Czerwona duńska rasa krów: opis i cechy, treść

Aby zwiększyć produktywność zwierząt, hodowcy stale rozwijają nowe rasy i ulepszają już istniejące. Jest to szczególnie ważne dla rolników zajmujących się produkcją mięsa i mleka, ponieważ produkty te cieszą się dużym zainteresowaniem konsumentów. Dla takich rolników hodowla wysoce produktywnej czerwonej duńskiej rasy krów jest uważana za opcję korzystną dla wszystkich.

Historia hodowli

Ta rasa jest przedstawicielem kierunku mleczarskiego i mięsno-mleczarskiego w hodowli zwierząt, którego początki sięgają XVIII-XIX wieku, kiedy duńscy chłopi krzyżowali lokalne bydło z Wędkarzem, Ballum, Północny Szlezwik, Rasy krótkorogie.

Czerwony duński jest uważany za jedną z gałęzi skandynawskiego szeregu czerwonych ras w kierunku mleczarskim, który obejmuje również norweskie i szwedzkie, w pobliżu fińskiego Ayrshire.

Jak ewoluowała rasa

Rasa Angler jest uważana za pierwsze ogniwo w rozwoju duńskiej krowy. Aby zwiększyć masę, poprawić dane zewnętrzne, skrzyżowano go z buhajami Shorthorn. Połowa urodzonych z nich zwierząt była mieszana z duńskimi buhajami wysokiej rasy. W rezultacie czerwona duńska krowa zyskała solidną sylwetkę, potężne mięśnie, zaczęła ważyć więcej, dawać więcej mleka. W ten sposób uzyskano jedną z najbardziej produktywnych ras bydła mlecznego na świecie, nad którą hodowcy wciąż pracują, starając się ją udoskonalić.

Ta rasa w naszym kraju jest hodowana w regionach Leningradu, Moskwy i Pskowa. Są hodowane w czystej postaci lub krzyżowane z czerwonymi krowami ras estońskich, litewskich, łotewskich, stepowych.

Czerwone białoruskie bydło jest również ulepszane poprzez krzyżowanie z duńskim. I robi się to po raz drugi: po raz pierwszy praktykowano to w latach 20-30 ubiegłego wieku. Następnie czerwony białoruski został poprawiony dzięki dopływowi krwi czerwonych ras polskich i duńskich, później zaczęto krzyżować z czerwonymi estońskimi, brązowymi łotewskimi. W ostatnich latach nastąpił nowy napływ czerwonej duńskiej krwi.

Charakterystyka i wygląd rasy

Duńska rasa charakteryzuje się pięknym kolorem, w którym odcienie czerwieni różnią się od jaśniejszego do ciemniejszego. Niektóre osobniki są zaznaczone białymi plamami na brzuchu i wymionach. Są to duże krowy, osiągają 130 cm w kłębie i ważą 550-800 kg. Budowa średnia, ciało głębokie, szerokie, nogi krótkie, masywne. Szerokość klatki piersiowej - 43 cm, pleców - 55 cm.

Opis ciała:

lekka głowa na cienkiej, wydłużonej szyi;
szary wziernik nosowy;
plecy proste i szerokie z obwisłą lędźwią;
ogromne podgardle.

Wyróżnia się dobrze rozwiniętymi mięśniami i układem kostnym, skóra jest cienka i elastyczna. Wymię jest duże, ma kształt zaokrąglony lub miseczkowaty, sutki są cylindryczne. Cechą charakterystyczną jest zwiększony przepływ mleka, co zwiększa ogólną wydajność.

Wydajność osiąga 9000 kg na laktację. W składzie mleka zawartość białek sięga 3,2-3,5%, tłuszczów - od 3,9 do 5%, co przekracza te same wskaźniki dla rasy holsztyńsko-fryzyjskiej. Krowy te wyróżniają się doskonałymi walorami mięsnymi, dzięki czemu zwierzęta nienadające się do produkcji mleka są tuczone.

Wydajność rzeźna mięsa sięga 57-59%. Szybko przybiera na wadze, przybiera na wadze - 1,4 kg dziennie.

Wady i zalety czerwonej duńskiej krowy

Szybko osiągają dojrzałość, mają wysoką wydajność mięsa i mleka (do 9000 litrów), bezpretensjonalny. Osobliwością tych zwierząt jest wesoła, przyjazna, aktywna postać.

Plusy i minusyzwiększona płodność;płodność;łatwość wycielenia;Oporność na choroby;długość życia;dobra adaptacja do różnych warunków klimatycznych.zwiotczenie dolnej części pleców, co nieco psuje wygląd krowy.

Pielęgnacja i pielęgnacja zwierząt

Czerwona duńska rasa jest bezpretensjonalna, łatwo przystosowuje się do różnych warunków, jednak w celu utrzymania odpowiedniej produktywności, prawidłowej masy ciała, ważne jest przestrzeganie pewnych warunków:

Optymalna temperatura wewnętrzna. Musi być ciepło, aby krowa nie marnowała rezerw organizmu na wymianę ciepła, co znacznie zmniejsza jej wydajność.
Brak przeciągów (powoduje chorobę, hamuje przyrost masy ciała).
Wyczyść. Obornik należy regularnie czyścić.
Stały dostęp do wody.
Pomieszczenie jest dobrze wentylowane, szczególnie latem.

Czerwona duńska krowa nie lubi gorącego klimatu, dlatego latem potrzebujesz stałego dopływu świeżego powietrza. Wypas w zacienionym miejscu chroniącym przed słońcem w gorących porach roku, a także zapewniającym dostęp do wody.

Cechy diety

Dieta krowy powinna być kompletna i zbilansowana. Jego podstawą jest siano i trawa zielona, które uzupełniane są kiszonkami, koncentratami, roślinami okopowymi. Przed codziennym spacerem krowa karmiona jest 2-3 kg słomy, co zapobiega tworzeniu się gazów.

Przy tuczu na mięso zwierzęce należy zapewnić:

ziarno - do 45% diety;
otręby - 14-16%;
ciasto słonecznikowe - 30%;
kukurydza - 7%;
suplementy mineralne - 7%.

Z nadejściem wiosny do końca jesieni krowa jest wypasana. Zwiększa to produktywność, a także tempo przybierania na wadze. Przy braku zieleni na pastwisku dają koncentraty, rośliny okopowe.

Szczególna hodowla

Młoda duńska krowa jest gotowa do polowania już w wieku 12 miesięcy, ale wczesne krycie ma negatywny wpływ na dalszy rozwój samic, więc rolnicy podejmują działania, aby zapewnić, że pierwsze wycielenie nastąpi w wieku dwóch lat.

Narodziny są szybkie i łatwe, od 30 minut do godziny. Ciąża trwa 295 dni. W okresie prenatalnym i postnatalnym krowa potrzebuje korzystnego reżimu temperaturowego. Funkcje rozwoju:

masa cieląt przy urodzeniu wynosi 33-37 kg, charakteryzują się zwiększoną energią wzrostu: przybierają 1200-1400 g dziennie;
waga rocznego buhaja zastępczego wynosi 420 kg;
masa dojrzałych krów - do 800 kg, byki - do 1000.

Czerwona duńska rasa jest używana do hodowli czystorasowej, a także do ponownego krzyżowania z osobnikami z niej pochodzącymi.

Częste choroby

Krowy tej rasy są odporne na choroby, mają dobrą odporność, mają mocne kopyta. Aby zachować zdrowie, przeprowadzane są regularne szczepienia, pierwsze - w wieku ośmiu dni.

Zwierzęta są odporne na zapalenie sutka, ale konieczne jest odciąganie mleka na czas, aby nie wywołać tej choroby. W celach profilaktycznych zwierzęta otrzymują lizaczkę zawierającą niezbędny zestaw minerałów.

Na terenie naszego kraju dużą popularność zyskała czerwona duńska rasa. Chętnie hoduje się go w dużych i małych gospodarstwach. W sprzyjających warunkach chowu i karmienia młode zwierzęta wykazują zwiększoną energię wzrostu, a dorosłe krowy wykazują doskonałą produktywność i płodność.