Ściółka dla świń: rodzaje i zasady użytkowania, zalety i wady

Dla normalnego rozwoju świń konieczne jest stworzenie pewnych warunków. W szczególności zwierzęta potrzebują zamkniętego pomieszczenia z ciepłą podłogą. Stworzenie i utrzymanie takich warunków wymaga dużego wysiłku. Specjalistyczna ściółka dla świń zawierająca tzw. warstwę fermentacyjną ułatwia życie hodowcom zwierząt gospodarskich. Ta powłoka nie wymaga wymiany w ciągu 1-5 lat.

Odmiany pościeli

Ściółka fermentacyjna (znana również jako bio, ciepła, trwała i głęboka) składa się z dwóch warstw. Pierwszy składa się z:

słoma;
siano;
mech;
trawa z piór;
trociny;
łuski z nasion gryki i słonecznika;
suszone pnie kukurydzy.

Druga warstwa, znajdująca się w bezpośrednim sąsiedztwie deski chlewni, jest tworzona przez specjalne bakterie. Te mikroorganizmy przetwarzają produkty odpadowe świń. Dzięki opisanemu procesowi wnętrze chlewni jest zawsze suche, a pomieszczenie powinno być sprzątane nie częściej niż raz w roku (jeśli używana jest droga ściółka, to co 3-5 lat).

Podczas fermentacji odpadów mikroorganizmy wytwarzają ciepło, utrzymując w ten sposób temperaturę w pomieszczeniu na poziomie 25 stopni. Ale tego procesu nie można zatrzymać, w przeciwnym razie bakterie zginą.

Popularność biościelenia wynika z innego powodu: im większa liczba zwierząt gospodarskich, tym wydajniej trawione są odpady.

Zalety i wady technologii

Maty fermentacyjne mają następujące zalety w porównaniu ze standardowymi matami:

nie wymagają częstej wymiany;
zapobiegaj gryzoniom i pleśni, utrzymując chlew w czystości;
nadaje się do stosowania w chlewniach z dużym inwentarzem;
eliminują wydzielanie amoniaku, dzięki czemu w pomieszczeniu nie ma nieprzyjemnego zapachu;
przyczyniają się do dobrego rozwoju zwierząt, co jest szczególnie ważne w przypadku prosiąt.

Ponadto zużyte biomaty można wykorzystać jako nawóz. Aby to zrobić, materiał musi być przechowywany w kompostowniku, aby słoma (siano) całkowicie zgniła. Główną wadą głębokiej pościeli jest wysoki koszt produktu. Ale regularne używanie się opłaca.

Wymagania podstawowe

Maty fermentacyjne nie wymagają konserwacji. Najważniejsze jest to, że bakterie zawarte w dolnej warstwie stale uzyskują dostęp do produktów przemiany materii świń. Warto zwrócić uwagę na tę okoliczność latem, kiedy zwierzęta spędzają większość dnia na pastwisku.

Kolejnym niuansem związanym z udziałem rolnika jest to, że biościółkę należy okresowo (raz w miesiącu lub częściej, jeśli wymaga tego producent) mieszać. Ta procedura jest konieczna, ponieważ podczas przetwarzania produktów odpadowych świń uwalniane jest ciepło, dzięki czemu w dolnych warstwach tworzy się kondensat. Podczas mieszania nadmiar wilgoci odparowuje.

Jeżeli ta procedura nie jest przeprowadzana regularnie, procesy rozpadu rozpoczną się w niższej warstwie. Z tego powodu będziesz musiał wcześniej zmienić miot na nowy. Dodatkowo, aby proces recyklingu nie zatrzymał się, zaleca się raz w miesiącu sadzić niewielką ilość bakterii w ściółce.

Instrukcje użytkowania i pielęgnacji

Niewymienna ściółka jest układana zgodnie z następującym algorytmem:

Podłoga w chlewie jest oczyszczona ze starej słomy lub siana i wysuszona. Zwierzęta w tym czasie powinny znajdować się w innym miejscu.
Po wyschnięciu podłoga jest dezynfekowana odpowiednimi środkami i wybielana. Nie są to obowiązkowe, ale zalecane manipulacje, po których nic nie wpłynie na rozwój kolonii bakteryjnej.
Warstwa słomy (siana lub innych roślin) jest układana na podłodze warstwą 20 centymetrów.
Bakterie wylewa się równą warstwą na ułożoną słomę.

Dopuszcza się opisaną procedurę pod warunkiem, że temperatura w chlewie przekracza +5-10 stopni. Ten parametr jest określony w instrukcjach dołączonych do zakupionego produktu. Jeśli temperatura spadnie poniżej wskazanej wartości, bakterie zginą.

Pod koniec zabiegu słomkę należy zalać niewielką ilością wody, która „budzi” mikroorganizmy. Powinieneś również obrócić słomkę, co spowoduje ponowne rozprowadzenie bakterii między warstwami. Aby przyspieszyć rozwój kolonii mikroorganizmów, po dodaniu zaleca się wylać niewielką ilość otrębów.