Alpejski ul: rysunki i wymiary, jak zrobić to sam i hodować pszczoły

Alpejski ul to specjalny projekt, który otrzymał inną nazwę od swojego wynalazcy. Opisał to jako „stabilny klimat”. Na terenie Związku Radzieckiego nazwano „alpejski” plan organizacji miejsca zamieszkania pszczół. Oznaczenie to odzwierciedlało główne właściwości: zakładano, że pszczoły będą czuły się w środku wygodnie, a układ ula pozwoli im bez strat przetrwać najtrudniejsze warunki pogodowe.

Co to jest ul alpejski

Ul Alpine został wynaleziony przez francuskiego pszczelarza Rogera Delona. Nazwał to „stabilnym klimatem” i przywiózł na konferencję naukową. Od tego czasu Delon jest uważany za niezrównanego specjalistę w badaniach życia rodzin pszczelich.

Cechą projektu wymyśloną przez firmę Delon są warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych właściwości, a także zdolność pszczelarza do bezproblemowej pracy z owadami.

Pomysł stworzenia ula przyświecał autorowi przez wiele lat. Zrealizował to dopiero w latach 60.

Naukowiec utrzymywał 1000 rodzin, korzystając z własnych wynalazków. Wszystkie urządzenia umieścił na obszarze 120 kilometrów kwadratowych. Sztuczka sprzętu do ula polegała na tym, że nie wymagał codziennej konserwacji. Zadanie, jak powiedział wynalazca, było inne. Udało mu się stworzyć specjalne techniki, które zapewniają maksymalny dochód przy minimalnych kosztach.

Analog projektu - dziupla starego drzewa. Ul składał się z kilku budynków, które według pomysłu autora powinny być dobrze przewietrzone przez cały okres zbierania miodu.

Każdy wzór wygląda jak pudełko o standardowych rozmiarach, każdy z nich zawiera 8 ramek wykonanych z drutu. W miarę jak rodziny rosną, pudełka są układane jeden na drugim. Wielu pszczelarzy porównuje zasadę budowy ula alpejskiego z grą w kostki.

Wady i zalety

Ci, którzy korzystają ze schematów i rysunków Delona, opisują główne zalety wynalazku:

• rodziny szybko się rozwijają, ponieważ warunki życia są zbliżone do naturalnych;
• wskaźniki odbioru miodu;
• każdy ul waży tylko 20 kilogramów;
• pasieka może znajdować się na małym obszarze;
• nie wymaga stałej opieki;
• pszczoły same tworzą plastry miodu;
• małe koszty;
• pszczelarze samodzielnie budują ule alpejskie, używając improwizowanych materiałów;
• dobry wygląd.

Cechą projektową Delona jest możliwość zapewnienia pszczołom maksymalnej swobody. Owady, które budują własne grzebienie, są bardziej zainteresowane produktywnością. Wiąże się z tym kolejny oczywisty plus projektu - mikroklimat wewnątrz rodziny pszczelej. Kiedy wszyscy są zajęci własnymi sprawami, nie ma czasu na bezsensowny chaotyczny ruch. Według opinii ekspertów krajowych i zagranicznych pszczoły, które wyszły z uli alpejskich, wyglądają na silne i zdrowe.

Oprócz plusów projekt ma również minusy:

• pszczoły same budują grzebienie, czego efektem jest ściskanie górnych plastrów dolnych;
• rodzina szybko się rozwija (może to być minus, jeśli pszczelarz nie planuje dużej produkcji);
• rodziny ze zwykłych uli słabo się zakorzeniają i zajmują dużo czasu;
• nie ma na sprzedaż ramek drucianych - musisz je wykonać samodzielnie.

Alpine ma wady, które można dostosować do określonych warunków. Wymienione wady można łatwo rozwiązać.

Jedyną rzeczą, której nie można naprawić, jest niski wskaźnik przeżywalności pszczół ze zwykłych uli. Pszczelarze nie zalecają eksperymentowania z tą właściwością.

Rysunki i wymiary

Projekt jest uważany za dość prosty. Minimalne doświadczenie z materiałami pozwoli pszczelarzowi na samodzielne zbudowanie ula.

Rysunki i wymiary:

• 360 na 230 - rozmiar ściany;
• 324 na 57 - wymiary na dole.

Wykonane ręcznie

Aby zrobić ul własnymi rękami, musisz wcześniej przygotować materiały i narzędzia:

• listwy drewniane;
• bary;
• płyty szlifowane;
• śruby;
• stojak platformowy;
• 20-metrowy przewód;
• śrubokręty, piła, wyrzynarka, piła do metalu.

Khomich zaadaptował projekt dla Związku Radzieckiego. Zasugerował również, aby pszczelarze sami robili takie ule.

Ciało ula

Do budowy ciała potrzebne będą 4 drewniane deski, najlepiej deski sosnowe. Półfabrykaty są wstępnie traktowane roztworami antyseptycznymi, a następnie obudowy są mocowane śrubokrętem.

Dno projektowe

Do produkcji dna weź deski sosnowe o grubości 30 mm. Powierzchnia jest po obu stronach pokryta środkiem antyseptycznym. Szczelina do lądowania wykonana jest na wysokości 30 milimetrów, a deska do lądowania jest wykonana pod kątem 45 stopni.

Kaseta

Kaseta jest przeznaczona do mateczników. Ponadto przechowywane jest tam mleczko pszczele, które jest również używane podczas transportu.

Dach

Dach jest również podajnikiem. Do tego stosuje się arkusze cienkiej sklejki lub tektury meblowej. Pomiędzy arkuszami musi znajdować się materiał izolacyjny, a góra musi być wzmocniona materiałem dachowym.

Ramki

Ramki będą musiały być wykonane samodzielnie, ponieważ takich ram nie można znaleźć w sprzedaży. Rama jest montowana na drążku za pomocą drutu. Długość obrabianego przedmiotu wynosi 730 milimetrów. Każdy projekt wymaga 8 ramek.

Ważne zasady działania

Na letnim etapie hodowli pszczół różnica między ulem alpejskim a zwykłym jest prawie niezauważalna. Zaczyna się wraz z nadejściem chłodów. Silne rodziny tradycyjnie przenoszą się do uli jednopoziomowych, podczas gdy słabe pozostają w uli wielopoziomowych. Na dole komory znajduje się królowa z jej potomstwem. Górna część ciała jest tradycyjnie pozostawiona dla podajnika z zapasem miodu i pyłku.

Kiedy po zarazie nadejdą pierwsze ciepłe dni, pszczoły zaczynają stopniowo przemieszczać się z przedziału dolnego do przedziału górnego. Po zwolnieniu dolnej komory zostaje ona usunięta. Okazuje się, że opiekując się alpejskimi pszczelarzami, niejako bawią się kostkami, ciągle przestawiając przegródki.

Domowa modernizacja Khomicza

Ul został zmodernizowany przez Vladimira Khomicha. Zaprojektował go tak, aby można było zastosować wewnątrz ramy o długości 108 milimetrów.Skuteczność tej techniki została potwierdzona w pasiece Khomich, która obejmowała różne ule alpejskie z ruchomymi kołami. Khomich wymyślił platformę, która umożliwiała transport uli w poszukiwaniu bardziej odpowiednich roślin miodowych.

Stopniowe przesiedlanie pszczół

Pszczelarze, którzy zdecydowali się przenieść swoje normalne kolonie pszczół do uli alpejskich, przyznają, że stało się to prawdziwym problemem. Trenowanie pszczół może zająć dużo czasu.

Jeśli masz doświadczenie, możesz spróbować poeksperymentować. Pszczelarstwo to nauka, więc nie można lekceważyć rad i zaleceń.

Pszczelarze zalecają zasiedlenie macicy w górnych przedziałach budynków, oddzielonych przesłonami sufitowymi. Po pojawieniu się w ulu młody narośl łączy się z resztą pszczół.Na terenie nowego ula macica jest prowokowana do składania nowych jaj. Aby tak się stało, musisz przesunąć macicę w dół.

Królowa podniesie się zgodnie z naturalnym instynktem i złoży po drodze jaja. Optymalny czas na przeprowadzkę to początek maja. Wtedy narodzi się młody wzrost z początkiem kwitnienia i zacznie zbierać pyłek.

Zalecane