenione za zdolność przystosowania się nawet do najsurowszego klimatu. Dlaczego jeszcze właściciele kochają te zwierzęta i jak właściwie się nimi opiekować?

Historia

Przez wiele stuleci rasa koni Ałtaju kształtowała się na wyżynach. Zwierzęta te żyły w Ałtaju już w VII-III wieku p.n.e. pne mi. To prawda, że były większe niż obecne konie Ałtaju.Przez cały rok zwierzęta te spędzały na pastwisku, jedząc pastwisko. Takie konie zadziwiały swoją siłą i wytrzymałością.

Ulepszanie rasy rozpoczęło się w XVIII-XIX wieku. Przez kolejne stulecia ludzie kładli w tych zwierzętach wytrzymałość, umiejętność pracy zespołowej, posłuszeństwo i inne cechy pracy. W latach 30-40 XX wieku nastąpił gwałtowny wzrost aktywizacji pracy hodowlanej. Konie Ałtaju zostały skrzyżowane z innymi rasami. Z „małżeństw” z arabskimi mieszkańcami narodziły się większe konie, ale nie mniej odporne niż Ałtaj. Aby zwiększyć produkcję mięsa i nabiału, Ałtajowie zostali powiązani z rosyjskimi ciężkimi ciężarówkami.

Na początku nowego tysiąclecia została wyhodowana rasa Nowo altaj lub, jak to się nazywa, rasa Chumysh.

Opis i charakterystyka

Jaka jest różnica między Ałtajczykami a przedstawicielami innych ras? A jakie są ich główne cechy pracy?

Funkcje zewnętrzne

Początkowo natura postanowiła, że konie ałtajskie zostały zmuszone do życia w górzystych warunkach i surowym klimacie. Dlatego te konie są niewymiarowe - ich wysokość w kłębie wynosi tylko 148 cm, klacze są o 5 cm mniejsze niż ogiery, ale objętość klatki piersiowej koni jest w przybliżeniu taka sama, niezależnie od płci - 165 cm, średnio konie Ałtaju ważą 300-350 kg. Waga osobników mięsnych może osiągnąć 630 kg.

Te konie wyróżniają mocny lędźwie, długi grzbiet, smukłe, ale krótkie nogi z mocnymi kopytami. Tak silne, że nie potrzebują podków. Ich naturalne „buty” zostały opracowane przez lata istnienia na skalistych zboczach gór. Długi ogon i wspaniała grzywa sprawiają, że te konie są rozpoznawalne.

Jeśli chodzi o kolory, stroje Ałtajów są następujące:

• nakrapiane;
• rude;
• zatoka;
• gotowane;
• czarny.

W odniesieniu do nowego odgałęzienia rasy - konia Nowoałtajskiego - pojawił się on, gdy prawdziwych Ałtajów skrzyżowano z rosyjskimi ciężkimi ciężarówkami i litewskimi końmi. Nowo altajanie odziedziczyli imponujący wzrost po ciężkich ciężarówkach. Od zwierząt Ałtaju uzyskali łagodne usposobienie i niesamowitą wytrzymałość. Nowo altajanie mają długie i duże ciało, lekko rozwidlony zad i szeroką klatkę piersiową. Pod skórą łatwo odgadnąć guzki mięśniowe.

Określony znak

Koń ałtajski jest uznawany za przedstawiciela najlepszych ras użytkowych. Po pierwsze ze względu na minimalną potrzebę opieki i bezpretensjonalności. Takie zwierzęta mogą dobrze i długo pracować w najcięższych warunkach. Po drugie, konie ałtajskie to prawdziwi odważni ludzie. Wilki, które zdecydowały się zaatakować stado Ałtajów, mają trudności.Te odważne stworzenia są w stanie odeprzeć drapieżniki o ostrych zębach bez pomocy psów stróżujących.

Jednocześnie te konie są spokojne, miłe i pracowite. Łatwo się z nimi dogadać: są przywiązane do osoby, przewidywalne i nie kapryśne. Z przyjemnością dorośli i mali ludzie jeżdżą na plecach. Te zwierzęta są łatwe do wytresowania.

Produktywność

Konie ałtajskie to niezwykle wytrzymałe i pracowite stworzenia. Są w stanie przenosić ciężkie ładunki na duże odległości, a nawet pokonywać górskie przełęcze. Rasa ta jest również dobra pod względem produkcji mleka – klacz może jej podawać nawet do 10 litrów dziennie. Nawiasem mówiąc, wydajność mleka wzrasta latem.

Altai nadają się również do prac rolniczych, na przykład orania ziemi. Dobrze chodzą pod siodłem, dzięki czemu można jeździć na tym koniu na długich dystansach.

Wady i zalety rasy

Konie ałtajskie są popularne ze względu na szereg cech:

• dobre zdrowie;
• wytrzymałość, wydajność;
• bezpretensjonalność;
• mleczny;
• możliwość przenoszenia ciężkich ładunków;
• przyjazne, ufne, spokojne usposobienie.

W porównaniu z zawodowcami ta rasa ma kilka wad:

• ryzyko chorób szkieletu, serca, stawów.
• niski wzrost (można wyeliminować krzyżując z innymi rasami).

Subtelności treści

I chociaż koń Ałtaj wyróżnia się witalnością i silną odpornością, nawet te zwierzęta mogą być podatne na różne choroby. Dlatego odporni Ałtajowie również potrzebują ludzkiej uwagi i opieki:

1. Decydując się na zakup takiego zwierzaka, należy wcześniej zadbać o stajnię. Powinno być dobrze nagrzane (8-12 C°), suche i bez przeciągów. Możesz regulować mikroklimat za pomocą dobrego układu wydechowego.
2. Ściółka konia jest zmieniana, gdy się brudzi, obornik jest usuwany codziennie.
3. Właściciel musi dbać o sierść i grzywę zwierzaka. Należy je przyciąć, w przeciwnym razie we włosach pojawią się szkodliwe owady. Ponadto ostrzyżony koń wygląda schludniej.
4. Zwróć uwagę na układ mięśniowo-szkieletowy zwierząt. Stawy i szkielet konia powinny być okresowo sprawdzane pod kątem asymetrii lub ewentualnych uszkodzeń.

Doświadczony lekarz weterynarii powinien badać zęby zwierzęcia raz na sześć miesięcy do roku oraz przeprowadzać niezbędne szczepienia i odrobaczanie.

Dieta dla zwierząt

Jednym z powodów, dla których właściciele tak bardzo kochają Ałtajów, jest ich zdolność do dobrego znoszenia tebenewki - przebywania na pastwisku w zimie. Tutaj konie zdobywają pożywienie spod śniegu. Niektórzy właściciele trzymają nawet swoje zwierzęta na pastwiskach przez cały rok, nie dbając o górne opatrunki.

Dietę koni należy uzupełniać koncentratami (muesli, otręby, owies) oraz sianem. Zwierzę, które nie przebywa na pastwisku, musisz karmić 3-4 razy dziennie.

Uwaga. Ważne jest, aby w diecie Ałtajów uwzględnić sól. Dopuszczalne jest wprowadzanie go do jadłospisu jako samodzielny produkt podczas każdego posiłku, poprawnie wyliczając dawkę. Alternatywną opcją jest zakup lizawek. Mądre zwierzę będzie spożywać własną normę soli. Konie te szybko przyzwyczajają się do reżimu, dlatego należy zapewnić systematyczne karmienie zgodnie z harmonogramem. Odstępstwa od zwykłego schematu mogą powodować stres u Ałtajczyków.

Cechy hodowli ras

W Ałtaju rozległe pastwiska umożliwiają trzymanie koni w stadach. Gospodarstwa zajmują się krzyżowaniem ras. Samice dojrzewają w wieku 1,5 roku, samce później. Proces krycia rozpoczyna się, gdy klacz ma 3 lata, ogier 4 lata. Klacz nosi źrebię przez 11 miesięcy. Jej ciało w tym okresie jest bardzo wrażliwe. Naruszenie diety i schematu może wywołać poronienie.

Przy okazji. Do 7 miesiąca ciąży klacz może pracować w normalnym trybie, ale od 9 miesiąca powinna być zapewniona spokój.

W trakcie hodowli mogą pojawić się źrebięta z wadami, które z reguły nie wpływają na stan i cechy użytkowe zwierząt. Wadą jest na przykład skrzywienie pleców, które przypomina małe garby po obu stronach kręgosłupa.

Obszar użytkowania

Jeśli istnieje koń, który jest uniwersalny w użyciu, to jest to przedstawiciel rasy ałtajskiej. To zwierzę stanie się doskonałym towarzyszem dla osoby w niemal każdej sytuacji. Oto kilka „specjalizacji” tych koni:

• mięso i nabiał;
• opakowanie (może przewozić ładunki o wadze do 160 kg na duże odległości);
• praca (pomaga w pracach rolniczych);
• hodowla.

Zalecane