Duńska świnia protestacyjna: opis i cechy rasy, historia hodowli

Udomowienie i udomowienie świń rozpoczęło się ponad 7 tysięcy lat przed naszą erą. Pierwsze świnie domowe nie różniły się zbytnio od dzikich świń. Wielowiekowa selekcja doprowadziła do tego, że współcześni hodowcy świń hodują ponad 100 ras tych zwierząt. Z różnych powodów niektóre z nich są na skraju wyginięcia. Do takich zagrożonych gatunków należy duńska świnia protestacyjna lub jej wskrzeszona odmiana, czerwono-biała świnia protestacyjna Husum.

Opis i cechy rasy

Rasa różni się od pozostałych jaskrawoczerwonym kolorem. Wzdłuż łopatek biegnie biały pasek, który obejmuje kończyny przednie, schodząc do samych kopyt. Linia włosów jest gruba, włosie miękkie, proste, bez kędzierzawych. Równomiernie przykrywa ciało zwierzęcia.

Cechy zewnętrzne:

ciało jest długie;
łopatki są lekkie;
szerokość kości krzyżowej;
szynki pełne, w dobrej formie;
pysk prosty;
wiszące uszy.

Dorosłe zwierzęta powyżej 18 miesiąca życia charakteryzują się następującymi parametrami:

wysokość w kłębie - do 85-95 cm;
waga knurów od 400 do 500 kg;
waga loch - 300-350 kg;
długość ciała - 160-190cm;

Samice rodzą 2 razy w roku. Średnia liczba prosiąt w jednym miocie wynosi 10-12 przy urodzeniu i 8-10 przy odsadzeniu. Ubój przeprowadza się w wieku 180 dni, kiedy młode osobniki osiąga wagę 90 kg i długość ciała 92 cm.

Cechy duńskich świń

Duńskie świnie to rasy bekonowe. Ich tłuszcz jest rozmieszczany nie tylko pod skórą, ale także między włóknami mięsa mięśniowego. Dzieje się to w okolicy grzbietu i od strony brzusznej. Mięso jest dość chude, miękkie i soczyste. W porównaniu z innymi rasami duńskie świnie są dość odporne na większość chorób i bezpretensjonalne w utrzymaniu. Zwierzęta na wolnym wybiegu dobrze przybierają na wadze.

Historia hodowli

Historia pojawienia się rasy jest ściśle związana z wydarzeniami historycznymi. Latem 1219 roku, w okresie chrystianizacji ludności Danii, jej król Waldemar II przygotowywał się do ważnej bitwy z poganami. Wieczorem monarcha spojrzał w niebo i zobaczył biały krzyż w szkarłatnych refleksach zachodzącego słońca. Tak pojawiła się flaga Danii, zwana Dannebrog. Na czerwonej fladze widniał krzyż skandynawski.

W 1864 roku, po podpisaniu traktatu pokojowego, Dania zrzekła się roszczeń wobec Szlezwiku, Lauenburga i Holsztynu.Ziemie zostały scedowane na Prusy i Austrię. Duńscy patrioci mieszkający na zaanektowanych ziemiach nie mogli zaakceptować tego stanu rzeczy i wywiesili na swoich domach flagę narodową. Za co zostali ukarani wysokimi grzywnami.

Aby zaoszczędzić pieniądze i protestować przeciwko władzom, lokalni hodowcy świń wyhodowali rasę świń, która na początku XX wieku przypominała Dannebroga.

Prawdziwe pochodzenie duńskich świń jest nieznane. Według badań naukowych w hodowli wykorzystano następujące rasy:

Jutlandzkie Bagno;
Tamvrotskaya;
marsz duński;
czerwone odmiany siodła angeln.

Szczyt hodowli nastąpił w pierwszej połowie XX wieku, ale władze pruskie odmówiły zarejestrowania rasy. Jej uznanie nastąpiło dopiero po II wojnie światowej, w 1954 roku. Jednak po 15 latach zainteresowanie osłabło, a po 1968 r. nie było wiarygodnych przypadków narodzin prosiąt tej rasy.

Wyświetl historię zapisywania

Za początek odrodzenia rasy uważa się rok 1984, kiedy to czerwono-białe prosięta zostały wystawione na międzynarodowej wystawie w Berlinie „Zielony Tydzień”. Wszystkie zwierzęta zostały zakupione przez berlińskie zoo. Stanowiły one podstawę pracy hodowlanej mającej na celu odrodzenie wymarłej rasy. Zaczęły pojawiać się społeczności hodujące niezwykłe świnie.

Od 1996 roku proces hodowli i rejestracji rodowodowej jest kontrolowany przez stowarzyszenie miłośników czerwono-białych świń husum, które choć nie są przedstawicielami duńskiej rasy protestacyjnej, są mu bardzo bliskie w fenotypie. Teraz można je zobaczyć w kilku ogrodach zoologicznych w Niemczech:

Berlin;
Hanower;
Hamburg.

Dziś inwentarz liczy 140 osobników. Trudności w hodowli polegają na doborze par w taki sposób, aby w wyniku krzyżowania pojawiły się tylko zdrowe prosięta z zestawem określonych cech.