Pasieka nomadyczna: cechy pszczelarstwa ruchomego, zalety i wady, warunki

Zasada pasieki nomadów opiera się na transporcie pszczół z miejsca na miejsce w celu zbierania nektaru. Pszczelarze twierdzą, że w ten sposób można uzyskać więcej miodu niż tradycyjna pasieka, która jest bardziej ekonomiczna. Rozważ powody pojawienia się tej metody hodowli, zalety i wady, jaki transport i sprzęt są wymagane, jak właściwie przygotować ule, kiedy transportować ule i jakie warunki są do tego wymagane.

Przyczyny pojawienia się

Pszczelarstwo nomadyczne powstało, ponieważ pszczelarze nie zawsze mają wystarczająco dużo miejsca, aby owady mogły się z niego karmić przez cały czas.Transport uli pozwala znaleźć nowe miejsca, w których pszczoły mogą zbierać dużo nektaru, można uzyskać czysty miód - z preferowanych roślin. Ten rodzaj pszczelarstwa jest stosowany, jeśli zaopatrzenie w żywność nie jest odpowiednie dla pszczół.

Standardowa odległość na jaką pszczoły wylatują z domków to 2-5 km, przy takiej odległości lub trochę większej trzeba wyjmować domki. Wskazane jest, aby transportować 2 razy w sezonie, nie jest to już zalecane.

Wady i zalety pasiek nomadycznych

Wykorzystywane są pasieki nomadyczne, ponieważ jest to jedyny sposób na zbieranie czystego rodzaju miodu, który jest doceniany przez kupujących. Możesz zebrać więcej produktów niż z tradycyjnej pasieki, bo pszczoły mają nieograniczony dostęp do pożywienia. Zbiory można rozpocząć wcześniej niż w standardowym terminie, a czas zbiorów jest również wydłużony – do późnej jesieni. Harmonogram zbiorów miodu można łatwo kontrolować.

Użycie pasieki nomadycznej jest szczególnie zalecane dla tych pszczelarzy, którzy mają trudności ze znalezieniem miejsca w bliskiej okolicy lub po prostu chcą uzyskać większą produkcję z uli.

Wady korzystania z pasieki nomadycznej to konieczność transportu uli z miejsca na miejsce, mieszkanie w pobliżu pasieki z minimalnymi udogodnieniami, szukanie nowych miejsc do transportu, opieka nad uli.

Wymagania transportowe

Rodzaj transportu zależy od liczby uli, częstotliwości transportu, kategorii i kierowcy. Jeśli uli jest dużo, potrzebujesz maszyny o dużej nośności. Jeśli masa domów przekracza 750 kg, kierowca musi uzyskać prawo jazdy kategorii E. Jeśli prawo jazdy jest kategorii C, transport musi zostać przekonwertowany.

W przypadku korzystania z ciągnika i przyczepy konieczne jest uzyskanie specjalnego certyfikatu. Jeśli pszczelarz nie ma transportu i praw, nadal jest wyjście - możesz zamówić transport od firm. Czasami używany jest wycofany z eksploatacji sprzęt, na przykład autobus, zmieści się w nim co najmniej kilkanaście uli.

Inwentarz

Do transportu i pracy w pasiece potrzebne będą różne urządzenia i sprzęt. Do transportu należy zaopatrzyć się w siatkę, aby zapewnić owadom wystarczającą wentylację i zapobiec parowaniu. Trzeba zaopatrzyć się w drążki wyrównujące i spinające rzędy uli, siatkowe zawiesie do zamykania domów od zewnątrz (wtedy można na miejscu zrobić baldachim dla pszczelarza). Pszczelarz będzie również musiał przygotować i zabrać ze sobą dom na pobyt i artykuły gospodarstwa domowego.

Do pracy z pszczołami będziesz potrzebować: głównego i zapasowego wędzarni, narzędzi stolarskich. Roevni, pistolet natryskowy, puste domy, do których w razie potrzeby można przenieść pszczoły, latarnia.

Przygotowanie do transportu uli

Do transportu wiosennego, gdy na zewnątrz nie jest gorąco, potrzebujesz tylko elementów złącznych. Latem w ramkach może być już miód, dlatego aby nie spadły na pszczoły i czerw podczas transportu, należy je wyjąć z domów i rozłożyć po obwodzie przyczepy.Nieruchomość ram należy zapewnić specjalnymi przekładkami. Jeśli zbiórka miodu zostanie zakończona, możesz transportować ule wraz z plastrami.

Jeśli transport trwa dłużej niż jeden dzień, domy należy przykryć siatką, aby chronić je przed przegrzaniem. Wszystkie przedmioty wewnątrz uli, które mogą spaść, muszą być zabezpieczone, pewnie zamocowane. Pożądane jest usunięcie plastra miodu i ramek.

W jakich warunkach można transportować pszczoły?

Najlepiej przewozić pszczoły w nocy lub w dzień przy pochmurnej pogodzie, kiedy nie jest gorąco. W nocy owady śpią, na drogach jeździ mniej samochodów, a w deszczowy dzień jest mniejsze ryzyko stopienia i odpadnięcia plastrów miodu.

Najlepszy czas na przeprowadzkę to czas, gdy owady skończą zimę, jeśli przeniesiesz je w to miejsce wcześnie, szybko się do tego przyzwyczają. Wiosną w domach wciąż nie ma zbyt wielu czerwiu i dorosłych pszczół, wciąż nie ma miodu w ramkach, przez co trochę ważą.To znacznie ułatwia transport uli.

Metoda pasieki nomadycznej jest zalecana dla tych pszczelarzy, którzy mają ograniczony obszar do trzymania pszczół. Transport w różne miejsca daje większe możliwości uzyskania znacznej ilości miodu i poprawienia jego jakości. Pasieka nomadyczna ma wiele zalet, ale do takiej hodowli trzeba mieć transport, znaleźć nowe miejsca do zbierania i zamieszkać w pasiece lub zatrudnić strażników.