Kozy kaszmirskie: opis i charakterystyka rasy, warunki przetrzymywania

Kozy kaszmirskie są hodowane ze względu na ich wyjątkowy puch. Jest to stosunkowo niewielka rasa, która charakteryzuje się wyrafinowaniem i atrakcyjnym wyglądem. Aby hodowla zwierząt była udana, muszą zapewnić pełną i wysokiej jakości opiekę. Musi być kompleksowy. Jednocześnie ważne jest ścisłe przestrzeganie zasad karmienia zwierząt.

Opis i cechy kóz kaszmirowych

Zwierzęta często można spotkać w górach Azji. Ponadto mieszkają w Indiach. Kozy są przystosowane do życia na terenach wysokogórskich i bez problemu wytrzymują warunki nawet na dużych wysokościach.Wahania temperatury przy zimnej i ciepłej pogodzie mogą wynosić od -40 do +40 stopni. Jednocześnie parametry produktywności zwierząt pozostają wysokie.

Kozy kaszmirskie są głównie koloru białego z lekko żółtawym odcieniem. Czasami zdarzają się osobniki szare lub brązowe. Mają też tak zwane ślady podpalania.

Kozy mają długie włosy. Jednak to nie sama wełna ma dużą wartość, ale podszerstek, który zawiera dużo puchu. Jego unikalne cechy to doskonałe właściwości termoizolacyjne. Materiał jest uważany za elastyczny i sprężysty. Ponadto jest całkowicie hipoalergiczny. To właśnie obniża wysokie koszty kaszmiru.

Przez 1 rok ze zwierzęcia można uzyskać 85-140 gramów puchu. Jednocześnie wełna wykorzystywana jest głównie do produkcji grubych tkanin.

Wysokość zwierząt w kłębie sięga 60 centymetrów. Ich długość wynosi do 1,5 metra. Rogi są długie i płaskie, mocno zwinięte do tyłu.Inną cechą kóz jest nietypowy profil orła i długie uszy. Czasami są zwierzęta z normalnymi uszami.

Poza puchem, wiele osób je mięso i mleko tych kóz. Rasa Kamshira ma inną nazwę. Często nazywane są szalami. Wynika to z faktu, że szale kaszmirowe są uważane za najpopularniejsze produkty puchowe. Produkty zyskały dużą popularność ze względu na swoją lekkość, niezawodną ochronę przed zimnem i niezwykłą miękkość. Taki szal można łatwo przeciągnąć przez pierścień. Ponadto produkty odznaczają się niezwykłą urodą.

Po raz pierwszy szal został wykonany z koziego puchu w czasach starożytnych. Dokonano tego w Srinagarze, który był stolicą Kaszmiru. Takie produkty były popularne w Cesarstwie Rzymskim. W Europie pojawiły się w XVI wieku.

Wady i zalety

Ten typ kozy charakteryzuje się wieloma zaletami:

• łatwe do rozmnażania;
• wysoka wytrzymałość skóry;
• jakościowy puch;
• wysoka wydajność;
• pyszne i delikatne mięso.

Jednocześnie kozy puszyste mają stosunkowo niewiele wad. Jednym z nich jest konieczność czesania. Ta procedura zajmuje dużo czasu i wymaga cierpliwości. Ważne jest posiadanie odpowiednich umiejętności. Ponadto nie można pominąć procesu linienia. Wynika to z utraty dużej ilości unikalnego puchu, dla którego zwykle hodowane są kozy.

Subtelności konserwacji i pielęgnacji

Kozy są zachęcane do swobodnego wypasu w okresie letnim. Należy to zrobić po zniknięciu rosy, ponieważ wilgoć jest bardzo szkodliwa dla tych zwierząt.Gdy jest mokra, istnieje ryzyko zwinięcia się wełny w grudki. Kiedy pada, zwierzęta potrzebują schronienia. W opiece nad kozami zaleca się przestrzeganie zasad higieny. Ważne jest, aby pomieszczenie było suche i dobrze wentylowane. Warto położyć na podłodze czystą pościel, którą trzeba ciągle zmieniać.

Nic nie da się wykorzystać na ciepłą drewnianą podłogę. Jednak w takiej sytuacji wymagany będzie pochyły odpływ, przez który przepłynie nadmiar cieczy. Zaleca się umieszczenie karmnika tak, aby koza nie mogła się do niego wspiąć nogami.

Aby pielęgnacja zwierząt była skuteczna, ważne jest, aby na czas rozczesać puch. Zaleca się robić to późną zimą lub wczesną wiosną. Ta procedura jest przeprowadzana w 2 etapach w odstępie 2 tygodni. Jednocześnie nie można przegapić terminów, ponieważ istnieje ryzyko zmniejszenia objętości puchu i pogorszenia jego cech jakościowych. O gotowości świadczy pojawienie się puchu na powierzchni wełny.

Dieta

Te kozy wyróżniają się niewymagającym pożywieniem. Latem większość ich diety stanowi świeża trawa. Od wiosny do końca jesieni kozy mogą przebywać na pastwiskach. Zwierzęta chętnie zjadają gałęzie drzew i krzewów. Dozwolone jest również podawanie zieleni ogrodowej - wierzchołków marchwi i buraków, liści kapusty, niektórych rodzajów chwastów. Ponadto kozy chętnie jedzą owoce. Wieczorem, po pastwisku, wolno im dać trochę otrębów.

W zimie zaleca się podawać zwierzętom siano, słomę, posiekane warzywa w postaci surowej lub ugotowanej. Dopuszczalne jest również stosowanie rozdrobnionego ziarna, paszy na parze, mioteł z gałęzi. Ziemniaki można podawać tylko gotowane. Każdego dnia kozy powinny zjadać 3-4 kilogramy warzyw i 300 gramów zbóż. Dopuszczalne jest również użycie silosu. Ponadto jego ilość nie powinna przekraczać 4 kilogramów.

Równie ważna jest dostępność misek do picia z czystą wodą i zaleca się codzienne wymienianie płynu.

Hodowla i choroby

W przypadku hodowli kóz ważne jest, aby wybrać odpowiednią matkę i kozę. Najlepiej ocenić stan osobników przed rozczesaniem puchu. Muszą mieć zdrowy i energiczny wygląd. Równie ważny jest stan sierści. Powinien być czysty i lśniący.

Nie hoduj samców i samic, które są blisko spokrewnione. W takiej sytuacji nie będzie możliwe uzyskanie zdrowego potomstwa.

Ciąża kobiety trwa około 5 miesięcy. W tej chwili potrzebuje lepszego odżywiania. Zwierzę potrzebuje dużo gotowanych warzyw. Jednocześnie należy zmniejszyć ilość otrębów i mieszanek paszowych.2 tygodnie przed jagnięciem zaleca się całkowite usunięcie tych produktów z diety. Po zakończeniu ciąży rodzą się 1-2 młode. Kozy Kamshira mają wiele zalet i są hodowane głównie na puch. Jednocześnie ważne jest zapewnienie im odpowiedniej opieki i zbilansowanej diety.

Zalecane