Rasa owiec o drobnym runie: TOP 6 gatunków, cechy i cechy, jak wybrać

Spisie treści

Ogólna charakterystyka owiec z cienkiej wełny
Odmiany ras
Które lepiej wybrać
Konserwacja i pielęgnacja

Rasa cennych owiec o delikatnym runie jest od dawna rozpowszechniona we wszystkich zakątkach globu. Zwierzęta nieprzerwanie dostarczają swoim właścicielom wartościowego błonnika oraz pysznego dietetycznego mięsa. Wybredne zwierzęta łatwo znoszą wszelkie warunki przetrzymywania i przyzwyczajają się do niesprzyjającego klimatu. Hodowla zwierząt domowych z delikatnego runa jest tradycyjnie uważana za dochodowy biznes.

Ogólna charakterystyka owiec z cienkiej wełny

Odmiana owiec wywodzi się od przodków - merynosów. Mieszkańcy Włoch i Azji Mniejszej z powodzeniem hodowali bezpretensjonalne zwierzęta przez ponad 1000 lat, a w połowie XVIII wieku zwierzęta zyskały sławę w innych krajach.

Dzisiaj istnieje wiele ras zwierząt o delikatnej wełnie. Każdy z nich ma swoją własną charakterystykę, ale główne właściwości cennych zwierząt pozostają niezmienione. Główną zaletą zwierzaków jest możliwość łatwego dostosowania się do każdych warunków klimatycznych. Zwierzęta mają dobrze rozwinięty układ kostny.

Wszystkie osobniki ras o delikatnej wełnie mają długie, jedwabiste włosy. Włókna cięte mają pofalowaną strukturę. Delikatność włosów nie przekracza 30 mikronów. Długość pasm nie przekracza 10 cm Zwierzęta wydzielają imponującą ilość smalcu. Skład tej substancji zawiera lanolinę.

Produktywność

Kędzierzawi przystojni mężczyźni - dostawcy miękkiej i ciepłej wełny. Materiał służy do produkcji odzieży, ocieplenia, poduszek i koców. Szczególnie cenione są produkty parciane. Taką nazwę nadano skórom jagnięcym wiele lat temu. Osobniki o drobnym i półdrobnym runie dają cenne potomstwo. Zwierzęta są wykorzystywane jako źródło mięsa i mleka.Zwierzęta rasowe są hodowane w celu rozmnażania nowych ras i poprawy jakości rodzimych owiec.

Wełna

Lekka wełna owiec o delikatnym runie jest jednolita i składa się głównie z puchu. Maksymalna rozdrobnienie cennego włókna wynosi 25 µm. Zwierzęta są regularnie strzyżone. Roczne strzyżenie od zwierzęcia o drobnym runie zależy od rasy owcy. Średnio tryki dają do 16 kg runa, owce 7-8 kg.

Wydajność czystej wełny po obróbce na mokro wynosi 30-50% pierwotnej ilości surowca.

Płodność

Aby hodowla owiec była opłacalna, zwierzęta muszą aktywnie się rozmnażać. Młode zwierzęta osiągają dojrzałość płciową między 6 a 12 miesiącem życia. Ciąża u zwierząt trwa 146 dni. Jeśli przedstawiciele rasy owiec o drobnym runie mogą rodzić kilka razy w roku, okres ciąży ulega skróceniu.Jednorazowo owca jest w stanie przywieźć od 1 do 3 jagniąt.

Odmiany ras

W zależności od celu, eksperci dzielą zwierzęta z delikatną wełną na 3 kategorie: wełna, wełna mięsna (półdelikatna wełna) i osobniki mięsne.

Merynosa radzieckie

Rasa powstała w pierwszej połowie XX wieku. Przodkami sowieckich merynosów były owce Novokavkazsky i Mazaevsky, a także przedstawiciele ras Ałtaju i Askani. Cechą sowieckich merynosów jest podział zwierząt na 2 odmiany: osobniki wełniane i z wełny mięsnej. Zwierzęta włochate można łatwo rozpoznać po 2 poprzecznych fałdach na skórze znajdujących się w okolicy szyi. Na tej samej części ciała owcy mięsno-wełnianej znajduje się tylko jedna podłużna fałda podłużna. Sowieckie merynosy są inne:

harmonijne, proporcjonalne dodawanie ciała;
potężny układ szkieletowy;
proste, masywne kończyny;
imponująca masa ciała (owca waży 100-110 kg, owce - 50-55 kg);
gęsta, gęsta, śnieżnobiała sierść pokrywająca całe ciało zwierzęcia.

Przez rok samce przynoszą do 16 kg runa. Od owiec strzyż 6-7 kg wełny, klasa jakości 64-70. Po czyszczeniu na mokro wydajność surowców wynosi 40%.

Plusy i minusyMerynosy radzieckie są płodne. Kobiety są dobrymi matkami.Osobniki przystosowane są do zimowych warunków utrzymywania i wypasuSłabo rozwinięte mięśnie.Dają mało mięsa.podoba mi się to nie podoba mi się

Sprzedaż owiec

Salskie owce pojawiły się w wyniku pracy sowieckich specjalistów.Naukowcom udało się skrzyżować cenne owce Rambouillet z baranami Nowokawkazsk i Mazaev. Zwierzęta są przystosowane do ciepłego klimatu regionu Rostowa. Duże zwierzęta mają godną pozazdroszczenia wytrzymałość i silną odporność. Przedstawiciele rasy Sal charakteryzują:

potężna budowa ciała;
szeroka, rozszerzona klatka piersiowa;
wydłużony kształt tułowia;
waga dojrzałego tryka osiąga 90-95 kg, macica - 50 kg;
obecność 2 głębokich fałd poprzecznych i jednej długiej fałdy podłużnej w okolicy szyi.

Lekkie kosmyki sierści zwierzęcej dorastają do 7-8 cm Rocznie strzyże się 16 kg surowca z owiec, do 7 kg z owiec. Włókno podstawowe uzyskane od matek ma klasę 70. Samce dają poziom wełny 64.

Plusy i minusyDrobna struktura włosów.Doskonały plon czystego runa.W niehodowlanych zdarzają się osobniki o niskiej jakości wełnie.Dają mało mięsa.podoba mi się to nie podoba mi się

Stawropolska

Stawropolska owca z wełny pojawiła się w latach 50. ubiegłego wieku. Aby stworzyć nową rasę, miejscowe zwierzęta krzyżowano z merynosami australijskimi, owcami rambouillet i przedstawicielami nowego gatunku owiec rasy kaukaskiej. Zwierzęta Stawropola charakteryzują:

Niewielki wzrost. Jednoroczne tryki rosną z trudem do 62 cm, wielkość samicy jest nieco skromniejsza.

Rozwinięty, silny system szkieletowy.
Lekko obwisły zad i szerokie lędźwie.
Średnia waga tryka osiąga 95-100 kg, samica przybiera 45-50 kg.
Wytrzymały dekolt ozdobiony kilkoma zakładkami. Owce mają rogi.

Stawropolskie owce są mistrzami w tworzeniu dużej ilości miękkiej wełny. Długość śnieżnobiałych pasm sięga 9-11 cm, szczególnie mocno zarośnięte są obszary brzucha, głowy i kończyn zwierzaka. Każdego roku z każdego tryka uzyskuje się ponad 15 kg doskonałej wełny, od owcy strzyży się do 8 kg surowca. Po obróbce na mokro uzysk netto wełny wynosi 43%. Gruby, delikatny polar należy do klasy 64-70.

Plusy i minusyŁatwo przystosowują się do suszy.Gruby, jedwabisty polar.Niezbyt płodny.W nielęgowych występują osobniki o zdeformowanych stawach skokowych i słabej jakości sierści.podoba mi się to nie podoba mi się

Owce uralskie

Miejscem narodzin owiec z Południowego Uralu jest region Orenburg. Specjaliści ulepszyli lokalną różnorodność grubowłosych zwierząt przy pomocy owiec Prekos, a także zwierząt ras Tsigai i Stawropol.

Poszczególne osobniki są dobrze przystosowane do trudnych warunków klimatycznych. Zwierzęta są w stanie zdobyć pokarm nawet pod warstwą śniegu. Owce z wełny mięsnej z Uralu Południowego są inne:

potężna budowa ciała;
zaokrąglone ciało;
obecność "brody" na szyi;
imponująca waga (waga barana - 120 kg, waga owcy - 65 kg);
wełna dobrej jakości. Długość mocno zaciśniętych pasm sięga 9 cm, a znak jakości to 60-64 stopnie. Po przetworzeniu wydajność netto surowców wynosi 50%.

Rasa słynie z wysokiej jakości mięsa. Produkt posiada delikatny, wyrafinowany smak i jest prawie całkowicie pozbawiony specyficznego zapachu. Zwierzęta szybko rosną i aktywnie przybierają na wadze.

Plusy i minusyDają dużo mięsa.Zwierzęta mają dobrze rozwinięte mięśnie.Nie płodne.Wydzielają mało tłuszczu. To źle odbija się na jakości runy.podoba mi się to nie podoba mi się

Prekosy owiec

Zwierzęta Prekos pojawiły się dzięki francuskim specjalistom. Hodowcy skrzyżowali merynosy angielskie o delikatnym runie z owcami rambouillet. Przedstawiciele gatunku owiec z wełny mięsnej zakochali się w hodowcach zwierząt gospodarskich z południowych regionów kraju, dzięki czemu można ich spotkać w wielu gospodarstwach. Dzięki specjalnej konstrukcji kopyt zwierzęta poruszają się swobodnie po zboczach wzgórz.

Dla charakterystyki prekosowa:

płaskie, proste plecy;
dobrze rozwinięte mięśnie;
masywny szkielet;
szeroko rozstawione kończyny;
średnia waga dla mężczyzn to 82-100 kg, dla kobiet - 52-68 kg.
głowa i kończyny wolne od włosów;
Długość śnieżnobiałych pasm wynosi 10 cm, a wskaźnik jakości 60-64 stopnie.

Przez 1 rok z barana ścina się 8-9 kg cennej wełny. Macica daje 4-5 kg surowców. Wydajność włókien netto po obróbce (praniu) wynosi 50%. Prekosy są płodne - w połowie przypadków porodów samice przynoszą po 2 jagnięta. Głównymi zaletami rasy prekos są szybkie dojrzewanie młodych i doskonała jakość mięsa. W wieku 9 miesięcy zwierzęta przybierają na wadze i są poddawane ubojowi.

Plusy i minusyŁatwo dostosowują się do niesprzyjających warunków.Kobiety są dobrymi matkami.Szybko nabiera masy.Dają trochę runy.W prekos obszar brzucha jest słabo zarośnięty.podoba mi się to nie podoba mi się

Kazachska rasa cienkiej wełny

W wyniku krzyżowania lokalnych zwierząt o grubych ogonach ze zwierzętami rasy Prekos, merynosami australijskimi i ramboulierami, narodziły się kazaskie owce o delikatnym runie.

Dla przedstawicieli rasy charakterystyczne są:

silnie zbudowany, wydłużony tułów;
imponująca waga (mężczyzna - 100-116 kg, kobieta - 60-70 kg);
Wzrost kędzierzawego zwierzaka osiąga 75 cm.

Bezrogie owce kazachskie są niezawodnymi dostawcami jedwabistej jasnobeżowej wełny. Od każdego samca ścina się do 12 kg surowców, samice dają wełnę nie więcej niż 5-6 kg. Grubość włosa to 19,5-20,5 mikrona. Poziom jakości pasm to 64-70. Każdego roku zwierzak daje właścicielom 152 litry tłustego mleka (do 9%).

Wypas owiec przez cały rok. Zwierzęta wyróżniają się rzadką wytrzymałością, spokojnie znoszą wyczerpujący upał i mróz. Zwierzęta nie są wybredne w kwestii jedzenia. Nawet przy złym odżywianiu, kędzierzawi przystojni mężczyźni łatwo przybierają na wadze.

Plusy i minusyŁatwo przyzwyczaić się do całorocznej zawartości na świeżym powietrzu.Płodny.Nadaje się do ulepszania lokalnych odmian.Grubość i miękkość wełny pozostawiają wiele do życzenia.Wytwarza mało tłuszczu.podoba mi się to nie podoba mi się

Które lepiej wybrać

Wybór rasy zwierząt zależy od warunków klimatycznych i położenia geograficznego gospodarstwa. Zaleca się zwracanie uwagi na bezpretensjonalne i wytrzymałe krzyże.Takie zwierzęta rodzą się od przedstawicieli różnych ras. Spośród rasowych osobników merynosy wyróżniają się wysoką produktywnością.

Zwierzęta są znane jako źródło wysokiej jakości wełny. Jedna z odmian rasy Merino trafiła do rosyjskich hodowców bydła z Australii.

Ostateczna tabela rankingowaMerynosów radzieckichSal owiecStawropolOwce uralskiePrekos owiecKazachska rasa z delikatnej wełny

Konserwacja i pielęgnacja

W zimie zwierzęta trzymane są we wspólnym pokoju. Do tych celów odpowiedni jest każdy przestronny, wentylowany budynek. Owce z małymi jagniętami są izolowane w osobnych boksach. Zimowa dieta zwierząt domowych składa się z siana, kiszonki z kukurydzy i roślin okopowych. Do podajników należy wsypać sól, a do poideł wlać czystą wodę.

W ciepłe dni zwierzęta są wysyłane na pastwiska. Powinno być kilka działek, ponieważ zwierzęta zjadają okrywę trawą do samych korzeni.Poprzez naprzemienne obszary wypasu hodowcy zwierząt gospodarskich umożliwiają regenerację roślinności. W nocy zwierzęta trzymane są pod baldachimem. Kopyta są okresowo przycinane, zarośnięta wełna jest przycinana i zabezpieczana przed robakami.