Rasa kóz Pridonskaya: opis i cechy, zalety i wady oraz opieka
Rasy kóz puchowych są hodowane i hodowane w celu produkcji głównie puchu, a nie mięsa i mleka. Popularne są gorsze od odmian mięsnych i mlecznych, ale na ich produkty istnieje pewien popyt. Rozważ opis i cechy rasy kóz Don, jak trzymać zwierzęta i je karmić, jak hodować w domu, jak leczyć choroby.
Opis i cechy kóz Don
Pochodzenie rasy nie zostało dokładnie ustalone. Uważa się, że w hodowli brały udział szorstkie lokalne kozy don i tureckie kozy. Pod koniec XIX wieku do rasy dodano krew rasy Angora.Teraz kozy Don są hodowane w regionach rzek Don i Wołga, głównie w gospodarstwach hodowlanych w regionie Wołgograd.
Przedstawiciele rasy średniej wielkości, mocnej budowy, o zaokrąglonym ciele. Samce ozdobione są dużymi rogami, gęstą brodą. Garnitur jest czarno-szaro-biały. Waga kóz wynosi 70 kg, kozy ważą 2 razy mniej. Waga dzieci przy urodzeniu - 2 kg, przy odsadzeniu - 14 kg. Po 1,5 roku waga młodych zwierząt osiąga 27 kg, po 2,5 roku - 30 kg. Samice rodzą średnio 1,5 koźlęcia na jedno jagnięce. Wydajność kóz Don zależy od indywidualnych cech zwierząt. Rozprzestrzenianie się „żniw” jest duże - ponad 1 kg (330-1430 g).
1200-1600 g wysokiej jakości ciemnego lub jasnego puchu można ściąć z dorosłej kozy, 600-1500 g z kozy. Zwierzęta w wieku 4-6 lat wykazują najwyższą produktywność.
Struktura puchu w rasie Don różni się w zależności od pory roku. Jesienią i zimą u zwierząt jest gęsty, szarobrązowy lub szary, włosy strażnicze są krótkie.Po wiosennym wylinki kozy pokrywa się grubą wełną. Wydajność mleczna samic rasy Don wynosi 130-140 litrów w ciągu 5 miesięcy. Po odstawieniu dzieci od piersi można doić macicę przez kolejne 6-7 tygodni. Zawartość tłuszczu w mleku kozim - 4,6% (maksymalnie - 8,2%). Wydajność rzeźna mięsa wynosi 60%, ale wydajność mięsa jest niska.
Wady i zalety rasy
Jeśli nie weźmiesz pod uwagę, że niemożliwe jest uzyskanie dużej ilości mleka i mięsa od kóz dońskich, rasa ta może być uważana za dobrą opcję do hodowli w prywatnych gospodarstwach domowych, aby uzyskać wysokiej jakości puch.
Warunki i pielęgnacja
Kozy Pridonsk znane są z bezpretensjonalności, latem mogą żyć na pastwisku, przy dobrej pogodzie. Za nocleg muszą zostać odesłane do koziego domu. Pomieszczenie, w którym mieszkają kozy, powinno być ciepłe, chronione przed wiatrem i przeciągami. Zimą trzeba w niej włączać światło rano i wieczorem, doprowadzając dzienne oświetlenie do 10-12 h. Każdego dnia rutę kozią należy przewietrzyć lub włączyć system wentylacyjny.
Jedno zwierzę powinno mieć co najmniej 2 na 1,5 m powierzchni. Podobnie jak w przypadku innych przeżuwaczy, podłoga każdego boksa powinna być wyłożona grubą warstwą słomy, aby zwierzęta nie zamarzały podczas leżenia na niej zimą.
Wskazane jest, aby zmieniać pościel codziennie, ale przynajmniej raz w miesiącu. Aby zapobiec chorobom i śmierci zwierząt gospodarskich, konieczne jest dezynfekowanie pomieszczeń, inwentarza i karmników dla każdej osoby. Częstotliwość przetwarzania - 1 raz w tygodniu.
Koza puchowa jest zbierana późną wiosną. Czas na strzyżenie zależy od wyglądu zwierząt. W największym z nich włosy zaczynają wypadać, jest to oznaka początkowego wylinki. Kozy są czesane kilka razy w sezonie – w odstępie 2-3 tygodni.
Do czesania nadaje się specjalny grzebień, który nie plącze puchu i wełny. Zwierzęta są czesane zaczynając od szyi, następnie przechodząc do klatki piersiowej, łopatek, boków i kończąc na tylnych łapach.
Jednorazowo z jednego zwierzęcia można wyciąć 0,5-2 kg puchu i wełny. 80-90% surowca składa się z puchu, z którego wybiera się wełnę. Jakościowy puch w dużej objętości jest podawany przez osobniki Don o białym kolorze, na które mają wpływ przodkowie Angora. Jednak białe zwierzęta mają niższą produkcję mięsa i mleka.
Czym karmić zwierzęta?
Dzieci są karmione mlekiem do 6 miesięcy. Od dwóch zaczynają stopniowo podawać jedzenie, które zjedzą w wieku dorosłym. Są to trawa, liście i gałęzie drzew, siano, warzywa, rośliny okopowe. Zwierzęta rodowodowe lubią wypasać się na otwartej przestrzeni, dlatego konieczne jest utrzymywanie ich na jak najdłuższym wypasie.
Cechy hodowli
Aby uzyskać osobniki o cechach pełnej krwi, musisz skrzyżować kozy czystej krwi i kozy. W razie potrzeby dopuszcza się przedstawicieli odmian puszystych, ale nie nabiału ani mięsa. Podczas krzyżowania z rasami mięsnymi i mlecznymi jakość puchu spada, grubieje, zmniejsza się objętość.
Choroby i ich leczenie
Kozy Don są poważnie chore na ospę. Wysypki zlokalizowane są na głowie, nogach, wymieniu, ogonie. Przy złożonym przebiegu choroby obserwuje się uszkodzenia stawów, oczu, wyczerpanie w macicy - aborcje. U kóz wysypka znajduje się na błonie śluzowej jamy ustnej, dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Ospa u zwierząt trwa 3-4 tygodnie. Diagnoza opiera się na badaniach krwi i objawach klinicznych. Leczenie nie zostało opracowane. Główne środki kontroli są zapobiegawcze.
Oprócz ospy, kozy tej rasy mogą cierpieć na choroby zakaźne, przeziębienia i żołądkowo-jelitowe.Są to konsekwencje złych warunków życia, niedostatecznie zbilansowanego żywienia. Konieczne jest leczenie i zapobieganie takim chorobom poprzez przestrzeganie zasad żywienia i chowu zwierząt gospodarskich.
Rasa Pridonskaya jest stara i jednocześnie obiecująca. Pomimo niewielkiej liczby zwierząt rasowych, osobniki rasowe można kupić do hodowli i trzymania w prywatnym gospodarstwie domowym. Główne produkty to doskonały biały i szary puch, miękki i lekki. Ponadto z tych kóz można uzyskać pożywne mleko i mięso.
Zalecane
Szwajcaria rasa krów: opis i cechy, zalety i wady bydła, opieka

Opis, wygląd i cechy produkcyjne krów rasy szwajcarskiej. Zalety i wady. Jak hodować i czym karmić krowy. Perspektywy treści.
Rasa kozy Gorky: opis i cechy, zalety i wady, opieka

Rasa małych białych kóz Gorkovskaya jest z powodzeniem hodowana przez mieszkańców obszarów wiejskich od ponad 100 lat. Zwierzęta są bezpretensjonalne w opiece, jedzą mniej krów i dają 1-3 litry mleka dziennie.
Rasa krów holsztyńskich: opis i cechy, zalety i wady oraz opieka

Opis, pochodzenie, plusy i minusy rasy krów rasy holsztyńskiej. Zasady pielęgnacji, konserwacji, karmienia, chodzenia. Hodowla plemienna, możliwe choroby.