Rasa kur araukańskich: opis i cechy, zasady hodowli, choroby

Udomowiona rasa kurcząt z Ameryki Południowej - Araucan, znana jest z tego, że jej przedstawiciele mają jasny, ciekawy kolor, a kury nioski dają duże jaja z niebieską lub turkusową skorupką. Rasa jest ozdobna, ale przy odpowiedniej pielęgnacji nabiera wysokiej wartości praktycznej. Co jeszcze jest ciekawego i dlaczego Araucana jest popularna? Spróbujmy to rozgryźć.

Korzyści z hodowli

Rasa kur araukańskich ma wiele zalet, co sprawia, że jej hodowla jest bardzo opłacalna i interesująca. Hodowcy drobiu (amatorzy i profesjonaliści) coraz częściej decydują się na to, ponieważ ptaki mają wiele pozytywnych cech rasy:

• pyszne, umiarkowanie tłuste mięso;
• duże jasnoniebieskie lub zielone jajka;
• wysoka produktywność, która jest określana przez wczesne dojrzewanie;
• twardość i bezpretensjonalność;
• możliwość dostosowania w niesprzyjających warunkach.

Pochodzenie rasy

Araucana to starożytna chilijska rasa kurczaków. Po raz pierwszy została wyhodowana przez Indian z plemienia Araucan, którzy mieszkają w małych osadach położonych u podnóża Andów. Aborygeni byli bardzo zainteresowani kurami znoszącymi kolorowe jaja i wojowniczymi bezogonowymi kogutami, jakby stworzonymi specjalnie do udziału w walkach kogutów

Ta rasa była nikomu nieznana przez długi czas. Po raz pierwszy zaczęli o tym mówić w Światowym Stowarzyszeniu Naukowym Hodowców Drobiu, które odbyło się w Hadze w 1920 roku. Od tego czasu rasa zyskała popularność, jest aktywnie hodowana i została włączona do międzynarodowego standardu.

Opis i charakterystyka kur araukańskich

Główną cechą kurczaków i kogutów Araucan jest całkowity brak ogona, chociaż standardy angielskie i australijskie dopuszczają mały ogon. Kolejną ważną cechą rasy jest turkusowy odcień jaj. Każdy z nich waży do 60 gramów. Za niezwykły odcień muszli odpowiada zielony barwnik żółciowy, biliverdin, wytwarzany przez organizm samic i wchodzący do muszli na etapie jej powstawania.

Wzorzec rasy zakłada również specjalne upierzenie głowy. Dozwolone są trzy kombinacje: broda i baczki, frędzle lub frędzle i broda. Wzorzec rasy dopuszcza również 12 odmian kolorów ciała:

• dziki;
• złota grzywa;
• czarno-czerwony;
• dziki niebieski;
• niebieska złota grzywa;
• niebieska pszenica;
• pszenica;
• srebrnogrzywy;
• czarny;
• niebieski;
• niebieskie obramowanie;
• kukułka.

Kurczaki to małe ptaki ważące od 1,6 kg (samice) do 2,5 kg (samce).

Jak one wyglądają?

Niezwykły wygląd kurczaków tej rasy dał początek kilku teoriom. Według jednej z nich współczesne kury araukaskie to skrzyżowanie kur zwykłych z dzikimi bażantami. Nie ma naukowego potwierdzenia tego założenia.

Oprócz bezogonowego, krótkiego ciała i małej głowy, ozdobionej jasnym upierzeniem, można wyróżnić przedstawicieli rasy:

• lekko wypukła klatka piersiowa;
• skrzydła blisko ciała;
• mocny brzuch;
• niebiesko-zielone łapy czteropalczaste,
• pomarańczowe oczy;
• mały grzebień stojący;
• zakrzywiony dziób;
• grube upierzenie.

Wydajność rasy

Kurczaki araukańskie są hodowane głównie ze względu na duże jaja o oryginalnym kolorze. Rasa składa jaja – każdy kurczak przynosi od 160 do 180 jaj rocznie.

Główna część samic zaczyna składać jaja w wieku 6 miesięcy. Nieco później osobniki późnego lęgu - jesiennego lub zimowego - pędzą. Ptak może składać jaja przez cały rok, z wyjątkiem okresów linienia.

Hodowcy aktywnie krzyżują kurczęta Araucan z innymi rasami. Okazuje się bezpretensjonalne, żywotne potomstwo o dobrych cechach rodowodowych. Szczególnie dobre wyniki uzyskano krzyżując te ptaki z kurczętami rosyjskimi grzywaczami.

Doceniane jest również mięso Araucana - jest doskonałe zarówno pod względem smaku, jak i wartości odżywczych. Ale specjalnie tuczenie ptaków na mięso jest bezużyteczne. Przejadanie się zamieni się dla nich w otyłość, a nie w przyrost masy mięśniowej.

Postać ptaka

Koguty rasy araukańskiej są znane ze swojego zarozumiałego usposobienia i, chroniąc terytorium, mogą atakować zarówno obcych, jak i własne. Zdarzają się przypadki demonstracji agresji nawet w stosunku do własnego właściciela.

Kurczaki są spokojne, ale mają jeszcze jedną wadę. Większość samic nie ma instynktu wykluwania potomstwa. Dlatego możliwe jest pozyskiwanie kurcząt rasowych z jaj tylko poprzez inkubację.

Główne zalety i wady

Popularność kur araukańskich rośnie z roku na rok. Ich uprawa jest dość opłacalna, ma wiele zalet.Najbardziej cenione są: dobra nieśność, bezpretensjonalność, wysoka odporność, odporność na choroby oraz oryginalny wygląd. Decydując się jednak na zakup kurczaków, należy pamiętać, że w hodowli występują pewne trudności:

1. Wysoka cena dla ptaków.
2. Samicom brak instynktu wysiadywania jaj.
3. Niska wydajność mięsa.
4. Czystorasowe araukany są trudne do zdobycia, ponieważ jest ich niewiele. Za brak doświadczenia możesz kupić kurczaka niekrewniacza lub krzyżówkę.

Nuanse prowadzenia prywatnego gospodarstwa domowego

Ta rzadka rasa wymaga oddzielnego trzymania. Wspólne mieszkanie z kurczętami innych ras prowadzi do zmieszania genów i stopniowej degeneracji rasy. Zaleca się trzymanie kurczaków w małych rodzinach, w specjalnych klatkach lub wolierach.

Wykończenie lokalu

Pomieszczenie do trzymania kur araukańskich jest urządzone w klasycznym stylu - tak samo jak w przypadku ptaków każdej innej rasy. Dopuszczalne warunki przetrzymywania - w klatkach, wolierach lub na wolnym wybiegu. Powierzchnia pomieszczenia powinna być obliczona tak, aby nie więcej niż 4 kurczaki znajdowały się na 1 metrze kwadratowym.

Najlepiej - trzymać w obudowach. Pozwoli to uniknąć walk między samcami. Pomieszczenie podzielone jest za pomocą drążków na wybiegi, z których każda mieści 1 koguta i nie więcej niż 8 kur.

Musisz zadbać o wystarczającą liczbę grzęd i gniazd. Suche siano, trociny lub piasek należy umieszczać na podłogach drewnianych, ziemnych lub betonowych.

Optymalna temperatura dla ptaków godowych i lęgowych to od 17 do 20 stopni Celsjusza. W długie zimowe wieczory potrzebne będzie źródło sztucznego oświetlenia, a na czas upałów należy zapewnić instalację wentylacyjną.

Przygotowanie placu ćwiczeń

Jeśli ptaki będą żyć w pomieszczeniach, konieczne jest zorganizowanie wybiegu. Jest to przestrzeń otoczona metalowym ogrodzeniem o wysokości co najmniej 1,5 metra. Strona zawietrzna pokryta jest tarczami ze sklejki. Na lato budują baldachim - ochronę przed słońcem i deszczem. Podwórko spacerowe powinno mieć odpowiednią ilość karmników, poidła, pojemnik z kredą i żwirem, kąpiel popiołową.

Instalacja karmników, poideł i łaźni popielnikowych

Podajniki powinny być umieszczone na wysokim podłożu, aby uniknąć kałuż. Pomiędzy karmieniami pojemniki należy myć do czysta i usuwać niezjedzone jedzenie. Zepsute jedzenie może poważnie szkodzić zdrowiu.

Ptaki powinny mieć zawsze swobodny dostęp do świeżej, czystej wody. Jest to szczególnie ważne w letnie upały.

Kąpiele w popiele są niezbędne dla ptaków do czyszczenia upierzenia. Głębokie pojemniki wypełnione są mieszanką popiołu i piasku. Po kąpieli w tej mieszance ptak niezawodnie chroni swoją okrywę piórową przed wnikaniem pasożytów skóry i piór.

Sezonowa przerwa na linienie i leżenie

Każdego roku pod koniec sierpnia rozpoczyna się sezon linienia dla kurczaków. Okres ten jest dla ptaków dość trudny i towarzyszy mu przerwa w produkcji jaj. Ale przy dobrej opiece, odpowiednim karmieniu, diecie witaminowej, produkcja jaj przez ptaki zmniejszy się nieznacznie lub wcale.

Planowana wymiana stada

Produkcja jaj u kur araukańskich trwa 10 lat. Najbardziej aktywny okres trwa dwa lata, wtedy liczba przynoszonych jaj jest znacznie zmniejszona.

Te samice, które przestały nieść nieśność, powinny zostać zastąpione nowymi. Dosyć trudno jest kupić czystorasowe kury araukaskie, dlatego zaleca się samodzielne hodowanie młodych kur niosek. Ten proces wiąże się z pewnymi problemami, ale wszystkie z nich można rozwiązać:

1. Aby zwiększyć płodność, co 20 dni należy przycinać grube pióra wokół szamba kurczaka i koguta.
2. Większość kur araukańskich nie ma instynktu wylęgania. W celu wyprodukowania piskląt jaja umieszcza się w przydomowym inkubatorze lub umieszcza w gniazdach innych ras kur do wyklucia.

Dieta

Przejadanie się jest główną konsekwencją źle skomponowanego menu. Duża ilość pokarmu szybko prowadzi do otyłości ptaków, a co za tym idzie do spadku produkcji jaj. Dieta dla kurcząt rasy Araucan jest opracowywana zgodnie z klasycznym schematem. Jego główne zasady to:

1. Wystarczająca ilość pokarmu białkowego. Źródła białka - dżdżownice, odpady rybne, rośliny strączkowe, mączka kostna.
2. Dość węglowodanów. Pokarmy węglowodanowe - zboża, ziemniaki, dynia.
3. Tłuszcze. Dobra produkcja jaj zależy od ich ilości. Dostawcy tłuszczów roślinnych - ziarna kukurydzy i owsa.
4. Żywność bogata w witaminy. Witaminy niezbędne dla ptaków - grupy A, B, D znajdują się w kiszonce, drożdżach, mączce kostnej.
5. Odpowiednia ilość minerałów, zwłaszcza wapnia. Ten minerał jest niezbędny do tworzenia mocnej skorupy. Popioły, muszle, pokruszone muszle są bogate w mikroelementy.

Dieta musi być dokładnie dostosowana, aby ilość konkretnego produktu nie przekraczała maksymalnego dopuszczalnego dziennego spożycia.

Dorosłe kurczaki

Dorosłe ptaki powinny jeść co najmniej trzy razy dziennie. Rano i wieczorem podają suche ziarno, a na obiad przygotowują płynną pożywkę na bazie zbóż. Dzienna porcja na jednego dorosłego kurczaka powinna wynosić około 150 gramów karmy.

W lecie ptaki pozyskują witaminy i minerały z trawy. W zimnych porach przygotowuje się suplement witaminowy na bazie zmiażdżonych igieł sosnowych.Młode kurczęta otrzymują mieszankę paszową o wysokiej zawartości białka dla aktywnego wzrostu oraz źródła wapnia (kreda, pokruszone skorupki jaj).

Pisklęta

Kurczęta rasy Araucan są karmione według klasycznego schematu. Pierwszy tydzień podaje się z posiekanymi jajkami na twardo, kaszą jaglaną, twarogiem i zieleniną. W tygodniu życia łączą się zielenie - pokrzywy, mlecze, koniczyna. Dozwolone jest podawanie pożywnej paszy dla kurczaków. Warunkiem prawidłowego karmienia jest świeża woda pitna w wystarczających ilościach.

Cechy hodowli

Kurczaki araukańskie mają pewne cechy, których nie można zignorować podczas hodowli rasy.

• obecność genu półśmiertelnego;
• wrodzona bezogon.

Jeśli nie zwrócisz na nie uwagi, nie będziesz w stanie wyprodukować wystarczającej liczby żywotnych kurczaków rasowych.

Gen półśmiertelny

Gen półśmiertelny odpowiada za kształt kępek na głowie ptaka. Są to zbiorniki, broda i szczotki. Gen jest nazywany pół-śmiertelnym, ponieważ jeśli oboje rodzice go mają, może pojawić się niezdolne do życia potomstwo. Tak się dzieje, gdy rodzina się myli. Aby uniknąć ryzyka utraty potomstwa, zaleca się kojarzenie ptaków w następujący sposób: jeden z nich powinien mieć na głowie frędzle, a drugi brodę.

Wrodzona bezogon

Ptaki tej rasy nie mają dolnych kręgów tworzących kość ogonową. Brak ogona doprowadził do rozwoju gęstego upierzenia z tyłu ciała. Utrudnia to proces kojarzenia, co jest dużym problemem. W normalnych warunkach jego procent nie przekracza 60.

Znaczne zwiększenie pozwala na wycięcie od pięciu do sześciu centymetrów długiego puchu wokół kloaki kurczaka i koguta. Zwiększa to współczynnik dzietności do 90-100%.

Możliwe choroby

Kurczaki czystej krwi mają silną odporność wrodzoną i nie są podatne na choroby. Niewłaściwa pielęgnacja i brak profilaktyki mogą wywołać infekcję i infekcję robakami.

Najczęstsze infekcje pasożytnicze to:

1. Roztocza z piór. Choroba jest nieuleczalna, zarażone ptaki są skazane.
2. Rozmyte. Chore ptaki są leczone środkami owadobójczymi. U ludzi ten pasożyt może powodować reakcję alergiczną.
3. robaczycy. Choroba jest przenoszona przez dzikie ptaki, które weszły do kurnika.
4. Pchły. Zakażone zwierzęta odczuwają silne swędzenie skóry, stają się niespokojne i tracą apetyt.

Obowiązkowym środkiem zapobiegawczym, który chroni araukaskie kurczęta przed wnikaniem wszelkiego rodzaju pasożytów, jest regularne leczenie kurnika specjalnymi złożonymi preparatami.

Zalecane