Duża biała rasa świń: opis i cechy, utrzymanie i hodowla

Mówiąc o świniach, ludzie wyobrażają sobie typową świnię domową o pulchnym, beczkowatym ciele i różowym pysku. Podobną charakterystykę można nadać kilku rasom, ale duża biała rasa świń uważana jest za klasyczną. Takie świnie można znaleźć w każdym kompleksie hodowlanym, gospodarstwie i gospodarstwie domowym. Przystosowują się do wszystkich warunków życia, wyróżniają się wysoką produktywnością, która zdobyła popularność na całym świecie.

Historia wyglądu

Anglia jest uważana za miejsce narodzin dużych białych świń. Początkowo hodowano tam świnie długouchy, z czasem zaczęto je ulepszać dokładniejszą selekcją, stwarzając im lepsze warunki bytowania. W rezultacie hodowcy wyhodowali świnię Leicester.

Ponadto hodowla dużej białej świni odbywała się etapami:

W XIX wieku zaczęła następować przyspieszona modernizacja ras. Lokalne rasy świń March i Leicester zaczęły być krzyżowane z odmianami romańskimi (neapolitańskimi, portugalskimi) i azjatyckimi (syjamskimi). Prace hodowlane były prowadzone w prawie każdym gospodarstwie hodowlanym.
W latach 30. XIX wieku brytyjska hodowca bydła wyhodowała stabilną rasę świń o wysokiej produktywności, ale niewielkich rozmiarach. Rasa została nazwana „mała biała”. Zwierzęta nie cieszyły się popularnością, ponieważ domagały się warunków przetrzymywania.
W 1851 r. potomstwo uszatki Leicester i mała biała świnia zostały wystawione na wystawie rolniczej. Prosięta charakteryzowały się wysoką wydajnością i plennością, dobrymi cechami mięsnymi. Rasę nazwano świnią Yorkshire, od razu docenili ją angielscy hodowcy.
Aby rasa nie uległa degeneracji, w 1885 hodowcy zaczęli opracowywać jeden standard i zakładać księgę stadną. Od tego czasu oficjalna nazwa rasy to duża biała świnia.

Eksport dużych białych świń na terytorium Federacji Rosyjskiej i krajów europejskich nastąpił w latach 90. XIX wieku. Wojna i zniszczenia gospodarcze negatywnie wpłynęły na hodowlę rasy w Rosji, angielskie świnie hodowlane zdegenerowały się o 80%. Kiedy sytuacja polityczna ustabilizowała się, kraj postanowił stworzyć państwowy przemysł trzody chlewnej. Z tego powodu w latach dwudziestych Wielka Brytania importowała do Rosji około 700 zwierząt, które były wykorzystywane do hodowli sowieckich świń.

Rosyjskie i angielskie świnie różniły się: te pierwsze miały masywną budowę, wysoką płodność i łatwiej przystosowały się do ostrych rosyjskich mrozów. Wcześniej przy hodowli świń zwracano uwagę na jakość tłuszczu, co prowadziło do zmniejszenia udziału ras mięsnych. W latach 90. zmienił się popyt konsumencki, zwracając większą uwagę na jakość mięsa zwierząt.

Opis, cechy i produktywność rasy Large White

Duże białe świnie mają mocną budowę, dużą wagę. Dzik waży 330-355 kg, a świnia 225-255 kg. Zwierzęta mają mocne kości, harmonijną, prawidłową budowę. Ciało jest masywne, długie - u samców 192 cm, u kobiet 169 cm Głowa średniej wielkości, czoło szerokie, pysk średniej długości. Przedstawiciele rasy wyróżniają się głęboką klatką piersiową, szerokim grzbietem i masywną lędźwią.

Szyja jest szeroka, długa, szynki średniej ostrości. Kształt żeber jest zaokrąglony, łapy mocne, z mocnymi kopytami. Oczy są małe, ciemne. Świnie mają jasnoróżowy odcień skóry, ich struktura jest gęsta i elastyczna. Ciało świni pokryte jest cienkim, grubym włosiem. Na ciele nie ma plam ani śladów. Osobniki rasy Large White charakteryzują się spokojnym, flegmatycznym charakterem.Duża biała świnia ma następujące cechy użytkowe:

Zwierzęta są przedwcześnie rozwinięte - w ciągu 24 godzin przybierają na wadze 750 g. Osobniki ważące 100 kg są zabierane na ubój, prosięta przybierają tę wagę sześć miesięcy po urodzeniu. Aby świnia przybrała na wadze 1 kg, należy wydać na nią 4 kg paszy.
W pierwszym roku zwierzę przybiera na wadze około 200 kg. Dorosła locha waży 240-255 kg, knur przybiera do 355 kg.
Masa ubojowa tuszy do masy przedubojowej świni wynosi 81%. Mięso jest nakłute cienkimi warstwami tłuszczu, dzięki czemu jest soczyste i miękkie.
Wysoki wskaźnik płodności - dorosła locha rodzi się od 10 do 14 prosiąt.

Następujące odmiany produkcyjne odróżniają się od współczesnego inwentarza dużych białych świń:

mięso;
mięso-tłuste;
tłuste.

Preferowane są zwierzęta odmiany mięsno-tłustej (uniwersalnej).

Główne zalety i wady

Białe duże świnie zyskały ogromną popularność dzięki:

Adaptacja do trudnych warunków rosyjskiego klimatu.
Bezpretensjonalność do karmienia. Zwierzęta doskonale postrzegają zastępowanie paszy produktami wysokiej jakości. Ale jeśli rolnik nie może karmić ich wysokiej jakości paszą, nie mają problemu z jedzeniem tego, co dostanie.
Elastyczna struktura genetyczna i doskonała jakość mięsa. Duże białe świnie słyną z „marmurkowego” mięsa.
Wysoka płodność. Duża liczba potomstwa prowadzi do szybkiego wzrostu pogłowia przy niewielkiej liczbie lęgów. Pomaga to obniżyć koszty produktów mięsnych.
Doskonały rozwój. Przez sześć miesięcy prosięta zyskują niezbędną wagę i są gotowe do uboju. Pomaga to obniżyć koszty towarów, w przeciwieństwie do świń rasy późno dojrzewającej, które są wydawane na więcej jednostek paszy.

Rolnicy często boją się hodować duże białe świnie z powodu:

Skłonności do otyłości.
Miękkie policzki.
Zwisające sacrum.
Biały kolor, który pojawia się podczas spaceru zwierząt w miejscach niezabezpieczonych przed słońcem.
Wrażliwość na mróz, słońce. Świnie nie są wypędzane na pastwiska na terenach o klimacie południowym, gdzie latem temperatura powietrza przekracza +30 °C. Wraz z nadejściem zimy w regionach północnych zwierzęta nie są wyprowadzane ze straganu.
Wysoka zawartość tłuszczu. Rosyjscy hodowcy od wielu lat zwracają szczególną uwagę na hodowlę zwierząt tłustych. We współczesnym świecie ludzie przeszli na mięso, przez co wzrosło zapotrzebowanie na hodowlę osobników typu mięsno-tłuszczowego.

Wśród rosyjskich hodowców duże białe świnie są popularne ze względu na równowagę pozytywnych i negatywnych aspektów ich hodowli. Rasa ma wiele zalet w porównaniu z innymi świniami hodowlanymi.

Jak utrzymać rasę

Aby utrzymać dużą białą rasę, konieczne jest wyposażenie ciepłego chlewu, przemyślenie systemu wentylacji i zainstalowanie wielu opraw oświetleniowych. Chlew musi być podzielony na strefy, w których świnie mogą spać, chodzić, kąpać się, jeść.

Miejsce, w którym będą prosięta wyposażone jest w maszynę o powierzchni 3 m2, dla lochy powierzchnia zostaje powiększona o 1-1,5 m2 więcej. Macica ssąca ma 6,5 m2, obszar ten musi być komfortowo wyposażony i regularnie czyszczony. Szczególną uwagę zwraca się na wytrzymałość budynków i ogrodzeń, ponieważ zwierzęta mogą łatwo zniszczyć cienką ściankę działową lub zrobić tunel.

Prosięta potrzebują pięciu posiłków dziennie i wygodnego boksu. Woda w pojemnikach powinna być chłodna – zapobiegnie to infekcjom jelitowym i zaburzeniom u zwierząt.

Cechy jedzenia

Białym dużym świniom zaleca się spożywanie pokarmu bogatego w witaminy, minerały – ułatwiają one przystosowanie zwierząt do zmian temperatury.Świnie potrzebują obszernego pastwiska, chronionego przed palącym słońcem i długimi spacerami. Najlepszą dietą dla zwierząt będzie żywność taka jak:

ziemniaki;
marchew;
buraki;
rzodkiewki;
gruszki;
jabłka;
produkty mleczne;
groszek;
alfalfa;
pasza złożona;
jęczmień;
owies;
pszenica;
żyto;
liście kapusty;
rośliny strączkowe;
cukinia;
kukurydza;
dynie.

Młode zwierzęta karmi się gotowanymi roślinami okopowymi, pokarmami roślinnymi, pszenicą i serwatką. Jedna świnia zjada 2,5-3 kg paszy w ciągu 24 godzin. Zaleca się dodawanie soli do potraw.

Zasady hodowlane

Duża biała rasa świń charakteryzuje się wczesnym okresem dojrzewania - stają się dorosłymi już w szóstym miesiącu. Pierwsze krycie zaleca się przeprowadzić w 8 miesiącu - aby samica była w stanie normalnie, w pełni nosić młode. Najzdrowszym potomstwem są prosięta urodzone przez lochę w 10. miesiącu.

Dzianie powinno być przygotowane wcześniej, wybierając odpowiedni czas. Możesz określić podniecenie samicy przez zaczerwienienie i obrzęk genitaliów, z których wycieka wydzielina. Świnka miota się wokół boksu, chrząkając, piszcząc i odmawiając jedzenia.

W szczytowym momencie aktywności seksualnej samica staje się nieruchoma, zapraszając mężczyznę do kopulacji. Ciąża u dużych białych świń trwa do 4 miesięcy. Przed porodem genitalia lochy puchną, gruczoły sutkowe znacznie się powiększają, a brzuch opada. Przyszła mama porusza się niespokojnie po boksie, robiąc sobie łóżko ze słomy.

Każdy hodowca powinien wiedzieć, jak ułatwić świniom poród. Po urodzeniu prosięta są czyszczone plastrami, uszami, pyskiem, usuwając nadmiar śluzu. Następnie przystępują do wycierania torsów miękkim ręcznikiem i odcinania pępowiny. Jod służy do przyżegania pępka. Następnie prosięta są przyprowadzane do matki, aby ssały siarę.

Zaleca się przyprowadzanie świń do matki, nawet jeśli w tym momencie rodzi. Ma to na celu poprawę witalności niemowląt, złagodzenie bólu lochy i przyspieszenie zakończenia porodu.

Profilaktyka i leczenie chorób

Białe duże świnie są podatne na zapalenie płuc, świerzb, robaki. Ważne jest terminowe przeprowadzenie obróbki, regularne czyszczenie chlewni i kąpanie świń 4 razy w roku. Przy pierwszych oznakach zapalenia płuc należy wezwać weterynarza, podać zwierzęciu 1 tabletkę paracetamolu - złagodzi to gorączkę.

Świnie mogą popaść w depresję lub letarg - oznacza to, że są przegrzane. U chorej świni zmienia się chód, rytm serca gubi się, puls przyspiesza. Skrajny stopień choroby charakteryzuje się drgawkami, wymiotami i wydzielaniem piany z zatok. Przed przybyciem lekarza świnię wyciera się mokrą szmatką, wyprowadza na ulicę i podaje wodę. Jeśli stan zwierzęcia pogorszy się, podaje się dożylnie glukozę z kofeiną.

Czy opłaca się zacząć

Duże gospodarstwa potrzebują dużej rasy białej świń, aby uzyskać dobrą rentowność. Wysoki poziom płodności przyczynia się do szybkiego wzrostu pogłowia. Zwierzęta spożywają paszę umiarkowanie, rekompensując to doskonałą jakością mięsa. Drobni rolnicy i prywatne gospodarstwa domowe czerpią korzyści z łatwości utrzymania rasy.