Winogrona Velika: opis odmiany i plon, charakterystyka i historia ze zdjęciem

Velika należy do dużych odmian winorośli, nadających się do uprawy przemysłowej i prywatnej. Roślina ma również wartość ozdobną, ponieważ ma piękną winorośl o kolorowych liściach. Odmiana winorośli duża, w optymalnych warunkach wzrostu, daje smaczne, umiarkowanie słodkie (ale nie mdłe) zbiory. Gatunek należy do grupy winogron stołowych, a nie winogron uniwersalnych. Oznacza to, że jagody są spożywane świeże, nie nadają się do dalszego przetwarzania.

Historia powstania odmiany

Odmiana powstała w 1987 roku w wyniku skrzyżowania dwóch kultur: Alphonse Lavalle, pochodzącej z Francji i Aleppo (bułgarskiej) - z Azji Mniejszej.Oba typy są stołówkami i mają dobre oceny degustatorów. Hybryda Velika została wyhodowana przez bułgarskiego naukowca Ivana Todora. W Bułgarii odmiana w pełni dojrzewa pod koniec lata i jest uważana za średnio wczesną.

Gatunek zaczął być oficjalnie „wymieniany” w 1997 roku, ponieważ wtedy został wpisany do rejestru państwowego. Został ciepło przyjęty przez degustatorów ze względu na swój niezwykły smak i przyjemną konsystencję. W Rosji odmiana ta nie była do niedawna dystrybuowana ze względu na wysoki koszt i złożoność uprawy.

Opis winogron Velika

Sama roślina jest duża i niezwykła. Niektórzy mieszkańcy lata wolą uprawiać winorośl tylko ze względu na jej właściwości dekoracyjne. Jesienią liście rośliny stają się jaskrawoczerwone.

Opis winogron:

wysoki krzew, pędy osiągają 3-3,5 metra długości;
liście są małe, zaokrąglone, z kilkoma płatkami;
kiście są duże, stopniowo zwężające się ku końcowi (mają kształt walca);
jagody są duże, również cylindrycznie wydłużone.

Jedna jagoda ma rozmiar pudełka zapałek. Owoce o ciemnym, nasyconym kolorze. Odcień waha się od bogatego burgunda do fioletu, ale na krzaku dojrzałe owoce wyglądają na lekko wyblakłe, matowe. Dzieje się tak, ponieważ są pokryte woskiem, który zapewnia naturalną ochronę przed uszkodzeniami i chorobami.

Pęczek winogron średnio waży od 800 gramów do 1 kilograma, ale osiąga półtora kilograma. Waga jednej jagody rzadko przekracza 15-20 gramów. Zawartość cukru w odmianie sięga 17-19%, w optymalnych warunkach wzrostu owoce szybko gromadzą cukier. Umiarkowany kwas.

Gatunek nie toleruje uporczywych i silnych mrozów, jest niestabilny wobec szkodników. W temperaturze -23 ° C zaczyna umierać. Pod tym względem słabo nadaje się do uprawy w regionach północnych, a nawet w środkowym pasie. Jego dojrzewanie w warunkach Pasa Środkowego trwa 130-140 dni.

Wyróżniające cechy

Ten winogrono ma dwie cechy wyróżniające: niezwykle duże jagody i grona oraz zbyt szybki wzrost. Druga jakość to namacalny problem dla ogrodników. Można to jednak załatwić za pomocą podkładki. Oznacza to szczepienie odmiany winogron z podkładki do korzenia. Inne problemy rozwiązuje ta metoda, na przykład niska odporność na mróz i choroby.

Velika to wysokoplenny, ale niestabilny gatunek, który wymaga szczególnej opieki.

Średnio daje 8-12 kilogramów plonów z drzewa lub 300 centów z hektara ziemi. Pod warunkiem, że winogrona są uprawiane w regionie o ciepłym klimacie.

Jakie są plusy i minusy?

Przy odpowiednim podejściu do uprawy jest więcej plusów niż minusów.Velika to smaczna odmiana, dobrze znosząca transport. Jest wysokoplenna i rzadka, dlatego nadaje się do sprzedaży. To winogrono jest bezpiecznie przechowywane w lodówce bez utraty smaku. Posiada jędrną konsystencję. Velika smakuje jak wiśnia. Osy prawie nie dotykają tego winogrona ze względu na jego gęstą skórkę.

Wady:

niska odporność na zimno, choroby, pleśń;
trudności w uprawie;
nadmierny wzrost, który jest regulowany tylko przez szczepienia.

Winogrona powinny być nie tylko szczepione, ale także przetwarzane.

Dobór sadzonek i działki

Musisz wybrać sadzonki z zachowanym systemem korzeniowym. Każda sadzonka powinna mieć 3-4 korzenie. Dobrze, jeśli pędy dają wzrost o co najmniej 25-30 centymetrów. Jeśli sadzonka spełnia te cechy, można ją bezpiecznie sadzić na Twojej stronie.

Do sadzenia nadaje się ta część ogrodu, która jest dobrze wentylowana i znajduje się od strony południowo-wschodniej lub południowej. Gleba nie powinna być podmokła, w przeciwnym razie należy wykonać drenaż.

Sadzenie i pielęgnacja

Dla sadzonki wykopany jest dołek głęboki na 90-100 centymetrów i szeroki na 50-70 centymetrów. Otwór składa się z 3 warstw: dolna to drenaż, środkowa to nawozy i gleba, górna to tylko gleba. W tym przypadku korzenie rośliny stykają się z nienawożoną glebą. Od czasu do czasu winogrona sadzi się na piaszczystej glebie. Ma to na celu ochronę systemu korzeniowego rośliny przed filokserą.

Dbanie o różnorodność składa się z kilku zasad:

podlewanie umiarkowane (przy wysokiej wilgotności zaczynają pojawiać się grzyby);
szczepienie - podkładka (w szczególności odmiany odporne na filokserę);
przetwarzanie (Fundazol - z szarej zgnilizny, fungicydy - z grzybów, insektycydy - z owadów).

Roślina szybko rozwija odporność na preparaty do przetwarzania, dlatego należy je wymieniać. W zimnych porach winogrona chronią się przed mrozem. Nie przykrywaj folią, ponieważ winorośl może gnić. Do podparcia instalacji wymagane są podpory wielopoziomowe.

Choroby i szkodniki

Winogrona mają niską odporność na Alternarię, pleśń, szarą pleśń, antraknozę, oidium. To znaczy do wszystkich powszechnych chorób. Gruba skórka chroni jagody przed insektami, ale ptaki i mszyce od czasu do czasu atakują krzewy. Środki owadobójcze są dobre na mszyce. Również ta odmiana jest absolutnie nieodporna na filokserę, przez co przy braku szczepień krzewy mogą całkowicie obumrzeć.

Cechy reprodukcji

Powielanie odbywa się na dwa sposoby. Po pierwsze, szczepienie odbywa się (na innych rodzajach winogron) zielonymi sadzonkami w podziałach.Odbywa się na wiosnę, umieszczana na dowolnej wysokości. Po drugie, jako sadzonki stosuje się sadzonki zdolne do wytwarzania korzeni. Ta metoda nie jest odpowiednia, jeśli roślina jest "chory" od filoksery.

Do szczepienia używa się również zdrewniałych sadzonek. Umieszcza się je w pniu: w jego części podziemnej lub naziemnej. Za pomocą zaostrzonego noża wykonuje się cięcie, w którym następnie umieszcza się łodygę. Następnie to miejsce jest prasowane, traktowane smołą (żywicą, specjalną „szpachlą ogrodową”) i wiązane sznurkiem.