Jak wygląda baran: opis i gdzie żyją parzystokopytne, od których pochodzą

Owce nazywane są dzikimi przedstawicielami małego bydła. W rolnictwie używa się nazwy owca domowa. Zwierzęta różnią się wielkością, właściwościami wełny i długością rogów. Instynkt stadny i sezonowość hodowli owiec rolniczych odziedziczony po dzikich przodkach. W wyniku selekcji pojawiły się rasy ciężkie mięsne, długowłose i mleczne. Pomysł na to, jak wygląda dzika owca, stopniowo zanika.

Opis zwierząt

Owca to zwierzę parzystokopytne z klasy ssaków. 8 tysięcy lat temu człowiek oswoił dzikie owce, zaczął jeść mleko i mięso oraz robić ubrania z wełny. Łacińska nazwa zwierzęcia to „ovis ammon”. Mongolska nazwa „argali” tłumaczy się jako „dzikie owce”.

Wygląd owiec:

• waga - 70-160 kilogramów;
• wysokość w kłębie - 55-100 centymetrów;
• długość ciała - 60-110 centymetrów;
• profil prosty lub garbowy.

Waga i wymiary ciała różnią się w zależności od rasy. Kobiety ważą mniej - do stu kilogramów. Minimalna długość ogona tryków to 9,5 centymetra. Rogi owiec górskich są ostre na końcach, skręcone w spiralę i osiągają 190 centymetrów długości. Rogi samic są krótsze - 50 centymetrów.

Oddział parzystokopytnych obejmuje owce domowe, które są potomkami owiec górskich i górskich. Pierwsi krajowi przedstawiciele małych przeżuwaczy pochodzą z prehistorycznej Turcji, Syrii i Mezopotamii.

Niektóre części ciała owiec domowych i dzikich różnią się od siebie:

Owce domoweDzikie owceWełnaSkręcone kółka Układa się płaskoRogiTylko u mężczyzn, rzadko u kobiet U mężczyzn i kobietStruktura czaszkiWąskie oczodoły

Znak
	Owalne oczodoły

Rozmiar mózgu barana domowego jest mniejszy niż dzikiego. Również udomowione zwierzęta mają dłuższy ogon. Owce mają specjalną budowę szczęki. Kły i siekacze znajdują się tylko poniżej. Ze względu na nachylenie siekaczy pod kątem rozwartym do szczęki owcy łatwiej odgryźć trawę niż innym roślinożercom. W hodowli owiec samca nazywa się baranem, samica w ogólnym znaczeniu nazywa się owcą, a nie dojrzałą płciowo samicę nazywa się jasną. Dziecko owcy domowej i dzikiej nazywane jest jagnięciną.

Dzikie owce wyróżniają się różnorodnością kolorów: jasnożółty, czerwono-brązowy, ciemnoszary. Ciemna górna część ciała jest oddzielona od jasnego brzucha ciemnym paskiem. Ubarwienie samic jest jaśniejsze niż samców. Latem pojawiają się plamy, a sierść staje się krótsza. Zimą krótkie włosy są zastępowane długimi.

Czysty czarny lub biały kolor jest typowy tylko dla zwierząt gospodarskich.

Odmiany baranów i owiec

Dzikie zwierzęta różnią się cechami zewnętrznymi: długością i skrętem rogów, wielkością ciała, kolorem. Rodzaje dzikich owiec:

• argali;
• urian;
• muflon.

W naturze żyją na obszarze 30 kilometrów, zimą żerują bliżej dolin, gromadzą się w stadzie liczącym nawet tysiąc głów. Dzikie rasy owiec nazywane są aborygenami, a domowe rasy hodowlane nazywane są hodowlanymi. W rolnictwie używa się również nazwy owca pospolita. Zwierzęta są podzielone według produktywności:

• mięso;
• mleczarnia;
• wełniany;
• tłuste.

Istnieją również typy mieszane (które dają dwa produkty) - mięsno-tłusty i mięsno-wełniany.Owce domowe są potomkami muflonów górskich. Od dzikich przodków zachowali instynkt stadny i uległość wobec przywódcy. Przywódcą zostaje największy i najsilniejszy baran rogaty. Owce z rogami są czasami spotykane wśród gatunków mlecznych i mięsnych.

Siedlisko

Dzikie owce żyją w Europie, Azji, na wyspach Morza Śródziemnego i w USA. Muflony występują na Sardynii, Korsyce i na Cyprze. Indie, Iran, Kazachstan i Kaukaz to kraje, w których powszechne są odmiany azjatyckie. Szeroki zakres dzikiej przyrody w Ameryce Północnej od Kanady po wybrzeże Kalifornii.

Dzikie owce można znaleźć w następującym obszarze:

• Grzbiet Nuratau w Uzbekistanie;
• na wzgórzach, skaliste płaskowyże wschodniej Mongolii;
• w Parku Narodowym Khunjirab w Pakistanie;
• w regionie Damodar Kunda i Dolpo w Nepalu;
• na wschodnich zboczach gór Tien Shan;
• w Pamirach, w dolinie Vahdjir w Afganistanie.

W Rosji dzikie owce są powszechne we wschodniej Syberii. Głównym naturalnym siedliskiem owiec są góry. Rzadko żyją na pustyniach. Owce domowe były hodowane od czasów starożytnych w Armenii. We współczesnym świecie hodowle owiec znajdują się w Australii, na wyspach Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii. Wełna owcza produkowana na Kaukazie, Kazachstanie, Chinach, Tybecie i południowych regionach Rosji słynie z wysokiej jakości.

Co jedzą owce

Zgodnie ze sposobem żywienia tryki są klasyfikowane jako roślinożerne. Dzikie zwierzęta jedzą turzycę i przyczyniają się do wysokiego plonowania pożytecznych ziół. Argali z Kazachstanu jedzą bardziej różnorodnie: kwiaty, owoce i gałązki. Nadrabiają brak soli mineralnych za pomocą zasolonej gleby. W czasie suszy stada pokonują duże odległości, aby dotrzeć do jezior i napić się wody.Zimą piją wodę z roztopionych górskich potoków.

Dieta owiec domowych:

• zielona pasza jest podstawą żywienia latem, trawa zawiera niezbędne witaminy i minerały oraz zastępuje paszę. Owce jedzą trawy łąkowe: pasternak, koniczyna, tymotka. Pod koniec lata owce otrzymują przydatne substancje z zieleni żyta i owsa;
• silos - zielona masa, rozdrobniona i zakonserwowana próżniowo, zastępuje soczystą paszę zimą. Kiszonka składa się z kukurydzy, słonecznika, blatów warzywnych. Produkt jest wysokokaloryczny i pożywny niczym świeża trawa;
• siano, słoma - suszy się łodygi lucerny, koniczyny, jęczmienia i owsa, aby zimą nakarmić owce. Uniwersalny pokarm roślinny zachowuje składniki odżywcze, gdy jest właściwie zbierany i przechowywany;
• warzywa - owce pozyskują błonnik z roślin okopowych i tykw. Burak pastewny, dynia, cukinia i marchew zawierają witaminy niezbędne dla zdrowia samców owiec i rozwoju jagniąt. Warzywa są niezbędne w diecie zwierząt, które dają mleko i wełnę;
• żywność skoncentrowana - ziarna pszenicy, płatki owsiane, jęczmień, kukurydza, otręby.

Owca to przeżuwacze z czterokomorowym żołądkiem. Układ pokarmowy owiec wyróżnia się liczną mikroflorą i jest przystosowany do trawienia twardych pokarmów roślinnych.

Zachowanie w środowisku naturalnym

Owce pasą się w ciągu dnia i odpoczywają w nocy. W upale spędzają dzień w cieniu, a o zmierzchu zbierają pożywienie. To zachowanie opiera się na wypasie owiec domowych. Samice z młodymi zbierają się w osobnych grupach. Samce żyją samotnie lub też tworzą osobną grupę z hierarchią.Przewodzi jej najsilniejszy baran, który udowodnił swoją wyższość w pojedynkach.

Dorosłe samice przeważają w dzikich populacjach. Nieletni stanowią 20 procent grupy. Owce trzymaj się blisko siebie, aby nie stracić żadnego z członków stada. Zwierzęta są towarzyskie nie tylko w swojej grupie. Nawiązują również kontakt z przedstawicielami innych społeczności.

Grupy z samcami migrują w poszukiwaniu pożywienia, a latem wspinają się wysoko na zboczach gór. Na wysokości owady ich nie nękają. Migracja zaczyna się również z powodu kłusownictwa, pożarów, głodu.

Jeśli jeden z członków stada zauważył niebezpieczeństwo, daje znak pozostałym - wydaje cichym głosem. Po sygnale grupa przenosi się w bezpieczne miejsce.

Naturalni wrogowie

W naturze poluje się na owce:

• wilki;
• kojoty;
• irbisy;
• lamparty;
• pantery śnieżne;
• gepardy;
• orły;
• złote orły.

Kiedy zaatakują drapieżniki, samotne owce zamarzają i nie ruszają się, dopóki niebezpieczeństwo nie minie. Kobiety i mężczyźni w grupach uciekają. Na długich nogach rozwijają dużą prędkość na płaskim i nierównym terenie. Młode i samice skaczą wysoko. Ciężkie samce odrywają się ciężko. Trudno im uciec przez głęboki śnieg.

Owce nie atakują pierwsze, a odpierają walkę w ostateczności. Spokojne zwierzęta walczą rogami tylko między sobą.

Reprodukcja i długowieczność

Owce i owce żyją 10-12 lat. Sezon lęgowy u dzikich owiec nazywa się rykowiskiem.Samce są poligamiczne i osiągają dojrzałość płciową w wieku 5 lat. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 2 lat. Nierówność tłumaczy się tym, że samiec musi stać się silniejszy i dawać zdrowe potomstwo, a zadaniem samicy jest urodzenie większej liczby młodych i zwiększenie populacji.

O prawo do posiadania kobiet, barany walczą w pojedynkach - zderzają się z rogami. Zwykle duże, sześcioletnie samce wypędzają młodych krewnych ze stada podczas rui u samic. Rykowisko trwa od października do stycznia, a przez kolejne dwa miesiące po jego zakończeniu samce mogą chodzić w stadzie z samicami.

Czas trwania ciąży wynosi 5,5 miesiąca. Poród odbywa się od marca do kwietnia. Częściej rodzi się jedno jagnię, ale dwa młode w potomstwie nie są rzadkością. Rzadziej rodzi się jednocześnie pięć jagniąt.

Waga noworodka wynosi 2,7-4,6 kg. Pierwszy dzień po urodzeniu owce i młode odpoczywają, a następnego dnia idą na spacer. Młode szybko przybierają na wadze i dodają 20-40 kilogramów rocznie.W wieku trzech miesięcy jagnięta mają zęby mleczne, a w wieku sześciu miesięcy trzonowce. Stopniowo przestawiają się na jedzenie trawy, ale nadal piją mleko matki.

Jak odróżnić kobietę od mężczyzny?

Zewnętrzne znaki rozróżniające owce:

• rozmiar - samce są zauważalnie wyższe i większe;
• rogi - ozdoba nie zawsze wieńczy głowę samicy, ich rogi są krótsze. U baranów rogi są skręcone w spiralę z dwoma zwojami, au owiec z jednym niepełnym zwojem.

U gatunków bezrogich samicę można rozpoznać po wymieniu. Na wolności samce mają grubsze włosy z tyłu szyi, które otaczają szyję pierścieniem.

Jak śpią zwierzęta

Owce śpią na stojąco i leżąc. Głęboki sen trwa 3-4 godziny w pozycji leżącej. Senność pojawia się, gdy stoją. Zwierzęta stadne całkowicie zanurzają się w leżeniu, kiedy czują się bezpiecznie. Owce leżą na boku, ponieważ w tej pozycji wygodnie jest im złożyć nogi.

Zalecane