Pasieka pszczół: jak rozpocząć hodowlę w domu, jak zacząć i pielęgnować, trening od a do z

Uprawa pszczół miodnych jest uważana za bardzo żmudny proces. Wiele osób uważa, że jest to prosta i obiecująca czynność, która wymaga minimalnej inwestycji czasu i pieniędzy. W rzeczywistości ważne jest, aby starannie przygotować się do stworzenia pasieki pszczół, zbadać cechy życia owadów i zorientować się, jak się nimi opiekować. Równie ważna jest kalkulacja dochodów i wydatków.

Czy pszczelarstwo jest dla Ciebie?

Zanim zaczniesz pszczelarstwo od podstaw, ważne jest, aby każda osoba zrozumiała, czy ten rodzaj aktywności jest dla niej odpowiedni. Podobnie jak inne rodzaje działalności, ten obszar działalności wymaga inwestycji. Ponadto prawdziwy pszczelarz powinien wyróżniać się następującymi cechami:

1. Wytrzymałość i siła fizyczna. Praca wiąże się z dużymi obciążeniami.
2. Odpowiedzialność. Zdrowie pszczół musi być dokładnie monitorowane.
3. Dobre zdrowie. Główny zakaz tego typu działalności uważany jest za alergię na jad pszczeli.

Zanim zaczniesz hodować pszczoły, musisz zdobyć przynajmniej minimalną wiedzę o życiu owadów. Aby to zrobić, powinieneś skorzystać z pomocy i materiałów szkoleniowych. Jeśli to możliwe, zaleca się kontakt z doświadczonymi pszczelarzami.

Wybór miejsca na przyszłą pasiekę

Sukces hodowli pszczół zależy od poprawności wybranego miejsca. Im bliżej pasieki znajdują się pola z roślinami miododajnymi, tym więcej miodu można uzyskać. Ponieważ pszczelarstwo jest bardziej odpowiednie na obszarach wiejskich.

Niemożliwe jest prowadzenie tego typu aktywności w domu w mieście.Oczywiście na czas zbierania miodu ule można wyjmować i umieszczać na polach. Ta opcja ma jednak szereg wad. Wymaga to kosztów transportu i umieszczenia na polach. Ponadto pompowanie miodu na polu jest prawie niemożliwe. W takim przypadku będziesz musiał zbudować namiot lub drewniany dom.

Wybierając miejsce na pasiekę, musisz wziąć pod uwagę, że latem będziesz musiał mieszkać w pobliżu pasieki. W tej chwili potrzebuje codziennego monitorowania. Doskonałym rozwiązaniem byłby dziedziniec prywatnego domu, który znajduje się w pobliżu pól. Podczas miodobrania istotna jest obecność następujących upraw:

• akacja;
• lipa;
• gryka;
• słonecznik;
• mięta;
• melilot;
• alfalfa.

Istnieje również wiele innych roślin, które są doskonałymi uprawami miodu. Jednak te zioła są uważane za najbardziej produktywne.

Przygotowanie i umieszczanie uli

Pszczelarstwo bez doświadczenia jest trudne. Ważnym niuansem w tej sprawie jest prawidłowe grupowanie uli. Na 1 kolonię pszczół potrzeba do 40 metrów kwadratowych. Ule muszą ustawiać się w rzędach – w grupach po 2 lub 4 domy. Dopuszczalne jest również ułożenie ich we wzór szachownicy, co pozwala zaoszczędzić miejsce.

Umieszczając kurniki w pasiece, należy przestrzegać następujących parametrów:

• odstęp 3-4 metry między ulami;
• co najmniej 10 metrów do granic farmy;
• 50 metrów od budynków mieszkalnych;
• minimalna odległość 4-7 metrów w przypadku wielu rzędów.

Ule dla pszczół można kupić gotowe lub wykonane ręcznie. Najbardziej odpowiednią opcją jest leżak. Ten wzór jest doskonale widoczny, dzięki czemu początkujący pszczelarze będą mogli kontrolować rozwój rodziny.

Każdy ul musi być umieszczony na specjalnym stojaku lub palikach. Domy należy usunąć z powierzchni ziemi o 30-40 centymetrów. Jeśli nie jest możliwe umieszczenie uli w cieniu drzew, zaleca się sadzenie w ich pobliżu wysokich roślin - słonecznika lub kukurydzy. Letki domów powinny być skierowane na stronę słoneczną - na południe lub na wschód.

Aby owady mogły łatwo znaleźć swój dom, ule powinny być pomalowane na różne odcienie. Pszczoły dobrze rozróżniają kolory żółty, niebieski, biały.

Aby zapewnić wygodne umieszczenie owadów w ulach, muszą one spełniać określone wymagania. Należą do nich:

1. Prawidłowy projekt. Zimą ul powinien zatrzymywać ciepło, a latem nie powinno być zbyt gorąco. Ściany domu należy chronić przed opadami atmosferycznymi, wiatrem, wahaniami temperatury. Zalecana grubość ścian to co najmniej 3 cm.
2. Wielkość domu. Ul powinien być wystarczająco przestronny. Ważne jest, aby w środku mieściły się zarówno czerwie, jak i zapasy miodu i chleba pszczelego.
3. Dostęp do treści. Ważne jest, aby ul był łatwy w demontażu i montażu. Pomaga to kontrolować podaż miodu i czyścić zawartość ula. Aby ułatwić proces montażu, fragmenty domku powinny mieć ten sam rozmiar.

Właściwe umieszczenie uli na terenie zapewnia wysoką produktywność pszczół i szybki rozwój rodzin. Pomaga również uniknąć krzyżowania się różnych kolonii pszczół. Dzięki temu możliwe jest zminimalizowanie ryzyka wrogości i kradzieży w pasiece.

Istnieje kilka możliwości aranżacji uli:

• prywatne;
• grupa;
• szachy.

Zwykła opcja jest najczęściej używana przy utrzymaniu dużych pasiek lub wystarczającej ilości wolnego miejsca.Jest również używany do uli koczowniczych. W tym przypadku domy pszczele ustawia się na placu w równych rzędach, w odstępach co 4 metry. Jednocześnie zaleca się, aby młode rodziny znajdowały się jak najbliżej roślin miododajnych.

Najpopularniejszą metodą jest metoda grupowa. Pomaga stworzyć odpowiednie warunki dla pszczół, niezależnie od wielkości pasieki i ułatwia ich pielęgnację. Metoda polega na montażu domków pszczelich w grupach po 5-6 sztuk. W takim przypadku warto zachować odległość 50 centymetrów. Pomiędzy każdą z grup tworzony jest pasek ochronny o długości 4-6 metrów.

Gdy brakuje wolnego miejsca, układ szachowy jest uważany za najbardziej odpowiednią opcję. Oprócz oszczędności wolnego miejsca metoda ta pomaga chronić pasiekę przed ostrymi wiatrami i przeciągami. W tym przypadku pszczelarstwo wyróżnia się kształtem regularnego prostokąta lub kwadratu. Jednak w razie potrzeby można go umieścić w półokręgu lub trójkącie.W takim przypadku odstęp między ulami powinien wynosić co najmniej 4 metry.

Wybór i zakup pszczół

Dla pszczelarstwa ważne jest, aby wybrać odpowiednie pszczoły. Zaleca się kupowanie owadów wyłącznie od profesjonalnych pszczelarzy. Muszą jednak posiadać paszport weterynaryjny. Nie bez znaczenia jest zakup owadów w tym samym regionie, w którym planuje się prowadzenie pasieki. Reputacja hodowcy ma ogromne znaczenie.

Aby z powodzeniem założyć pszczoły, musisz dać pierwszeństwo gatunkom, które są bardziej przystosowane do lokalnych warunków i nie boją się chorób. Należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:

1. Pszczoły środkoworosyjskie są odpowiednie dla regionów centralnych, Syberii, Uralu. Wadą tej odmiany jest agresywność owadów.
2. Dla początkujących rasa zakarpacka, która ma pokojowy charakter, jest idealna.
3. Doskonałym rozwiązaniem byłyby szare górskie pszczoły kaukaskie, które są hodowane w okręgach południowych i nadwołżańskich, a także w centrum Rosji. Zaletą tej rasy jest to, że jej przedstawiciele potrafią znaleźć miód w trudno dostępnych miejscach.
4. Pszczoły ukraińskie i włoskie są bardzo popularne w hodowli w Rosji.

Dla małej pasieki wystarczy kilka rodzin pszczół, które przetrwały zimę dla początkujących. Przy wyborze każdego z nich warto zwrócić baczną uwagę na macicę. Królowa pszczół jest łatwa do znalezienia, ponieważ jest większa niż inne owady. Na ciele macicy nie powinno być żadnych uszkodzeń mechanicznych. W takim przypadku czerw należy umieścić w swojej celi z minimalnymi przerwami. Inne pszczoły również powinny być zdrowe, z nienaruszonymi skrzydłami i bez wad zewnętrznych.

Inwentarz dla początkującego pszczelarza

Na etapie nauki pszczelarstwa ważne jest zapoznanie się z niezbędnym sprzętem. Tak więc pszczelarze potrzebują:

1. Kombinezon ochronny - każda gęsta odzież, której nie przebije użądlenie pszczoły, może spełniać swoje funkcje. Ramiona i nogi powinny uzupełniać mankiety. Równie ważna jest obecność lekkich, ale gęstych butów.
2. Maska - zwykle jest przyszyta do stroju. Specjalna maska pszczelarska ma specjalną konstrukcję. Dzięki temu tył głowy pokryty jest gęstą tkaniną. Siatka powinna zakrywać twarz, ale nie przylegać do niej. Specjalne metalowe pierścienie pomagają ustawić siatkę w pewnej odległości od twarzy.
3. Rękawiczki - Dla początkujących, którzy obawiają się pszczół, odpowiednie są ciasne, ale wygodne rękawiczki. Zaleca się, aby ramki były podejmowane tak ostrożnie, jak to możliwe. Doświadczeni pszczelarze często pracują bez rękawiczek, bo wiedzą, że pszczoły tak po prostu nie użądlą. Agresja pojawia się tylko w przypadku przypadkowego zmiażdżenia owada.
4. Dłuto - za pomocą tego urządzenia można usunąć deski sufitowe, które są sklejone miodem.
5. Dym - zwykle używany, gdy pszczoły nie mają łapówki, są niespokojne lub agresywnie chronią miód.
6. Przenoszenie - wyjmując ramki z miodem, pszczoły są zgniatane do ula. Następnie umieszczane są w specjalnym nośniku. W rzeczywistości jest to zwykłe pudełko, które na wierzchu jest przykryte kawałkiem brezentu. Po zebraniu wymaganej ilości ramek są one przenoszone za pomocą transportera na miejsce miodarki - dom, piwnica lub kuchnia.
7. Nóż - wosk pokrywający plastry miodu musi zostać odcięty. Aby to zrobić, użyj specjalnego noża. Z jego pomocą możliwe będzie ostrożne odcięcie czapek, które nazywane są zabrusami. Narzędzie należy najpierw zwilżyć w gorącej wodzie.
8. Widelec - nie zawsze można ostrożnie usunąć odlew nożem. W takim przypadku dopuszczalne jest użycie specjalnego widelca z wieloma cienkimi zębami. Służą do podważania zabrusu, aby oderwać go od plastra miodu.
9. Miodarka - tak nazywa się beczka, w której umieszczone są ramki z miodem.W rzeczywistości jest to wirówka, która kręci ramą. Wtedy wychodzi z nich miód. Uderza w ściany beczki, a następnie spływa. W dolnej części znajduje się kran, przez który z beczek spływa miód. Obecnie na rynku jest wiele ekstraktorów miodu. Są ręczne lub elektryczne. Prosty i niedrogi projekt jest odpowiedni dla początkującego.
10. Puszki na żywność - wymagane do przechowywania i transportu miodu.

Zbieranie i przetwarzanie miodu

W przypadku hodowli pszczół ważne jest zapoznanie się z głównymi zasadami zbierania i przetwarzania produktów miodowych. Po zebraniu miodu owady zamykają go specjalnymi nakrętkami woskowymi, które nie przepuszczają powietrza. Produkt jest izolowany od środowiska zewnętrznego i zachowuje maksymalne właściwości użytkowe.

Można zbierać tylko w pełni zapieczętowany miód. Jeśli zrobisz to podczas zbierania miodu pszczół, istnieje ryzyko, że otrzymasz produkt niskiej jakości o dużej zawartości wody.

Warto wziąć pod uwagę, że każda rodzina pszczelich powinna mieć awaryjny zapas miodu. Jego ilość to około 5 kilogramów. Wraz z nadejściem okresu produktywnych łapówek pszczoły otrzymują ramki z podkładem, w które będą wkładać miód. Po dojrzewaniu ramki są usuwane.

Ważne jest, aby zrobić to dobrze. W takim przypadku zaleca się uwzględnienie następujących zaleceń:

• załóż kombinezon ochronny;
• wyciągnij jedną ramkę z ula;
• ostrożnie strząśnij pszczoły, odpędzając je dymem;
• zdobądź miód, gdy wszystkie pszczoły opuszczą ramkę;
• wypompuj produkt na miodarkę, aż ostygnie.

Po wypompowaniu miód należy przefiltrować, oczyścić z fragmentów propolisu, plastrów miodu i larw. Następnie produkt należy pozostawić do zaparzenia. Dotyczy to szczególnie miodu, który jest zbyt mokry.Produkt wysokiej jakości zawiera 18-21% wody. Im więcej, tym skraca się okres przydatności do spożycia.

Miód powinien dojrzewać w suchym i ciepłym miejscu. Ważne jest, aby pomieszczenie miało dobrą wentylację. Produkt należy systematycznie mieszać, aby osiągnąć pożądany poziom konsystencji.

Funkcje zimowe

Aby pszczoły przetrwały zimę, warto przestudiować odpowiednie lekcje. Niektóre rasy muszą spędzać zimę w specjalnych domach zwanych omshaniki. Można je wykonać własnymi rękami, biorąc pod uwagę wielkość kolonii pszczół. Takie struktury są wymagane przez ukraińską rasę stepową, żółtą, kaukaską, karpacką. Jednocześnie pszczoły środkoworosyjskie mogą zimować w ulach na wolnym powietrzu. Muszą jednak zapewnić odpowiednie warunki.

Trzymanie pszczół w zimowisku charakteryzuje się następującymi zaletami:

• podaj mniej;
• zwiększenie żywotności ula;
• brak ryzyka śmierci pszczół z powodu wahań temperatury.

Szkodniki i choroby

Utrzymaniu pszczół często towarzyszą różne problemy. Należą do nich rozwój chorób i atak szkodników. Pszczoły, szerszenie, osy, myszy, mrówki i pająki są prawdziwym zagrożeniem. Aby poradzić sobie ze szkodnikami, wykonaj następujące czynności:

• niszcz gniazda i nory;
• zastawiaj pułapki na szerszenie i osy;
• przeszczep do nowych uli, gdy pszczoły zostaną zarażone ćmą woskową.

Choroby pszczół dzielą się na 2 kategorie - zakaźne i niezakaźne. Pierwsza grupa obejmuje acarapitosis, nosematosis, zgnilca amerykańskiego. Te patologie są związane z infekcją pszczół niebezpiecznymi patogenami. Choroby niezakaźne pszczół rozwijają się w wyniku naruszenia zasad przechowywania i stosowania paszy niskiej jakości.

Dochody i wydatki

Aby rozpocząć pszczelarstwo, musisz wcześniej przeanalizować wszystkie koszty i dochody. Jest to uważane za podstawę prowadzenia biznesu. W przypadku 20 kolonii szacowany koszt wyniesie 3700 USD w pierwszym roku. Tyle pieniędzy będzie potrzeba na zakup pszczół, narzędzi, sprzętu, wyposażenia uli i innych pomieszczeń.

Przy prawidłowej budowie pasieki w pierwszym roku będzie można zebrać 1200-1500 kilogramów produktów pszczelarskich - miodu, wosku, propolisu. Zysk z tego wyniesie około 4600 dolarów. W ten sposób pasieka będzie mogła się zregenerować już w pierwszym sezonie. Jednocześnie zyski będą rosły z roku na rok.

Błędy początkujących

Aby pasieka odniosła sukces, ważne jest, aby stosować się do rad doświadczonych pszczelarzy. Jednocześnie początkujący zazwyczaj popełniają następujące błędy:

1. Zaniechaj regularnych inspekcji uli. Należy to robić co najmniej 3 razy w tygodniu. W okresie rojowym ważne jest, aby codziennie sprawdzać pszczele domki.
2. Nie radzę sobie z rojami. Ważne jest kontrolowanie pszczół, aby nie uciekły.
3. Chcesz uzyskać maksymalną wydajność miodu. W tym celu początkujący pszczelarze karmią pszczoły syropem cukrowym. Skutkuje to miodem o wątpliwej jakości. W rezultacie pszczelarze tracą klientów.

Organizacja pasieki pszczelej ma wiele cech. Przestrzeganie podstawowych zasad hodowli pszczół pomaga osiągnąć dobry sukces w tym biznesie i uzyskać dobry dochód z takiej działalności.

Zalecane