Rasa krów holsztyńsko-fryzyjskich: opis i cechy, treść

Rasa holsztyńsko-fryzyjska jest bardzo wydajna i jest najbardziej powszechna w USA i Kanadzie w jej kierunku. Krowy rasy holsztyńsko-fryzyjskiej są hodowane głównie do produkcji mleka. Drugi kierunek to mięso, ale pod warunkiem zapewnienia zwierzętom odpowiedniej opieki, w tym odpowiednio skomponowanej diety. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie znacznych ilości mięsa wysokiej jakości.

Historia hodowli

Ta odmiana została uzyskana ze skrzyżowania ras holenderskich i czarno-białych. Rasa germańska została sprowadzona w I wieku naszej ery.mi. do Fryzji, która obecnie zajmuje terytoria Północnej Holandii, Fryzji i Groningen. Tutejsze krowy miały jasny kolor, a te przywiezione były czarne. W wyniku ich hodowli urodziły się barwne cielęta, które nazwano holsztyńsko-fryzyjskim.

Punktem wyjścia do aktywnej hodowli krów był zakup holenderskiej krowy przez Amerykanina o imieniu Chenery. To on zaczął przeprowadzać pierwszą pracę selekcyjną od 1852 roku. Rasa stała się powszechna ze względu na wysoką produktywność i zdolność przystosowania się do nowych warunków życia.

Krowy nie były ulepszane w Holandii, ale w USA i Kanadzie zwracano na to szczególną uwagę. Głównym kierunkiem jest zwiększenie objętości mleczności i produktów mięsnych. Kilka lat później powstało Stowarzyszenie Hodowców Hodowli Bydła Holsztyńsko-Fryzyjskiego, na czele którego stał wspomniany Chenery. Rok później rasa rozpowszechniła się w kolejnych dwunastu stanach. W tym samym czasie wydano księgę rodowodową rasy.

Wskaźniki wagi, które można było osiągnąć poprzez aktywne karmienie, wynosiły około 1500 kilogramów. Zróżnicowanie wynika z odmiennego składu gleby i jakości paszy.

Wygląd i cechy rasy holsztyńskiej

Rasa ma uderzające cechy - zarówno wygląd, jak i charakter. Główną różnicą jest różnorodny kolor, duży rozmiar i moc. Najczęściej występuje czarno-biały garnitur, rzadziej - z domieszką czerwieni. Ta ostatnia opcja była wcześniej niepożądana i takie krowy były zabijane. Jednak później zostały uznane za spełniające standard i zaczęły się rozmnażać.

Opis

Zewnętrzna część zwierzęcia wyróżnia się następującymi cechami:

1. Duży tułów w kształcie klina.
2. Szeroki mostek.
3. Długie kończyny.
4. Potężna miednica.
5. Obszerna talia.
6. Zakrzywiony tył.
7. Wydłużona szyja, wydłużona głowa (większa u samców).
8. Duże wymię z małymi strzykami.
9. Kolor czarno-biały lub czerwony i pstrokaty (w Niemczech).
10. Brak rogów.
11. Mały garb na plecach.
12. Wysokość - 145 centymetrów dla krowy, 160 centymetrów dla byka.
13. Mężczyzna waży około 900 kilogramów (maksymalnie 1,5 tony), samice ważą średnio 800 kilogramów.
14. Dobry stan zdrowia (jeśli warunki przetrzymywania są odpowiednie).
15. Wspaniałe jedzenie (wymaga dobrze opracowanej diety).

Rasa nie różni się wytrzymałością - zwierzęta nie czują się dobrze podczas upałów. W takich warunkach wydajność mleka spada. Dzięki pracy selekcyjnej udało się osiągnąć wzrost wytrzymałości. Poprawa walorów rasy trwa do dziś.Zwierzęta wymagają warunków przetrzymywania: regularne wietrzenie i wentylacja, dokładne sprzątanie pomieszczeń.

Rasa jest kapryśna. Na przykład pod wpływem stresu lub w przypadku nieprzestrzegania zasad opieki mleko może zniknąć u krów. Jeśli zwierzę jest z czegoś niezadowolone, może przewrócić pojemnik z wodą lub jedzeniem. Najważniejszą cechą każdej rasy jest jej wydajność. Holsztyńsko-fryzyjskie produkuje zarówno mięso, jak i mleko, więc wskaźnik produktywności dzieli się na dwa typy.

Szczególnie dobre wyniki pod względem wydajności mleka, za co szczególnie cenione są holsztyny.

Wydajność mleka

Wydajność mleka osiąga 20 litrów dziennie przy odpowiedniej pielęgnacji i zbilansowanej diecie. Maksymalna ilość to 45 litrów mleka dziennie. Rocznie produkuje się do 7,3 tys. litrów mleka. Zawartość tłuszczu w produkcie wynosi 3,8%.

Ilość mleka zależy od kilku czynników:

• odżywianie krów;
• wiek;
• liczba urodzeń (bardzo młode jałówki wykazują niskie wyniki, ponieważ ich wymiona nie są wystarczająco rozwinięte, a dobra wydajność utrzymuje się do szóstego wycielenia);
• okres karmienia;
• siedlisko;
• genetyka;
• sezonowość;
• kolor sierści (czerwono-białe krowy produkują mniej mleka niż ich czarno-białe kuzynki).

Wydajność mięsa

Młode osobniki do roku dorastają do 65-70% masy dorosłych krów. W wieku dwóch lat waga buhajów wynosi około 500 kilogramów (przy odpowiednio skomponowanej diecie). Masa dorosłego byka waha się od 850 do 900 kg.

Wady i zalety

Plusy i minusywysoka wydajność mleka;uzyskanie wysokiej jakości mięsa;czystość;dobre zdrowie;umiejętność przystosowania się do nowych warunków życia;byki są wykorzystywane do rozmnażania innych rodzajów krów.kapryśność w jedzeniu;potrzeba wygodnej treści;słaba wytrzymałość;kapryśny charakter;podatność na stres.

Cechy konserwacji i pielęgnacji

Aby krowy czuły się komfortowo, nie chorowały i wykazywały dobre wyniki w produkcji mleka, muszą zapewnić normalne warunki życia:

1. Regularne i dokładne czyszczenie obiektu, w którym przechowywane są próbki.
2. Dostępność wentylacji i klimatyzacji.
3. Brak dozwolonych wersji roboczych.
4. Nie stresuj zwierząt.
5. Zalecany typ zawartości bezpłatnego pudełka.
6. Właściwa pielęgnacja noworodka. Staranna higiena (odporność jest słaba, więc organizm jest podatny na infekcje).
7. Pierwsze dwa tygodnie cieląt dostosowują się do warunków zewnętrznych. Miejsce porodu musi być leczone środkami dezynfekcyjnymi.

Plan spotkania

W zależności od wieku zwierzęcia różni się również rodzaj jego żywienia:

• Miesięczne cielęta żywią się siarą;
• w wieku dwóch miesięcy młode zwierzęta jedzą warzywa korzeniowe, płatki owsiane, gotowane ziemniaki;
• cielęta są przestawiane na mieszankę siana i zboża po czterech miesiącach;
• dieta półroczna składa się z siana, roślin okopowych, kiszonki i koncentratów.

Dieta krów w okresie laktacji obejmuje:

• karma sucha (mączka zbożowa, kostna i mięsna, koncentraty);
• warzywa, kiszonka, zielona trawa, rośliny okopowe;
• siano, słoma, ciastka, otręby, sianokiszonka (poprawiają pracę przewodu pokarmowego).

Aby poprawić zawartość tłuszczu w mleku, krowom podaje się śrutę słonecznikową i mieszankę paszową. Aby zwiększyć wydajność mleka, dodaj do menu marchew, melasę, ziemniaki.

Hodowla

Przed hodowlą musisz wyposażyć pomieszczenie dla krów. Jego powierzchnia jest określana w zależności od planowanego inwentarza żywego i dostępności wolnej przestrzeni. Stodoła powinna znajdować się piętnaście metrów od budynku mieszkalnego i dwadzieścia metrów od źródeł wody. Racjonalnym rozwiązaniem jest umieszczenie obory obok ogrodu, aby łatwiej było pozbyć się obornika.

Pożądane jest, aby pokój miał strych. Powierzchnia stodoły dla jednej osoby wynosi osiemnaście metrów kwadratowych. Przy większej liczbie krów wystarczy sześć metrów kwadratowych na zwierzę (dziewięć w przypadku cieląt).

Pomieszczenie powinno mieć karmniki, korytarz, odpływ odpadów, wentylację. Ściany obory murowane z cegły. Betonowa posadzka wznosi się dziesięć centymetrów nad ziemią i jest ustawiona pod niewielkim kątem, aby odprowadzać nieczystości. Optymalna temperatura powietrza dla zwierząt to 10-15 stopni.

Rasa holsztyńska jest hodowana zarówno w czystej postaci, jak i zmieszana z innymi kolorami. Najważniejsze jest to, że dziedziczność mleka jest przekazywana przez linię męską. Krowy hodowane są na dużą skalę sztucznie, a w rolnictwie prywatnym krzyżowanie odbywa się w sposób naturalny.Średnia waga cieląt to 38 kilogramów (jałówki - 35).

Choroby i ich leczenie

Rasa ma silną odporność, ale jeśli zasady opieki nie są przestrzegane, choroby takie jak:

• nekrobakterioza;
• leptospiroza.

W leczeniu zalecana jest terapia antybakteryjna. Jeśli w oborze obserwuje się przeciągi, u zwierząt rozwija się zapalenie sutka. Do leczenia stosuje się również antybiotyki, które wstrzykuje się w dotknięte obszary za pomocą cewnika. Rasa holsztyńsko-fryzyjska słynie z produktywności – zarówno mięsa, jak i nabiału. Utrzymanie tych krów wymaga nakładów pracy i nakładów finansowych, ale przy dobrej opiece, wysoka wydajność mleka z nawiązką zrekompensuje te koszty.

Zalecane