Białoruski koń pociągowy: opis rasy i specyfika treści

Główną cechą białoruskiego konia pociągowego jest to, że w przeciwieństwie do innych przedstawicieli tego gatunku, rasa ta jest nadal poszukiwana w sportach jeździeckich, rolnictwie i innych dziedzinach ludzkiego życia. Zwierzęta charakteryzują się silną sylwetką i spokojnym usposobieniem. Dlatego białoruskie konie pociągowe są często wykorzystywane do szkolenia młodych jeźdźców.

Początkowa historia

Białoruscy hodowcy od wielu lat starają się stworzyć własną rasę koni. Naukowcy chcieli uzyskać zwierzę, które jednocześnie posiadałoby siłę, wytrzymałość, zwiększoną wydajność i szybkość.W tym celu hodowcy skrzyżowali przedstawicieli następujących ras:

Polski;
Ardenczyk;
Północny szwedzki;
goodbrandedal.

Pierwsi przedstawiciele białoruskiej rasy pociągowej pojawili się na początku XIX wieku. Jednak rasa ta została oficjalnie zarejestrowana dopiero w 2000 roku. Od prawie 200 lat w kilku białoruskich stadninach koni hoduje się konie pociągowe. Do tej pory przetrwały tylko 2 takie przedsiębiorstwa. Stadniny, w celu udoskonalenia rasy, wybierają sześć linii. Najczęściej spotykani są potomkowie ogiera Orlik I. Przedstawiciele tej linii wyróżniają się dobrą sylwetką i usposobieniem energetycznym.

Potomkowie Orlika Pierwszego wielokrotnie zdobywali nagrody w różnych konkursach.

Linię Anody Pierwszej uważa się za obiecującą. Potomkowie tego ogiera, uzyskani głównie ze sztucznego zapłodnienia, wyróżniają się wytrzymałością. Tak więc jeden z tych koni był w stanie przewieźć zaprzęg ważący ponad 20 ton.

Charakterystyka i opis białoruskiego konia pociągowego

Rasa białoruska dzieli się na 2 typy, różniące się między sobą zarówno cechami zewnętrznymi, jak i trakcyjnymi.

Zewnętrzne

Średnia wysokość dorosłych koni tej rasy sięga 1,56 metra. Jednocześnie długość ciała zwierząt wynosi 1,62 metra. Ta różnica jest uważana za jedną z głównych cech rasy. Odmiana ciężka (główna) wyróżnia się masywnym korpusem. Całkowita waga dorosłych przedstawicieli tego podgatunku wynosi 600 kilogramów. Do rywalizacji wyhodowano konie wagi lekkiej. Dlatego zwierzęta te różnią się cechami koni wierzchowych: małą masą, wdzięcznym wyglądem i innymi.

Wśród cech białoruskiego konia pociągowego wyróżnia się:

średnia głowa z krótką kufą;
trapezowa i masywna szyja;
szeroka i wysunięta klatka piersiowa, w obwodzie sięgającym 1,95 (dla ogierów) i 1,88 (dla klaczy);
długie ciało;
tylna linia jest prosta;
masywne i szerokie sacrum;
mocne i suche nogi średniej długości;
gęste i bujne włosy, zarówno na grzywie, jak i na ogonie.

Rasowe konie białoruskie są jasnoczerwone, bordowe (z czarnymi włosami), brązowe, rude i kremowe. Rzadziej ciało tych zwierząt ma kolor biały, szary lub czarny.

Wygląd

Przedstawiciele tej rasy długo dojrzewają. Cechy zwierzęcia pojawiają się u ogierów 5-letnich. W tym wieku konie rozwijają długą i gęstą grzywę, której nie zaleca się ścinać. Ważony podgatunek przerósł na śródręczach.

Kolejną charakterystyczną cechą rasy jest to, że dorosłe osobniki mają mocny kopytny róg. Dzięki temu hodowcy nie podkuwają koni, które zajmują się robotami ziemnymi. Przedstawiciele lekkich podgatunków wyróżniają się wydłużonymi nogami i krótką, przerzedzoną grzywą. Ciało tych koni jest mniej masywne.

Produktywność

Konie białoruskie są często hodowane na kumys. Dorośli są w stanie wyprodukować ponad 1,6 tony mleka podczas całego okresu laktacji.

Ponadto rasa ta charakteryzuje się zwiększoną produktywnością mięsa. Wydajność rzeźna produktu u półtorarocznego źrebaka sięga 52%.

Porównanie z innymi rasami białoruskimi

Koń pociągowy to jedyna rasa wyhodowana na terenie Białorusi. Jednak lokalni hodowcy nie przestają próbować poprawiać cech zwierzęcia.Aby to zrobić, białoruscy hodowcy opracowują oddzielne linie koni pociągowych, wyprowadzają podgatunki o własnych cechach. W szczególności istnieją odmiany tej rasy, które wyróżniają się większą wytrzymałością lub wykazują lepsze właściwości wyścigowe.

Specjalistyczna konserwacja i pielęgnacja

Konie białoruskie zaleca się trzymać w boksach zbudowanych z drewna lub cegły. Dla dorosłych zwierząt konieczne jest zbudowanie straganów o wymiarach co najmniej 3,5x3,5 metra. Konie te wymagają codziennych kilkugodzinnych spacerów i regularnego kontaktu z innymi końmi.

Z uwagi na to, że zwierzęta osiągają duże rozmiary, wysokość sufitu w zagrodzie powinna przekraczać trzy metry. W każdym boksie powinno być zainstalowane okno i zapewnić dobrą wentylację. W takim przypadku konieczne jest zorganizowanie pomieszczenia tak, aby w środku nie występowały przeciągi. Konie muszą codziennie zmieniać ściółkę, która jest zrobiona z torfu, trocin lub słomy.

Co karmić?

Dieta zwierzęcia bezpośrednio zależy od zakresu zastosowania. Zaleca się, aby konie tej rasy dały:

siano;
owies;
otręby;
marchew;
sól.

Jako suplementy zwierzętom podaje się kompleksy witaminowo-mineralne, jabłka, buraki pastewne i arbuzy. Konie potrzebują wody przed każdym karmieniem. Jednocześnie ważne jest, aby zapobiegać niekontrolowanemu piciu. Ogiery po pracy (wyścigi) są w stanie pić więcej wody niż potrzebuje organizm. Może to powodować problemy trawienne.

Jak się rozmnażać?

Aby wykluczyć pojawienie się koni nierasowych, zaleca się hodowanie tylko zdrowych zwierząt, w których zachowaniu nie było żadnych odchyleń. Para, w której klacz jest większa od konia, jest uważana za optymalną.

Możesz hodować zarówno naturalnie, jak i sztucznie. Ogiery starsze niż trzy lata mogą łączyć się w pary. Do tego czasu ciało konia jest już w pełni uformowane.

Rekomendowany czas krycia to okres od marca do lipca. Jeśli poczęcie nastąpi w tym okresie, źrebię urodzi się wczesną wiosną, kiedy dostępna będzie świeża trawa.

Choroby i leczenie

Rasa białoruska charakteryzuje się tymi samymi chorobami, które występują u innych koni:

artretyzm;
gruźlica;
niedokrwistość;
egzema;
kolka;
tężec i inne.

Lista chorób występujących u przedstawicieli białoruskiej rasy pociągowej zawiera ponad 10 różnych patologii. W związku z tym metoda leczenia jest wybierana z uwzględnieniem cech procesu zakaźnego i innych zaburzeń.

Zakres zastosowania

Przedstawiciele rasy białoruskiej wyróżniają się dobrym i spokojnym usposobieniem. Dlatego takie konie są wykorzystywane do jazdy konnej i sportów jeździeckich. Zwierzęta te nadają się również do treningu początkujących dżokejów. Konie białoruskie łatwo biegają w zaprzęgu, a ciężkie linie są używane w pracach rolniczych.