Włośnica świń: objawy i diagnoza, metody leczenia i zapobiegania

Włośnica to choroba inwazyjna wielu zwierząt i ludzi. Jest to spowodowane przez włosienie - okrągłe małe nicienie, które pasożytują tylko wewnątrz organizmu żywiciela. Szczególnie niebezpieczna jest włośnica świń domowych. W przypadku zaniedbania norm sanitarnych podczas uboju zwierząt, przetwarzania ich mięsa, larwy pasożytów mogą przedostać się do organizmu człowieka. Włośnica jest niebezpieczna, ponieważ nadal nie ma niezawodnych metod leczenia zwierząt hodowlanych.

Jak rozwija się pasożyt

Rozwój patogenu odbywa się w organizmie w kilku etapach.

Faza jelitowa

Pasożyt wnika do żołądka świni lub innego zwierzęcia w postaci żywych larw w kapsułkach wraz z pokarmem mięsnym. Tam kapsułki są niszczone przez sok żołądkowy, larwy trafiają do dwunastnicy. Tam są opóźnione o 30-40 godzin. W tym czasie formują się w dorosłe osobniki zdolne do reprodukcji. Następuje nawożenie. Samce umierają po nim.

Zapłodnione samice z czubkiem głowy są wprowadzane między wyrostki kanalikowe a kosmki nabłonka jelitowego. Cykl rozwoju od jaja do larwy zachodzi w nim w ciągu 7 dni. Tydzień później samice rodzą żywe larwy. Następnie rozpoczyna się kolejna faza rozwoju.

Jedna osoba może wyprodukować około 2000 larw. Trichinella, która zniosła larwy, pozostaje przy życiu do 8 tygodni, po czym umiera i jest wydalana wraz z kałem.

Faza migracji

Drogi migracji larw są nadal przedmiotem sporu naukowego.Uważa się, że najpierw dostają się do limfy. Z niego patogen migruje do węzłów chłonnych, z których - do żyły głównej. Co więcej, wraz z krwiobiegiem są przenoszone przez całe ciało świni. Wielkość larw wędrownych nie przekracza 110 mikronów długości i 5-6 mikronów średnicy. Ich ruch mija, aż wejdą w tkankę mięśni szkieletowych.

Faza mięśniowa

Wewnątrz mięśnia prążkowanego larwy przedostają się pod ściany komórek. Larwa mięśniowa ma następujące wymiary:

• samce mają długość 1,1 mm i średnicę 0,06 mm;
• samice mają 1,3 mm długości i 0,06 mm średnicy.

Główne narządy powstają w larwach podczas fazy mięśniowej. Znacznie powiększają się. Długość samic wynosi 3-4, a samców 2,2 milimetra. Larwy zwijają się w spiralę, a wokół nich pojawia się kapsułka.Jej edukacja trwa od 3 do 9 tygodni. Do zwapnienia potrzebne będzie kolejne 16 miesięcy. W mięśniach szkieletowych otoczkowane larwy mogą pozostać przy życiu do 25 lat. W środowisku zewnętrznym okres ten wynosi pół roku.

Objawy włośnicy

W przypadku przypadkowego zakażenia świń, obraz kliniczny zostaje wymazany. W około 30% przypadków objawy nie są wyrażane. Przy intensywnej celowej infekcji u zwierząt obserwuje się uszkodzenie jelit i naczyń krwionośnych. Choroba charakteryzuje się następującymi objawami:

• odmawianie jedzenia;
• powolne zachowanie;
• odchudzanie;
• wyczerpanie;
• konwulsje;
• obrzęk;
• wymiotować;
• biegunka;
• zaburzenia oddychania;
• objawy alergiczne w postaci wysypki.

W ciągu życia chorobę u świni domowej można zdiagnozować na podstawie kombinacji objawów, analizy tkanek pobranych z małżowiny usznej lub specjalnego testu immunoenzymatycznego. Mięso z dzika najczęściej poddawane jest sekcji zwłok.

Zasady diagnozowania choroby

Dla potwierdzenia dobrostanu stad świń ważna jest diagnostyka zwierząt. ELISA ma w tym względzie ogromne znaczenie. Jest to specjalny test immunoenzymatyczny. Przeprowadza się ją u zwierząt w każdym wieku, począwszy od pełnych 3 miesięcy życia, 3-4 tygodnie po zakażeniu. Zidentyfikowane chore osobniki są wyłączone z grupy tuczu. Wadą takiego badania jest dokładność 92-97%. Dlatego test ELISA nie wyklucza dalszego badania tusz wieprzowych. Aby potwierdzić wyniki i dokładniejszą diagnozę, przeprowadza się badanie weterynaryjne na kilka sposobów. Aby to zrobić, użyj:

1. Trychinoskopia kompresorowa, podczas której wykonuje się 24 nacięcia z tkanki mięśniowej, kruszy, a następnie bada pod trychinoskopem lub pod mikroskopem.
2. Trawienie mięśni w sztucznym soku żołądkowym. Bardzo dokładna metoda diagnozy pośmiertnej. Wybrane mięso jest mielone, zalane mieszaniną wody, kwasu solnego, pepsyny. Wstaw termostat na 5 godzin. Następnie płyn jest spuszczany, osad jest badany.
3. Diagnostykę pośmiertną przeprowadza się z całkowitym otwarciem jelita. Dorosłe pasożyty najczęściej występują w jelicie cienkim. Odcinek jelita jest odcinany i wraz z zawartością podlewany wodą. Po kilku płukaniach zbadaj osad pod mikroskopem.

Te metody umożliwiają wykrycie włosienia w surowych tuszach mięsnych, gotowych do spożycia produktach mięsnych. Obecnie popularność staje się IGF - test immunoenzymatyczny, który przeprowadza się na specjalnych membranach polimerowych.

Metody leczenia włośnicy świń

Współczesna farmakologia weterynaryjna nie opracowała skutecznych leków, które mogą leczyć świnie na włośnicę. Dozwolone są następujące leki:

• Tiabendazol;
• Mebendazol;
• Albendazol;
• Parbendazol.

Te środki są skuteczne tylko przeciwko dorosłym, larwom aż do etapu tworzenia kapsułek. Jest informacja o leczeniu tlenkiem kadmu, chlorofosem. W większości przypadków zwierzęta zakażone włosieniami są poddawane eutanazji. Zwłoki są usuwane.

Dlaczego pasożyty są niebezpieczne?

Larwy Trichinella zamknięte w kapsułkach są niebezpieczne, ponieważ są odporne na wysokie, niskie temperatury i inne destrukcyjne procesy. Podczas gotowania kawałka mięsa o wadze około 1 kg możliwe jest osiągnięcie zniszczenia larw dopiero po dwóch i pół godziny. Proces zamrażania w temperaturze -25 stopni należy prowadzić przez co najmniej 4-5 dni. W gnijących szczątkach larwy pozostają żywe przez 4-6 miesięcy.

Pasożyty są bardzo niebezpieczne dla ludzi.Źle ugotowane, niedogotowane mięso z zarażonych świń może stać się dla niego źródłem infekcji. Całkowite wyleczenie z włośnicy może nastąpić po 6-12 miesiącach złożonej terapii. W ciężkich przypadkach może powodować różne poważne zaburzenia pracy serca, ośrodkowego układu nerwowego, co powoduje śmierć pacjenta.

Środki zapobiegawcze

W celu zapobiegania włośnicy konieczne jest zabezpieczenie miejsc, w których trzymane są świnie, przed wnikaniem gryzoni. Szczury i myszy są nosicielami tej choroby. Mocne ściany, podłogi, brak dziur w nich staną się dla nich przeszkodą.

Tusze zwierząt pozyskane podczas polowań, wskazane jest zakopywanie na głębokość co najmniej metra, w miejscach niedostępnych do rozerwania przez świnie, psy i inne zwierzęta. Nie podawać świniom surowych pozostałości z uboju zwierząt domowych, zwierząt futerkowych. Przestrzegaj zasad uboju zwierząt gospodarskich w gospodarstwach domowych i gospodarczych. Aby zapobiec zakażeniu ludzi, nie kupuj wieprzowiny, która nie przeszła badania weterynaryjnego.Mięso pozyskane podczas polowania należy dostarczyć do badań do najbliższego laboratorium. Należy pamiętać, że każdej chorobie łatwiej jest zapobiegać niż leczyć.

Zalecane