Wągrzyca bydła: czynnik sprawczy i lokalizacja, objawy i leczenie

Wągrzyca bydła jest rozumiana jako poważna inwazja pasożytnicza, która występuje dość często. Jest również nazywany Finnosem. Choroba stanowi realne zagrożenie dla zwierząt. Wynika to z faktu, że pasożyty mogą wpływać na ważne narządy i powodować zakłócenia w ich pracy. Aby poradzić sobie z chorobą, konieczne jest szybkie skontaktowanie się z weterynarzem.

Co to jest Finnoz

Wągrzyca Bovisa to uszkodzenie mięśni zwierząt przez bydlęcego tasiemca, który jest w stadium larwalnym. W rezultacie cierpią mięśnie języka i serca.Jeśli zwierzę ma osłabiony układ odpornościowy, uszkodzone są również komórki wątroby, mózgu i płuc. Dodatkowo istnieje ryzyko uszkodzenia tkanki tłuszczowej. Wągrzyca może być ostra lub przewlekła.

Przyczyny i mechanizmy rozwoju

Czynnikiem sprawczym wągrzycy jest larwa tasiemca. Charakteryzuje się szeregiem charakterystycznych cech:

• obecność owalnego pęcherzyka - ma szary odcień, jest pokryty mikroskopijnymi kosmkami i wypełniony płynem;
• obecność głowy - jej rozmiar nie przekracza 2 milimetrów;
• 4 silne przyssawki z prymitywnymi trąbkami;
• korpus wstążkowy z wieloma segmentami.

Najczęściej bydlęcy tasiemiec jest zlokalizowany w ciele zarażonej osoby. W tym przypadku zwierzęta są uważane za pośrednich nosicieli robaków. Aby zapobiec wzajemnemu zakażeniu, zaleca się ścisłe przestrzeganie zasad higieny i systematyczne odrobaczanie osób kontaktowych i zwierząt.

Czynniki sprawcze wągrzycy mają pewne cechy w cyklu życiowym:

• gospodarz pośredni jest zwierzakiem;
• ostateczny gospodarz - człowiek, w którym dorosły człowiek może osiągnąć 10 metrów i nie pokazuje się;
• uformowana onkosfera po 6 miesiącach przekształca się w pełnoprawną larwę - czasami dzieje się to nawet wcześniej;
• maksymalna aktywność występuje po 7-10 miesiącach - w tym okresie mogą pojawić się charakterystyczne znaki;
• larwy obumierają po 10 miesiącach - ten okres może trwać sześć miesięcy.

Oznaki i objawy problemu

Podstępność wągrzycy u bydła polega na tym, że przy łagodnym stopniu infekcji patologia przebiega bezobjawowo.

W tym samym czasie spożycie dużej liczby patogenów do organizmu zwierząt wywołuje ostrą postać wągrzycy.

Może to zająć 2 tygodnie. Jednocześnie w ciągu pierwszych 5-6 dni wągrzyca ma wyraźny przebieg, a następnie znikają charakterystyczne objawy.

Zazwyczaj wągrzycy u zwierząt towarzyszą następujące objawy:

• nagła utrata apetytu u zwierzęcia lub całkowita odmowa karmienia;
• zwierzęta lękowe - są zbyt podekscytowane;
• wzrost temperatury ciała;
• silna suchość i blednięcie błon śluzowych zwierzęcia;
• częsta biegunka;
• zakłócenia w pracy serca zwierzęcia - objawiają się one ciągłą dusznością i częstymi postojami podczas przemieszczania się na pastwisko;
• ból w tkance mięśniowej;
• ból podczas odczuwania obszaru siatki i trawieńca.

U zwierzęcia z wągrzycą temperatura może wzrosnąć do 39,8-41,7 stopni. Jednocześnie nie musisz go nawet mierzyć - różnica będzie zauważalna przy zwykłym dotknięciu dłonią. Powikłania w postaci swędzenia skóry, ślepoty czy wodobrzusza występują niezwykle rzadko. Najgroźniejsze objawowe lekarze weterynarii nazywają spadkiem temperatury – po 1-2 dniach istnieje ryzyko śmierci zwierzęcia.

Diagnoza choroby

W celu dokładnej diagnozy zwierzęcia stosuje się następujące testy:

1. Systematyczne badania i badanie palpacyjne jamy ustnej i języka zwierząt. Procedury te pomagają wykrywać robaki powierzchniowe.
2. Diagnostyka podskórna alergii. Aby to zrobić, tuberkulinę wstrzykuje się w okolice szyi, obszar pod ogonem lub pod łopatką.Jego ilość dobierana jest w zależności od wieku. W przypadku młodych osób wystarczy 0,15 mililitrów substancji, dorośli potrzebują 0,2 mililitrów. U niezainfekowanego zwierzęcia po 24 godzinach w miejscu wstrzyknięcia pojawi się obrzęk, który będzie się nasilał przez kolejne 2 dni. Gdy reakcja zwalnia, zastrzyk jest podawany ponownie. Poniższa reakcja pozwoli postawić dokładną diagnozę.
3. Badania surowicy przy użyciu reakcji hemaglutynacji pośredniej. Jednocześnie zaleca się umieszczenie 5 mililitrów surowicy w specjalnej probówce i umieszczenie na płytce z czerwonymi krwinkami. Jeśli pojawi się osad, można ocenić obecność robaków w ciele zwierzęcia.
4. Metoda aglutynacji lateksu. Jednocześnie zaleca się podgrzanie serum krwi, dodanie zawiesiny lateksowej i kilku innych substancji. Następnie umieszcza się go na aparacie migawkowym w celu wymieszania. Następnie możesz wyciągnąć wnioski na temat obecności robaków. Jeśli pojawi się znak z 2 lub 4 plusami, oznacza to, że zwierzę jest zakażone pasożytami.

Leczenie wągrzycy u bydła

Leczenie wągrzycy jest dość trudne. Wynika to ze specyficznego działania patogenu. Tylko doświadczony lekarz weterynarii może dobrać odpowiednie leki. Silne leki przeciwhistaminowe w tym przypadku nie zadziałają. Doprowadzą do masowej śmierci pasożytów, ale może to wywołać stan zapalny i zatrucie we włóknach mięśniowych. Dlatego do leczenia zwierząt stosuje się substancje na bazie prazikwantelu. Należą do nich w szczególności Droncit i Mebendazol. Dawkę pierwszego leku powinien dobrać lekarz, biorąc pod uwagę dane z badań laboratoryjnych.

Podczas stosowania Mebendazolu zwykle przepisuje się 50 miligramów leku na 1 kilogram masy ciała zwierzęcia.

Zapobieganie chorobom

Aby uniknąć rozwoju i szerokiego rozprzestrzeniania się wągrzycy u zwierząt, zaleca się przestrzeganie następujących zasad:

1. Zakaz krajowego uboju bydła i sprzedaży produktów mięsnych bez kontroli organów weterynaryjnych.
2. Poinformuj opinię publiczną i hodowców zwierząt gospodarskich o ryzyku infekcji robakami.
3. Monitoruj stan ferm i miejsc uboju przez służby weterynaryjne i sanitarne.
4. Oznacz zwierzęta rzeźne.
5. Pozbądź się tusz zakażonych zwierząt, jeśli mają więcej niż 3 cysticerci podczas cięcia tkanki mięśniowej.

Ważne dla zapobiegania wągrzycy są standardy zdrowotne:

• służby medyczne i weterynaryjne powinny ściśle współpracować;
• konieczne jest prowadzenie działań profilaktycznych i terapeutycznych w stosunku do zwierząt i ludzi;
• przestrzegaj praktyk higienicznych na farmach, które pomagają uniknąć inwazji robaków, które obejmują wyposażenie łazienek, badanie odchodów pracowników, mycie rąk, systematyczne działania mające na celu odrobaczanie;
• kontroluj ścieki przez państwo - muszą być filtrowane i dezynfekowane.

Aby zapobiec rozwojowi wągrzycy, wymagana jest ścisła współpraca między służbami medycznymi i weterynaryjnymi. Nie bez znaczenia jest przestrzeganie prostych zasad higieny podczas pracy ze zwierzętami i w ogrodzie. Pamiętaj również o myciu rąk podczas przygotowywania i spożywania mięsa.

Czy człowiek może zarazić się chorymi zwierzętami

Ludzie mogą zarazić się wągrzycą od zarażonych zwierząt. Zwykle dzieje się to w następujący sposób:

1. Użyj mięsa Finnose. Najczęściej taka sytuacja ma miejsce w naturze, podczas gotowania mięsa z krwią, czyli potraw, które nie mogą być wystarczająco poddane obróbce cieplnej.
2. Zaniechaj mycia rąk, które miały kontakt z surowym mięsem.
3. Picie surowej wody z otwartych zbiorników wodnych zawierających jaja robaków.

Nosiciel wągrzycy może nawet przez długi czas nie być świadomy obecności pasożytów w ciele. Wągrzyca charakteryzuje się różnym czasem trwania okresu inkubacji. W niektórych przypadkach trwa kilka lat. Jeśli osoba nie myje rąk po pracy w ogrodzie, jaja robaków z gleby dostają się do ust i wywołują rozwój wągrzycy.

Główne objawy inwazji to:

• uporczywe bóle głowy;
• rozwój ślepoty;
• konwulsje;
• ataki padaczki;
• objawy zapalenia opon mózgowych;
• wygląd demencji;
• wodogłowie;
• zaburzenia mowy;
• nieprawidłowości psychiczne - mogą objawiać się majaczeniem, depresją, halucynacjami, zwiększonym pobudzeniem;
• niedowład;
• zawroty głowy.

Czasami występuje wągrzyca skóry. Charakteryzuje się wyglądem wysokich formacji. Są one zlokalizowane głównie w górnej części mostka i na wewnętrznej powierzchni barków. Wągrzyca bydła to poważna patologia, która stanowi zagrożenie nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Aby poradzić sobie z chorobą, musisz natychmiast zabrać zwierzę do weterynarza.

Zalecane