Holenderski koń gorącokrwisty: charakterystyka rasy i zasady trzymania

Elitarny kolor holenderskich koni gorącokrwistych jest popularny na całym świecie. Konie proporcjonalne osiągają sukcesy w sportach jeździeckich i wyróżniają się wysoką inteligencją. Holenderska rasa koni gorącokrwistych zyskała oficjalny status w XX wieku, w czasie, gdy jeździectwo zdobywało popularność na całym świecie. Pełne wdzięku konie są łatwe do trenowania i nieskończenie oddane człowiekowi.

Historia rasy

Konie ciepłokrwiste są nazywane końmi wyhodowanymi przez skrzyżowanie rasowych koni pełnej krwi z gatunkami uprzęży.Gelderlander i Groningen są uważani za przodków holenderskich piękności.Ponadto, według hodowców, przy tworzeniu rasy do krycia wykorzystano różne rodzaje koni. Tak więc w języku „holenderskim” można znaleźć znaki trakeńskie, hanowerskie, westfalskie, holsztyńskie, oldenburskie i inne.

Rasa została oficjalnie zarejestrowana w księdze stadnej KWPN w 1959 roku. Jednocześnie trwały prace nad udoskonaleniem rasy, po 20 latach gatunek został ulepszony. Po kolejnych 10 latach holenderski gorącokrwisty otrzymał tytuł królewski.

Opis i cechy holenderskiego konia stałocieplnego

Głównym celem holenderskich koni stałocieplnych jest jazda konna i udział w zawodach jeździeckich. Prawidłowe, proporcjonalnie wyprofilowane nadwozie o klasycznym typie sylwetki to znaki rozpoznawcze zewnętrza. Charakterystyka i opis rasy:

• klasyczny rodzaj płatków zbożowych;
• prawidłowa zrównoważona budowa ciała;
• bieganie - miękkie, szybkie, pełne wdzięku;
• Średni wzrost ogiera to 168 centymetrów;
• kolor jest dozwolony inny;
• umięśniona klatka piersiowa i szyja, dobrze rozwinięta;
• Nogi są długie, mocne, umięśniona ulga wyraźnie wyrażona na biodrach;
• kochający pokój, posłuszny charakter, konie są oddane człowiekowi.

Zdolność zwierząt do uczestniczenia i wygrywania w sportach jeździeckich zależy od wytrzymałości genetycznej oraz skłonności do nauki i treningu. Obecnie trwa ścisła selekcja wśród przedstawicieli rasy, parzystokopytne z niewielkimi wadami są szybko ubijane.

Uwaga: konie o wysokości w kłębie powyżej 170 centymetrów nie nadają się do sportowych zawodów jeździeckich, przy takiej budowie ciała, stawy i ścięgna są bardzo obciążone.

Zalety i wady

Główne zalety rasy to:

• inteligencja i posłuszeństwo;
• silne muskularne ciało i "lekkie" nogi;
• wytrzymałość i wytrwałość;
• możliwość dostosowania się do zmieniających się środowisk i regionów;
• estetyczny wygląd ras.

Szeroka, potężna klatka piersiowa w połączeniu z mocnymi nogami i prawidłowymi proporcjami ciała pozwala koniom ciągnąć zaprzęg z wysoko uniesioną głową, co czyni holenderskie piękności wyjątkowymi w klasie koni pociągowych.

Wady holenderskich ciepłokrwistych to:

• wysokie osobniki mogą mieć urazy stawów;
• ze względu na częste urodzenie źrebiąt, które nie spełniają wszystkich kryteriów rasy, potrzebny jest ścisły system oceny ogierów hodowlanych i klaczy.

Nawet po uznaniu zwierzęcia za rasowego przedstawiciela rasy przez całe życie, będzie musiało być okresowo wysyłane do ponownej oceny. Obserwacja przedstawicieli rasy, zgodnie z regulaminem, prowadzona jest dożywotnio.

Subtelności konserwacji i pielęgnacji

Aby koń był szczęśliwy, zdrowy i zachwycał swojego właściciela osiągnięciami, konieczne jest zapewnienie mu regularnej opieki, zbilansowana dieta, wyposażenie stajni.

Stabilny

Holenderskie konie gorącokrwiste można hodować na trzy sposoby:

• w stajni;
• stado;
• metoda stabilnego pastwiska.

Stabilna metoda jest uważana za najbardziej praktyczny sposób przechowywania. Należy zmienić matę podłogową. W budynku, w którym mieszkają konie, nie powinno się dopuszczać duszności, ale wiatr nie powinien „chodzić”.W regionach o zimnym klimacie ściany, podłoga i sufit w pomieszczeniu powinny być izolowane. Ważnym wymogiem stworzenia komfortowego środowiska dla zwierząt jest utrzymanie czystości. Zalecane jest regularne czyszczenie i dezynfekcja stajni.

Higiena

Konie czystej krwi wymagają regularnej pielęgnacji: mycia, czesania grzywy i ogona, utrzymania zdrowych nóg i kopyt. Konie trzeba często myć raz w tygodniu, w czasie upałów jeszcze częściej organizowane są kąpiele parzystokopytne. Grzywa i ogon umyte szamponem i odżywką. Po prysznicu zwierzęta są wycierane do sucha i czesane. Utrzymuj pościel w czystości i suchości, aby zapobiec chorobom racic i kopyt.

Po każdym treningu lub wypasie kopyta są przecierane sztywną szczotką, brud jest dokładnie oczyszczany z kopyt. Woda nie powinna być lodowata ani bardzo gorąca.

Jedzenie

Cechy karmienia koni holenderskich:

• optymalna liczba posiłków - 3 razy dziennie;
• żywność musi być świeża i zbilansowana;
• kaloryczna zawartość diety zależy od wieku zwierzęcia, w zależności od aktywności fizycznej i cech składu;
• w okresie jesienno-zimowym ilość witamin w pożywieniu zwiększa się za pomocą suplementów;
• konie powinny zawsze mieć sól w swojej diecie;
• po karmieniu koń jest wysyłany na spacer lub trening nie wcześniej niż 1 godzina;
• woda powinna być czysta i nie zimna;
• Podajnik i miska do picia są okresowo dezynfekowane i dokładnie myte po każdym posiłku.

Podstawą jadłospisu koni roboczych jest siano, warzywa i mieszanka paszowa. Świeże warzywa, wodorosty, czosnek, drożdże, pokrzywy są używane jako wzbogacone suplementy.

Walcz z chorobą

Holenderskie konie ciepłokrwiste są genetycznie obdarzone silną odpornością, doskonale tolerują procesy adaptacji do nowych warunków. Ale ta pozytywna cecha nie oznacza, że możesz odmówić szczepień i planowanego odrobaczenia.

Główne czynniki wywołujące rozwój chorób to:

• złe trzymanie koni;
• wady wrodzone;
• brudna, wilgotna pościel, obecność myszy i szczurów w stajni;
• brak wentylacji w pomieszczeniu, w którym trzymane są zwierzęta;
• wybuch infekcji wśród osób przebywających w tej samej stajni;
• dieta nie jest zbilansowana, jakość produktów jest wątpliwa.

Artiodaktyle wymagają regularnych badań pod kątem oznak choroby. Zmniejszony apetyt, nieumotywowana agresja, luźne stolce, wzdęcia, płyny z oczu, wady skóry, nieprzyjemny zapach i gorączka to powody do pilnego zbadania zwierząt przez lekarza weterynarii.

Cechy krzyżowania i hodowli

Praca nad rasą, tworzenie standardów, ubój zwierząt - praca hodowców, którzy dali światu wyjątkową rasę. Ważne jest, aby wziąć odpowiedzialność za dobór pary do stworzenia potomstwa. Najlepszy wiek dla potomstwa koni to 3-4 lata, chociaż zwierzęta osiągają dojrzałość płciową wcześniej. Aby uzyskać wysokiej jakości potomstwo, początkujący hodowca powinien zwrócić się do profesjonalistów.

Nowoczesne zastosowanie

Holenderska rasa koni ciepłokrwistych jest różnorodna i wszechstronna. Obecnie źrebięta tego gatunku pozyskiwane są do udziału w zawodach jeździeckich oraz do jazdy w drużynie. Koń doskonale nadaje się do jazdy konnej, może pracować w gospodarstwie.

Koszt elitarnych koni może sięgać ogromnych kwot, dlatego przedstawiciele rasy są cenieni przez kolekcjonerów, królewski status rasy jest rozpoznawany na całym świecie.

Zalecane