Kozy kameruńskie: opis i mleczność rasy, warunki przetrzymywania

Miniaturowe kozy pierwotnie wyróżniają się różnymi rasami. Kameruńskie kozy karłowate stały się częstsze na farmach. Według hodowców są to zdyscyplinowane, nieszkodliwe zwierzęta, które praktycznie nie chorują i dobrze się rozwijają w różnych warunkach klimatycznych. Zwierzęta są czyste, nie wymagają szczególnej uwagi i dają pyszne pożywne mleko.

Historia występowania

Ojczyzną zwierząt karłowatych jest kontynent afrykański. Uważa się, że pochodzenie kóz kameruńskich wywodzi się z ras karłowatych i nigeryjskich, które do dziś są hodowane na mięso i mleko.Dzięki podróżnikom morskim do Europy przybyły miniaturowe zwierzęta. Wiele rodzin trzyma kozy kameruńskie jako zwierzęta domowe.

Opis i charakterystyka kóz kameruńskich

Zwierzęta należą do grupy kóz ras karłowatych. Średnio długość ciała w kształcie klina wynosi 66-70 cm, wysokość w kłębie nie przekracza 50 cm, samce ważą 20-23 kg, a samice 12-16 kg. Małe zwierzęta mają przyjazne usposobienie, dobrze dogadują się z ludźmi. Ubarwienie zwierząt jest dość zróżnicowane - futro jest białe, kremowe, szare, brązowe, a nawet czarne.

Sieć nie jest bardzo długa, ale niektórzy rolnicy hodują zwierzę na wełnę.

Rasa jest wielopłodna. Koza może mieć do pięciu dzieci. Zdrowa dorosła koza daje mleko w ilości 1,5-2 litrów. Są osobniki, od których można wydoić do 3 litrów tłustego mleka dziennie, pod warunkiem trzykrotnego dojenia.

Główne zalety i wady

Kozy kameruńskie nie są wymagające w hodowli, są odporne na choroby zakaźne. Pokazuje rasę i inne pozytywne cechy:

bezpretensjonalność w diecie. Nawet opadłe liście i cierniste krzewy można karmić zwierzętami;
możliwość dostosowania do różnych warunków klimatycznych. Dlatego rasa jest hodowana w regionach o różnych warunkach temperaturowych;
kobiety mogą rodzić dzieci przez cały rok;
zwierzaki dobrze dogadują się z innymi zwierzętami, aktywnie kontaktują się z ludźmi. Jeśli cierpliwie pracujesz z kozami, nauczą się one wykonywać polecenia, odpowiadaj na pseudonim.

Podczas hodowli rasy należy również wziąć pod uwagę negatywne cechy: zwierzęta są bardzo płochliwe, więc wymagają spokojnego obchodzenia się, nie rozwijają się dobrze w warunkach samotności, dlatego zaleca się, aby mieć co najmniej parę zwierząt.

Subtelności trzymania i opieki nad zwierzętami

Jeśli w gospodarstwie jest inne małe bydło, dla miniaturowych zwierząt przeznacza się osobny wybieg. Dla każdego zwierzaka wyposażone jest stanowisko z leżakiem.

Kozy kameruńskie nie tolerują wilgoci, dlatego pomieszczenie musi być suche, optymalna temperatura to 17-19°C.

Cecha rasy - umiejętność skakania. Dlatego, aby utrzymać zdrową formę fizyczną na pastwiskach, kozy muszą wyposażyć „tor przeszkód” - pagórki, zjeżdżalnie, a nawet drabiny. Ze względu na wzmożoną aktywność kóz konieczna jest regularna pielęgnacja ich kopyt – przycinanie i dezynfekcja.

Czym karmić tę rasę

Dietę można warunkowo podzielić na lato i zimę. W ciepłym sezonie na pastwisku pasą się kozy, podstawą żywienia jest zielona trawa, gałązki, siano.

Zwierzęta są również karmione świeżymi owocami i warzywami. Podstawą zimowej diety są:

mieszanka paszowa, odpady żywnościowe (stawka dzienna na osobę - 150-250 g);
owoce, świeże warzywa - 800-900g;
silos - 200-350 g.

Podajniki powinny być zawsze wypełnione sianem, słomą. Aby uzupełnić zapas witamin i minerałów, kredę i sól wlewa się do oddzielnych pojemników. Kozy lubią też ucztować na miotłach - rolnicy przechowują wiązki brzozowe, dębowe, klonowe. Poidła powinny zawsze mieć świeżą wodę, którą zimą wskazane jest trochę podgrzać.

Cechy hodowli

Nie ma praktycznie żadnych problemów z hodowlą zwierząt, ponieważ samice mogą przynosić potomstwo dwa razy w roku. Ciąża trwa 5 miesięcy, poród zwykle przebiega bez patologii. Pożądana jest obecność rolnika, który w razie potrzeby udzieli pomocy samicy.Dzieci rodzą się silne i po 3-4 godzinach mogą poruszać się samodzielnie. W ciągu pierwszych 7-10 dni niemowlęta jedzą mleko, ale w wieku jednego miesiąca stopniowo przestawiają się na dietę dla dorosłych.

Zwierzęta z tego samego miotu nie są zalecane do krycia, ponieważ wzrasta prawdopodobieństwo dziedzicznych nieprawidłowości. Do zapłodnienia stosuje się metody sztucznego unasienniania, krycie ręczne. Najlepszą opcją jest krycie ręczne, do którego rolnik specjalnie dobiera osobniki. Ważne jest, aby procedurę można było zaplanować z wyprzedzeniem, kontrolując liczbę zwierząt gospodarskich. Jeśli w gospodarstwie znajdują się kozy innych ras, należy uniemożliwić ich krzyżowanie z kozami kameruńskimi.

Choroby i ich zapobieganie

Utrzymanie kóz kameruńskich nie stanowi problemu, ponieważ zwierzęta są odporne na infekcje i mało wymagające w pożywieniu.Ale trzeba wziąć pod uwagę ich skłonność do przejadania się. Zwierzęta, przybierając na wadze, stają się bierne i ospałe. Również w diecie ogranicz ilość pokarmów o wysokiej zawartości białka, którego nadmiar może wywołać reakcję alergiczną.

Zwierzęta domowe nie tolerują wilgoci w pomieszczeniach. W kojcu trzeba ciągle zmieniać ściółkę, aby zgnilizna nie pojawiła się na brudnych kopytach. Objawami infekcji są stany zapalne między palcami stóp, powodujące ból i kulawiznę. Podczas leczenia chore kopyto jest odcinane, stopa jest leczona antybiotykiem, specjalnymi maściami.

Kozy kameruńskie są popularne wśród rolników, co nie jest zaskakujące. W końcu średnia długość życia zwierząt wynosi 17-20 lat, nie są kapryśne w opiece i diecie. A dzięki miniaturowym rozmiarom i przyjaznemu zachowaniu kozy są w stanie odgrywać rolę zwierząt domowych.