Wągrzyca świń: opis i objawy finnozy, metody leczenia

Warunki życia i karmienia świń stwarzają warunki do rozwoju wągrzycy (lub finnozy). Ta choroba jest niebezpieczna nie tylko dla zwierząt, ale także dla osób jedzących mięso. U świń wągrzyca rozwija się w wyniku zakażenia pasożytami, które dostają się do organizmu podczas jedzenia. Do niedawna patologia ta była klasyfikowana jako choroba nieuleczalna ze względu na brak aktywnego leku.

Jaka choroba i co jest niebezpieczne

Wągrzyca to choroba pasożytnicza, która pojawia się głównie wtedy, gdy organizm zwierzęcy jest zarażony tasiemcem bydlęcym lub wieprzowym. Zakażenie występuje podczas spożywania pokarmów zawierających larwy robaków.

Świnie są zarażone dwoma rodzajami tasiemiec (inna nazwa helminthiases): celuloza i tenuicol. Pierwszy rodzaj choroby rozwija się na tle przenikania jaj tasiemca do organizmu. Po infekcji na wewnętrznych organach świni pojawiają się pęcherzyki z płynem o średnicy do 15 mm.

Częściej tego typu robaki atakują:

tkanka mięśniowa;
narządy wewnętrzne (zwłaszcza serce);
mózg i rdzeń kręgowy;
kończyny.

Głównym niebezpieczeństwem tasiemców, w tym tasiemców bydlęcych i wieprzowych, jest to, że cykl rozwojowy tych pasożytów kończy się w ludzkim ciele. Oznacza to, że robaki wewnątrz ludzi osiągają dojrzałość płciową i zaczynają składać jaja.

Kolejnym niebezpieczeństwem tasiemców jest zwiększona żywotność jaj.Te ostatnie stanowią zagrożenie dla organizmu zwierząt nawet po całkowitym wysuszeniu. Ponadto narażenie na substancje agresywne, takie jak roztwór chloru, nie prowadzi do śmierci larw. W takim przypadku długość życia pasożytów jest skrócona, ale te ostatnie pozostają niebezpieczne dla zwierząt.

Zakażenie tasiemcem występuje częściej wiosną i latem. Wyjaśnia to fakt, że jaja robaków zachowują żywotność przez długi czas w temperaturze powyżej 18 stopni iw warunkach wysokiej wilgotności. Wągrzyca Tenuicol (lepiej znana jako finnoza) rozwija się na tle infekcji bydlęcym tasiemcem. W tym przypadku robaki wnikają do narządów wewnętrznych (często wątroby), wywołując powstawanie cienkościennej bańki z płynem o średnicy od 5 milimetrów do 5 centymetrów.

Zakażenie wągrzycą tenuicol jest możliwe o każdej porze roku. Grupa ryzyka infekcji obejmuje młode świnie.

Aby zapobiec wągrzycy, zarówno zwierząt, jak i ludzi, trzeba wiedzieć, jak rozwija się ta choroba. Dzieje się to w kilku etapach:

Składanie i dojrzewanie jaj helmintów zachodzi w ludzkim ciele.
Jaja wraz z ludzkimi odpadami trafiają do środowiska.
Świnie spożywające wodę lub pokarm na pastwiskach zarażają się jajami tasiemca.
Przenikając do żołądka świń, pod wpływem soku, jaja tracą gęstą skorupkę, która chroni przed negatywnym wpływem środowiska.
Uwolnione larwy przedostają się do krwiobiegu i rozprzestrzeniają się po całym ciele.

Następnie larwy tworzą wskazane pęcherzyki w organach. Jeśli człowiek spożywa surowe lub słabo wysmażone mięso zawierające robaki, te ostatnie, po przeniknięciu do nowego organizmu, osiągają dojrzałość płciową. Ten proces trwa do 90 dni.

Oprócz jedzenia, psy stróżujące są uważane za źródło wągrzycy u świń.

Częste objawy i oznaki

Intensywność objawów choroby zależy bezpośrednio od liczby robaków, które dostały się do organizmu i stanu odporności zwierząt. Wągrzyca charakteryzuje się następującymi cechami:

dysfunkcja przewodu pokarmowego (biegunka i inne objawy);
zapalenie tkanki mięśniowej, wskazujące na duże nagromadzenie larw na ograniczonym obszarze;
swędzenie i obrzęk skóry;
niebieski błon śluzowych, wskazujący na uszkodzenie serca;
uszkodzenie małych naczyń włosowatych;
temperatura ciała powyżej 40 stopni.

W przypadku silnej inwazji możliwe są zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego. Objawia się to niedowładem (częściowym drętwieniem) kończyn, drżeniem i ogólnym osłabieniem. Nie jest również wykluczone pojawienie się objawów zapalenia wątroby, charakterystycznych dla robaków wątrobowych.Ponadto z powodu ostrej reakcji alergicznej możliwa jest niewydolność oddechowa. W rezultacie zakażenie wągrzycą może prowadzić do śmierci zwierzęcia z powodu niewydolności narządowej.

Te objawy są niepokojące w ciągu pierwszych dwóch tygodni po zakażeniu. W tym okresie larwy robaków migrują po całym ciele, powodując zaburzenia w funkcjonowaniu narządów wewnętrznych. W przypadku drobnej inwazji choroba przebiega bezobjawowo.

Diagnoza choroby

Nie można wykryć wągrzycy u świń. Choroba diagnozowana jest tylko u zwierząt rzeźnych. W przypadku znalezienia więcej niż trzech żywych pasożytów zaleca się zniszczenie mięsa. Przy mniejszej liczbie pasożytów tusza i narządy wewnętrzne podlegają obowiązkowej obróbce. Jeśli przypadki zakażenia zwierząt zostaną wykryte po uboju, lekarz weterynarii zgłasza obecność zakażenia w danym gospodarstwie odpowiednim władzom.

Jak leczyć wągrzycę (finnozę) świń

Leczenie Finnoza dzisiaj jest nieopłacalne. Jednak mimo to Prazikwantel może być stosowany przeciwko chorobie. Dawka leku jest obliczana z uwzględnieniem całkowitej masy zarażonego zwierzęcia. W leczeniu wągrzycy stosuje się 50 miligramów leku na każdy kilogram masy świni.

W tym przypadku skuteczność terapii można poznać dopiero po uboju zwierzęcia. Dlatego ważnym warunkiem zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby na zwierzęta gospodarskie jest wdrożenie środków zapobiegawczych.

Działanie zapobiegawcze

Zapobieganie finnozie u świń polega na przestrzeganiu następujących zasad:

terminowe leczenie robaczycy u psów pilnujących świń;
unikaj kontaktu zwierząt gospodarskich z dzikimi zwierzętami;
latryny w gospodarstwie muszą być wyposażone zgodnie z obowiązującymi normami sanitarnymi;
obowiązkowe szkolenie dla właścicieli i pracowników ferm trzody chlewnej na temat cech infekcji i rozwoju wągrzycy.

Jeśli świnie są hodowane w małych gospodarstwach, właściciele tych ostatnich powinni wykluczyć karmienie zwierząt w pobliżu osad. W gospodarstwie zabrania się uboju zwierząt gospodarskich. Ta procedura, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się robaczycy, musi być przeprowadzana w wyspecjalizowanych punktach, które zapewniają sprzęt przeznaczony do wykrywania larw pasożytów.

Innym ważnym warunkiem zapobiegania rozwojowi choroby jest umożliwienie pracy ze świniami osobom, które przeszły odpowiednie badania. Oznacza to, że osoba zarażona robakami pasożytniczymi nie powinna mieć kontaktu ze zwierzętami.