Akarapidoza pszczół: objawy uszkodzenia tchawicy, leczenie i profilaktyka roztoczy

Pszczoły miodne są podatne na inwazję kleszczy. Acarapidosis to choroba pszczół wywoływana przez roztocza Acarapis. Ciało pszczoły nie jest w stanie samodzielnie przezwyciężyć infekcji. W jego tchawicy, nasadzie skrzydeł, żywią się hemolimfą kleszcze. Pełzając od pszczoły do pszczoły roztocza zarażają całą rodzinę pszczół, a następnie pasiekę. Pasieki w promieniu 5 km są zagrożone zarażeniem przez chore pszczoły.

Co to jest akarapidoza pszczół?

Nazwa choroby pochodzi od imienia owada, który zaraża organizm pszczoły. Acarapis to mikroskopijny roztocz tchawicy o długości mniejszej niż 0,2 mm.Możesz to zobaczyć tylko przez szkło powiększające/mikroskop. Niebezpieczny pasożyt kwarantanny, który żyje w układzie oddechowym pszczół miodnych.

Samice kleszczy wnikają do tchawicy młodych owadów (nie starszych niż 12 dni), gdzie składają 5-7 jaj. Po 12 dniach pojawiają się z nich larwy, aż do stadium dorosłego, którego wymagane są kolejne 10-12 dni. Po kryciu roztocza wychodzą i osiadają pod podstawą skrzydeł, skąd czołgają się na inne młode pszczoły lub królową pszczół. Owady starsze niż 2 tygodnie nie są narażone na atak kleszczy ze względu na cechy strukturalne ich tchawicy.

W ciele rośliny miododajnej pasożyty infekują nabłonek tchawicy. Wchłaniając hemolimfę, zatykają tchawicę produktami przemiany materii i ich ciałami. Toksyczny wpływ acarapis na organizm wyraża się w niedotlenieniu (brak tlenu), a także zatruciu odchodami kleszczy i larw. W wyniku zaburzenia metabolicznego owad słabnie, dochodzi do paraliżu i deformacji skrzydeł, a powłoka chitynowa zostaje zniszczona.Po śmierci „właściciela” kleszcz przechodzi na innego.

Jedna pszczoła może mieć do 100 pasożytów. Zakażenie następuje przez kontakt podczas roju, przy misce do picia. Żywotność kleszcza w sprzyjających warunkach wynosi 40 dni. W wysokiej temperaturze i suchym powietrzu umiera. W pustym ulu kleszcze żyją około 5 dni, w martwym ciele - do 6 dni. Wybuch acarapidozy w regionach południowych występuje latem, na środkowym pasie - latem i zimą (w czasie zimowania, kiedy pszczoły grzeją się ze sobą). Czas trwania epidemii w jednej kolonii pszczół (przed jej śmiercią) na południu może trwać 5 sezonów, na obszarach o długiej zimie - 2 lata.

Objawy

W pierwszym roku lub dwóch porażka kleszcza nie jest uderzająca. Oczywiste objawy pojawiają się, gdy połowa rodzin pszczelich jest zarażona, co oznacza obecność kleszcza w pasiece przez długi czas.

Oznaki akarapidozy u pszczół:

1. Jedz więcej jedzenia i jednocześnie oczerniaj.
2. Wiele pszczół pełza i próbuje latać w pobliżu ula.
3. Po dokładnym zbadaniu chorej pszczoły można zauważyć, że jej skrzydła są odwrócone, a brzuch spuchnięty.
4. Martwe owady znajdują się w grupach na trawie lub ziemi.

Pszczelarz powinien być zaalarmowany ogólnym nastrojem w ulu: irytujące brzęczenie bez wyraźnego powodu.

Jak powiedzieć?

Dokładną diagnozę można postawić za pomocą badań laboratoryjnych w służbie weterynaryjnej. Żywe i martwe owady wyławiane są w ilości 40-50 osobników z każdego ula i wysyłane do badań. Ich tchawice są badane pod mikroskopem.

Stan uszkodzenia przez kleszcza ocenia się na podstawie jego wyglądu:

• żółte plamki - dotyczy to 1-6 dni;
• zaskórniki i łamliwość - od 6 do 23 dni;
• czarny kolor przedstawiający jaja i roztocza - od 23 do 30 dni.

Po potwierdzeniu diagnozy kwarantanna zostaje ogłoszona w promieniu 5 km od chorej pasieki. Wszystkie kolonie pszczół na tym obszarze podlegają bez wyjątku leczeniu.

Metody leczenia choroby

Acarapidoza nie może być wyleczona bez zniszczenia zarażonych pszczół. Kleszcz pasożytuje wewnątrz żywiciela. Do leczenia stosuje się trujący opatrunek wierzchni, opryskiwanie, odymianie, które zabijają pasożyty. Martwe kleszcze blokują tchawicę, co prowadzi również do śmierci „nosiciela”.

Najskuteczniejszym sposobem jest fumigacja uli. Fumigację przeprowadza się w godzinach porannych lub wieczornych, kiedy wszystkie pszczoły są w ulu. Temperatura powietrza musi wynosić co najmniej 16 stopni.W przeciwnym razie powietrze skoncentruje się na dnie ula i nie wpłynie na wszystkie pszczoły. Wcześniej ule są sprawdzane pod kątem pęknięć i eliminowane są defekty.

Wewnętrzna przestrzeń powinna być jak najbardziej zwolniona, powinno być wystarczająco dużo pożywienia i wody dla pszczół. Martwe pszczoły po zabiegu są usuwane z ula i spalane. Przetwarzanie odbywa się codziennie w pasiece przez 2 miesiące.

Strips to rodzaj fumigacji. Istotą metody jest uwalnianie substancji toksycznych dla kleszczy z paska umieszczonego wewnątrz ula. Talerz jest albo podpalany i powoli się tli, albo po otwarciu opakowania ulatniają się substancje lotne.

Produkty farmaceutyczne

Chemiczne akarycydy stosowane w akarapidozie:

• "Bjolius" (w formie opatrunku górnego, opryskiwania);
• Ecoflu (paski);
• Żel „mrówka” (masa żelowa o zapachu kwasu mrówkowego, do fumigacji);
• Teda (paski);
• Akarasan (talerze);
• "Bipin" (odymianie, opryskiwanie).

Efekt stosowania leków przeciw acarapidozie osiąga się, jeśli przestrzegane są zasady określone w instrukcji: w zależności od stężenia składu, czasu trwania i częstotliwości zabiegów.

Metody ludowe

Olejki eteryczne z sosny, jodły, świerka działają hamująco na kleszcze. Wacik nasączony olejem umieszcza się w ulu na 1 godzinę na 3-5 dni. W swojej praktyce pszczelarze używają toksycznych chemikaliów na bazie nitrobenzenu i salicylanu metylu.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec wybuchowi acarapidozy, pasieki należy umieszczać w suchych, nasłonecznionych miejscach. Zwierzęta gospodarskie należy kupować z zaufanych szkółek. Jeśli jest to nowy sprzedawca, konieczne jest przeprowadzenie analiz klinicznych owadów. Ule i grzebienie po zarażonych rodzinach są dezynfekowane i trzymane przez tydzień. Jeśli w okolicy wystąpiły przypadki acarapidozy, ule należy leczyć każdej wiosny przed rozpoczęciem zbiórki miodu.

Zalecane